ผมมีความเจ็บปวดจากความรักที่อยากระบายให้ทุกคนฟังครับ

ผมต้องจากผู้หญิงคนหนึ่งไป เพียงเพราะว่า เราต่างกันมากจริงๆ นิสัย เป้าหมาย และพื้นฐานฐานะครอบครัว
แต่ผมก็เลือกจะเป็นคนมีมารยาท อยู่ในตำแหน่ง ในฐานะ ที่สมควร

คำว่าโสด สำหรับ ชาย-หญิง คู่หนึ่ง มันทำให้ผมยิ่งเสียใจ ลืมความรักครั้งนี้ไปไม่ได้ 
เพราะเราสองคน ก็ยังคงคิดถึง รู้สึกถึงความรัก ที่หวังดีต่อกัน และคำพูดการแสดงออกที่ช่วยเหลือกันมาทำให้ผ่านอุปสรรคมาได้
ผมตั้งใจจะสร้างครอบครัวกับเธอด้วยกันสองคน

แต่ทุกอย่าง...มันพังทลายไปหมด เพียงเพราะ ความสัมพันธ์ของเพื่อน ของที่ทำงาน

ผมเข้าใจดีครับว่า ความรักบนโลกนี้ เราต้องอยู่ร่วมกันกับคนอื่นด้วย 
แต่ถ้าเธอฟังผม ยอมรับผม และเชื่อมั่นในตัวผม ได้เหมือนวันแรกและตลอดระยะเวลาหลายปี ที่อยู่ด้วยกันแค่สองคน
ไม่เปิดเผย ไม่ต้องโชว์ ไม่ต้องแสดงออก มากมาย เพื่อให้เป็นที่วิจารณ์ของคนอื่นให้เสียหาย
วันนี้ผมกับเธอ คงได้แต่งงานกันไปแล้ว 

และเธอก็ยังคงคิดถึงผมอยู่ แต่ผมก็กลับไปไม่ได้ เพราะคำว่า
"เราเป็นคู่กันแค่ในฝัน แต่ไม่ใช่ในชีวิตจริง เราไม่เคยรู้จักกันเลย"

ผมเจ็บปวดมากนะครับ ถึงขั้นต้องรักษาแผลใจอยู่คนเดียวเงียบๆ เดินทางไปทุกที่เพื่อค้นหาจิตวิญญาณของตัวเอง
แต่พอผมกลับมาในสังคมที่ทำงาน ผมก็ยังยืนไม่ได้ เพราะทุกคนก็ยังหัวเราะและสมน้ำหน้าเรื่องราวของผมอยู่ดี

ฝากถึงคุณผู้หญิงที่ผมรัก
"ชีวิตข้างหน้าอีกไกลมาก หลายสิบปีที่เหลือ คุณต้องเข้มแข็ง ผมไม่ได้อ่อนแอ มาร้องขอให้คุณกลับมา เพราะแค่ความทรงจำมันมีคุณอยู่ ผมก็เจ็บปวด"
เราสองคนยังคงเจ็บปวด (คนทุกคนก็เคยผ่านความเจ็บปวดมา) ผมไม่อยากเริ่มความเจ็บปวดใหม่ มันฝังไว้แต่ความเจ็บปวดและความทุกข์มากมาย