สวัสดีค่ะ ปกติจะเข้ามาอ่านสะมากกว่า แต่วันนี้ขอเป็นผู้ตั้งกระทู้บ้างคงไม่ว่ากันนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า ไอ้ปลูกกับอีปลิกคบกับมานาน 7-8 ปี ละ ระหว่างที่คบกันมันก็มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันอยู่ประจำซึ่งเรื่องนั้นก็ไม่ต่างจากคู่อื่นมากนัก เพราะเป็นเรื่องนอกใจ ตั้งแต่คบกันมาไอ้ปลูกมันมีเล็กมีน้อยมาโดยตลอด ไปทำงานที่ไหน
สร้างความสัมพันธุ์ที่ดีไว้ทุกที่ที่มีตัวเมีย (ตัวเมียอ่อยๆ) จนกระทั่งอีปลิกจับได้ มันทั้งคู่ไม่ยอมรับ อีตัวเมียก็ปากแข็งไม่ยอมรับว่าอะไรยังไง ทั้งที่
จะได้เสียกับผัวคนอื่นอยู่แล้ว นางทำใสซื่ออินโนเซ้นกับเพื่อนร่วมงาน รวมทั้งไอ้ปลูก สรุปอีปลิกดันกลายเป็นตัวเฮียสะงั้น
หลังจากจบหลักสูตรตัวเมียที่ทำงานคนนี้ไป จบเพราะมันลาออกไปที่อื่นและอีกอย่างมันเป็นพวกชอบเพศเดียวกัน แต่ก็ทิ้งรอยช้ำให้อีปลิกอยู่มาก
และระหว่างนั้นก็มีเรื่องผู้หญิงอีกมากมายเข้ามาปีละหลายเคส จนกระทั่งอีหม่อมกำมะลอเข้ามา อีปลิกจึงตัดสินใจแยกย้ายจากไอ้ปลูกไปหาชีวิตใหม่ใฝ่เรียนเพื่ออนาคตต่อไป แต่อีหม่อมฯ มันไม่ยอมละจากอีปลิก มันคอยโทรมาเล่าความคืบหน้าอยู่เป็นประจำ ทำเป็นพูดดีจะช่วยเหลือนั่นนี่ ซึ่งอีปลิกก็โง่เชื่อเขา ไม่คิดอะไร แต่พอนานเข้าๆ อีหม่อมเริ่มแสดงความเป็นเจ้าของไอ้ปลูกมากขึ้น ด้วยการโพสใน hi5 ด่าอีปลิกว่าแย่งผัวชาวบ้าน เอ๊ะ อีปลิก งงๆ แล้วถามตัวเองว่า กูแย่งผัวมันป่ะว่ะ รู้ตัวสักพักก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้า คิดในใจว่า กรูยอมปล่อยไปลงนรกทั้งคู่แล้วยังมาตามรังควานชีวิตกูอีก คงปล่อยไว้ไม่ได้ล่ะ จนกระทั่งความอดทนถึงจุดสูงสุด คืนวันก่อนสอบอีปลิกรีบนอนเพื่อตื่นเช้านั่งทบทวน แต่เสียงโทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดังขึ้นประมาณเที่ยงคืน ใครว่ะ อีหม่อม โทรมาทำไม พอรับสายปุ๊บ มันก็เริ่มไซโครมากมายหลายสิ่ง อิปลิกเริ่มรำคาญ ตัดสายทิ้งแล้วรีบออกจากห้องตอนเที่ยงคืน ออกมาโบกแท็กซี่จากสาย 2 เพื่อนั่งไปห้องไอ้ปลูกซึ่งไกลกันมาก
พอไปถึงอีปลิกเคาะประตู แต่ไอ้ปลูกไม่ยอมเปิด นางจึงใช้กำลังที่มีปิดลูกบิดจนพังแล้วถีบประตูเข้าไป (แรงควายมากกกกกกกอ่ะ) พอเข้าไปอีปลิกไม่พูดพรำ่ทำเพลง ขึ้นคร่อมตัวไอ้ปลูกตบๆๆๆๆๆๆๆ แล้วพูดว่า "บอกเมียอย่ามายุ่งกะกูอีก" แล้วนางก็กลับมาตอนต่อเพื่อไปสอบตอนเช้า นางสัญญากับตัวเองว่า สอบเสร็จเมื่อไหร่กูจะเคลียร์บัญชีอีหม่อมนี่ให้เสร็จ
หลังจากนั้นอีปลิกก็หาจนพบที่ซุกหัวนอนอีหม่อมฯ พอรู้เท่านั้นแหละอีหม่อมเกือบตาย แหมโกหกกูตั้งนานว่าเป็นเชื้อเจ้าอีกะลา อีปลาลิ้นหมา อีๆๆๆ ไม่มีคำจะด่า เอาเป็นว่ามันโม้ทั้งหมดอ่ะ ไอ้ปลูกถึงกับค้างเพราะหวังไว้เยอะ (อันนี้เล่าลัดตอนนะเพราะประเด็นหลักไม่ได้อยู่ที่อีหม่อม)
พอหมดเรื่องอีหม่อมฯ ไอ้ปลูกก็ขอกลับมาคืนดี อีกปลิกก็รักนิ ควายไง ก็เลยกลับ พอกลับมา อ้าวสักพักมีน้องห้องตรงข้ามถามว่า วันนั้นเห็นไอ้ปลูกพาสาวมาห้องนึกว่าเพื่อนอีปลิก (มาค้างด้วยค่ะ) ก่อนที่จะรู้เรื่องนี้ก็ระแคะระคายอะไรนิดหน่อยว่า ทำไมเสื้อผ้าอีปลิกหายไปซุกอยู่ก้นตู้ มันทำไมตากเสื้อผ้าอย่างเป็ฯระเบียบ และที่สำคัญมีต่างหู ผญ. 1 ข้างล่วงอยู่ในห้องน้ำ พออีปลิกถามไอ้ปลูกก็ปฏิเสธตามสูตรสำเร็จความเฮียของมัน จนสุดท้ายก็ได้คุยกะ ผญ. ที่มาห้อง นางเป็นคนดีนะ นางเดินจากไปเองเพราะนางไม่ได้คิดอะไร (คนดีนี่มันก็ดีนะมีจิตสำนึก)
ต่อมาพอหมดหนทางจะหาหญิงตัวเป็นๆ ในโลกความเป็นจริงได้ไอ้ปลูกก็เริ่มหาสาวจากเนต นัดเจอบ้าง นัดฟันกันบ้าง เซ็กโฟนบ้างตามแต่ความเลวในใจจะอยากทำ จับได้บ้าน จับไม่ได้บ้างหลายราย แต่รายล่าสัดนี่คือ มันนัดไปเจอกันสะไกลถึงเมืองพะเยา ระหว่างนั้นโทรหาก็ไม่รับเพราะแยกกันอยู่ พอกลับมาก็บอกว่านอนอยู่ห้องไม่ได้ยินเสียง (พ่องดิ กูโทรตั้งแต่สองทุ่มยันเช้าไม่ได้ยินให้รู้ไป) แต่มันไม่รู้หรอกว่า นังน้องหยิกได้โทรมาหาอีปลิกเรียบร้อยละรู้เรื่องทั้งหมดล่ะ อีปลิกเพียงล่อไอ้ปลูกออกจากถ้ำมาตีกะบาลเท่านั้น จบเรื่องนี้
มีอีก ไอ้ปลูก
เลวไม่เลิก แชทอีกแล้วคร้า คราวนี้นัดเจอกันอีกเสียเงินเสียทองให้เขาเป็นหมื่น แต่ก็หาได้ฟันเขาไม่เพราะเขาฉลาด (ฉลาดเรื่องเลวๆ กันนักนะ)
เอาเป็นว่านี่เพียงไม่เรื่องราวไม่ถึง 50% ของเรื่องทั้งหมด แต่เพียงจะเล่าให้ฟังคร่าวๆ ถึงชิวิตรักของอีปลิก ระหว่างนั้นที่คบกับมันทั้งคู่ก็ซ้อมกับบ้างเป็นพักๆ พออีปลิกทำอะไรขัดการแชทกะ ผญ. ไอ้ปลูกก็แทบจะฆ่าอีปลิก แต่อีปลิกมันโง่ รักมาก ควายก็ยอม เคร ทนอยู่และอยู่ทนมาโดยตลอด จนกระทั่ง
ตามข้อตกลงคือ ไอ้ปลูกไม่คิดจะมีครอบครัว อีปลิกก็เช่นกัน เลยคิดว่าจะคบกันไปดูแลกันไป แต่ต้องซื้อสัตย์ต่อกัน ไม่ใช่ทำตัวเป็นสัตว์ แต่ก็อย่างว่าใจคนยากแท้หยั่งถึง ไอ้ปลูกบอกว่า ถ้าอีปลิกอยากมีครอบครัวก็ให้คบกับใครดู ถ้าเขาดีจริงมันก็จะออกไปจากชีวิตอีปลิก
ฟังดูแมนเนอะ แต่อีปลิกเชื่อว่ะ
จนกระทั่งวันหนึ่งอีปลิกได้รู้จักชายคนหนึ่งแบบไม่ได้ตั้งใจ จากเด็กนักเรียนสองคนที่มาให้เซ็นรับรองการทำความดี ณ หอจดหมายเหตุท่านพุทธทาส เด็กมันแอดไลน์ไปแล้วรวมกลุ่ม อีปลิกเลยได้คุยกับ ผช. คนนั้น แต่มันก็ไม่คิดอะไรเกินเลยเพราะอีปลิกมันรักเดียวใจเดียว จนกระทั่งคุยกันไปมาฝ่ายชายอยากเจออีปลิกก็พยายามบ่ายเบี่ยง จนกระทั่งบ่ายเบี่ยงจนจนมุมตัวเองเลยได้นัดเจอกันที่วัดสุทัศน์ การเจอกันครั้งนั้น ทำให้อีปลิกหัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่มันบอกตัวเองไว้เสมอว่า ห้ามนอกใจเด็ดขาด มันจึงวางตัวให้เหมาะสมขณะที่เจอกัน จนกระทั่งฝ่าย ผช. คิดว่า คงไม่ได้เจออีกเพราะอีปลิกทำท่าทีไม่ชอบ และแล้วก็ไม่เป็นอย่างที่คิด ทั้งคู่คุยกันมาเรื่อยๆ จนรู้สึกดีต่อกันและกัน สถานะเป็นอะไรยังไม่รุ้รู้แต่ว่าคุยกันแล้วสบายใจดี ห่วงใยกัน เอาใจใส่กันและกันดี ซึ่งต่างจากไอ้ปลูกที่รักแบบไม่ค่อยใส่ใจ (นี่ยังเรียกว่ารักอีกหรอว่ะอีปลิกกกกกกกกก) จนกระทั่งฝ่ายชายบอกว่า จะไปเยี่ยมอาจารย์ที่ อ่างทองรบกวนอีปลิกไปเป็นเพื่อนที อีปลิกก็คิดว่า คบเป็นเพื่อนก็ได้ว่ะสบายใจดี มันก็ตอบตกลงไป และจากอ่างทองเลยต่อไปที่ หัวหิน (ได้ไงว่ะโคตรไกลอ่ะ) ทั้งคู่วางตัวต่อกันดีมาก ไม่มีจับมือถือแขน ไม่มีอะไรเกินเลยสักน้อย มีเพียงรู้สึกสบายใจที่อยู่ใกล้กัน
และวันเวลาก็เริ่มทำให้รู้สึกดีมากขึ้นจนอีปลิกคิดว่าไม่อยากโกหก ผช. อีกต่อไปแล้ว (รุ้จักกันมา 10 กว่าวันนี่นะ บ้า
รู้สึกดีได้ไงว่ะ) จึงบอกกับ ผช. ว่าตนมีแฟนแล้ว ผช. วางสายทันทีที่ได้ยิน (ทั่งคู่ติดต่อกันผ่านไลน์ไม่มีใครขอเบอร์กันและกัน) อีปลิกเสียใจมาก แต่ก็คิดในใจว่า ดีกว่าไม่บอก นางโทรหา ผช. เพื่ออธิบายเรื่องราวต่างๆ ผช. รับฟังและยอมรับ และอยากให้อีปลิกทำให้ถูกต้อง ค้ือถ้าจะคบใครก็ต้องเลิกกับอีกคนไปอย่าทำแบบนี้ อีปลิกเริ่มคิดหนัก
คนหนึ่งก็รักมานาน ทนอยู่และอยู่ทนมาจนผูกพันธุ์มาเกินกว่าแฟน ไอ้ปลูกเองก็ช่วยเหลือเกื้อกูลกันมานานเหลือเกิน ญาติพี่น้องก็รู้จักดี
อีกคนก็เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงเดือน แต่เค้าช่างจริงจัง ใส่ใจมันมาก เป็นเหมือนที่เคยโหยหา และยื่นข้อเสนอว่า ให้เวลา 1 ปี เคลียร์ไอ้ปลูกให้จบ แต่ถ้าไม่จบเขาจะเดินจากไป และไม่ต้องรู้จักกันอีกไม่ว่าฐานะอะไร ประมาณไม่รักก็เกลียด
คำถาม ถ้าคุณเป็นอีกปลิกคุณจะทำอย่างไร
กูกำลังพิจารณา
เรื่องมีอยู่ว่า ไอ้ปลูกกับอีปลิกคบกับมานาน 7-8 ปี ละ ระหว่างที่คบกันมันก็มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันอยู่ประจำซึ่งเรื่องนั้นก็ไม่ต่างจากคู่อื่นมากนัก เพราะเป็นเรื่องนอกใจ ตั้งแต่คบกันมาไอ้ปลูกมันมีเล็กมีน้อยมาโดยตลอด ไปทำงานที่ไหน
หลังจากจบหลักสูตรตัวเมียที่ทำงานคนนี้ไป จบเพราะมันลาออกไปที่อื่นและอีกอย่างมันเป็นพวกชอบเพศเดียวกัน แต่ก็ทิ้งรอยช้ำให้อีปลิกอยู่มาก
และระหว่างนั้นก็มีเรื่องผู้หญิงอีกมากมายเข้ามาปีละหลายเคส จนกระทั่งอีหม่อมกำมะลอเข้ามา อีปลิกจึงตัดสินใจแยกย้ายจากไอ้ปลูกไปหาชีวิตใหม่ใฝ่เรียนเพื่ออนาคตต่อไป แต่อีหม่อมฯ มันไม่ยอมละจากอีปลิก มันคอยโทรมาเล่าความคืบหน้าอยู่เป็นประจำ ทำเป็นพูดดีจะช่วยเหลือนั่นนี่ ซึ่งอีปลิกก็โง่เชื่อเขา ไม่คิดอะไร แต่พอนานเข้าๆ อีหม่อมเริ่มแสดงความเป็นเจ้าของไอ้ปลูกมากขึ้น ด้วยการโพสใน hi5 ด่าอีปลิกว่าแย่งผัวชาวบ้าน เอ๊ะ อีปลิก งงๆ แล้วถามตัวเองว่า กูแย่งผัวมันป่ะว่ะ รู้ตัวสักพักก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้า คิดในใจว่า กรูยอมปล่อยไปลงนรกทั้งคู่แล้วยังมาตามรังควานชีวิตกูอีก คงปล่อยไว้ไม่ได้ล่ะ จนกระทั่งความอดทนถึงจุดสูงสุด คืนวันก่อนสอบอีปลิกรีบนอนเพื่อตื่นเช้านั่งทบทวน แต่เสียงโทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดังขึ้นประมาณเที่ยงคืน ใครว่ะ อีหม่อม โทรมาทำไม พอรับสายปุ๊บ มันก็เริ่มไซโครมากมายหลายสิ่ง อิปลิกเริ่มรำคาญ ตัดสายทิ้งแล้วรีบออกจากห้องตอนเที่ยงคืน ออกมาโบกแท็กซี่จากสาย 2 เพื่อนั่งไปห้องไอ้ปลูกซึ่งไกลกันมาก
พอไปถึงอีปลิกเคาะประตู แต่ไอ้ปลูกไม่ยอมเปิด นางจึงใช้กำลังที่มีปิดลูกบิดจนพังแล้วถีบประตูเข้าไป (แรงควายมากกกกกกกอ่ะ) พอเข้าไปอีปลิกไม่พูดพรำ่ทำเพลง ขึ้นคร่อมตัวไอ้ปลูกตบๆๆๆๆๆๆๆ แล้วพูดว่า "บอกเมียอย่ามายุ่งกะกูอีก" แล้วนางก็กลับมาตอนต่อเพื่อไปสอบตอนเช้า นางสัญญากับตัวเองว่า สอบเสร็จเมื่อไหร่กูจะเคลียร์บัญชีอีหม่อมนี่ให้เสร็จ
หลังจากนั้นอีปลิกก็หาจนพบที่ซุกหัวนอนอีหม่อมฯ พอรู้เท่านั้นแหละอีหม่อมเกือบตาย แหมโกหกกูตั้งนานว่าเป็นเชื้อเจ้าอีกะลา อีปลาลิ้นหมา อีๆๆๆ ไม่มีคำจะด่า เอาเป็นว่ามันโม้ทั้งหมดอ่ะ ไอ้ปลูกถึงกับค้างเพราะหวังไว้เยอะ (อันนี้เล่าลัดตอนนะเพราะประเด็นหลักไม่ได้อยู่ที่อีหม่อม)
พอหมดเรื่องอีหม่อมฯ ไอ้ปลูกก็ขอกลับมาคืนดี อีกปลิกก็รักนิ ควายไง ก็เลยกลับ พอกลับมา อ้าวสักพักมีน้องห้องตรงข้ามถามว่า วันนั้นเห็นไอ้ปลูกพาสาวมาห้องนึกว่าเพื่อนอีปลิก (มาค้างด้วยค่ะ) ก่อนที่จะรู้เรื่องนี้ก็ระแคะระคายอะไรนิดหน่อยว่า ทำไมเสื้อผ้าอีปลิกหายไปซุกอยู่ก้นตู้ มันทำไมตากเสื้อผ้าอย่างเป็ฯระเบียบ และที่สำคัญมีต่างหู ผญ. 1 ข้างล่วงอยู่ในห้องน้ำ พออีปลิกถามไอ้ปลูกก็ปฏิเสธตามสูตรสำเร็จความเฮียของมัน จนสุดท้ายก็ได้คุยกะ ผญ. ที่มาห้อง นางเป็นคนดีนะ นางเดินจากไปเองเพราะนางไม่ได้คิดอะไร (คนดีนี่มันก็ดีนะมีจิตสำนึก)
ต่อมาพอหมดหนทางจะหาหญิงตัวเป็นๆ ในโลกความเป็นจริงได้ไอ้ปลูกก็เริ่มหาสาวจากเนต นัดเจอบ้าง นัดฟันกันบ้าง เซ็กโฟนบ้างตามแต่ความเลวในใจจะอยากทำ จับได้บ้าน จับไม่ได้บ้างหลายราย แต่รายล่าสัดนี่คือ มันนัดไปเจอกันสะไกลถึงเมืองพะเยา ระหว่างนั้นโทรหาก็ไม่รับเพราะแยกกันอยู่ พอกลับมาก็บอกว่านอนอยู่ห้องไม่ได้ยินเสียง (พ่องดิ กูโทรตั้งแต่สองทุ่มยันเช้าไม่ได้ยินให้รู้ไป) แต่มันไม่รู้หรอกว่า นังน้องหยิกได้โทรมาหาอีปลิกเรียบร้อยละรู้เรื่องทั้งหมดล่ะ อีปลิกเพียงล่อไอ้ปลูกออกจากถ้ำมาตีกะบาลเท่านั้น จบเรื่องนี้
มีอีก ไอ้ปลูก
เอาเป็นว่านี่เพียงไม่เรื่องราวไม่ถึง 50% ของเรื่องทั้งหมด แต่เพียงจะเล่าให้ฟังคร่าวๆ ถึงชิวิตรักของอีปลิก ระหว่างนั้นที่คบกับมันทั้งคู่ก็ซ้อมกับบ้างเป็นพักๆ พออีปลิกทำอะไรขัดการแชทกะ ผญ. ไอ้ปลูกก็แทบจะฆ่าอีปลิก แต่อีปลิกมันโง่ รักมาก ควายก็ยอม เคร ทนอยู่และอยู่ทนมาโดยตลอด จนกระทั่ง
ตามข้อตกลงคือ ไอ้ปลูกไม่คิดจะมีครอบครัว อีปลิกก็เช่นกัน เลยคิดว่าจะคบกันไปดูแลกันไป แต่ต้องซื้อสัตย์ต่อกัน ไม่ใช่ทำตัวเป็นสัตว์ แต่ก็อย่างว่าใจคนยากแท้หยั่งถึง ไอ้ปลูกบอกว่า ถ้าอีปลิกอยากมีครอบครัวก็ให้คบกับใครดู ถ้าเขาดีจริงมันก็จะออกไปจากชีวิตอีปลิก
จนกระทั่งวันหนึ่งอีปลิกได้รู้จักชายคนหนึ่งแบบไม่ได้ตั้งใจ จากเด็กนักเรียนสองคนที่มาให้เซ็นรับรองการทำความดี ณ หอจดหมายเหตุท่านพุทธทาส เด็กมันแอดไลน์ไปแล้วรวมกลุ่ม อีปลิกเลยได้คุยกับ ผช. คนนั้น แต่มันก็ไม่คิดอะไรเกินเลยเพราะอีปลิกมันรักเดียวใจเดียว จนกระทั่งคุยกันไปมาฝ่ายชายอยากเจออีปลิกก็พยายามบ่ายเบี่ยง จนกระทั่งบ่ายเบี่ยงจนจนมุมตัวเองเลยได้นัดเจอกันที่วัดสุทัศน์ การเจอกันครั้งนั้น ทำให้อีปลิกหัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่มันบอกตัวเองไว้เสมอว่า ห้ามนอกใจเด็ดขาด มันจึงวางตัวให้เหมาะสมขณะที่เจอกัน จนกระทั่งฝ่าย ผช. คิดว่า คงไม่ได้เจออีกเพราะอีปลิกทำท่าทีไม่ชอบ และแล้วก็ไม่เป็นอย่างที่คิด ทั้งคู่คุยกันมาเรื่อยๆ จนรู้สึกดีต่อกันและกัน สถานะเป็นอะไรยังไม่รุ้รู้แต่ว่าคุยกันแล้วสบายใจดี ห่วงใยกัน เอาใจใส่กันและกันดี ซึ่งต่างจากไอ้ปลูกที่รักแบบไม่ค่อยใส่ใจ (นี่ยังเรียกว่ารักอีกหรอว่ะอีปลิกกกกกกกกก) จนกระทั่งฝ่ายชายบอกว่า จะไปเยี่ยมอาจารย์ที่ อ่างทองรบกวนอีปลิกไปเป็นเพื่อนที อีปลิกก็คิดว่า คบเป็นเพื่อนก็ได้ว่ะสบายใจดี มันก็ตอบตกลงไป และจากอ่างทองเลยต่อไปที่ หัวหิน (ได้ไงว่ะโคตรไกลอ่ะ) ทั้งคู่วางตัวต่อกันดีมาก ไม่มีจับมือถือแขน ไม่มีอะไรเกินเลยสักน้อย มีเพียงรู้สึกสบายใจที่อยู่ใกล้กัน
และวันเวลาก็เริ่มทำให้รู้สึกดีมากขึ้นจนอีปลิกคิดว่าไม่อยากโกหก ผช. อีกต่อไปแล้ว (รุ้จักกันมา 10 กว่าวันนี่นะ บ้า
คนหนึ่งก็รักมานาน ทนอยู่และอยู่ทนมาจนผูกพันธุ์มาเกินกว่าแฟน ไอ้ปลูกเองก็ช่วยเหลือเกื้อกูลกันมานานเหลือเกิน ญาติพี่น้องก็รู้จักดี
อีกคนก็เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงเดือน แต่เค้าช่างจริงจัง ใส่ใจมันมาก เป็นเหมือนที่เคยโหยหา และยื่นข้อเสนอว่า ให้เวลา 1 ปี เคลียร์ไอ้ปลูกให้จบ แต่ถ้าไม่จบเขาจะเดินจากไป และไม่ต้องรู้จักกันอีกไม่ว่าฐานะอะไร ประมาณไม่รักก็เกลียด
คำถาม ถ้าคุณเป็นอีกปลิกคุณจะทำอย่างไร