ขอพื้นที่เล่าเรื่องไร้สาระของผมหน่อยนะครับ อาจจะยาวไปนิด แต่พยายามเอาพิมพ์เฉพาะที่เป็นใจความสำคัญเเล้วครับ
เรื่องมีอยู่ว่าผมเคยรักผู้หญิงคนนึงข้างเดียวอยู่ราวเกือบๆ5ปี (ต่อไปขอเรียกว่า P นะครับ) ตลอดเวลานั้นผมเป็นฝ่ายที่ต้องวิ่งตาม P มาตลอด รักเขาคนเดียวมาตลอดทั้งๆที่มีใครหลายๆคนผ่านเข้ามา คอยช่วยเหลือเขาเวลาที่มีปัญหา เเต่สุดท้ายเเล้วPก็ยังไม่เคยรักผม ไม่เคยเเม้เเต่จะให้ความสำคัญกับผมเลยด้วยซ้ำ จนเมื่อต้นเดือนสิงหาปีก่อน P ก็เปิดตัวเเฟนของเขา และนั้นเป็นวันสุดท้ายที่ผมได้คุยกับเขา บอกลา...เเละขอให้เขาโชคดี ตอนนั้นผมคิดว่าผมพยายามทำดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้เเล้ว ผมเหนื่อย ผมเสียใจ หรือจะเรียกมันว่าความรู้สึกอะไรก็ช่างเถอะ สิ่งนั้นมันทำให้ผมคิดที่จะหยุดเเละปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไป และผ่านไป...
ผมเลือกที่จะปิดทุกๆช่องทางติดต่อระหว่างเขาเเละผม ปิดเฟช เปลี่ยนเบอร์ ลบไลน์ เเละพยายามใช้ชีวิตให้ปกติไปเรื่อยๆ ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ตอนนั้นความรู้สึกแย่มากๆ ผมทำงานที่ต้องติดต่อคน ทำให้ต้องค่อยยิ้มแย้มเวลาพูดคุยกับคนอื่น บางครั้งพอหันหลังให้กันได้ รอยยิ้มที่มีก็หมดลงไปเกือบจะในทันที ตอนนั้นรู้สึกว่าฝืนยิ้มนิมันเหนื่อยว่าทำงานเสียอีก จนผ่านมาเกือบๆ2เดือน มีวันนึง ผมเเอดเฟชผู้หญิงคนนึงไปเพราะว่าเห็นว่าเรียนอยู่ม.เดียวกัน แต่ผมไม่เคยทักไป จนได้อาทิตย์นึงอยู่ๆเธอก็ทักมา (ต่อไปนี้ขอเรียกว่า C นะครับ) ก็พูดคุยทักทายกันปกติธรรมดา ระหว่างที่คุยกันผมก็ไปส่องเฟช C ไปด้วย เห็นโพสเรื่องราวเพ้อๆก็พอเข้าใจว่าเจอเรื่องอะไรมา เเละด้วยความที่เข้าใจในความรู้สึกนั้นดี ก็เลยให้คำปรึกษา ปลอบใจไป จนเราเริ่มคุ้นเคยกันมากขึ้น พูดคุยกันมากขึ้น หลากหลายเรื่องในชีวิตที่ C เจอคล้ายกับชีวิตผมมาก C เป็นคนมั่นใจในตัวเองค่อนข้างสูง ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อกับเเม่แยกทางกัน และ C ตัดสินใจไม่เรียนต่อ เพื่อที่จะมาทำงานหาเงินช่วยเหลือตัวเอง ซึ่งคล้ายกับผมที่พ่อกับเเม่เเยกทางกันเเละผมก็ไม่ได้เจอหน้าเเม่อีกเลยตั้งแต่3ขวบ ทำงานหาเงินตั้งแต่อายุ12 มันทำให้เราเหมือนจะเข้าใจในความรู้สึกกันเกือบทุกๆเรื่อง เราต่างพูดคุยเเลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาเเละกำลังประสบในชีวิตกันเเละกัน พร้อมกับความรู้สึกๆดีในใจผมที่มากขึ้นทุกวันด้วย
จนวันนึงระหว่างที่คุยกันดู C เปลี่ยนไปจนผมสังเกตได้ เลยพยายามถามถึงสาเหตุ จน C ถามผมว่า คาดหวังกับเขาไว้เเค่ไหน ผมหยุดคิดนิดนึง เพราะใจนึงก็กลัวที่จะรักใครอีก อีกใจก็คิดถึงปัญหาที่ P เคยเจอ เพราะมันทำให้ผมตระหนักดีว่าความรักมันกินไม่ได้ และด้วยความที่ฐานะครอบครัวผมกับ C ต่างกันค่อนข้างมาก ทั้งทางเศรษฐกิจเเละสังคม ตัวผมไม่มีอะไรเลย ชีวิตตอนนี้เหมือนเริ่มต้นด้วยติดลบด้วยซ้ำ ครอบครัวก็... เเต่กับ C พ่อเขารับราชการมีตำเเหน่งพอสมควร ครอบครัวค่อนข้างมีทรัพย์สิน มีที่ดิน มีบ้าน มีพร้อมทุกอย่างๆ ซึ่งถ้าเทียบกับผมเเล้วต่างกันหลายขุม (ทีเเรกผมไม่รู้เรื่องนี้ เพิ่งมารู้โดยบังเอิญหลังจากพูดคุยได้สักพักเเล้ว) ผมถาม C กลับไปว่ามั่นใจเเล้วเหรอ ความรักมันกินไม่ได้นะ ตอนนี้คนๆนี้ไม่มีอะไรจะให้นอกจากความจริงใจนะ C ตอบกลับมาว่าทุกครั้งที่คุยกัน เขารู้สึกเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด ไม่ต้องเสเเสร้ง เขามีความสุขมากๆ ผมบอกเขาอีกว่า ผมยังกลัวที่จะรักใครอีกครั้ง C บอกว่าเขาเองก็กลัว ผมถามเขาว่าจะก้าวผ่านความกลัวนี้ไปด้วยกันไหม C ตอบมาสั้นๆว่า อือ ผมบอกเขาว่ามี 2อย่างที่จะทำให้ผมไปจากเขาคือ 1.เขามีคนอื่น 2.เขาอยากให้ผมออกไปจากชีวิตเขา ในที่สุดเราก็ตกลงที่จะดูๆกันไปก่อน เพราะว่า C มีเเพลนจะต้องไปทำงานที่ญี่ปุ่นต้นเดือนกุมภานี้เป็นเวลาประมาณ6เดือน เราตั้งใจจะใช้ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาพิสูจณ์ความรู้สึกของเรา2คน
นับจากวันที่ C ทักมาจนถึงวันนี้ เป็นเวลาประมาณ5เดือน อาจจะดูว่าน้อย เเต่มันเป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆ เราต่างให้ความสำคัญกันเเละกัน ห่วงใยกัน ใส่ใจกัน ให้กำลังใจกันเเละกันในวันที่เหน็ดเหนื่อยจากการทำงาน ความรู้สึกผมเหมือน C เข้ามาเติมเต็มสิ่งที่ผมขาดหายไป ความรู้สึกดีๆมีมากขึ้นทุกวันนี้ ถึงเเม้ผมกับ C จะมีทะเลาะง่องแง่งกันบ้าง เพราะ C มีคนมาจีบเยอะ ผมหวง แต่ผมไม่เคยปล่อยให้ความไม่เข้าใจระหว่างผมกับ C นานเกินกว่า1วันเลย เหตุผลที่ผมไม่เคยบอกเขาก็คือ ผมอยากใช้เวลาทุกวินาทีที่มีกันให้ดีที่สุด อยากมีช่วงเวลาดีๆเเบบนี้นานๆ ไม่อยากเสียเขาไป ระหว่างที่ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับ C พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ อีกด้านมรสุมเองก็ก่อตัวขึ้นเหมือนกัน
ราวเดือนก่อน ผมรู้ว่าพ่อ C พยายามติดต่อทาบทามคนที่รับราชการในสังกัดเดียวกันให้กับ C ครั้งแรกที่ได้ยิน ผมแอบหวั่นใจว่าจะเหมือนกับ P เพราะ Pเองก็เคยถูกบังคับให้เเต่งงานเหมือนกัน เรื่องนี้ C เองก็รู้ เพราะผมไม่เคยปิดบังอะไร แต่ C บอกว่า เขาจะไม่ยอมให้ใครมาขีดเส้นชีวิตเขา เขาโตพอที่จะขีดเส้นชีวิตตัวเองได้เเล้ว ถ้าพ่อบังคับ เขาจะหนีไปอยู๋กับญาติเขาที่ต่างประเทศ จนหลังๆมาเรื่องของ C กับพ่อดูจะหนักขึ้นเรื่อยๆ ถึงขนาดจะตัดพ่อตัดลูกกัน จนเมื่อ2-3วันมานี้ C ดูเปลี่ยนไปมาก ไม่ค่อยพูดเหมือนเก่า กินเหล้าหนักขึ้น(ปกติกินเเต่ไม่มาก) ถามก็บอกว่าไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไร เเละมาวันนี้บล๊อคเฟช บล๊อคเบอร์โทร ปิดทุกช่องการติดต่อทั้งหมดที่มี ผมพยายามติดต่อเขา เลยเปลี่ยนเบอร์เเล้วโทรไปจนได้คุยกัน C บอกว่าเขาต้องหมั้นกันบคนที่พ่อทาบทามให้ เขาบอกว่าเขาอยากหนีแต่ทำไม่ได้ เขาไม่ยอมบอกเหตุผลที่เเท้จริง บอกแค่ว่า ถ้าไม่หมั้น พ่อเขาล้มแน่ เเละเขาไม่อยากให้ผมเสียใจมากไปกว่านี้ หากจะสานต่อความสัมพันธ์ต่อไป จะมีเเต่ยิ่งเสียใจ เลยเลือกที่จะตัดการติดต่อของผม เเต่เขาไม่รู้หรอกว่าจะจบวันนี้หรือวันไหนผมก็เสียใจอยู๋เเล้วละ ยิ่งมาเจอเหตุการณเเบบเดียวกัน2ครั้งติดๆอย่างนี้ ยิ่งทำใจให้เข้าใจได้ยาก รู้สึกตลกปนน้อยใจในโชคชะตาตัวเองจริงๆที่ต้องเจอกับเหตุการณ์เเบบนี้2ครั้งติดๆ ตอนนี้สิ่งที่ผมเป็นห่วงที่สุดคือความรู้สึกของเขาต่างหาก เเต่ดูเหมือนเขาจะพยามยามหนีผมห่างออกไปทุกที
ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นเหตุผลจริงๆหรือเป็นเเค่ข้ออ้างอะไรหรือเปล่า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพรุ่งนี้เรื่องราวระหว่างผมกับ C จะเป็นยังไงต่อไป ใจผมไม่อยากจะปล่อย C ไว้ตามลำพัง แต่อีกใจนึงฟังจากคำพูดของเขาเหมือนกับเขาไม่ต้องการให้ผมเข้าไปยุ่งกับชีวิตเขาเเล้ว หลายคนอาจจะมองว่าผู้หญิงมีอีกมากมาย หาเอาใหม่ก็ได้ แต่สำหรับผมมีไม่กี่คนจริงๆที่ผมจะรู้สึกดีๆเเบบนี้ด้วย นึกเเล้วก็อิจฉาคนที่มีรักดีๆอยู๋เเต่ไม่เคยดูเเล เขาจะรู้ไหมว่าบางคู่รักกันเเทบตาย เเต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน อยากจะบอกทุกคนที่วันนี้ยังมีความรักดีๆอยู่ในมือ อยากให้ใช้เวลาทุกๆวินาทีให้ดีที่สุดเถอะครับ เราไม่รู้หรอกว่ามันจะจบลงเมื่อไรหรือด้วยเหตุผลอะไร
ฝากถึง C ถ้ากระทู้นี้ผ่านตาด้วยนะ ไม่ว่าเรื่องราวของเราจะจบลงเเบบไหน วันนี้ทุกความรู้สึก ทุกการกระทำ ทุกๆคำพูดที่ทำให้เห็น มันคือเรื่องจริงนะ ตลอดเวลาที่มีกัน พี่ความสุขมากๆ C เป็นผู้หญิงไม่กี่คนที่พี่รู้สึกดีๆเเบบนี้ด้วย ไม่ว่าจะทำอะไร ขอให้ตัดสินใจให้ดีๆ มันคือทั้งชีวิตของ C นะ ไม่ว่ายังไงพี่ก็อยากเห็น C มีความสุขนะ
เรื่องทั้งหมดนี้ผมเเค่อยากเล่าให้ใครสักคนนึงฟัง แต่จะเล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้ เพราะผมอยู่คนเดียวเเละไม่อยากเเสดงความอ่อนแอให้คนรอบข้างเห็น ถึงจะเเทบยืนไม่ไหวก็เถอะ ขอบคุณใครคนนั้นที่เป็นใครก็ตามที่ทนอ่านเรื่องรักไร้สาระของผมจนจบนะครับ
อยากเล่าให้ใครสักคนฟัง เรื่องราวรัก5ปีกับ5เดือนที่มีบางสิ่งเหมือนกัน
เรื่องมีอยู่ว่าผมเคยรักผู้หญิงคนนึงข้างเดียวอยู่ราวเกือบๆ5ปี (ต่อไปขอเรียกว่า P นะครับ) ตลอดเวลานั้นผมเป็นฝ่ายที่ต้องวิ่งตาม P มาตลอด รักเขาคนเดียวมาตลอดทั้งๆที่มีใครหลายๆคนผ่านเข้ามา คอยช่วยเหลือเขาเวลาที่มีปัญหา เเต่สุดท้ายเเล้วPก็ยังไม่เคยรักผม ไม่เคยเเม้เเต่จะให้ความสำคัญกับผมเลยด้วยซ้ำ จนเมื่อต้นเดือนสิงหาปีก่อน P ก็เปิดตัวเเฟนของเขา และนั้นเป็นวันสุดท้ายที่ผมได้คุยกับเขา บอกลา...เเละขอให้เขาโชคดี ตอนนั้นผมคิดว่าผมพยายามทำดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้เเล้ว ผมเหนื่อย ผมเสียใจ หรือจะเรียกมันว่าความรู้สึกอะไรก็ช่างเถอะ สิ่งนั้นมันทำให้ผมคิดที่จะหยุดเเละปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไป และผ่านไป...
ผมเลือกที่จะปิดทุกๆช่องทางติดต่อระหว่างเขาเเละผม ปิดเฟช เปลี่ยนเบอร์ ลบไลน์ เเละพยายามใช้ชีวิตให้ปกติไปเรื่อยๆ ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ตอนนั้นความรู้สึกแย่มากๆ ผมทำงานที่ต้องติดต่อคน ทำให้ต้องค่อยยิ้มแย้มเวลาพูดคุยกับคนอื่น บางครั้งพอหันหลังให้กันได้ รอยยิ้มที่มีก็หมดลงไปเกือบจะในทันที ตอนนั้นรู้สึกว่าฝืนยิ้มนิมันเหนื่อยว่าทำงานเสียอีก จนผ่านมาเกือบๆ2เดือน มีวันนึง ผมเเอดเฟชผู้หญิงคนนึงไปเพราะว่าเห็นว่าเรียนอยู่ม.เดียวกัน แต่ผมไม่เคยทักไป จนได้อาทิตย์นึงอยู่ๆเธอก็ทักมา (ต่อไปนี้ขอเรียกว่า C นะครับ) ก็พูดคุยทักทายกันปกติธรรมดา ระหว่างที่คุยกันผมก็ไปส่องเฟช C ไปด้วย เห็นโพสเรื่องราวเพ้อๆก็พอเข้าใจว่าเจอเรื่องอะไรมา เเละด้วยความที่เข้าใจในความรู้สึกนั้นดี ก็เลยให้คำปรึกษา ปลอบใจไป จนเราเริ่มคุ้นเคยกันมากขึ้น พูดคุยกันมากขึ้น หลากหลายเรื่องในชีวิตที่ C เจอคล้ายกับชีวิตผมมาก C เป็นคนมั่นใจในตัวเองค่อนข้างสูง ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อกับเเม่แยกทางกัน และ C ตัดสินใจไม่เรียนต่อ เพื่อที่จะมาทำงานหาเงินช่วยเหลือตัวเอง ซึ่งคล้ายกับผมที่พ่อกับเเม่เเยกทางกันเเละผมก็ไม่ได้เจอหน้าเเม่อีกเลยตั้งแต่3ขวบ ทำงานหาเงินตั้งแต่อายุ12 มันทำให้เราเหมือนจะเข้าใจในความรู้สึกกันเกือบทุกๆเรื่อง เราต่างพูดคุยเเลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาเเละกำลังประสบในชีวิตกันเเละกัน พร้อมกับความรู้สึกๆดีในใจผมที่มากขึ้นทุกวันด้วย
จนวันนึงระหว่างที่คุยกันดู C เปลี่ยนไปจนผมสังเกตได้ เลยพยายามถามถึงสาเหตุ จน C ถามผมว่า คาดหวังกับเขาไว้เเค่ไหน ผมหยุดคิดนิดนึง เพราะใจนึงก็กลัวที่จะรักใครอีก อีกใจก็คิดถึงปัญหาที่ P เคยเจอ เพราะมันทำให้ผมตระหนักดีว่าความรักมันกินไม่ได้ และด้วยความที่ฐานะครอบครัวผมกับ C ต่างกันค่อนข้างมาก ทั้งทางเศรษฐกิจเเละสังคม ตัวผมไม่มีอะไรเลย ชีวิตตอนนี้เหมือนเริ่มต้นด้วยติดลบด้วยซ้ำ ครอบครัวก็... เเต่กับ C พ่อเขารับราชการมีตำเเหน่งพอสมควร ครอบครัวค่อนข้างมีทรัพย์สิน มีที่ดิน มีบ้าน มีพร้อมทุกอย่างๆ ซึ่งถ้าเทียบกับผมเเล้วต่างกันหลายขุม (ทีเเรกผมไม่รู้เรื่องนี้ เพิ่งมารู้โดยบังเอิญหลังจากพูดคุยได้สักพักเเล้ว) ผมถาม C กลับไปว่ามั่นใจเเล้วเหรอ ความรักมันกินไม่ได้นะ ตอนนี้คนๆนี้ไม่มีอะไรจะให้นอกจากความจริงใจนะ C ตอบกลับมาว่าทุกครั้งที่คุยกัน เขารู้สึกเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด ไม่ต้องเสเเสร้ง เขามีความสุขมากๆ ผมบอกเขาอีกว่า ผมยังกลัวที่จะรักใครอีกครั้ง C บอกว่าเขาเองก็กลัว ผมถามเขาว่าจะก้าวผ่านความกลัวนี้ไปด้วยกันไหม C ตอบมาสั้นๆว่า อือ ผมบอกเขาว่ามี 2อย่างที่จะทำให้ผมไปจากเขาคือ 1.เขามีคนอื่น 2.เขาอยากให้ผมออกไปจากชีวิตเขา ในที่สุดเราก็ตกลงที่จะดูๆกันไปก่อน เพราะว่า C มีเเพลนจะต้องไปทำงานที่ญี่ปุ่นต้นเดือนกุมภานี้เป็นเวลาประมาณ6เดือน เราตั้งใจจะใช้ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาพิสูจณ์ความรู้สึกของเรา2คน
นับจากวันที่ C ทักมาจนถึงวันนี้ เป็นเวลาประมาณ5เดือน อาจจะดูว่าน้อย เเต่มันเป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆ เราต่างให้ความสำคัญกันเเละกัน ห่วงใยกัน ใส่ใจกัน ให้กำลังใจกันเเละกันในวันที่เหน็ดเหนื่อยจากการทำงาน ความรู้สึกผมเหมือน C เข้ามาเติมเต็มสิ่งที่ผมขาดหายไป ความรู้สึกดีๆมีมากขึ้นทุกวันนี้ ถึงเเม้ผมกับ C จะมีทะเลาะง่องแง่งกันบ้าง เพราะ C มีคนมาจีบเยอะ ผมหวง แต่ผมไม่เคยปล่อยให้ความไม่เข้าใจระหว่างผมกับ C นานเกินกว่า1วันเลย เหตุผลที่ผมไม่เคยบอกเขาก็คือ ผมอยากใช้เวลาทุกวินาทีที่มีกันให้ดีที่สุด อยากมีช่วงเวลาดีๆเเบบนี้นานๆ ไม่อยากเสียเขาไป ระหว่างที่ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับ C พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ อีกด้านมรสุมเองก็ก่อตัวขึ้นเหมือนกัน
ราวเดือนก่อน ผมรู้ว่าพ่อ C พยายามติดต่อทาบทามคนที่รับราชการในสังกัดเดียวกันให้กับ C ครั้งแรกที่ได้ยิน ผมแอบหวั่นใจว่าจะเหมือนกับ P เพราะ Pเองก็เคยถูกบังคับให้เเต่งงานเหมือนกัน เรื่องนี้ C เองก็รู้ เพราะผมไม่เคยปิดบังอะไร แต่ C บอกว่า เขาจะไม่ยอมให้ใครมาขีดเส้นชีวิตเขา เขาโตพอที่จะขีดเส้นชีวิตตัวเองได้เเล้ว ถ้าพ่อบังคับ เขาจะหนีไปอยู๋กับญาติเขาที่ต่างประเทศ จนหลังๆมาเรื่องของ C กับพ่อดูจะหนักขึ้นเรื่อยๆ ถึงขนาดจะตัดพ่อตัดลูกกัน จนเมื่อ2-3วันมานี้ C ดูเปลี่ยนไปมาก ไม่ค่อยพูดเหมือนเก่า กินเหล้าหนักขึ้น(ปกติกินเเต่ไม่มาก) ถามก็บอกว่าไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไร เเละมาวันนี้บล๊อคเฟช บล๊อคเบอร์โทร ปิดทุกช่องการติดต่อทั้งหมดที่มี ผมพยายามติดต่อเขา เลยเปลี่ยนเบอร์เเล้วโทรไปจนได้คุยกัน C บอกว่าเขาต้องหมั้นกันบคนที่พ่อทาบทามให้ เขาบอกว่าเขาอยากหนีแต่ทำไม่ได้ เขาไม่ยอมบอกเหตุผลที่เเท้จริง บอกแค่ว่า ถ้าไม่หมั้น พ่อเขาล้มแน่ เเละเขาไม่อยากให้ผมเสียใจมากไปกว่านี้ หากจะสานต่อความสัมพันธ์ต่อไป จะมีเเต่ยิ่งเสียใจ เลยเลือกที่จะตัดการติดต่อของผม เเต่เขาไม่รู้หรอกว่าจะจบวันนี้หรือวันไหนผมก็เสียใจอยู๋เเล้วละ ยิ่งมาเจอเหตุการณเเบบเดียวกัน2ครั้งติดๆอย่างนี้ ยิ่งทำใจให้เข้าใจได้ยาก รู้สึกตลกปนน้อยใจในโชคชะตาตัวเองจริงๆที่ต้องเจอกับเหตุการณ์เเบบนี้2ครั้งติดๆ ตอนนี้สิ่งที่ผมเป็นห่วงที่สุดคือความรู้สึกของเขาต่างหาก เเต่ดูเหมือนเขาจะพยามยามหนีผมห่างออกไปทุกที
ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นเหตุผลจริงๆหรือเป็นเเค่ข้ออ้างอะไรหรือเปล่า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพรุ่งนี้เรื่องราวระหว่างผมกับ C จะเป็นยังไงต่อไป ใจผมไม่อยากจะปล่อย C ไว้ตามลำพัง แต่อีกใจนึงฟังจากคำพูดของเขาเหมือนกับเขาไม่ต้องการให้ผมเข้าไปยุ่งกับชีวิตเขาเเล้ว หลายคนอาจจะมองว่าผู้หญิงมีอีกมากมาย หาเอาใหม่ก็ได้ แต่สำหรับผมมีไม่กี่คนจริงๆที่ผมจะรู้สึกดีๆเเบบนี้ด้วย นึกเเล้วก็อิจฉาคนที่มีรักดีๆอยู๋เเต่ไม่เคยดูเเล เขาจะรู้ไหมว่าบางคู่รักกันเเทบตาย เเต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน อยากจะบอกทุกคนที่วันนี้ยังมีความรักดีๆอยู่ในมือ อยากให้ใช้เวลาทุกๆวินาทีให้ดีที่สุดเถอะครับ เราไม่รู้หรอกว่ามันจะจบลงเมื่อไรหรือด้วยเหตุผลอะไร
ฝากถึง C ถ้ากระทู้นี้ผ่านตาด้วยนะ ไม่ว่าเรื่องราวของเราจะจบลงเเบบไหน วันนี้ทุกความรู้สึก ทุกการกระทำ ทุกๆคำพูดที่ทำให้เห็น มันคือเรื่องจริงนะ ตลอดเวลาที่มีกัน พี่ความสุขมากๆ C เป็นผู้หญิงไม่กี่คนที่พี่รู้สึกดีๆเเบบนี้ด้วย ไม่ว่าจะทำอะไร ขอให้ตัดสินใจให้ดีๆ มันคือทั้งชีวิตของ C นะ ไม่ว่ายังไงพี่ก็อยากเห็น C มีความสุขนะ
เรื่องทั้งหมดนี้ผมเเค่อยากเล่าให้ใครสักคนนึงฟัง แต่จะเล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้ เพราะผมอยู่คนเดียวเเละไม่อยากเเสดงความอ่อนแอให้คนรอบข้างเห็น ถึงจะเเทบยืนไม่ไหวก็เถอะ ขอบคุณใครคนนั้นที่เป็นใครก็ตามที่ทนอ่านเรื่องรักไร้สาระของผมจนจบนะครับ