เล่าเรื่องส่วนตัวสั้นๆ ก่อนนะคะ
เราเป็นลูกคนเดียว มีผลการเรียนดี เป็นเด็กกิจกรรม เรียนทุน ทำงานเพื่อสังคมร่วมกับองค์กรภาครัฐและเอกชนอย่างต่อเนื่อง (งานเล็กๆ ค่ะ)
เมื่อก่อนก็ถือว่าเป็นคนสุขภาพจิตดีมากคนหนึ่ง พูดเก่ง ร่าเริง แล้วก็ไม่ค่อยยอมแพ้ต่ออุปสรรค เรียกว่ามีความดันทุรังสูงก็ว่าได้ บ้านเราไม่รวยเลย
แต่เราจะมีความภาคภูมิใจว่าพ่อกับแม่เราเป็นคนดีและเก่ง คือในบ้านจะชอบคุยชอบสอน ให้อ่านหนังสือ สอนเรื่องการเป็นคนดี รู้จักพอเพียง
(นี่คือแรงบันดาลใจที่ทำให้เราทำงานเพื่อสังคม)
ทีนี้ช่วงประมาณ ม.ปลาย ป้าเราซึ่งหลายคนบอกว่ามีอาการทางจิตมาเล่าให้เราฟังว่า พ่อเราไปลวนลามป้าอีกคน ซึ่งเป็นพี่สาวแท้ๆ ของแม่ แล้วก็บอกว่า มีคนเห็นว่าพ่อเราไปทำเจ้าชู้กับผู้หญิงอื่น เราก็ไม่เชื่อ เพราะ 1.พ่อเป็นคนดีมาก มาตลอด เป็นคนน่าเชื่อถือ แล้วยังปลูกฝังเราเรื่องคุณธรรมแบบมากๆ ชนิดที่ว่าตอนเด็กๆ ก็อ่านนิทานปล่อยสัตว์ให้เราฟังก่อนนอนเลยทีเดียว 2.คนรอบๆ ตัวเคยบอกว่าป้าเรามีอาการทางจิต ตอนนั้นเราก็เลยไม่สนใจ จนกระทั่งเรามาเรียนมหาวิทยาลัย ประมาณ ปี 2 ระหว่างที่เรากำลังประชุมงาน เป็นการทำละครเพื่อหาเงินช่วยการกุศล เราก็ได้รับ SMS จากพ่อ ในเนิ้อหาที่พ่อบอกผู้หญิงคนหนึ่งว่า พ่อทำงานเหนื่อยมาก รักแล้วก็คิดถึงเค้ามาก (ตอนนั้นเราช็อกจนจำไม่ได้ว่าข้อความว่ายังไง) เราก็โทรกลับไปหาพ่อทันทีเลย แล้วก็อำพ่อว่า เรารู้นะว่าพ่อมีเมียน้อย เพราะเราให้คนที่อยู่แถวๆ บ้านสืบให้ ให้พ่อส่งเบอร์เมียน้อยให้เรา เราจะโทรไปเคลียร์กับเค้าว่าจะเอายังไงกันแน่
พ่อก็บอกเราว่า อย่าทำอะไรเค้าเลย เพราะเค้าอายุพอๆ กับเราเอง (ตอนนั้นเราอายุประมาณ 19-20) เราช็อกมาก จำไม่ได้ว่าวางสายไปยังไง
จำได้ว่าหลังจากนั้นเราก็นั่งร้องไห้โฮอยู่ที่แมคโดนัลด์ เอสพลานาด (ที่ประชุม) เป็นชั่วโมง โดนด่าว่าอย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับงาน แล้วก็ไล่กลับ เหตุการณ์หลังจากนั้นก็ยืดเยื้อมาเป็นปี เราร้องไห้ทุกวัน ร้องไห้หนักมาก ซึมเศร้า คิดฆ่าตัวตาย ไม่มีสติ ไม่มีสมาธิ การเรียนตกต่ำ เราพยายามให้พ่อเลิกกับแม่ เพราะรู้สึกว่าพ่อทรยศ แต่เค้าไม่ยอมเลิก เราได้คุยกับเมียน้อยพ่อ เค้าบอกว่าเค้าไม่อยากได้พ่อ แต่พ่อมาหาเค้าเอง มันเรื้อรังมาเป็นปี จนเราทนไม่ได้ เราก็เลยขอพ่อไป WAT (เวิร์ค แอนด์ ทราเวล) คืออยากหนีปัญหาไปไกลๆ ไปอยู่ที่นู่น 3 เดือน ก็โอเค เริ่มยิ้ม เริ่มหัวเราะได้ แต่มีอาการฝันร้าย สะดุ้งตื่น หลับไม่สนิท เป็นกังวล แต่ก็คิดว่าตัวเองเริ่มทำใจได้แล้ว
เหตุการณ์ผ่านไป ประมาณ 5 ปี เรานิสัยเปลี่ยนไปจนแม่ทัก คือพ่อมีแนวโน้มว่ามีเมียน้อยมาเรื่อยๆ จนล่าสุดไปกิ๊กกับภรรยาของเจ้านาย แต่เราฟังแล้วเราเข้าใจ ไม่โกรธพ่อแล้ว เราบอกแม่ว่าจะเลิกก็เลิก แล้วแต่แม่เลย แม่เลยทักว่าเดี๋ยวนี้เราเปลี่ยนไปมาก เราเลยมานั่งทบทวนตัวเอง (มาทบทวนอะไรป่านนี้) จาก Time Hope ด้วย สเตตัสในเฟซก็บอกอะไรหลายๆ อย่าง แล้วตอนนี้เราก็เรียนปริญญาโท
แล้วเรารู้สึกว่า
1. ตัวเองโง่ขึ้น ไม่มีสติ ไม่มีสมาธิฟังอาจารย์ (จากเมื่อก่อนเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนมาก)
2. แล้วเราก็ไม่มีเพื่อนสนิทใหม่ๆ เลย เรารู้สึกไม่ไว้ใจ
3. เรามักมีอาการสติหลุด คือเดินไปเรื่อยๆ แบบไม่รู้ตัว เพื่อนๆ จะต้องคอยเรียกเสมอ คือเอาง่ายๆ ว่าถ้าไม่ตั้งสติเป็นพิเศษ จะเหม่อลอยตลอด
4. มีพฤติกรรมกลับด้าน (อันนี้คิดว่าไม่เกี่ยว) เช่น เมื่อก่อนไม่ชอบความหวาดเสียว แต่ทุกวันนี้ชอบอะไรที่แอดเวนเจอร์ รู้สึกไม่กลัวอะไรที่อันตราย ไม่กลัวความสูง ไม่กลัวรถซิ่ง ไม่กลัวตกเขา คือเรียกได้ว่าแทบไม่กลัวอะไรเลย จากที่เมื่อก่อนถ้าไปสวนสนุกจะไม่เล่นเครื่องเล่นหวาดเสียวเด็ดขาด ชอบทานอาหารเผ็ด อาหารรสจัดขึ้น แต่เมื่อก่อนจะไม่ทานเลย จะไม่ทานเผ็ด ทานอาหารรสอ่อนๆ
5. ฝันร้าย ฝันเหตุการณ์คล้ายๆ เดิม สเต็ปของมันก็คือ พ่อมีเมียน้อย บางทีก็มีลูก บางทีก็ไม่มีลูก พ่อจะต้องเลือกระหว่างเรากับเมียน้อย บางทีก็เลือกเรา บางทีก็เลือกลูกเมียน้อย แต่ทุกครั้งที่เลือกทางเรา พ่อจะไม่มีความสุข (ในฝัน) ตลอด 5 ปีที่ผ่านมา ฝันแบบนี้ประมาณ 10-20 ครั้ง
6. จะเครียดแบบปวดหัวทันที ที่แม่เล่าเรื่องพ่อให้ฟัง ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม เครียดแบบขึ้นสมองเลย ปวดหัว แล้วก็ต้องทานยา หรือหลับตาพักเลย บางทีพอหายเครียด ก็เอาบทสนทนากลับมาคิดใหม่ แล้วก็ปวดหัวเหมือนเดิม ก็เลยต้องเลิกคิด
7. ไม่เคยเลิกร้องไห้มาตลอด 5 ปี คือมันจะมีโมเม้นต์ที่นึกขึ้นมาได้ แล้วก็ร้อง ร้องหนักมาก จนหลับ เฉลี่ยเดือนละ 2-3 ครั้ง
ตอนนี้เราใช้ชีวิตปกติ เรียนปริญญาโท กำลังจะอายุ 25 แต่เรารู้สึกว่าเราไม่โตเท่าที่ใจอยากโต รู้สึกความคิด ความอ่านจะยังเป็นเด็ก บุคลิกไม่ดี ล่อกแล่ก เหมือนจะเป็นไฮเปอร์นิดๆ คืออยู่เฉยๆ ไม่ได้เลย ถ้าต้องยืนเฉยๆ มือต้องกระดิก เราไม่ได้รู้สึกว่าอาการที่เราเป็นมีปัญหาอะไรมากมาย เรายังเที่ยวเล่น หัวเราะ มีความสุขได้อยู่ (ยกเว้น เรื่องความรัก เวลาชอบใคร ความรู้สึกจะต่อต้านทันที เลยไม่มีความรักมานานประมาณ 5-6 ปีแล้ว) แต่เราสงสัยว่า เราเป็นโรคหรือเปล่าคะ ถ้าเป็นโรคแล้วได้รักษาเราจะมีความสุขขึ้นไหม หรือเราจะช่วยให้แม่มีความสุขได้ไหม เรารู้สึกสงสารแม่ เพราะแม่ไม่มีใคร มีเราเป็นลูกคนเดียว แต่แม่ก็ไม่สามารถเอาเรื่องพ่อมาระบายกับเราได้
ถ้าเราเป็นโรคจริงๆ ใช่ PTSD ไหมคะ และถ้าเป็นควรไปหาหมอที่ไหน รักษาที่ไหน ราคาแพงไหมคะ
รบกวนด้วยนะคะ
รบกวนสอบถามว่า อาการแบบนี้ถือว่าเป็นอาการทางจิตไหมคะ และถ้าเป็นควรไปหาหมอที่ไหนคะ
เราเป็นลูกคนเดียว มีผลการเรียนดี เป็นเด็กกิจกรรม เรียนทุน ทำงานเพื่อสังคมร่วมกับองค์กรภาครัฐและเอกชนอย่างต่อเนื่อง (งานเล็กๆ ค่ะ)
เมื่อก่อนก็ถือว่าเป็นคนสุขภาพจิตดีมากคนหนึ่ง พูดเก่ง ร่าเริง แล้วก็ไม่ค่อยยอมแพ้ต่ออุปสรรค เรียกว่ามีความดันทุรังสูงก็ว่าได้ บ้านเราไม่รวยเลย
แต่เราจะมีความภาคภูมิใจว่าพ่อกับแม่เราเป็นคนดีและเก่ง คือในบ้านจะชอบคุยชอบสอน ให้อ่านหนังสือ สอนเรื่องการเป็นคนดี รู้จักพอเพียง
(นี่คือแรงบันดาลใจที่ทำให้เราทำงานเพื่อสังคม)
ทีนี้ช่วงประมาณ ม.ปลาย ป้าเราซึ่งหลายคนบอกว่ามีอาการทางจิตมาเล่าให้เราฟังว่า พ่อเราไปลวนลามป้าอีกคน ซึ่งเป็นพี่สาวแท้ๆ ของแม่ แล้วก็บอกว่า มีคนเห็นว่าพ่อเราไปทำเจ้าชู้กับผู้หญิงอื่น เราก็ไม่เชื่อ เพราะ 1.พ่อเป็นคนดีมาก มาตลอด เป็นคนน่าเชื่อถือ แล้วยังปลูกฝังเราเรื่องคุณธรรมแบบมากๆ ชนิดที่ว่าตอนเด็กๆ ก็อ่านนิทานปล่อยสัตว์ให้เราฟังก่อนนอนเลยทีเดียว 2.คนรอบๆ ตัวเคยบอกว่าป้าเรามีอาการทางจิต ตอนนั้นเราก็เลยไม่สนใจ จนกระทั่งเรามาเรียนมหาวิทยาลัย ประมาณ ปี 2 ระหว่างที่เรากำลังประชุมงาน เป็นการทำละครเพื่อหาเงินช่วยการกุศล เราก็ได้รับ SMS จากพ่อ ในเนิ้อหาที่พ่อบอกผู้หญิงคนหนึ่งว่า พ่อทำงานเหนื่อยมาก รักแล้วก็คิดถึงเค้ามาก (ตอนนั้นเราช็อกจนจำไม่ได้ว่าข้อความว่ายังไง) เราก็โทรกลับไปหาพ่อทันทีเลย แล้วก็อำพ่อว่า เรารู้นะว่าพ่อมีเมียน้อย เพราะเราให้คนที่อยู่แถวๆ บ้านสืบให้ ให้พ่อส่งเบอร์เมียน้อยให้เรา เราจะโทรไปเคลียร์กับเค้าว่าจะเอายังไงกันแน่
พ่อก็บอกเราว่า อย่าทำอะไรเค้าเลย เพราะเค้าอายุพอๆ กับเราเอง (ตอนนั้นเราอายุประมาณ 19-20) เราช็อกมาก จำไม่ได้ว่าวางสายไปยังไง
จำได้ว่าหลังจากนั้นเราก็นั่งร้องไห้โฮอยู่ที่แมคโดนัลด์ เอสพลานาด (ที่ประชุม) เป็นชั่วโมง โดนด่าว่าอย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับงาน แล้วก็ไล่กลับ เหตุการณ์หลังจากนั้นก็ยืดเยื้อมาเป็นปี เราร้องไห้ทุกวัน ร้องไห้หนักมาก ซึมเศร้า คิดฆ่าตัวตาย ไม่มีสติ ไม่มีสมาธิ การเรียนตกต่ำ เราพยายามให้พ่อเลิกกับแม่ เพราะรู้สึกว่าพ่อทรยศ แต่เค้าไม่ยอมเลิก เราได้คุยกับเมียน้อยพ่อ เค้าบอกว่าเค้าไม่อยากได้พ่อ แต่พ่อมาหาเค้าเอง มันเรื้อรังมาเป็นปี จนเราทนไม่ได้ เราก็เลยขอพ่อไป WAT (เวิร์ค แอนด์ ทราเวล) คืออยากหนีปัญหาไปไกลๆ ไปอยู่ที่นู่น 3 เดือน ก็โอเค เริ่มยิ้ม เริ่มหัวเราะได้ แต่มีอาการฝันร้าย สะดุ้งตื่น หลับไม่สนิท เป็นกังวล แต่ก็คิดว่าตัวเองเริ่มทำใจได้แล้ว
เหตุการณ์ผ่านไป ประมาณ 5 ปี เรานิสัยเปลี่ยนไปจนแม่ทัก คือพ่อมีแนวโน้มว่ามีเมียน้อยมาเรื่อยๆ จนล่าสุดไปกิ๊กกับภรรยาของเจ้านาย แต่เราฟังแล้วเราเข้าใจ ไม่โกรธพ่อแล้ว เราบอกแม่ว่าจะเลิกก็เลิก แล้วแต่แม่เลย แม่เลยทักว่าเดี๋ยวนี้เราเปลี่ยนไปมาก เราเลยมานั่งทบทวนตัวเอง (มาทบทวนอะไรป่านนี้) จาก Time Hope ด้วย สเตตัสในเฟซก็บอกอะไรหลายๆ อย่าง แล้วตอนนี้เราก็เรียนปริญญาโท
แล้วเรารู้สึกว่า
1. ตัวเองโง่ขึ้น ไม่มีสติ ไม่มีสมาธิฟังอาจารย์ (จากเมื่อก่อนเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนมาก)
2. แล้วเราก็ไม่มีเพื่อนสนิทใหม่ๆ เลย เรารู้สึกไม่ไว้ใจ
3. เรามักมีอาการสติหลุด คือเดินไปเรื่อยๆ แบบไม่รู้ตัว เพื่อนๆ จะต้องคอยเรียกเสมอ คือเอาง่ายๆ ว่าถ้าไม่ตั้งสติเป็นพิเศษ จะเหม่อลอยตลอด
4. มีพฤติกรรมกลับด้าน (อันนี้คิดว่าไม่เกี่ยว) เช่น เมื่อก่อนไม่ชอบความหวาดเสียว แต่ทุกวันนี้ชอบอะไรที่แอดเวนเจอร์ รู้สึกไม่กลัวอะไรที่อันตราย ไม่กลัวความสูง ไม่กลัวรถซิ่ง ไม่กลัวตกเขา คือเรียกได้ว่าแทบไม่กลัวอะไรเลย จากที่เมื่อก่อนถ้าไปสวนสนุกจะไม่เล่นเครื่องเล่นหวาดเสียวเด็ดขาด ชอบทานอาหารเผ็ด อาหารรสจัดขึ้น แต่เมื่อก่อนจะไม่ทานเลย จะไม่ทานเผ็ด ทานอาหารรสอ่อนๆ
5. ฝันร้าย ฝันเหตุการณ์คล้ายๆ เดิม สเต็ปของมันก็คือ พ่อมีเมียน้อย บางทีก็มีลูก บางทีก็ไม่มีลูก พ่อจะต้องเลือกระหว่างเรากับเมียน้อย บางทีก็เลือกเรา บางทีก็เลือกลูกเมียน้อย แต่ทุกครั้งที่เลือกทางเรา พ่อจะไม่มีความสุข (ในฝัน) ตลอด 5 ปีที่ผ่านมา ฝันแบบนี้ประมาณ 10-20 ครั้ง
6. จะเครียดแบบปวดหัวทันที ที่แม่เล่าเรื่องพ่อให้ฟัง ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม เครียดแบบขึ้นสมองเลย ปวดหัว แล้วก็ต้องทานยา หรือหลับตาพักเลย บางทีพอหายเครียด ก็เอาบทสนทนากลับมาคิดใหม่ แล้วก็ปวดหัวเหมือนเดิม ก็เลยต้องเลิกคิด
7. ไม่เคยเลิกร้องไห้มาตลอด 5 ปี คือมันจะมีโมเม้นต์ที่นึกขึ้นมาได้ แล้วก็ร้อง ร้องหนักมาก จนหลับ เฉลี่ยเดือนละ 2-3 ครั้ง
ตอนนี้เราใช้ชีวิตปกติ เรียนปริญญาโท กำลังจะอายุ 25 แต่เรารู้สึกว่าเราไม่โตเท่าที่ใจอยากโต รู้สึกความคิด ความอ่านจะยังเป็นเด็ก บุคลิกไม่ดี ล่อกแล่ก เหมือนจะเป็นไฮเปอร์นิดๆ คืออยู่เฉยๆ ไม่ได้เลย ถ้าต้องยืนเฉยๆ มือต้องกระดิก เราไม่ได้รู้สึกว่าอาการที่เราเป็นมีปัญหาอะไรมากมาย เรายังเที่ยวเล่น หัวเราะ มีความสุขได้อยู่ (ยกเว้น เรื่องความรัก เวลาชอบใคร ความรู้สึกจะต่อต้านทันที เลยไม่มีความรักมานานประมาณ 5-6 ปีแล้ว) แต่เราสงสัยว่า เราเป็นโรคหรือเปล่าคะ ถ้าเป็นโรคแล้วได้รักษาเราจะมีความสุขขึ้นไหม หรือเราจะช่วยให้แม่มีความสุขได้ไหม เรารู้สึกสงสารแม่ เพราะแม่ไม่มีใคร มีเราเป็นลูกคนเดียว แต่แม่ก็ไม่สามารถเอาเรื่องพ่อมาระบายกับเราได้
ถ้าเราเป็นโรคจริงๆ ใช่ PTSD ไหมคะ และถ้าเป็นควรไปหาหมอที่ไหน รักษาที่ไหน ราคาแพงไหมคะ
รบกวนด้วยนะคะ