ย้าบ้ากินก็แย่เลิกแล้วก็ยังแย่ เรื่องจริงที่เกิดกับญาติผม

ผมเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อให้เป็น อนิสงส์แก่ดวงวิญญาณของคุณน้า ใครที่ได้เห็นบทความนี้และหยิบไปแชร์ หรือเอาให้ลูกหลานอ่านขอให้ได้บุญกุศลทุกๆท่าน และส่งถึงดวงวิญญาณของคุณน้าขอให้ดวงวิญญาณของคุณน้าไปสู่สุขติหากชาติหน้ามีจริงขออย่าคุณน้ามีโอกาสได้เข้าใกล้ยาเสพย์ติดอีกเลย


วันนี้13 มกราคา พ.ศ.2558 วันนี้ผมตื่นขึ้นมา6.30น.ว้าวอากาศดีจริงๆเลย แดดอ่อนๆ มีหมอกตอนเช้าเล็กน้อย ลมพัดเอื่อยๆ ผมคิดในใจวันนี้ต้องเป็นวันที่ดีมากแน่ๆผมเดินลงไปทำกิจวัตรตามปกติ ดายหญ้า กินกาแฟ คุยกับภรรยา

แต่ผมคิดผิดวันนี้ไม่ใช่วันที่ดีเลย ผมโทรหาพ่อเรื่องรถ พ่อบอกว่าวันนี้มาไม่ได้แล้วนะ ต้องจัดการงานศพ ผมตกใจมากเพราะอายุของน้าแค่ 40กว่าๆเอง แต่ผมก็รู้อยู่แล้วว่าต้องมีวันนี้ วันที่น้าผมต้องจากไปก่อนวัยอันควร
สมัยเด็กๆ ผมจำได้ว่าตอนนั้น น้าผมเพิ่งเริ่มเรียนมัธยม และผมก็กำลังเพิ่งเรียนประถมน้าผมจะชอบมาเที่ยวหาพ่อ
คุยเรื่องต้นไม้ นก ฯลฯ ตามประสาลูกหลานชาวสวน ว่างๆน้าก็ไปรับผมกลับจากโรงเรียนบ้างเหมือนกัน น้าผมเป็นคนคุยสนุกใจดี

เมื่อผมโตขึ้นเรียนมัธยมผมไปเรียนที่ตัวจังหวัดทำให้ไม่ได้ถามข่าวคราวน้าจากพ่ออีก ผมเรียนจบออกมาทำงาน
จึงได้ทราบทีหลังว่า น้าผมติดยาบ้าอย่างหนักตอนเป็นวัยรุ่น เมื่อเลิกยาบ้าแล้วก็กลับมาติดเหล้าอีก จนสติไม่ค่อยสมประกอบทำงานไม่ได้คุณภาพกินเหล้า ยาดองอย่างเดียว เดินไปเดินมาในหมู่บ้านให้เป็นที่เวทนาแก่ผู้พบเห็น
พ่อของน้าผมแกใจดีกับผมมากตอนผมเล็กราวๆ 3-4 ขวบ พ่อชอบพาไปเยี่ยมแกที่บ้าน แกก็จะทำดาบไม้ให้ผมเล่น และชวนคุยเรื่องต่างๆเกี่ยวกับสัตว์น้อยใหญ่ที่แกเคยเจอในป่าสมัยแกหนุ่มๆ (ตอนผมคลอดป่าที่หมู่บ้านผมหมดแล้ว) ผมสนุกมาก เมื่อผมโตแกก็ป่วยเป็นอัมพาตผมไม่ได้มีโอกาสไปเยี่ยมแกซักครั้ง แต่ที่น่าสลดใจคือ น้าไม่สามารถดูแลลุงได้เลย เพราะน้าก็สติไม่ดี ลุงก็ป่วยเป็นอัมพาต กลายเป็นครอบครัวอนาถา ไม่เป็นที่ต้องการของเพื่อนบ้าน(ที่ได้ยินคนอื่นเล่ามา) เพราะ เสาหลักป่วย ลูกชายก็เสียสติติดเหล่าไม่มีคนทำงาน

จนกระทั่งลุงผมเสียชีวิต และวันนี้ไม่นานจากลุงเสียชีวิต 2ปีเห็นจะได้ฝนตกหนักมาก ช่วงเดือน ธ.ค. 2557 ทำให้แถวหมู่บ้านผม
มีน้ำขังหลายจุด น้าของผมคงไปเดินลุยน้ำ (ระหว่างเมา) แล้วติดเชื้อ ฉี่หนูจนต้องเข้ารับการรักษาตัวที่ โรงพยาบาลหาดใหญ่ทราบข่าวว่าไตวาย เพราะเป็นหนักแล้วถึงเข้าโรงพยาบาล ผมก็แอบคิดในใจว่าแกจะอยู่ยังไงนะไตก็วาย สติก็ไม่ดี งานก็ไม่มีทำ เงินก็ไม่มี ถ้าออกจากโรงพยาบาลมาใครจะพาแกไปฟอกไต จะเอาเงินที่ใหน พ่อผม พี่ข้างๆบ้านผมก็ไปเยี่ยมน้ากัน ให้เงินคนละพันสองพัน เพื่อเป็นกำลังใจให้แม่ของแก(ผมคิดเองนะ) จนวันนี้แกเสียชีวิตผมจึงได้แต่สลดใจเพราะเริ่มจากยาบ้าตัวเดียวเท่านั้น
ผมคิดนี่ถ้าแกไม่ติดยาบ้า แกคงจะไม่เสียสติฐาวรแบบนี้ คงมีลูก และน้าคงได้เลี่ยงดูพ่อ และแม่ของแกยามเฒ่าชรา แต่วันนี้ทุกอย่างกลับหน้าหลังกันไปหมด
ในฐานะที่ผมเรียนจบมาด้านยา จึงขอโอกาศนี้แทรกเนื้อหาเกี่ยวกับยาบ้าซึ่งคัดลอกมาจากหน้าเว็บไซด์คณะเภสัชศาสตร์มหาวิทยาลัยมหิดล ไม่อ่านก็ได้ครับข้ามไปเลย เป็นเนื้อหาเกี่ยวกับยาบ้าและโทษเขียนโดยภญ.กิตติมา วัฒนากมลกุล http://goo.gl/dNfT9L

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่