สวัสดีครับ ผมอยากรบกวนขอคำแนะนำหรือปรึกษาเพื่อนๆหน่อยครับ
คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมก็เริ่มคุยทางแชทเฟชนี่แหละครับ ผมก็รู้นานแล้วว่าเขามีแฟนแล้วคบกันมา 4 ปีครับ เขาบอกเขาเลิกกันไป 4ครั้งแล้ว ด้วยสาเหตุ แฟนเขามีกิ๊ก
ทีแรกก็คุยเฉยๆ แต่พอนานไปเธอชอบผมครับ รู้สึกได้เลยก็เลยถามไปตรงๆ เขาบอกว่าชอบเพราะผมคุยดีอยู่ใกล้ๆแล้วมีความสุข คุยกันไปได้1สัปดาห์กว่า ก็นัดเจอกัน นั่งกินข้าวกัน เวลาผ่านไปต่างคนต่างชอบกัน ผมรู้ว่ามันผิด ผมก็คุยเรื่องนี้กับเธอ เราต่างคนต่างร้องไห้ กับรักที่มันเป็นไปไม่ได้
สรุปคือ ผมรักเธอไปแล้ว ผมเลยเลือกที่จะรอเขาอยู่แบบนี้
แล้วรู้ไหมครับทำไมผมถึงยอมรอ เพราะในทุกวันเขาโทรมาใส่ใจผมแทบทั้งวัน ผมถามว่า แล้วเขาล่ะ(แฟนเขา)ไม่โทรไปบ้างหรอ ไม่ไปเที่ยวไหนบ้างกันหรอ เธอบอกว่า ก็ไม่ค่อยได้เจอกันเลยอ่ะ เขาก้ไม่โทรมา อ้างไม่มีตัง โทรชวนไปไหนก้ไม่ไป ปฏิเสธตลอด ประมาณว่าไม่ค่อยสนใจ เขาติดเพื่อน..
ผมก็เลยมีหวังครับ เราสองคนเจอกันบ่อยครับ ดูหนังโรง กินข้าว เดินห้าง เขามาหาที่มอผม ผมพาเธอรู้จักกับเพื่อนที่มอผม เมื่อปีใหม่เธอไปเที่ยวกับเพื่อนแล้วมีเพื่อนผช.ไปด้วย ผมไม่ได้ไปนะแต่โทรเอา ผมหึงหวงเธอจนเธอไม่พอใจครับ แล้วก็เพื่อนบ้านสนิทเธออีก เป็นผช.หน้าตาดีด้วยครับ ผมก็ไปหึงหวงเขาอีก เพราะสนิทจนไปเล่นคอมกันในบ้าน บางทีพ่อแม่อยู่บางทีก็ไม่อยู่ครับ ก็เลยกลัวๆ
อีกเรื่องก็คือผมชอบเข้าเรื่องแฟนเธอแล้วดราม่าใส่ครับประมาณว่า ผมอึดอัด ขู่เธอเล่นๆ ว่าจะไปบอกแฟนเธอเอง
ตอนคุยกันเธอเริ่มเปลี่ยนไปครับ...
เธอไม่ค่อยบอกคถ.หรือทำตัวอ้อนอีกครับ แล้วก็คุยกันตรงๆ เธอบอกไม่ชอบ เธอบอกว่าจะหายไปแล้วนะทีแรกจะไม่รับสายผมอีก เธอเสียความรู้สึกมากครับ ผมรู้สึกผิดมากก็เลยขอโทษและขอปรับตัว
ก็เคลียรกันได้ล่ะครับ
ผ่านมาได้อีก1สัปดาห์..
ผมคุยโทรสับคืนเมื่อวาน ผมพูดเล่าเรื่องไรนี้แหละยาวอยู่แล้วเขาเงียบไป(เธอชอบหลับคาโทรสับครับ) ผมเลยเรียก ปกติเขาจะพูด อือ อือ อ่อ แต่อันนี้เงียบ ผมทำเสียงหงุดหงิด วันรุ่งขึ้นเธอบอกเธอยังไม่ได้หลับ เธอได้ยินเสียงผมหงุดหงิด แล้วเธอก็เอาโทรสับไปวางไกลๆแล้วนอน
ผมซวยเลย ก็เคลียรกันได้ครับ
พน.เธอเปิดเทอม(ผมกับเธออยู่ปี2คนละมหาลัย)
เธอบอกว่า จะไม่ค่อยได้โทรแล้วนะ อยากใช้เวลาอยู่กับเพื่อนบ้าง ตารางก็แน่นเลิก1ทุ่ม หรือเลิกเย็นทุกวัน (ปกติเวลาเราเรียนเสดผมจะไปหาเธอกินข้าวด้วยกันครับ)แต่เทอมนี้แทบไม่มีเวลาว่างเท่าไหร่เลย ไปดูหนังด้วยกันก็ไม่ได้เลย เธอติดเรียนแน่นมากทั้ง5วัน เธอหยุด ส.-อา.แต่บางทีเธอก็ออกบ้านมาไม่ได้
ผมไม่รู้จะทำไงต่อไปเลยครับ ผมไม่อยากเสียเธอไปเธอนิสัยดี ยอมรับและเข้าใจผมดีทุกอย่างทุกเรื่อง
อ้อ! แม่ น้า ยาย ของเธอ ไม่อยากให้เลิกกับแฟนครับ เพราะพวกเขาเห็นว่าครบกันมานาน 4 ปี อะไรก็ไม่รู้ ผมก็เลยท้อ
สิ่งที่ญาติเขารู้คือคบกันมา4ปี แต่จริงๆแล้วเลิกกันไป 4ครั้งแล้วครับ
ผมไม่รู้จะต้องรออยู่แบบนี้ อึดอัดแบบนี้ไปอีกกี่ปี?
อีกอย่างเทอมนี้ ผมกลัวมากครับ เราจะเจอกันน้อยลง คุยน้อยลง ผมกลัวเขาจะเปลี่ยนไปหรือหมดรักผมครับ
ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ ที่ไม่ใช่การเดินออกมาอ่ะครับ แนะนำผมที
ขอบคุณครับ
รักกับคนมีแฟนแล้ว รู้ว่ามันผิด จะมีหวังไหมครับหรือได้แค่รอเวลาอย่างไม่มีกำหนด
คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมก็เริ่มคุยทางแชทเฟชนี่แหละครับ ผมก็รู้นานแล้วว่าเขามีแฟนแล้วคบกันมา 4 ปีครับ เขาบอกเขาเลิกกันไป 4ครั้งแล้ว ด้วยสาเหตุ แฟนเขามีกิ๊ก
ทีแรกก็คุยเฉยๆ แต่พอนานไปเธอชอบผมครับ รู้สึกได้เลยก็เลยถามไปตรงๆ เขาบอกว่าชอบเพราะผมคุยดีอยู่ใกล้ๆแล้วมีความสุข คุยกันไปได้1สัปดาห์กว่า ก็นัดเจอกัน นั่งกินข้าวกัน เวลาผ่านไปต่างคนต่างชอบกัน ผมรู้ว่ามันผิด ผมก็คุยเรื่องนี้กับเธอ เราต่างคนต่างร้องไห้ กับรักที่มันเป็นไปไม่ได้
สรุปคือ ผมรักเธอไปแล้ว ผมเลยเลือกที่จะรอเขาอยู่แบบนี้
แล้วรู้ไหมครับทำไมผมถึงยอมรอ เพราะในทุกวันเขาโทรมาใส่ใจผมแทบทั้งวัน ผมถามว่า แล้วเขาล่ะ(แฟนเขา)ไม่โทรไปบ้างหรอ ไม่ไปเที่ยวไหนบ้างกันหรอ เธอบอกว่า ก็ไม่ค่อยได้เจอกันเลยอ่ะ เขาก้ไม่โทรมา อ้างไม่มีตัง โทรชวนไปไหนก้ไม่ไป ปฏิเสธตลอด ประมาณว่าไม่ค่อยสนใจ เขาติดเพื่อน..
ผมก็เลยมีหวังครับ เราสองคนเจอกันบ่อยครับ ดูหนังโรง กินข้าว เดินห้าง เขามาหาที่มอผม ผมพาเธอรู้จักกับเพื่อนที่มอผม เมื่อปีใหม่เธอไปเที่ยวกับเพื่อนแล้วมีเพื่อนผช.ไปด้วย ผมไม่ได้ไปนะแต่โทรเอา ผมหึงหวงเธอจนเธอไม่พอใจครับ แล้วก็เพื่อนบ้านสนิทเธออีก เป็นผช.หน้าตาดีด้วยครับ ผมก็ไปหึงหวงเขาอีก เพราะสนิทจนไปเล่นคอมกันในบ้าน บางทีพ่อแม่อยู่บางทีก็ไม่อยู่ครับ ก็เลยกลัวๆ
อีกเรื่องก็คือผมชอบเข้าเรื่องแฟนเธอแล้วดราม่าใส่ครับประมาณว่า ผมอึดอัด ขู่เธอเล่นๆ ว่าจะไปบอกแฟนเธอเอง
ตอนคุยกันเธอเริ่มเปลี่ยนไปครับ...
เธอไม่ค่อยบอกคถ.หรือทำตัวอ้อนอีกครับ แล้วก็คุยกันตรงๆ เธอบอกไม่ชอบ เธอบอกว่าจะหายไปแล้วนะทีแรกจะไม่รับสายผมอีก เธอเสียความรู้สึกมากครับ ผมรู้สึกผิดมากก็เลยขอโทษและขอปรับตัว
ก็เคลียรกันได้ล่ะครับ
ผ่านมาได้อีก1สัปดาห์..
ผมคุยโทรสับคืนเมื่อวาน ผมพูดเล่าเรื่องไรนี้แหละยาวอยู่แล้วเขาเงียบไป(เธอชอบหลับคาโทรสับครับ) ผมเลยเรียก ปกติเขาจะพูด อือ อือ อ่อ แต่อันนี้เงียบ ผมทำเสียงหงุดหงิด วันรุ่งขึ้นเธอบอกเธอยังไม่ได้หลับ เธอได้ยินเสียงผมหงุดหงิด แล้วเธอก็เอาโทรสับไปวางไกลๆแล้วนอน
ผมซวยเลย ก็เคลียรกันได้ครับ
พน.เธอเปิดเทอม(ผมกับเธออยู่ปี2คนละมหาลัย)
เธอบอกว่า จะไม่ค่อยได้โทรแล้วนะ อยากใช้เวลาอยู่กับเพื่อนบ้าง ตารางก็แน่นเลิก1ทุ่ม หรือเลิกเย็นทุกวัน (ปกติเวลาเราเรียนเสดผมจะไปหาเธอกินข้าวด้วยกันครับ)แต่เทอมนี้แทบไม่มีเวลาว่างเท่าไหร่เลย ไปดูหนังด้วยกันก็ไม่ได้เลย เธอติดเรียนแน่นมากทั้ง5วัน เธอหยุด ส.-อา.แต่บางทีเธอก็ออกบ้านมาไม่ได้
ผมไม่รู้จะทำไงต่อไปเลยครับ ผมไม่อยากเสียเธอไปเธอนิสัยดี ยอมรับและเข้าใจผมดีทุกอย่างทุกเรื่อง
อ้อ! แม่ น้า ยาย ของเธอ ไม่อยากให้เลิกกับแฟนครับ เพราะพวกเขาเห็นว่าครบกันมานาน 4 ปี อะไรก็ไม่รู้ ผมก็เลยท้อ
สิ่งที่ญาติเขารู้คือคบกันมา4ปี แต่จริงๆแล้วเลิกกันไป 4ครั้งแล้วครับ
ผมไม่รู้จะต้องรออยู่แบบนี้ อึดอัดแบบนี้ไปอีกกี่ปี?
อีกอย่างเทอมนี้ ผมกลัวมากครับ เราจะเจอกันน้อยลง คุยน้อยลง ผมกลัวเขาจะเปลี่ยนไปหรือหมดรักผมครับ
ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ ที่ไม่ใช่การเดินออกมาอ่ะครับ แนะนำผมที
ขอบคุณครับ