คือเราอยากรู้ความคิดในมุมคนอื่นน่ะค่ะว่าเราควรทำยังไงต่อไปดี
เราคบกับแฟนมาประมาณ 4 ปีแล้วค่ะ(รวมตอนคุยๆกันก็เกือบ 5 ปี) คบตั้งแต่ขึ้นม.6 จนตอนนี้ใกล้เรียนจบแล้ว เราเคยคิดว่าเราคบกันมานานได้เพราะเรานิสัยคล้ายกัน ต่างคนต่างมีโลกของตัวเอง พวกเราเข้าใจที่จะไม่ก้าวก่ายเรื่องความชอบส่วนตัวของกันและกัน แต่เราไม่ได้อยู่หอกับแฟนนะคะ เรียนคนละคณะด้วย ต่างคนต่างอยู่กับเพื่อนของตัวเอง เราเคยรู้สึกว่ามันดีมากเลยที่เค้าไม่เคยลวนลามเรา สำหรับคู่เรามากสุดคือจับมือดูหนังในโรงอ่ะค่ะ(10นาทีเหงื่อออกปุ๊บปล่อยเลย -*-) เวลาบอกเพื่อน เพื่อนก็ชอบไม่เชื่อว่าเรากับแฟนไม่เคยมีอะไรกัน คบกันมานานขนาดนี้ (แม้แต่หอมแก้มยังไม่เคยเฉียดเลยจริงๆ) เราก็เคยเล่าขำๆให้เค้าฟังว่าเพื่อนไม่เชื่อว่ะแกว่าเรากะแกยังซิง5555 เค้าบอกว่าเค้าจำได้ว่าเราเคยบอกว่าไม่ชอบให้ผชลวนลาม อยากเสียจิ้นก่อนแต่งงานวันนึง -0- เราดีใจนะคะที่เค้าเข้าใจเราขนาดนี้ ทุกอย่างเหมือนจะดีแต่ปัญหาก็เข้ามาตอนอยู่มหาลัยปี 2 เค้าเริ่มไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน จนเราแทบไม่ได้คุยโทรศัพท์กันเพราะเค้ากลับดึก เราพยายามไม่คิดอะไรนะคะ พยายามคิดว่าเป็นเรื่องปกติของกลุ่มผช จนรู้ว่าเค้าไปยุ่งกับผญคนอื่น ผญที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับเค้า ประมาณเซ็กส์เฟรนอ่ะค่ะ เรารู้เพราะเข้าไปดูแชทเฟสที่เค้าคุยกับเพื่อนผชถึงผญคนนี้อ่ะค่ะ เราเลยถามเค้าตรงๆว่ามีอะไรกับผญคนนี้รึเปล่าบอกตรงๆเหอะ เค้าบอกว่าเกือบมี (เราไปสืบมา เพื่อนๆกับพวกรุ่นพี่เล่าว่านางชอบอ่อยเฉยๆ พอได้จูบ ได้ถอดปุ๊บนางจะไม่ยอม งงกับนิสัยนางนะ -*-) แต่แฟนเราบอกว่าตอนนั้นเมา แล้วนางบอกให้ขึ้นไปส่งบนห้องหน่อยก็เลยไป แล้วก็เลยเกิดเรื่องขึ้น เราก็โอเค มันผ่านไปแล้ว ช่างมัน แต่บางทีมันก็โมโหนะคะที่ผญคนนี้ทำตัวเหมือนหยามกันอ่ะค่ะ ทั้งๆที่ในเฟสเรากับแฟนก็ตั้งว่าคบกัน แต่นางชอบมาแทกหน้าวอลว่าแฟนเราไปรับที่หอ แทกว่ากินนู่นกินนี่กันอยู่ เราจากที่เป็นผญที่ไม่ค่อยคิดมาก ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของแฟนกลับกลายเป็นระแวงตลอดเวลา ว่าเค้าหายไปไหน กลับดึกไปทำอะไรกับใครรึเปล่า แถมเรายังอิจฉาอีกที่ผญที่แฟนเราคุยมีแต่พวกเที่ยวกลางคืน แต่งหน้าเก่งๆ แต่ทีเราแต่งหน้าทีแฟนก็ชอบแซะว่าแปลก(คงเพราะเห็นกันตั้งแต่หน้าจืดๆตอนม.ปลาย) เราไม่เที่ยวกลางคืนด้วย เราชอบเปรียบเทียบว่าเราไม่ดีรึเปล่า จนเราแบบไม่ไหวแล้วประสาทจะกิน ถ้ามีอีกครั้งเลิกแน่ๆ แล้วก็ได้บอกเลิกจริงๆ บอกเลิกเพราะเราเห็นเค้าแชทเฟสขอไลน์รุ่นน้องคนนึง เรื่องมันเล็กมากแต่เพราะเราอึดอัดมาเป็นเดือนเลยโมโหใหญ่โตจนบอกเลิกเค้าไป ตอนนั้นเราเคว้งเลย ไม่คิดว่าเค้าจะนอกใจเราลง บอกเลิกเองก็ร้องไห้เอง เราห่างกันไปสักพัก ระหว่างนั้นเราก็เริ่มคุยกับคนอื่นนะคะ คิดว่าเปิดโอกาสให้ตัวเองเจอคนใหม่ๆบ้าง เราอาจเจอคนที่ทั้งรักทั้งซื่อสัตย์กับเรา แต่คุยกี่คนๆมันก็ไม่ใช่ พอใครขอคบเราก็มักจะรู้สึกว่าเราเป็นของแฟนเก่า เราทำใจคบคนอื่นไม่ได้ จนเราเลิกคุยกับทุกคน คิดในใจว่าถ้าไม่ใช่เค้าเราก็โสดแบบนี้แหละ แล้วเค้าก็กลับมาขอคืนดี(เหมือนรู้เลยเนอะว่าเราคิดอะไรอยู่) เค้าบอกว่าเค้าไม่เคยคิดจะเลิกกับเราเลย เค้ารอให้เราหายโกรธถึงกล้าโผล่มา คือตอนเลิกกันเค้าก็เปิดใจคุยกับคนใหม่ๆเหมือนกัน แต่เค้าบอกว่าไม่มีใครดีเท่าเรา ไม่มีใครให้อิสระกับเค้าเท่าเรา เราตกลงทันทีแบบไม่คิดถึงเรื่องเก่าเลยค่ะ แต่เราขอเวลาเค้า เรายังไม่อยากบอกใครว่าเรากลับมาคบกัน ให้ดูกันไปก่อนปีนึง แล้วเราค่อยมาคุยกันว่ายังอยากคบกันต่อรึเปล่า ถ้าอยากคบต่อค่อยบอกคนอื่นว่าเราเป็นแฟนกัน และถึงเราจะกลับมาคบกันแต่ปัญหาเดิมก็ยังไม่เคยได้แก้ไข เค้ายังคงกลับดึกๆ เราคุยกันน้อยกว่าสมัยก่อนเข้ามหาลัย และทุกวันนี้เค้ามีอะไรกับผญคนอื่นไปแล้วหลายคน พวกวันไนท์สแตนอ่ะค่ะ เราพยายามจะปรับตัวเข้าหาเค้านะคะ เราต่างเปลี่ยนรหัสเฟสไม่ยุ่งโลกโซเชียลของกันและกันเลย แต่บางทีเราอยากดู เค้าก็ไม่ให้บอกว่าไม่มีอะไรจะดูทำไม เราพยายามไม่คิดมากนะคะ คิดว่าผชมันก็ต้องมีเรื่องแบบนี้บ้าง จนทุกวันนี้เราเริ่มรู้สึกเฉยๆแล้ว เฉยจนเราคิดว่าที่เรายังอยากคบเค้าเนี่ยเพราะรักหรือแค่ผูกพันนะ เราหมดรักรึยัง ขนาดคุยโทรศัพท์กันทุกทีต้องพูดว่ารักแกนะก่อนวางแต่ตอนนี้เราพูดไม่ออก พูดได้แค่ทำไมเราถึงชอบแกน้าา แต่เค้าก็ยังคงเป็นแบบเดิม ยังคงเลี่ยงที่จะพูดเรื่องที่จะทำให้เราทะเลาะกัน แต่ถ้าไม่ทะเลาะมันก็จะไม่เคลียป้ะคะ เราเหมือนคนบ้าที่คอยหาเรื่องทะเลาะเลยอ่ะ เราเคยบังคับให้เค้าเลิกยุ่งกับคนอื่น เค้าก็ทำไม่ได้ พอเราประชดว่าจะทำบ้างเค้าก็บอกว่าเค้ารู้ว่าเราไม่ทำหรอก เราเคยโกหกว่าตอนที่เลิกกันเรามีอะไรกับคนอื่นแล้วนะเค้าก็บอกว่าเค้าไม่คิดมากเรื่องนี้ เราเคยยอมทำตัวไร้ศักดิ์ศรีพูดว่าจะยอมมีอะไรกับเค้าเค้าจะได้ไม่ต้องไปทำกับคนอื่น เค้ากลับไม่ทำอ่ะค่ะ เค้าบอกว่าเราเก็บไว้จนแต่งงานอ่ะดีแล้ว แม่เรากับเพื่อนเราก็บอกว่าดีแล้วที่เค้าให้เกียรติเราไม่ทำอะไรเราก่อนแต่งงาน แต่สำหรับเรามันไม่ใช่อ่ะ เราไม่โอเคที่เค้ามีอะไรกับคนอื่น มันเป็นข้อเสียเดียวที่เค้ามีแต่มันก็เป็นข้อเสียข้อใหญ่ที่เรารับไม่ได้ หรือเราควรอดทนต่อไปแต่มันจะมีวันที่เค้าหยุดหรอคะ ถ้าเรียนจบแต่งงานกันเค้าจะเลิกทำหรอ เรารู้ว่าเรากับแฟนไม่อยากเลิกกัน แต่เรื่องความคิดเรื่องนี้เราเข้ากันไม่ได้จริงๆ เราควรแก้ปัญหานี้ยังไงดีคะ มันมีทางออกดีๆรึเปล่า ตอนครบปีที่สัญญาไว้เราอยากพูดได้เต็มปากเราอยากคบกับเค้าไปเรื่อยๆ ใจนึงเราก็ทนไม่ได้อีกใจก็ไม่อยากเลิกกับเค้า เราสับสนด้วยว่าตกลงเรื่องทั้งหมดนี้เราผิดรึเค้าผิด หรือนี่จะเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยของคู่อื่น ช่วยบอกเราทีนะคะ
เพราะนี่เป็นเรื่องของเรา เรากลัวว่าเราจะมองอะไรพลาดไปเลยอยากฟังความคิดคนอื่นมากกว่า และนี่เป็นกระทู้แรกของเราถ้าเราพิมพ์อะไรงงๆขอโทษนะคะ
ผู้ชายจำเป็นต้องมีอะไรกับคนอื่นเพราะมีอะไรกับแฟนไม่ได้หรอคะ ?
เราคบกับแฟนมาประมาณ 4 ปีแล้วค่ะ(รวมตอนคุยๆกันก็เกือบ 5 ปี) คบตั้งแต่ขึ้นม.6 จนตอนนี้ใกล้เรียนจบแล้ว เราเคยคิดว่าเราคบกันมานานได้เพราะเรานิสัยคล้ายกัน ต่างคนต่างมีโลกของตัวเอง พวกเราเข้าใจที่จะไม่ก้าวก่ายเรื่องความชอบส่วนตัวของกันและกัน แต่เราไม่ได้อยู่หอกับแฟนนะคะ เรียนคนละคณะด้วย ต่างคนต่างอยู่กับเพื่อนของตัวเอง เราเคยรู้สึกว่ามันดีมากเลยที่เค้าไม่เคยลวนลามเรา สำหรับคู่เรามากสุดคือจับมือดูหนังในโรงอ่ะค่ะ(10นาทีเหงื่อออกปุ๊บปล่อยเลย -*-) เวลาบอกเพื่อน เพื่อนก็ชอบไม่เชื่อว่าเรากับแฟนไม่เคยมีอะไรกัน คบกันมานานขนาดนี้ (แม้แต่หอมแก้มยังไม่เคยเฉียดเลยจริงๆ) เราก็เคยเล่าขำๆให้เค้าฟังว่าเพื่อนไม่เชื่อว่ะแกว่าเรากะแกยังซิง5555 เค้าบอกว่าเค้าจำได้ว่าเราเคยบอกว่าไม่ชอบให้ผชลวนลาม อยากเสียจิ้นก่อนแต่งงานวันนึง -0- เราดีใจนะคะที่เค้าเข้าใจเราขนาดนี้ ทุกอย่างเหมือนจะดีแต่ปัญหาก็เข้ามาตอนอยู่มหาลัยปี 2 เค้าเริ่มไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน จนเราแทบไม่ได้คุยโทรศัพท์กันเพราะเค้ากลับดึก เราพยายามไม่คิดอะไรนะคะ พยายามคิดว่าเป็นเรื่องปกติของกลุ่มผช จนรู้ว่าเค้าไปยุ่งกับผญคนอื่น ผญที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับเค้า ประมาณเซ็กส์เฟรนอ่ะค่ะ เรารู้เพราะเข้าไปดูแชทเฟสที่เค้าคุยกับเพื่อนผชถึงผญคนนี้อ่ะค่ะ เราเลยถามเค้าตรงๆว่ามีอะไรกับผญคนนี้รึเปล่าบอกตรงๆเหอะ เค้าบอกว่าเกือบมี (เราไปสืบมา เพื่อนๆกับพวกรุ่นพี่เล่าว่านางชอบอ่อยเฉยๆ พอได้จูบ ได้ถอดปุ๊บนางจะไม่ยอม งงกับนิสัยนางนะ -*-) แต่แฟนเราบอกว่าตอนนั้นเมา แล้วนางบอกให้ขึ้นไปส่งบนห้องหน่อยก็เลยไป แล้วก็เลยเกิดเรื่องขึ้น เราก็โอเค มันผ่านไปแล้ว ช่างมัน แต่บางทีมันก็โมโหนะคะที่ผญคนนี้ทำตัวเหมือนหยามกันอ่ะค่ะ ทั้งๆที่ในเฟสเรากับแฟนก็ตั้งว่าคบกัน แต่นางชอบมาแทกหน้าวอลว่าแฟนเราไปรับที่หอ แทกว่ากินนู่นกินนี่กันอยู่ เราจากที่เป็นผญที่ไม่ค่อยคิดมาก ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของแฟนกลับกลายเป็นระแวงตลอดเวลา ว่าเค้าหายไปไหน กลับดึกไปทำอะไรกับใครรึเปล่า แถมเรายังอิจฉาอีกที่ผญที่แฟนเราคุยมีแต่พวกเที่ยวกลางคืน แต่งหน้าเก่งๆ แต่ทีเราแต่งหน้าทีแฟนก็ชอบแซะว่าแปลก(คงเพราะเห็นกันตั้งแต่หน้าจืดๆตอนม.ปลาย) เราไม่เที่ยวกลางคืนด้วย เราชอบเปรียบเทียบว่าเราไม่ดีรึเปล่า จนเราแบบไม่ไหวแล้วประสาทจะกิน ถ้ามีอีกครั้งเลิกแน่ๆ แล้วก็ได้บอกเลิกจริงๆ บอกเลิกเพราะเราเห็นเค้าแชทเฟสขอไลน์รุ่นน้องคนนึง เรื่องมันเล็กมากแต่เพราะเราอึดอัดมาเป็นเดือนเลยโมโหใหญ่โตจนบอกเลิกเค้าไป ตอนนั้นเราเคว้งเลย ไม่คิดว่าเค้าจะนอกใจเราลง บอกเลิกเองก็ร้องไห้เอง เราห่างกันไปสักพัก ระหว่างนั้นเราก็เริ่มคุยกับคนอื่นนะคะ คิดว่าเปิดโอกาสให้ตัวเองเจอคนใหม่ๆบ้าง เราอาจเจอคนที่ทั้งรักทั้งซื่อสัตย์กับเรา แต่คุยกี่คนๆมันก็ไม่ใช่ พอใครขอคบเราก็มักจะรู้สึกว่าเราเป็นของแฟนเก่า เราทำใจคบคนอื่นไม่ได้ จนเราเลิกคุยกับทุกคน คิดในใจว่าถ้าไม่ใช่เค้าเราก็โสดแบบนี้แหละ แล้วเค้าก็กลับมาขอคืนดี(เหมือนรู้เลยเนอะว่าเราคิดอะไรอยู่) เค้าบอกว่าเค้าไม่เคยคิดจะเลิกกับเราเลย เค้ารอให้เราหายโกรธถึงกล้าโผล่มา คือตอนเลิกกันเค้าก็เปิดใจคุยกับคนใหม่ๆเหมือนกัน แต่เค้าบอกว่าไม่มีใครดีเท่าเรา ไม่มีใครให้อิสระกับเค้าเท่าเรา เราตกลงทันทีแบบไม่คิดถึงเรื่องเก่าเลยค่ะ แต่เราขอเวลาเค้า เรายังไม่อยากบอกใครว่าเรากลับมาคบกัน ให้ดูกันไปก่อนปีนึง แล้วเราค่อยมาคุยกันว่ายังอยากคบกันต่อรึเปล่า ถ้าอยากคบต่อค่อยบอกคนอื่นว่าเราเป็นแฟนกัน และถึงเราจะกลับมาคบกันแต่ปัญหาเดิมก็ยังไม่เคยได้แก้ไข เค้ายังคงกลับดึกๆ เราคุยกันน้อยกว่าสมัยก่อนเข้ามหาลัย และทุกวันนี้เค้ามีอะไรกับผญคนอื่นไปแล้วหลายคน พวกวันไนท์สแตนอ่ะค่ะ เราพยายามจะปรับตัวเข้าหาเค้านะคะ เราต่างเปลี่ยนรหัสเฟสไม่ยุ่งโลกโซเชียลของกันและกันเลย แต่บางทีเราอยากดู เค้าก็ไม่ให้บอกว่าไม่มีอะไรจะดูทำไม เราพยายามไม่คิดมากนะคะ คิดว่าผชมันก็ต้องมีเรื่องแบบนี้บ้าง จนทุกวันนี้เราเริ่มรู้สึกเฉยๆแล้ว เฉยจนเราคิดว่าที่เรายังอยากคบเค้าเนี่ยเพราะรักหรือแค่ผูกพันนะ เราหมดรักรึยัง ขนาดคุยโทรศัพท์กันทุกทีต้องพูดว่ารักแกนะก่อนวางแต่ตอนนี้เราพูดไม่ออก พูดได้แค่ทำไมเราถึงชอบแกน้าา แต่เค้าก็ยังคงเป็นแบบเดิม ยังคงเลี่ยงที่จะพูดเรื่องที่จะทำให้เราทะเลาะกัน แต่ถ้าไม่ทะเลาะมันก็จะไม่เคลียป้ะคะ เราเหมือนคนบ้าที่คอยหาเรื่องทะเลาะเลยอ่ะ เราเคยบังคับให้เค้าเลิกยุ่งกับคนอื่น เค้าก็ทำไม่ได้ พอเราประชดว่าจะทำบ้างเค้าก็บอกว่าเค้ารู้ว่าเราไม่ทำหรอก เราเคยโกหกว่าตอนที่เลิกกันเรามีอะไรกับคนอื่นแล้วนะเค้าก็บอกว่าเค้าไม่คิดมากเรื่องนี้ เราเคยยอมทำตัวไร้ศักดิ์ศรีพูดว่าจะยอมมีอะไรกับเค้าเค้าจะได้ไม่ต้องไปทำกับคนอื่น เค้ากลับไม่ทำอ่ะค่ะ เค้าบอกว่าเราเก็บไว้จนแต่งงานอ่ะดีแล้ว แม่เรากับเพื่อนเราก็บอกว่าดีแล้วที่เค้าให้เกียรติเราไม่ทำอะไรเราก่อนแต่งงาน แต่สำหรับเรามันไม่ใช่อ่ะ เราไม่โอเคที่เค้ามีอะไรกับคนอื่น มันเป็นข้อเสียเดียวที่เค้ามีแต่มันก็เป็นข้อเสียข้อใหญ่ที่เรารับไม่ได้ หรือเราควรอดทนต่อไปแต่มันจะมีวันที่เค้าหยุดหรอคะ ถ้าเรียนจบแต่งงานกันเค้าจะเลิกทำหรอ เรารู้ว่าเรากับแฟนไม่อยากเลิกกัน แต่เรื่องความคิดเรื่องนี้เราเข้ากันไม่ได้จริงๆ เราควรแก้ปัญหานี้ยังไงดีคะ มันมีทางออกดีๆรึเปล่า ตอนครบปีที่สัญญาไว้เราอยากพูดได้เต็มปากเราอยากคบกับเค้าไปเรื่อยๆ ใจนึงเราก็ทนไม่ได้อีกใจก็ไม่อยากเลิกกับเค้า เราสับสนด้วยว่าตกลงเรื่องทั้งหมดนี้เราผิดรึเค้าผิด หรือนี่จะเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยของคู่อื่น ช่วยบอกเราทีนะคะ
เพราะนี่เป็นเรื่องของเรา เรากลัวว่าเราจะมองอะไรพลาดไปเลยอยากฟังความคิดคนอื่นมากกว่า และนี่เป็นกระทู้แรกของเราถ้าเราพิมพ์อะไรงงๆขอโทษนะคะ