กราบเรียน เมียน้อย ที่(ไม่น่า)เคารพ
ดิฉันเป็นลูกที่เกิดกับเมียหลวง ซึ่งแปลว่า แม่ของดิฉันมาก่อน และจดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมาย และดิฉันเป็นบุตรที่ถูกกฎหมาย ปู่ย่าตายายรับรู้และเป็นพยาน ไม่ว่าคุณจะถูกพ่อของดิฉันเป่าหูว่าโสด หย่ากับเมียแล้ว หรือยังไม่หย่าแต่แยกกันอยู่ หรืออะไรก็ตาม โปรดจงรับรู้ว่าเขาโกหก ไม่มีความจริงใดๆทั้งสิ้น หรือแม้แต่คำว่ารัก ล้วนเป็นถ้อยคำที่เอาไว้รั้งชีวิตของคุณให้ตกต่ำดำเหว กินน้ำศอกเป็นเมียน้อยเขาต่อไป เพราะถ้าเขารักคุณจริง เขาคงหย่ากับแม่ดิฉัน แล้วไปแต่งงานออกหน้าออกตากับคุณตั้งนานแล้ว ทะเบียนสมรสยังอยู่ทนโท่! แม่ดิฉันยอมรับว่า ไม่รู้จะเก็บสามีเลวๆไว้ทำอะไร ไม่อยากได้คืนแล้ว มีแต่จะยกให้คุณเอาไปให้พ้นๆเสีย มีเพียงเงื่อนไขเดียวคือ จงยกทรัพย์สินที่ได้มาในระหว่างสมรสทั้งหมดให้กับลูกๆ พร้อมทั้งรายได้ในปัจจุบันเพื่อเป็นค่าเลี้ยงดูลูกและภรรยา อีกทั้งเป็นค่าเสียเวลาชีวิต ที่ควรจะดีงามกว่านี้เพื่อมาอยู่กับผู้ชายสั่วๆมั่วไม่เลือก และประกาศว่าการหย่าครั้งนี้เกิดจากการที่เขามีคนใหม่เอง หาใช่ความผิดของแม่ดิฉันไม่ ซึ่งเขาก็ไม่ทำ เพราะอะไรน่ะหรือ เขาไม่รักคุณนะสิ! เขารักเงินทอง รักหน้าตา รักเกียรติยศของเขาเกินกว่าจะทิ้งมันเพื่อเมียน้อยอย่างคุณ
ฉะนั้นแล้ว หากคุณยังไม่รู้ว่าพ่อดิฉันมีลูกเมียแล้ว ก็โปรดจงรับรู้ไว้เสียตรงนี้ว่าเขาเป็นผู้ชายมีพันธะ หากคุณรู้แล้ว ก็โปรดจงละอายแก่ใจบ้างเถิด อย่าได้ดึงดันเหนี่ยวรั้ง ขู่เข็ญประการต่างๆนานาแก่พ่อดิฉันเลย เพราะถึงคุณขู่ว่าจะฟ้องหรือประจานใดๆ ก็ไม่ได้มีผลต่อหน้าตาเกียรติยศของแม่หรือของดิฉัน เพราะพวกดิฉันไม่ผิด พวกคุณต่างหากสิต้องอาย ลักกินขโมยกิน แล้วยังหน้าหนาโวยวาย แล้วจะร้องเรียนพ่อดิฉันหรือ? ฟ้องในฐานะอะไร ฟ้องให้เขาหย่ากับเมียมาแต่งกับคุณหรอ? คุณมีสิทธิ์ตรงไหนมิทราบ กลับไปคิดดูใหม่นะคะ
ตอนนี้ หลังจากรับรู้เรื่องราวต่างๆแล้ว ดิฉันมีทางเลือกให้คุณสองทางคือ หนึ่ง เลิกกับคุณพ่อดิฉันเสีย ปล่อยเขาไปที่ชอบๆ ซึ่งถึงเขาไม่ชอบอยู่กับครอบครัว คงจะมีผู้หญิงคนอื่นๆให้เขาเลือกต่อไป คุณไม่ใช่คนแรก และไม่ใช่คนสุดท้ายของเขาแน่นอน ที่ให้เลิกไม่ใช่เพื่อตัวดิฉันเองหรอกนะคะ เพื่อตัวเองคุณเองแหละค่ะ จะได้ใช้ชีวิตที่มีความสุขและมีศักดิ์ศรีต่อไป ทางเลือกที่สอง พิสูจน์รักแท้ต่อคุณพ่อของดิฉัน ด้วยการขอให้เขาหย่า และสละสมบัติทั้งสิ้นของเขา และคุณก็รับพ่อดิฉันกลับไปอุปการะเลี้ยงดูเสียเถิด พ่อของดิฉันเป็นคนรักดี อยู่กับเมีย 20 ปี มีกิ๊กเป็นโหล คุณไม่ต้องกังวลไปนะคะ และไม่ต้องเอากลับมาคืนนะคะ ขอบคุณค่ะ
ด้วยความ(ไม่)เคารพอย่างสูง
จาก ...ลูกเมียหลวง...
ปล. การไม่มีพ่อส่งผลอย่างไรกับชีวิตดิฉันหรอคะ? ไม่มีเลยค่ะ ดิฉันไม่รู้สึกขาดเลยค่ะ น้องของฉันกำลังเสียผู้เสียคน แม่ของฉันจวนเจียนจะเป็นบ้า ไม่มีผลอะไรกับชีวิตดิฉันเลยค่ะ
ปล.2 อยากรู้เหลือเกินค่ะ ว่าอะไรทำให้คุณไร้ยางอายขนาดห้ามพ่อดิฉันเข้าใกล้ภรรยาเกิน 1 เมตร ห้ามออกงานด้วยกัน ห้ามกลับบ้านเมียน้อยเกิน 3 ทุ่ม และไม่ทราบว่าใช้อะไรขู่คะ? ดิฉันจะได้จำไปใช้บ้าง
*แก้พิมพ์ตกเฉยๆค่ะ
จดหมายถึงเมียน้อย
ดิฉันเป็นลูกที่เกิดกับเมียหลวง ซึ่งแปลว่า แม่ของดิฉันมาก่อน และจดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมาย และดิฉันเป็นบุตรที่ถูกกฎหมาย ปู่ย่าตายายรับรู้และเป็นพยาน ไม่ว่าคุณจะถูกพ่อของดิฉันเป่าหูว่าโสด หย่ากับเมียแล้ว หรือยังไม่หย่าแต่แยกกันอยู่ หรืออะไรก็ตาม โปรดจงรับรู้ว่าเขาโกหก ไม่มีความจริงใดๆทั้งสิ้น หรือแม้แต่คำว่ารัก ล้วนเป็นถ้อยคำที่เอาไว้รั้งชีวิตของคุณให้ตกต่ำดำเหว กินน้ำศอกเป็นเมียน้อยเขาต่อไป เพราะถ้าเขารักคุณจริง เขาคงหย่ากับแม่ดิฉัน แล้วไปแต่งงานออกหน้าออกตากับคุณตั้งนานแล้ว ทะเบียนสมรสยังอยู่ทนโท่! แม่ดิฉันยอมรับว่า ไม่รู้จะเก็บสามีเลวๆไว้ทำอะไร ไม่อยากได้คืนแล้ว มีแต่จะยกให้คุณเอาไปให้พ้นๆเสีย มีเพียงเงื่อนไขเดียวคือ จงยกทรัพย์สินที่ได้มาในระหว่างสมรสทั้งหมดให้กับลูกๆ พร้อมทั้งรายได้ในปัจจุบันเพื่อเป็นค่าเลี้ยงดูลูกและภรรยา อีกทั้งเป็นค่าเสียเวลาชีวิต ที่ควรจะดีงามกว่านี้เพื่อมาอยู่กับผู้ชายสั่วๆมั่วไม่เลือก และประกาศว่าการหย่าครั้งนี้เกิดจากการที่เขามีคนใหม่เอง หาใช่ความผิดของแม่ดิฉันไม่ ซึ่งเขาก็ไม่ทำ เพราะอะไรน่ะหรือ เขาไม่รักคุณนะสิ! เขารักเงินทอง รักหน้าตา รักเกียรติยศของเขาเกินกว่าจะทิ้งมันเพื่อเมียน้อยอย่างคุณ
ฉะนั้นแล้ว หากคุณยังไม่รู้ว่าพ่อดิฉันมีลูกเมียแล้ว ก็โปรดจงรับรู้ไว้เสียตรงนี้ว่าเขาเป็นผู้ชายมีพันธะ หากคุณรู้แล้ว ก็โปรดจงละอายแก่ใจบ้างเถิด อย่าได้ดึงดันเหนี่ยวรั้ง ขู่เข็ญประการต่างๆนานาแก่พ่อดิฉันเลย เพราะถึงคุณขู่ว่าจะฟ้องหรือประจานใดๆ ก็ไม่ได้มีผลต่อหน้าตาเกียรติยศของแม่หรือของดิฉัน เพราะพวกดิฉันไม่ผิด พวกคุณต่างหากสิต้องอาย ลักกินขโมยกิน แล้วยังหน้าหนาโวยวาย แล้วจะร้องเรียนพ่อดิฉันหรือ? ฟ้องในฐานะอะไร ฟ้องให้เขาหย่ากับเมียมาแต่งกับคุณหรอ? คุณมีสิทธิ์ตรงไหนมิทราบ กลับไปคิดดูใหม่นะคะ
ตอนนี้ หลังจากรับรู้เรื่องราวต่างๆแล้ว ดิฉันมีทางเลือกให้คุณสองทางคือ หนึ่ง เลิกกับคุณพ่อดิฉันเสีย ปล่อยเขาไปที่ชอบๆ ซึ่งถึงเขาไม่ชอบอยู่กับครอบครัว คงจะมีผู้หญิงคนอื่นๆให้เขาเลือกต่อไป คุณไม่ใช่คนแรก และไม่ใช่คนสุดท้ายของเขาแน่นอน ที่ให้เลิกไม่ใช่เพื่อตัวดิฉันเองหรอกนะคะ เพื่อตัวเองคุณเองแหละค่ะ จะได้ใช้ชีวิตที่มีความสุขและมีศักดิ์ศรีต่อไป ทางเลือกที่สอง พิสูจน์รักแท้ต่อคุณพ่อของดิฉัน ด้วยการขอให้เขาหย่า และสละสมบัติทั้งสิ้นของเขา และคุณก็รับพ่อดิฉันกลับไปอุปการะเลี้ยงดูเสียเถิด พ่อของดิฉันเป็นคนรักดี อยู่กับเมีย 20 ปี มีกิ๊กเป็นโหล คุณไม่ต้องกังวลไปนะคะ และไม่ต้องเอากลับมาคืนนะคะ ขอบคุณค่ะ
ด้วยความ(ไม่)เคารพอย่างสูง
จาก ...ลูกเมียหลวง...
ปล. การไม่มีพ่อส่งผลอย่างไรกับชีวิตดิฉันหรอคะ? ไม่มีเลยค่ะ ดิฉันไม่รู้สึกขาดเลยค่ะ น้องของฉันกำลังเสียผู้เสียคน แม่ของฉันจวนเจียนจะเป็นบ้า ไม่มีผลอะไรกับชีวิตดิฉันเลยค่ะ
ปล.2 อยากรู้เหลือเกินค่ะ ว่าอะไรทำให้คุณไร้ยางอายขนาดห้ามพ่อดิฉันเข้าใกล้ภรรยาเกิน 1 เมตร ห้ามออกงานด้วยกัน ห้ามกลับบ้านเมียน้อยเกิน 3 ทุ่ม และไม่ทราบว่าใช้อะไรขู่คะ? ดิฉันจะได้จำไปใช้บ้าง
*แก้พิมพ์ตกเฉยๆค่ะ