ตั้งกระทู้พันทิปเป็นครั้งแรก มีอะไรตรงที่ไหนผิดพลาด บอกได้เลยนะคะ
ขออนุญาตเล่าก่อน ว่าตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยแห่งนึง ซึ่งเราเองมีข้อเสียอย่างนึงที่ทำให้เพื่อนในคณะไม่อยากคุยด้วย... (ขออนุญาตไม่บอกว่าเกี่ยวกับอะไรนะคะ) เราก็พยายามปรับปรุงในส่วนที่ว่าแล้ว แต่ยังรู้สึกว่ายังโดนเหมือนเดิมอยู่...
ใครถามว่าเราได้เครียดเรื่องนี้มั้ย เราก็จะบอกว่า ไม่ได้เครียดเรื่องนี้ แต่ร่างกายมันฟ้องว่าเราน่าจะเครียดเรื่องนี้มาก เพราะเริ่มปวดหัว เริ่มเป็นไมเกรน
และเป็นหนักมากถึงขนาดที่ว่าเริ่มมีอาการแปลกๆ เช่น รู้สึกถึงอุณหภูมิมากกว่าปกติ เช่น คนอื่นจะรู้สึกร้อน แต่เราจะรู้สึกร้อนมาก โดนลมสบายๆ แต่เราจะหนาวมากเป็นต้น และรู้สึกอยากตายอยู่หลายรอบ
มันหนักมาก จนเราต้องดรอป... ไป 1 เทอม
ในระยะ 1 เทอมที่เราดรอป เราก็ไปหาหมอ หมอบอกว่าเป็นแค่ไมเกรนเท่านั้น (เราไม่ได้เล่าเรื่องที่เราเครียด) และพอกลับมาอยู่บ้าน เจอเพื่อนที่ไม่ใช่ที่มหาลัย เราก็อาการดีขึ้น จนบางครั้งก็รู้สึกเหมือนเรากลับมาปกติดี
ตอนนี้เราทำเรื่องกลับมาเรียนต่อ ซึ่งแน่นอน เราไม่ได้เรียนกับเพื่อนรุ่นเดียวกันแล้ว เราก็หวังว่าเราจะไม่เป็นแบบนั้นอีก
แต่มันก็มีปัญหาบางอย่างเข้ามาอีก ทำให้เราเครียดมาก แล้วเรื่องที่กลัวรุ่นน้องจะเกลียดเรามันก็ถาโถมเข้ามา
ตอนนี้เรามีอาการ ปวดหัว อาเจียน น้ำตาไหลและร้องไห้หนักอย่างไม่ทราบสาเหตุ
พอเราแก้ไขโดยการโทรคุยกับเพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อนมหาลัย มันก็รู้สึกดีขึ้น รู้สึกเหมือนเรื่องเหล่านี้หายไปแบบหายไปเลย แต่พอวางสาย อาการก็กลับมาอีก
หลายๆคนอาจจะถามเราว่า ทำไมไม่ไปปรึกษาคนอื่น เราเคยแล้วค่ะ เราจะได้ยินคำว่า สู้ๆนะ / ต้องผ่านไปให้ได้นะ
ทุกครั้งที่เราได้ยินทำให้เราเมื่ออยู่คนเดียวร้องไห้อย่างหนักเสมอ
ส่วนเรื่องดั้งเดิมที่เป็นปัญหากับเพื่อน เราเคยปรึกษากับหมอที่ไม่ใช่จิตแพทย์(เขาถามมา เราก็เลยบอก) เขากลับบอกว่า อย่าไปแคร์ ซึ่งสำหรับเรามันไม่แคร์ไม่ได้จริงๆ เพราะงานในมหาลัยส่วนใหญ่เป็นงานกลุ่ม เขาไม่อยากอยู่กับเราก็จบ
แบบนี้เราเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า?
แบบนี้เราเป็นโรคกลัวโรงเรียนรึเปล่า?
ถ้าเราไปหาจิตแพทย์ต้องทำยังไงบ้าง?
ค่าใช้จ่ายประมาณเท่าไรคะ?
แล้วก็...มีวิธีคิดแบบไหน ที่ทำให้เราเลิกอยากฆ่าตัวตายมั้ยคะ? คือ...ตัวเราเองก็ยังอยากสนุกกับเพื่อนๆ ที่ไม่ใช่เพื่อนในมหาลัยอยู่ค่ะ ไม่อยากตาย แต่ก็ค้นหาวิธีอยู่เรื่อยๆ ความคิดมันตีกันจนได้บทสรุปว่า อยากหลับเฉยๆไปสัก 2-3 ปี ไปแล้ว :v
ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาเม้นท์ล่วงหน้าเลยนะคะ
ถ้าเราเป็นแบบนี้ เรากำลังจะเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่าคะ?
ขออนุญาตเล่าก่อน ว่าตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยแห่งนึง ซึ่งเราเองมีข้อเสียอย่างนึงที่ทำให้เพื่อนในคณะไม่อยากคุยด้วย... (ขออนุญาตไม่บอกว่าเกี่ยวกับอะไรนะคะ) เราก็พยายามปรับปรุงในส่วนที่ว่าแล้ว แต่ยังรู้สึกว่ายังโดนเหมือนเดิมอยู่...
ใครถามว่าเราได้เครียดเรื่องนี้มั้ย เราก็จะบอกว่า ไม่ได้เครียดเรื่องนี้ แต่ร่างกายมันฟ้องว่าเราน่าจะเครียดเรื่องนี้มาก เพราะเริ่มปวดหัว เริ่มเป็นไมเกรน
และเป็นหนักมากถึงขนาดที่ว่าเริ่มมีอาการแปลกๆ เช่น รู้สึกถึงอุณหภูมิมากกว่าปกติ เช่น คนอื่นจะรู้สึกร้อน แต่เราจะรู้สึกร้อนมาก โดนลมสบายๆ แต่เราจะหนาวมากเป็นต้น และรู้สึกอยากตายอยู่หลายรอบ
มันหนักมาก จนเราต้องดรอป... ไป 1 เทอม
ในระยะ 1 เทอมที่เราดรอป เราก็ไปหาหมอ หมอบอกว่าเป็นแค่ไมเกรนเท่านั้น (เราไม่ได้เล่าเรื่องที่เราเครียด) และพอกลับมาอยู่บ้าน เจอเพื่อนที่ไม่ใช่ที่มหาลัย เราก็อาการดีขึ้น จนบางครั้งก็รู้สึกเหมือนเรากลับมาปกติดี
ตอนนี้เราทำเรื่องกลับมาเรียนต่อ ซึ่งแน่นอน เราไม่ได้เรียนกับเพื่อนรุ่นเดียวกันแล้ว เราก็หวังว่าเราจะไม่เป็นแบบนั้นอีก
แต่มันก็มีปัญหาบางอย่างเข้ามาอีก ทำให้เราเครียดมาก แล้วเรื่องที่กลัวรุ่นน้องจะเกลียดเรามันก็ถาโถมเข้ามา
ตอนนี้เรามีอาการ ปวดหัว อาเจียน น้ำตาไหลและร้องไห้หนักอย่างไม่ทราบสาเหตุ
พอเราแก้ไขโดยการโทรคุยกับเพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อนมหาลัย มันก็รู้สึกดีขึ้น รู้สึกเหมือนเรื่องเหล่านี้หายไปแบบหายไปเลย แต่พอวางสาย อาการก็กลับมาอีก
หลายๆคนอาจจะถามเราว่า ทำไมไม่ไปปรึกษาคนอื่น เราเคยแล้วค่ะ เราจะได้ยินคำว่า สู้ๆนะ / ต้องผ่านไปให้ได้นะ
ทุกครั้งที่เราได้ยินทำให้เราเมื่ออยู่คนเดียวร้องไห้อย่างหนักเสมอ
ส่วนเรื่องดั้งเดิมที่เป็นปัญหากับเพื่อน เราเคยปรึกษากับหมอที่ไม่ใช่จิตแพทย์(เขาถามมา เราก็เลยบอก) เขากลับบอกว่า อย่าไปแคร์ ซึ่งสำหรับเรามันไม่แคร์ไม่ได้จริงๆ เพราะงานในมหาลัยส่วนใหญ่เป็นงานกลุ่ม เขาไม่อยากอยู่กับเราก็จบ
แบบนี้เราเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า?
แบบนี้เราเป็นโรคกลัวโรงเรียนรึเปล่า?
ถ้าเราไปหาจิตแพทย์ต้องทำยังไงบ้าง?
ค่าใช้จ่ายประมาณเท่าไรคะ?
แล้วก็...มีวิธีคิดแบบไหน ที่ทำให้เราเลิกอยากฆ่าตัวตายมั้ยคะ? คือ...ตัวเราเองก็ยังอยากสนุกกับเพื่อนๆ ที่ไม่ใช่เพื่อนในมหาลัยอยู่ค่ะ ไม่อยากตาย แต่ก็ค้นหาวิธีอยู่เรื่อยๆ ความคิดมันตีกันจนได้บทสรุปว่า อยากหลับเฉยๆไปสัก 2-3 ปี ไปแล้ว :v
ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาเม้นท์ล่วงหน้าเลยนะคะ