แฟนที่เสียชีวิตไปแล้วมาหา แต่ไม่รู้ว่าฝันหรือความจริง

เพิ่งตั้งกระทู้ครั้งแรก ผิดพลาดอะไรยังไงต้องขอโทษด้วยนะคะ
ลองถามเพื่อนดูแล้วเพื่อนบอกต้องเล่าด้วยว่าทำอะไรมา แฟนถึงมาหา กระทู้เลยยาวมากๆเลย
ประเด็นของกระทู้ อยู่ที่ตัวหนาข้างล่างค่ะ


แฟนเราเสียไปเมื่อต้นปีที่แล้วค่ะ และตั้งแต่แฟนเราเสีย เราก็ไม่เคยฝันถึงเลย พวกเราคบกันได้ 4 ปีกว่าๆ เราบอกเลยว่าเราเสียใจมาก ยอมรับไม่ได้ และก็ทำใจไม่ได้ ทุกวันนี้เราก็ยังไม่โอเคค่ะ ถึงจะดีขึ้นมาบ้างแต่ก็ยังคิดถึง ยังรัก และไม่อยากรักคนอื่นด้วย เคยมีความคิดนะคะ ว่าถ้ารักคนอื่นได้ก็คงไม่ต้องเป็นแบบนี้ แต่ในใจลึกๆแล้ว เราก็รู้ตัวเองดีว่าเราไม่อยากรักใคร เราอยากรักเขา เรารักเขา เราไม่อยากให้เขาหายไปไหน


ช่วงที่แฟนเราไม่อยู่แล้ว ก็มีคนมาจีบเราหลายคน เราก็ได้แต่ปฏิเสธ โดนด่าว่าเย็นชาบ้าง ไม่มีหัวใจบ้าง แต่เราก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว เพราะเราไม่แคร์ใครแล้ว จนมาถึงคนๆนึง ขอแทนคนๆนี้ว่า พี่Pนะคะ พี่Pจะต่างกับคนอื่น  คือเรารู้จักกับเรามานาน ตอนเด็กๆเคยเล่นด้วยกัน พอมาตอนนี้กลับมาบอกชอบเรา ในมุมมองเรา เราคิดว่าพี่Pนิสัยดีมากๆนะ บอกชอบเราขอเราเป็นแฟนหลายครั้ง แต่เราก็ปฏิเสธตลอด แต่พี่Pก็ไม่เคยถอยเลย ซึ่งเราก็ไม่อยากให้พี่แกมารอเราแบบนี้ พี่แกหน้าตาดี ฐานะก็ดี ในฐานะน้องที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เราก็อยากให้พี่Pเจอกับคนดีๆคนอื่นมากกว่า ตอนนี้ระยะเวลาพี่Pเราก็นับได้เป็นปีกว่าๆแล้ว แต่พี่แกก็ยังไม่เปลี่ยนใจเลย เราเคยพยายามลองรักพี่แกแล้ว แต่มันก็ทำไม่ได้ เราว่ามันไม่ใช่ เราสงสารพี่Pแต่ก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง

เราสนิทกับพี่Pมาก บ้านอยู่ใกล้กัน พ่อแม่รู้จักกัน มันก็เลยทำให้เราไว้ใจพี่เขามาก พี่Pเป็นคนสุภาพ ใจดี เอาใจเรา ดีกับเราทุกอย่าง แต่เรื่องแย่ๆมันเกิดขึ้นเมื่อคืนวันก่อนนี้ เราทะเลาะกับพี่เขาเพราะพี่เขาเมา เช้ามาพี่เขาก็มาหาที่บ้าน คุยเล่นกับยายเราสนุกสนาน พอยายเราก็บอกเรานี่พี่Pมาหา เราก็เมินเลย ไม่ตอบ ไม่มอง ทำเหมือนพี่Pเป็นอากาศ เราก็ไปโรงเรียนไม่สนใจ พอเลิกเรียน กลับบ้านมาก็เจอพี่Pเลย เราก็หายโมโหแล้วล่ะ เลยถามไปว่า มีอะไร พี่Pก็ใส่รัวเลย พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่ขอโทษ อย่าโกรธพี่เลยนะ พี่ผิดไปแล้ว พี่ขอโทษจริงๆ เราก็มองนิ่งๆ บอกไปว่าไม่ได้โกรธ แต่โมโห ไม่ชอบ แล้วพี่เขาก็พูด พี่นี่แย่จริงๆ ตัดพ้อ ด่าตัวเองไม่ดี พูดไปร้องไห้ไป ก็ยอมรับว่าหายโมโหแล้ว อารมณ์ดีขึ้นแล้วด้วย นั่งคุยกันเล่นเรื่องมหาลัยนิดหน่อยแล้วพี่เขาก็กลับบ้านไป


ค่ำมาก็เราอาบน้ำ กินข้าว แล้วก็ซ้อมเบส ตีฮอนจนถึงตีสองกว่าๆเวลานอนปกติของเราพอดี พอล้มตัวลงนอนได้แป๊ปเดียว เราก็รู้สึกว่าเราขยับตัวไม่ได้ ที่เค้าเรียกกันว่าผีอำนั่นแหละ เราก็คิดในใจ เฮ่อ อีกแล้วหรอวะ [เราเป็นบ่อยมาก] เราก็พยายามดิ้น แต่มันก็ไม่หลุดซักที ก็เลยปล่อยไป ช่างแม่ม ตรูง่วง พอกำลังจะหลับ เราก็ได้ยินเสียงคนหายใจอยู่ใกล้ๆหูซ้ายเรา เราก็เห้ย เสียงไรวะ พยายามจะหันไปดู แต่มันขยับตัวไม่ได้ แต่ก็ยังพอเหลือบตาได้ พอเหลือบไป เต็มๆเลย แฟนเรา นอนตะแคงจ้องหน้าเราเขม็งเลย เราตกใจมาก จะพูดก็พูดไม่ออก หน้าตาเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ผมยาวขึ้นนิดหน่อย และมันก็ดูเหมือนมีอะไรมืดๆอยู่รอบๆตัวเขา  แล้วแฟนเราก็พูดเสียงเรียบๆ "จำฉันไม่ได้หรอ" เราก็พยายามดิ้นอย่างเดียว เพราะเรารู้สึก ......ก ลั ว..... แล้วอยู่ๆแฟนเราก็หายไปต่อหน้าต่อตาเลย เราก็พยายามดิ้น บอกตัวเองให้ตื่น ตรูฝันแน่เลย แล้วเราก็เห็นแฟนเราอีก อันนี้ตกในกว่าเดิม ตอนนี้ไอ้บ้านี่จากนอนตะแคงมอง ทีนี้มันมาคร่อมเราเลย จ้องหน้าเราด้วย ถามเรา "ทำยังไง มันถึงได้หลงขนาดนั้น" เรานี่ หา!! อะไรวะเนี่ย พยายามดิ้นไปพูดไป "ทท. นายยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกหรอ! [ทท.แทนชื่อแฟนเรา]" แล้วมันก็ตอบมาเลยตะคอกด้วย "จะไปได้ยังไง เธอบอกให้ฉันอยู่ข้างๆเธอไม่ใช่หรอ ยัยบ้า" พอแฟนเราพูดจบเราสะดุ้งขึ้นเลย ลุกขึ้นนั่งเลย เรามองไปรอบๆห้อง มืด ว่างเปล่า ไม่มีอะไรดูนาฬิกาก็เพิ่งตีสาม แสดงว่าเราเพิ่งหลับไม่ได้นาน เราเลยสงสัย เมื่อกี้มันความจริง หรือว่าฝัน เราฝันว่าเราโดนผีอำแล้วเจอแฟนเรา หรือว่าเราโดนผีอำจริงๆเจอแฟนเราจริงๆ แต่ร้อยวันพันปีมันก็ไม่เคยมาเข้าฝันตรูเลยนี่นา แต่ถ้าเป็นจริงทำไมเราถึงกลัวแฟนเราล่ะ ทำไมถามว่าทำไมไม่ไปเกิด ทำไมถามแบบนั้น อีกอย่างผีมันมีจริงหรอ เราคิดไปต่างๆนานา พูดออกมาคนเดียวในห้องว่า "ทท. เมื่อกี้นายหรอ หรือฉันฝัน แต่ถ้าเป็นนายจริงๆออกมาใหม่ตอนนี้ดิ๊" เงียบกริบ ไม่มีเสียงตอบรับ เราก็เฮอะ นี่ตรูคิดมากจนเก็บมาฝันหรอ ตลก เพ้อเจ้อได้โล่ ...............แต่จริงๆ ลึกๆ เราดีใจนะ แถมยังอยากให้มันเป็นความจริงอีก แต่เราเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีไง มันเลย ไงล่ะ อธิบายไม่ถูก แต่เราก็ลังเล สับสนอยู่ว่ามันคือฝันหรือความจริง และที่แน่นอนที่สุด คือเรารู้สึกได้ว่าเขายังอยู่ เขาไม่ไปไหน ที่เขาเคยพูดไว้ตอนยังมีชีวิตมันจริง ที่เขาเคยบอกจะอยู่ด้วยกันตลอดไปมันเป็นความจริง ตื่นเช้า ไปโรงเรียน กินข้าว เราก็คิดเรื่องนี้ตลอด ดีใจ มีความสุข ยิ้มทั้งวันเหมือนบ้าเลย คิดไปว่าอยากให้มันเป็นความจริง อยากให้ผีมีจริง


------------------------------


แล้วทุกคนคิดว่ายังไงบ้างคะ คิดว่าเราฝันหรือความจริง แล้วคิดว่าผีมีจริงไหม?
แล้วคิดว่าเราควรทำยังไงกับพี่Pดี เราอยากเห็นเขามีความสุข แต่เราก็รักพี่เขาไม่ได้ ไม่สิ เรารักแฟนเรามากต่างหาก

ยังไงก็ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ ผิดพลาดประการใดต้องขอโทษทุกคนด้วยจริงๆ
รู้สึกมันเหมือนกระทู้เล่าเรื่องมากกว่ากระทู้คำถามซะอีก


ใครที่มีแฟน มีคนรัก ดูแลกัน รักกัน เอาใจใส่กันมากๆนะ เราต่างคนต่างไม่รู้ว่าจะต้องตายวันไหน เพราะงั้น ทำทุกวันให้เป็นเหมือนวันสำคัญของกันและกันนะคะ
สุขสันต์วันเด็กค่ะ