ผมไม่อยากใช้ชีวิตแบบนี้อีกแล้ว
ค่านิยมหรือสิ่งที่ที่บ้านของคนไทยเราส่วนใหญ่ ผู้ใหญ่อย่างพ่อแม่ ตายายจะปลูกฝังให้ลูกหลานเรียนหนังสือให้จบขอแค่ให้ได้ใบปริญญามา เพื่อจะได้มีงานทำ
แต่พอเราโตขึ้นเราจะรู้ดีว่า ในกรอบที่เขาตั้งใว้มันรู้สึกเหนื่อยไปป่ะว่ะ
ที่บางทีครอบครัวหลายๆคนไม่ได้มีฐานะมากพอที่จะให้ลูกหลายตัวเองเรียนหนังสืออย่างเดียว
ระบบการศึกษาก็ให้เรียนจนแบบไม่มีเวลาจะทำอะไรเลย พอวันหยุดก็ขอเพียงพักผ่อนกายา
ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังคิดว่า ผมจะเรียนอย่างเดียวมันไม่ค่อยโอเคเลย ผมอยากจะทำอะไรซักอย่างอย่างที่เด็กรุ่นใหม่ทำแล้วประสบความสำเร็จกัน ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มทำอะไรยังไงดี ผมไม่มีเวลาว่างไปทำงานเข้ากะหรอกนะ
ผมอยากจะทำอะไรที่อ่าตอนเรียนแล้วมีเงินใช้เองแบบไม่ต้องขอใคาแบบว่าไม่ต้องมากมายมาก แต่ขอแค่มีใช้ไปวันๆ เห็นเพื่อนผู้หญิงส่วนใหญ่ไปเป็นเอมซี พริตตี้กัน คือผู้หญิงหางานง่ายมาก พูดสิบ สิบห้านาทีได้ตังละหลายพัน ผมเป้นคนที่ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรอีกเยอะ ผมอยากจะมีโอกาศหาเงินที่แบบไม่ต้องเยอะพอมีพอใช้ในระหว่างเรียนหนังสือ ไม่อยากขอตังพ่อแม่ มันน่าอายมากอ่าตอนนี้ก็ปี3แล้ว รู้สึกแย่กับตัวเองมาก ว่าทำไมถึงเพิ่งมานึกขึ้นได้ตอนนี้ที่สายไปมาก ทั้งๆที่ปี1น่าจะเริ่มได้แล้ว แล้วมหาลัยผมนี่เรียนแบบมาราธอนมาก ไม่ได้มีเลือกลงวิชาอย่างมหาลัยอื่นๆเลยนะ เรียนสไตล์เดียวกับมัธยมยังไงอย่างงั้น
สรุปคือ ผม้ป็นคนหนึ่งที่น้อยใจตัวเองว่าทำไมไม่ฉลาดทำไมเพิ่งมานึกเรื่องสำคัญแบบนี้ได้ตอนนี้ตอนที่เรียนจะจบมหาลัยแล้วผมอยากเลี้ยงดูตัวเองได้ตอนนี้ ผมรู้สึกละอายใจมากที่ยังขอตังแม่อยู่ทั้งๆที่ครอบครัวก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร มีภาระก็เยอะ ผมเห็นคนอื่นรุ่นราวคราวเดียวที่มีเงินใช้แบบไม่ได้พึ่งใครมันรู้สึกดีมากๆ รู้สึกนับถือคนเหล่านั้น คนที่บางคนมีรถขับ ผมไม่ทราบพวกเขาทำอะไร เริ่มจากอะไรกันบ้าง แล้วผมควรเริ่มยังไงดีครับ ขอคำแนะนไจากเพื่อนๆ มันอาจเป็นประโยชน์ในการเปลี่ยนแปลงชีวิตผมเลย
ชีวิตเดิมๆ อยากหาอะไรมาเพิ่มเติมใหม่
ค่านิยมหรือสิ่งที่ที่บ้านของคนไทยเราส่วนใหญ่ ผู้ใหญ่อย่างพ่อแม่ ตายายจะปลูกฝังให้ลูกหลานเรียนหนังสือให้จบขอแค่ให้ได้ใบปริญญามา เพื่อจะได้มีงานทำ
แต่พอเราโตขึ้นเราจะรู้ดีว่า ในกรอบที่เขาตั้งใว้มันรู้สึกเหนื่อยไปป่ะว่ะ
ที่บางทีครอบครัวหลายๆคนไม่ได้มีฐานะมากพอที่จะให้ลูกหลายตัวเองเรียนหนังสืออย่างเดียว
ระบบการศึกษาก็ให้เรียนจนแบบไม่มีเวลาจะทำอะไรเลย พอวันหยุดก็ขอเพียงพักผ่อนกายา
ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังคิดว่า ผมจะเรียนอย่างเดียวมันไม่ค่อยโอเคเลย ผมอยากจะทำอะไรซักอย่างอย่างที่เด็กรุ่นใหม่ทำแล้วประสบความสำเร็จกัน ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มทำอะไรยังไงดี ผมไม่มีเวลาว่างไปทำงานเข้ากะหรอกนะ
ผมอยากจะทำอะไรที่อ่าตอนเรียนแล้วมีเงินใช้เองแบบไม่ต้องขอใคาแบบว่าไม่ต้องมากมายมาก แต่ขอแค่มีใช้ไปวันๆ เห็นเพื่อนผู้หญิงส่วนใหญ่ไปเป็นเอมซี พริตตี้กัน คือผู้หญิงหางานง่ายมาก พูดสิบ สิบห้านาทีได้ตังละหลายพัน ผมเป้นคนที่ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรอีกเยอะ ผมอยากจะมีโอกาศหาเงินที่แบบไม่ต้องเยอะพอมีพอใช้ในระหว่างเรียนหนังสือ ไม่อยากขอตังพ่อแม่ มันน่าอายมากอ่าตอนนี้ก็ปี3แล้ว รู้สึกแย่กับตัวเองมาก ว่าทำไมถึงเพิ่งมานึกขึ้นได้ตอนนี้ที่สายไปมาก ทั้งๆที่ปี1น่าจะเริ่มได้แล้ว แล้วมหาลัยผมนี่เรียนแบบมาราธอนมาก ไม่ได้มีเลือกลงวิชาอย่างมหาลัยอื่นๆเลยนะ เรียนสไตล์เดียวกับมัธยมยังไงอย่างงั้น
สรุปคือ ผม้ป็นคนหนึ่งที่น้อยใจตัวเองว่าทำไมไม่ฉลาดทำไมเพิ่งมานึกเรื่องสำคัญแบบนี้ได้ตอนนี้ตอนที่เรียนจะจบมหาลัยแล้วผมอยากเลี้ยงดูตัวเองได้ตอนนี้ ผมรู้สึกละอายใจมากที่ยังขอตังแม่อยู่ทั้งๆที่ครอบครัวก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร มีภาระก็เยอะ ผมเห็นคนอื่นรุ่นราวคราวเดียวที่มีเงินใช้แบบไม่ได้พึ่งใครมันรู้สึกดีมากๆ รู้สึกนับถือคนเหล่านั้น คนที่บางคนมีรถขับ ผมไม่ทราบพวกเขาทำอะไร เริ่มจากอะไรกันบ้าง แล้วผมควรเริ่มยังไงดีครับ ขอคำแนะนไจากเพื่อนๆ มันอาจเป็นประโยชน์ในการเปลี่ยนแปลงชีวิตผมเลย