สมัยเด็กๆ รู้สึกว่าเพื่อนบ้านรักใคร่กลมเกลียว มีอะไรแบ่งปันกัน
สมัยเด็กๆอยู่ตลาดยอด บางลำพูครับ เพื่อนบ้านก้อคนจีนแต้จิ๋ว

สัปดาห์ที่ผ่านมา เจอ 4 เรื่องราวที่ทำให้คิดว่า คนไทยบางคนใจแคบ ไม่แบ่งปัน ยกเว้นว่ามีเศษเหลือ รวมทั้งมีการใช้เส้นสายแบบไม่เคารพสิทธิผู้อื่น
ที่แย่มากๆคือ ไม่มี service mind
เรื่องที่1  ระหว่างรอเรียกรถtaxi มีเด็กสาวนิสิตมหาวิทยาลัยดัง (ในเครื่องแบบ) มายืนตัดหน้าเรียก ทั้งที่เห็นว่า เรามาก่อน ด้วยความเขินนางไปหลบหลังเสาทั้งที่ ได้สบตากันแล้ว น้องเห็นแน่ๆว่าเรามาก่อน
เรื่องที่2 ไปที่ห้างสรรพสินค้าหรูที่สยามเพื่อเอานาฬิกาที่ซื้อในเครื่องการบินไทยเมื่อ 6 เดือนก่อน ไปถามดูว่าจะทำอะไรได้บ้าง เหลือเชื่อที่ว่า พนักงานขายพอทราบว่า จะไม่ได้ขายของ ใบหน้านางเปลี่ยนสภาพเป็นอวัยวะที่ใช้เดินครับ ไม่พูด ถาม10 ตอบ 1 จนต้องออกเสียงดังๆถามว่า เราทำผิดอะไร นางยังไม่สำนึกครับ
เรื่องที่ 3 ขอแจ้งผู้บริหาร AIS สาขา สยามพารากอน ให้ชี้แจงเรื่องที่พนักงานจัดแจงให้มีการแซงคิวครับ เหตุเกิดเมื่อวันอังคารที่ผ่านมาและผมได้แจ้งไปที่serenade เพื่อขอคำชี้แจงแล้วแต่ไม่ได้รับคำตอบ กล่าวคือ มีลูกค้าได้พบพนักงานโดยไม่ต้องกดคิว ในขณะที่ผมซึ่งตรวจดูแล้วเป็นปัญหาเดียวกัน และ มาติดต่อครั้งที่ 2 เหมือนกัน ผมรอคิว 1/2 ชั่วโมงครับ ผมต้องไป 3 ครั้งเพื่อเคลมโทรศัพท์ใหม่ ทุกครั้งต้องกดคิว แต่พนักงานAIS บอกว่าลูกค้าที่แงคิวได้รับการนัดมา พอถามว่าผมจะนัดบ้างได้มั๊ย นางตอบว่าร้านAIS ไม่มีนโยบาบนัด ทุกคนต้องมากดคิว  ถ้าจะทำกันแบบนี้ ไปทำกันลับๆครับ
เรื่องสุดท้าย เกิดเหตุที่ร้านขายอาหารสัตว์มีชื่อ ย่านราชพฤกษ์ พนักงานยกของเหนื่อยมาก แบกอาหารกระป๋องมาทุ่มใส่พื้น พอเตือนว่ากระป๋องจะบุบ แกบอกว่า ให้คนอื่นยกมั๊ย แล้วก้อเดินหนีไปสูบบุหรี่ ผมจึงเปรยว่าถ้าไม่อยากทำงานก้อลาออกไป เขาตอบว่าขอลาออกตอนนี้ แล้ว ทำท่าจะเข้ามาทำร้ายผมครับ ชื่อร้านเป็นชื่อคนเพศชายมีหลายสาขาทั่วกทม ลาขาดครับ

เล่าให้ฟังเพื่อแลกเปลี่ยนประสพการณ์นะครับ