อยากมีเพื่อนเป็นผี ทำไงครับ

จขกท. อยากมีเพื่อนเป็นผี ก็เป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้ เพราะก็คงไม่แตกต่างอะไรกับการมีเพื่อนเป็นมนุษย์ด้วยกัน คำว่า “เพื่อน” เป็นลักษณะผูกพันต่อกันอันหมายถึงว่า จะป็นการร่วมทุกข์ร่วมสุข หรือช่วยเหลือต่อกันในเส้นทางของชีวิตการเป็น “เรา” อย่างอิสระและเสมอภาคต่อกัน ความแตกต่างก็จะเป็นเสมือนกับ “ความรัก” นั่นเอง มิใช่ว่า “ผมรักคุณและคุณรักผม” ซึ่งการตีความหมายของคำว่า “รัก” แตกต่างกัน แต่จะเป็น “เรารักกัน” คือทั้งสองฝ่ายตีความหมายเป็นหนึ่งเดียวกัน ฉนั้นการอยากมีเพื่อนเป็นผีนั้นต้องเริ่มด้วยการทำความเข้าใจแต่เบื้องต้นว่า จขกท. และผี ต่างมีความต้องการที่จะเป็นเพื่อนกัน ครับ

ตามปรกติแล้ว ผู้สิ้นชีวิตลงก็จะเป็นการสูญสลาย “ร่าง” แต่มิได้หมายถึงการสูญเสีย “ความรู้สึกนึกคิด” โดยปริยายไปด้วย ในขณะที่สูญเสียร่าง ผู้นี้ก็จะตกอยู่ในสภาวะที่เรียกว่า “มนุษย์ไร้ร่าง” หรือ “วิญญาน” นั่นเอง ขั้นตอนต่อไปก็คือจิตสำนึกยินยอมรับสภาพการขาดร่างของตน โดยตัดความรู้สึกเข้าใจ อย่างเช่น กรณีย์ โลภ รัก โกรธ หลง ออกไป อันก็จะเป็นผลให้สิ้นสภาพการเป็นวิญญานโดยปริยาย หรือเรียกได้ว่า เป็นการสิ้นสุดของการเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์นั่นเอง และเมื่อยังไม่สามารถกระทำได้ หรือถูกหน่วงยั้งด้วยไสย์ ฯลฯ ก็จะทำให้ต้องตกอยู่ในสภาวะของ “วิญญานไร้สงบ” หรือ วิญญานผู้มีทุกข์ อย่างภาษาชาวบ้านจะเรียกว่า “ผี” นั่นเอง ครับ

พี้นฐาน การเป็นเพื่อนกับผี ในข้อแรกก็คือ การรับทราบและยินยอมที่จะใช้ชีวิตอยู่กับ วิญญานผู้มีทุกข์ ครอบงำในตัวเองเป็นพื้นฐาน ไม่ว่าจะด้วย “โลภ รัก โกรธ หรือหลง” ก็ตาม ถ้า จขกท. สามารถมีความรักหรือเป็นมิตรกับมนุษย์ด้วยกันได้ ก็ไม่น่าจะมีปัญหา แต่ในฐานะเพื่อนจะมีสภาวะกำลังที่จะอุทิศให้เขาอย่างไร เอาความทุกข์ของเขามาใส่ใจเราและหาหนทางแก้ใขให้ หรือเอาความทุกข์ของเขามาประกอบประโยชน์ให้กับเรา ข้อต่อไปก็คือ ให้ผีมาเป็นเพื่อนโดยความสมัครใจ หรือด้วยไสย์ให้เป็นเสมอทาษผู้รับใช้ ผลของการเป็นเพื่อนจะออกมาในรูปลักษณะที่แตกต่างกัน อันก็เหมือนกับการทำไสย์ให้เขามารัก อันมิได้ด้วยความสมัครใจ นั่นเองแหละ ครับ

การที่จะเป็นเพื่อนกับผีก็ไม่ใช่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ แต่ที่ทำให้ไม่สามารถบังเกิดขึ้นก็คือ “การที่ไม่สามารถทำหรือปรับความรู้สึกเข้าใจต่อกัน” ได้นั่นเองครับ แม้แต่มนุษย์ด้วยกันถ้าไม่สามารถ ใช้ภาษาที่เป็นเครื่องทำความเข้าใจต่อกันได้ ก็จะเป็นอุปสรรค์ต่อการเป็นเพื่อนโดยธรรมชาติอยู่แล้ว การทำหรือปรับความเข้าใจกับผีมิได้อยู่ที่ภาษา แต่จะอยู่ที่ความสามารถของการมองสัมผัส คือมองเห็นในสิ่งที่มองไม่เห็น ได้ยินได้ฟังในสิ่งที่มิต้องพูด สัมผัสกับสิ่งที่ไม่มีร่างสัมผัส ได้กลิ่นที่ไม่มีที่มา ริ้มรสที่ไม่ต้องทาน อันสิ่งเหล่านี้ทุกคนมีมาแต่กำเหนิดเพียงไม่เคยใช้อย่างจริงจังเท่านั้น และก็เป็นเหตุให้เกิดกรณี กลัว เมื่อบังเอิญรู้สัมผัสกับวิญญาน หรือผี ขึ้นมา ครับ