ยาวนิดนึงนะ
คือแม่เราเป็นคนเชื่อฟัง ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง มากกว่าคนในครอบครัว แม่เราเป็นหนี้มาตั้งแต่เรายังเด็ก ที่เราโมโหมากที่สุดคือมีญาติกันมาบอกว่าให้แม่ปล่อยหนี้นอกระบบ เดี๋ยวเค้าหานายทุนให้ เราขอเรียกว่าลุงบอ แม่กู้มาร้อยละ5 เอาไปปล่อยร้อยละ 10 และตาลุงบอคนนี้ก็หาลูกค้ามาให้ด้วย แล้วหามานี่ดีๆทั้งนั้น ขาหวย ขี้เมา เราเตือนแม่แล้วว่าอย่า เตือนไปก็โดนด่าอีก เพราะยังไงแม่ก็ฟังคนอื่น ไม่เคยฟังคนในครอบครัวอีกแล้ว และที่สำคัญพี่สาวแม่ที่ติดพนันมาร้องห่มร้องไห้ให้แม่ไปค้ำประกันเอาเงินมาใช้หนี้พวกบัง(พวกแขกอะ)ให้หน่อย แม่ก็เออช่วยพี่ ซึ่งครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก พี่สาวแม่คนนี้เป็นแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว ตอนมาขอก็พูดดีบอกจะเลิกเล่นอะ พอได้เงินก็กลับเข้าบ่อนเป็นมานานแล้วแต่แม่ก็เลือกที่จะช่วย ทั้งๆที่ตัวเองก็หนี้ท่วมอยู่แล้ว แล้วมันก็จริงอย่างที่เราคิดพี่สาวแม่กลับเข้าบ่อน ไม่มีเงินใช้หนี้ ลูกหนี้ที่กูเงินแม่ไม่ใช้ แถมหนี สุดท้ายหนี้ตกที่แม่คนเดียว ร่วม 1 ล้านบาท แล้วร้านที่ทำอยู่นี่ขายได้กำไรวัน 700-1000บาทเอง เงินจะไปพอหมุนอะไร เราบอกให้แม่ไปคุยกับเจ้าหนี้ขอผ่อนจ่ายเอาที่กำลังจ่ายไหว แม่ก็ไม่กล้า กลัวเสียหน้า แม่เป็นแบบนี้ทุกครั้งพอปัญหาเกิดมักจะเป็นเราที่ต้องแบกหน้าเข้าไปคุย และหลายครั้งตั้งแต่เด็กๆแม่ให้เราไปหายืมเพื่อนมา บอกเดี๋ยวอาทิตย์หน้าแม่ได้เงินแม่จะใช้คืน พอถึงวันแม่ได้เงินแม่ก็ไม่ใช่เอาไปจ่ายอย่างอื่นกลายเป็นเราต้องดิ้นรนหาเงินคืนเพื่อน เรื่องถึงหูพ่อพ่อก็ไม่พอใจกลัวเราไม่มีเพื่อนคบแต่ก็ทำไรไม่ได้แค่บอกเราว่าอย่าไปยืมใครให้แม่อีก (พ่อเราไม่ได้รวย ต้องผ่อนบ้านเพื่อเอาไว้เป็นสมบัติให้ลูกอีก ส่งพี่เรียน พี่เราไม่ได้กู้เรียน) เราเลยจบมาเงินเดือน 11000 เอง บางครั้งแม่เอาไปจ่ายค่าร้านก็ 8000 บางเดือนเอาไปหมด แม่เราเป็นแบบนี้ประจำคือจะบี้เอาเงินกับเราประจำโดยไม่สนใจว่าลูกจะเป็นยังไง จะเดือดร้อนหรือป่าว บางครั้งแม่บอกยืมเท่านี้เดี๋ยวคืนมะรืน พอถึงวันบอกเรามาช้าเองจ่ายค่าของไปแล้ว คือเราก็งง ก็ทำงานเลิกงานถึงได้กลับบ้าน เรามาช้าตรงไหน และล่าสุดแม่กลับไปบ้านที่พ่อผ่อนอยู่ บ้านนี้เป็นชื่อแม่ แม่ไปบอกพ่อว่าจะให้เราทำเรื่องรีไฟแนนซ์บ้านเพราะไปคุยกับบ้านตรงข้ามมาเค้าทำเรื่องได้ ตอนนี้บ้านเหลือผ่อนกับธนาคารเดิมประมาณ 700000 ถ้าทำเรื่องรีไฟแนนซ์ เห็นบ้านตรงข้ามได้มา 1600000 โดยแม่บอกพ่อว่าจะทำเพราะอยากซ่อมบ้าน บ้านมันโทรมและถ้าเงินเหลือจะได้เอาให้เราไว้เรียนโทต่อ ซึ่งพ่อเราโอเคเพราะพ่ออยากส่งเราเรียนต่อ แต่ตอนนี้พ่อต้องส่งพี่เรียน (พี่เราไม่ยอมเรียน เก็บตัวเงียบอยู่บ้านหลายปี เพิ่งจะเริ่มกลับมาเรียนใหม่) พ่อเห็นเป็นโอกาสเพราะปกติพ่อผ่อนบ้านเดือนละ 5 พันกว่า ถ้ารีไฟแนนซ์บ้านตรงข้ามบอกผ่อนเดือนละ 8 พันกว่า พ่อบอกพ่อพอหาไหว แต่พ่อคงช่วยผ่อนได้อีก 5 ปี เพราะพ่อคงไม่ไหวแล้ว ตอนนี้พ่อเราจะ 60 แล้ว ซึ่งพอแม่โทรมาคุยกับเราบอกให้เราไปทำเรื่อง แต่เหตุผลคือ ตาลุงบอเนี่ยมาวุ่นวายหน้าร้าน มายืนพูดจาไม่ดี แม่สงสารพี่เรา แม่รำคาญตาลุงนี่ด้วย เลยอยากจะเอาเงินมาจ่ายให้จบๆ เราก็ถามแล้วพ่อรู้เรื่องยังแม่บอกพ่อรู้แล้ว พ่อบอกให้ทำไปเลย เราเลยไม่พูดอะไรบอกขอคุยกับพ่อก่อน แล้วก็จริงๆ แม่โกหกพ่อ แล้วมาโกหกเรา คือพ่อให้เพราะคิดว่าเอาเงินไปให้ลูกเรียน แต่นี่ได้เงินมาแม่จะเอาไปใช้หนี้ เงินไม่มีทางเหลือให้เราเรียนแน่ ซึ่งเราและพ่อรู้นิสัยแม่ดีถ้าได้เงินแล้วก็เผ่น ภาระอยู่ที่เราแน่ๆเพราะเราคนทำเรื่อง และแม่ก็รู้ว่าเราพยายามหาเงินเรียนต่ออยู่ เราบอกให้แม่ไปคุยกับลุงบอว่าขอผ่อนเดือนละเท่านี้ก่อนได้ไหม ถ้าเราได้โบนัส หรือเงินเดือนขึ้นจะจ่ายเพิ่มให้แม่ก็บอกแม่ไม่อยากคุย มันยังไงไม่รู้ คือเรียกง่ายๆว่าห่วงศักดิ์ศรี ต้องรักษาหน้าไม่อยากคุย
เรื่องนี้เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งที่แม่ทำกับเรา จริงๆเราโดนมาหลายเรื่องตั้งแต่เด็กจนโต
สิ่งที่เราคิดคือ
- แม่เคยเห็นเราเป็นลูกไหม เราแทบจะไม่รู้สึกเลยว่าแม่เห็นเราเป็นลูก บางครั้งรู้สึกว่าเค้าทำดีเพื่อหวังเงินจากเราอย่างเดียว
- แม่เค้าเคยคิดว่าเค้าเป็นแม่รึป่าว ถ้าคิดทำไมคนเป็นแม่ทำกับลูกแบบนี้
- ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงนำความเดือดร้อนมาให้ ทุกครั้งที่เดือดร้อนแม่เคยนึกบ้างไหมว่าก็มีแต่เราที่ต้องคอยช่วยอยู่เสมอ คนอื่นที่แม่ช่วยเค้าพอถึงเวลาเดือดร้อนไม่เห็นโผล่หัวมา
- เราบาปไหมที่ตั้งคำถามเหล่านี้มากมายในใจ
- เราควรทำอย่างไรกับปัญหานี้ดี คุยกับแม่ตรงๆก็แล้วแต่แม่ไม่ฟัง
- เราควรทำเรื่องรีไฟแแนซ์ให้แม่ไหม บอกก่อนเลยว่าเงินหากได้มาก็ไม่พอช้หนี้นอกระบบของแม่
หากเรามีความคิดแบบนี้กับแม่จะบาปไหม
คือแม่เราเป็นคนเชื่อฟัง ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง มากกว่าคนในครอบครัว แม่เราเป็นหนี้มาตั้งแต่เรายังเด็ก ที่เราโมโหมากที่สุดคือมีญาติกันมาบอกว่าให้แม่ปล่อยหนี้นอกระบบ เดี๋ยวเค้าหานายทุนให้ เราขอเรียกว่าลุงบอ แม่กู้มาร้อยละ5 เอาไปปล่อยร้อยละ 10 และตาลุงบอคนนี้ก็หาลูกค้ามาให้ด้วย แล้วหามานี่ดีๆทั้งนั้น ขาหวย ขี้เมา เราเตือนแม่แล้วว่าอย่า เตือนไปก็โดนด่าอีก เพราะยังไงแม่ก็ฟังคนอื่น ไม่เคยฟังคนในครอบครัวอีกแล้ว และที่สำคัญพี่สาวแม่ที่ติดพนันมาร้องห่มร้องไห้ให้แม่ไปค้ำประกันเอาเงินมาใช้หนี้พวกบัง(พวกแขกอะ)ให้หน่อย แม่ก็เออช่วยพี่ ซึ่งครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก พี่สาวแม่คนนี้เป็นแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว ตอนมาขอก็พูดดีบอกจะเลิกเล่นอะ พอได้เงินก็กลับเข้าบ่อนเป็นมานานแล้วแต่แม่ก็เลือกที่จะช่วย ทั้งๆที่ตัวเองก็หนี้ท่วมอยู่แล้ว แล้วมันก็จริงอย่างที่เราคิดพี่สาวแม่กลับเข้าบ่อน ไม่มีเงินใช้หนี้ ลูกหนี้ที่กูเงินแม่ไม่ใช้ แถมหนี สุดท้ายหนี้ตกที่แม่คนเดียว ร่วม 1 ล้านบาท แล้วร้านที่ทำอยู่นี่ขายได้กำไรวัน 700-1000บาทเอง เงินจะไปพอหมุนอะไร เราบอกให้แม่ไปคุยกับเจ้าหนี้ขอผ่อนจ่ายเอาที่กำลังจ่ายไหว แม่ก็ไม่กล้า กลัวเสียหน้า แม่เป็นแบบนี้ทุกครั้งพอปัญหาเกิดมักจะเป็นเราที่ต้องแบกหน้าเข้าไปคุย และหลายครั้งตั้งแต่เด็กๆแม่ให้เราไปหายืมเพื่อนมา บอกเดี๋ยวอาทิตย์หน้าแม่ได้เงินแม่จะใช้คืน พอถึงวันแม่ได้เงินแม่ก็ไม่ใช่เอาไปจ่ายอย่างอื่นกลายเป็นเราต้องดิ้นรนหาเงินคืนเพื่อน เรื่องถึงหูพ่อพ่อก็ไม่พอใจกลัวเราไม่มีเพื่อนคบแต่ก็ทำไรไม่ได้แค่บอกเราว่าอย่าไปยืมใครให้แม่อีก (พ่อเราไม่ได้รวย ต้องผ่อนบ้านเพื่อเอาไว้เป็นสมบัติให้ลูกอีก ส่งพี่เรียน พี่เราไม่ได้กู้เรียน) เราเลยจบมาเงินเดือน 11000 เอง บางครั้งแม่เอาไปจ่ายค่าร้านก็ 8000 บางเดือนเอาไปหมด แม่เราเป็นแบบนี้ประจำคือจะบี้เอาเงินกับเราประจำโดยไม่สนใจว่าลูกจะเป็นยังไง จะเดือดร้อนหรือป่าว บางครั้งแม่บอกยืมเท่านี้เดี๋ยวคืนมะรืน พอถึงวันบอกเรามาช้าเองจ่ายค่าของไปแล้ว คือเราก็งง ก็ทำงานเลิกงานถึงได้กลับบ้าน เรามาช้าตรงไหน และล่าสุดแม่กลับไปบ้านที่พ่อผ่อนอยู่ บ้านนี้เป็นชื่อแม่ แม่ไปบอกพ่อว่าจะให้เราทำเรื่องรีไฟแนนซ์บ้านเพราะไปคุยกับบ้านตรงข้ามมาเค้าทำเรื่องได้ ตอนนี้บ้านเหลือผ่อนกับธนาคารเดิมประมาณ 700000 ถ้าทำเรื่องรีไฟแนนซ์ เห็นบ้านตรงข้ามได้มา 1600000 โดยแม่บอกพ่อว่าจะทำเพราะอยากซ่อมบ้าน บ้านมันโทรมและถ้าเงินเหลือจะได้เอาให้เราไว้เรียนโทต่อ ซึ่งพ่อเราโอเคเพราะพ่ออยากส่งเราเรียนต่อ แต่ตอนนี้พ่อต้องส่งพี่เรียน (พี่เราไม่ยอมเรียน เก็บตัวเงียบอยู่บ้านหลายปี เพิ่งจะเริ่มกลับมาเรียนใหม่) พ่อเห็นเป็นโอกาสเพราะปกติพ่อผ่อนบ้านเดือนละ 5 พันกว่า ถ้ารีไฟแนนซ์บ้านตรงข้ามบอกผ่อนเดือนละ 8 พันกว่า พ่อบอกพ่อพอหาไหว แต่พ่อคงช่วยผ่อนได้อีก 5 ปี เพราะพ่อคงไม่ไหวแล้ว ตอนนี้พ่อเราจะ 60 แล้ว ซึ่งพอแม่โทรมาคุยกับเราบอกให้เราไปทำเรื่อง แต่เหตุผลคือ ตาลุงบอเนี่ยมาวุ่นวายหน้าร้าน มายืนพูดจาไม่ดี แม่สงสารพี่เรา แม่รำคาญตาลุงนี่ด้วย เลยอยากจะเอาเงินมาจ่ายให้จบๆ เราก็ถามแล้วพ่อรู้เรื่องยังแม่บอกพ่อรู้แล้ว พ่อบอกให้ทำไปเลย เราเลยไม่พูดอะไรบอกขอคุยกับพ่อก่อน แล้วก็จริงๆ แม่โกหกพ่อ แล้วมาโกหกเรา คือพ่อให้เพราะคิดว่าเอาเงินไปให้ลูกเรียน แต่นี่ได้เงินมาแม่จะเอาไปใช้หนี้ เงินไม่มีทางเหลือให้เราเรียนแน่ ซึ่งเราและพ่อรู้นิสัยแม่ดีถ้าได้เงินแล้วก็เผ่น ภาระอยู่ที่เราแน่ๆเพราะเราคนทำเรื่อง และแม่ก็รู้ว่าเราพยายามหาเงินเรียนต่ออยู่ เราบอกให้แม่ไปคุยกับลุงบอว่าขอผ่อนเดือนละเท่านี้ก่อนได้ไหม ถ้าเราได้โบนัส หรือเงินเดือนขึ้นจะจ่ายเพิ่มให้แม่ก็บอกแม่ไม่อยากคุย มันยังไงไม่รู้ คือเรียกง่ายๆว่าห่วงศักดิ์ศรี ต้องรักษาหน้าไม่อยากคุย
เรื่องนี้เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งที่แม่ทำกับเรา จริงๆเราโดนมาหลายเรื่องตั้งแต่เด็กจนโต
สิ่งที่เราคิดคือ
- แม่เคยเห็นเราเป็นลูกไหม เราแทบจะไม่รู้สึกเลยว่าแม่เห็นเราเป็นลูก บางครั้งรู้สึกว่าเค้าทำดีเพื่อหวังเงินจากเราอย่างเดียว
- แม่เค้าเคยคิดว่าเค้าเป็นแม่รึป่าว ถ้าคิดทำไมคนเป็นแม่ทำกับลูกแบบนี้
- ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงนำความเดือดร้อนมาให้ ทุกครั้งที่เดือดร้อนแม่เคยนึกบ้างไหมว่าก็มีแต่เราที่ต้องคอยช่วยอยู่เสมอ คนอื่นที่แม่ช่วยเค้าพอถึงเวลาเดือดร้อนไม่เห็นโผล่หัวมา
- เราบาปไหมที่ตั้งคำถามเหล่านี้มากมายในใจ
- เราควรทำอย่างไรกับปัญหานี้ดี คุยกับแม่ตรงๆก็แล้วแต่แม่ไม่ฟัง
- เราควรทำเรื่องรีไฟแแนซ์ให้แม่ไหม บอกก่อนเลยว่าเงินหากได้มาก็ไม่พอช้หนี้นอกระบบของแม่