ความรู้สึกครั้งแรกหลังจากได้ F ในชีวิตมหาลัย

ช่วงนี้นักศึกษาหลายคนจากทุกมหาวิทยาลัยต่างเฝ้ารอการออกมาของเกรด
บางคนได้ A บางคนได้ B บางคนได้ C หรือ D และ บางคนคงได้ F (รวมเจ้าของกระทู้ด้วย)
จุดประสงค์ของเจ้าของกระทู้ที่ตั้งขึ้นมาคือ เพื่อระบาย และเพื่อให้กำลังใจคนที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันนะ
ขอแทนคำว่าเจ้ากระทู้เป็นคำว่า ผม นะครับ
แว๊บแรกที่ผมได้เห็นเกรดของตัว ความคิดแรกที่ประดังเข้ามาคือ ทำไมเราถึงได้แบบนี้ เพราะอาจารย์ เพราะเพื่อน เพราะกิจกรรม หรือ เพราะรุ่นพี่รับน้อง
ความคิดของผมเอาแต่คนรอบข้าง โทษสิ่งต่างๆที่อยู่รอบตัว หามองเห็นความผิดของตัวเองไม่ แต่เมื่อหลังจากผมทำใจอยู่ซักพักแล้วนั่งทบทวนเรื่องต่างๆนั้นจึงคิดได้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกิดจากตัวผมเอง(ปลงตกแล้วครับ)  อาจมีบางคนที่ได้เกรด ดี หรือ แย่ ทุกอย่างล้วนเกิดจากตัวเรา เราควรปรับปรุงที่ตัวเอง
อย่าโทษคนรอบข้าง อย่าโทษสถานการณ์แต่จงปรับปรุงที่ตัว
ปล.1แค่ระบายเฉยๆครับเพราะเพื่อนๆผ่านหมดเป็นการให้กำลังใจตัวเองไปซัมเมอร์คนเดียว
ปล.2อยากให้กำลังใจนักศึกษาหลายๆท่านที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกันลองทบทวนดูดีๆ
ปล.3ผมแค่ระบายเฉยๆครับไม่รู้จะไปลงที่ไหนดีและขอโทษที่รบกวนเพราะกระทู้นี้ค่อนข้างไร้สาระ
ปล.4ฝากไว้นะครับคำคมในตำนาน ...
เพราะแสวงหา มิใช่เพราะรอคอย
เพราะเชี่ยวชาญมิใช่เพราะโอกาส
เพราะสามารถมิใช่เพราะโชคช่วย
ดังนี้แล้ว "ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน