กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา ไม่แน่ใจว่าจะสนทนาหรือตั้งคำถามดี เพราะมันมีทั้งสองอย่างเลย=__= แต่กระทู้นี้เราก็ตั้ง เพื่อที่จะตามหาคนคนนึงที่บังเอิญเจอกัน(อาจจะเขียนไม่เก่ง แต่ช่วยอ่านหน่อยนะค่ะ)
เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ
เมื่อวันที่31 ธันวาคม 2557 ที่ผ่านมา เราและครอบครัวตกลงกันว่าจะไปเที่ยวที่วังน้ำเขียวกัน ซึ่งเราอยู่กรุงเทพฯ ก่อนจะไปถึงวังน้ำเขียว ที่บ้านเราก็แวะเที่ยวจิม ทอมป์สันฟาร์มก่อน. แต่เรื่องราวมันเกืดขึ้นตอนจุดสุดท้ายของฟาร์มที่มีดอกสีชมพูเต็มทุ่งเลย
ตอนนั้นเราและพี่ก็ลงไปถ่ายรูปกัน พอเราถ่ายรูปเสร็จ ก็มีผู้หญิงใส่แว่น ใส่หมวกสีแดง (ชุดไม่แน่ใจว่าใส่เอี๊ยมหรือเป่า) เดินมาขอให้ถ่ายรูปให้
"ขอโทษนะค่ะถ่ายรูปให้หน่อยได้มั้ยค่ะ" คนนั้นถามเรามา เราก็เลยตอบไป "อ้อ. ได้ค่ะ" (ลืมบอกไป ว่าเราเป็นทอมน่ะ) พอเราตอบเราก็หยิบกล้องตัวใหญ่ๆหน่อยที่วัยรุ่นฮิตกันมาจากมือคนนั้น
คนนั้นก็เดินไปนั่งที่โขดหินที่อยู่ตรงกลางของดอกไม้สีแดง ส่วนข้างหลังก็มีป้ายว่า"ตลาดจิม" อยู่
พอเราเอากล้องมาถ่าย จอกล้องมันเป็นสีดำ มีตัวหนังสือเลขไรขึ้นไม่รู้ เราเลยบอกเค้าไปว่า"เอ่อ. กล้องมันไม่ติดอะค่ะ" เราบอกไปละหันกล้องไปให้ดู
เค้าก็ลุกจากโขดหินมาบอกว่า"ดูตรงช่องนี้ แล้วกดถ่ายได้เลย"เค้าชี้ไปตรงไอช่งเล็กๆให้เราดูเราก็"อ้อ. ค่ะ" ตอนนั้นรุ้สึกอายมาก ทำไมโง่จังวะ
แต่ก็ถ่ายให้ต่อนะ
แต่พอเรากดปุ่มถ่ายรูป ภาพมันก็ไม่ชัด ละกลับมาชัด อยู่ประมาณสองรอบที่เรากดไป แต่ไม่รู้สึกเหมือนถ่ายเลย เราก็เงยหน้ามางงๆ คนนั้นเลยบอกว่า
"กดอีกปุ่มนึงค่ะ..." คือเรากดปุ่มผิดไปกดปุ่มกลมๆเล็กๆข้างบน ก่อนจะเห็นว่าปุ่มถ่ายมันอยู่อีกอัน ตอนนั้นเราเลยตอบแก้เขินไป"อ้อออออ"
แล้วก็ถ่ายให้ไปสองรูป แต่รู้สึกว่ารูปที่เราถ่ายให้มันจะไม่สวยเลย(แต่ผู้หญิงคนนั้นยิ้มกว้างน่ารักมาก. เหนฟันหมดเลย) พอเราส่งกล้องคืนให้ เราก็ถามไปว่า"ใช้ได้มั้ย?" คนนั้นทำหน้าอึนๆ แต่เราก็ไม่รอคำตอบนะ เดินออกเลย ละพาพี่สาวเราเดินออกจากตรงนั้น
"โคตรอายเลยวะ ถ่ายรูปก็ไม่เป็น"เราพูดกับพี่ พี่สาวเราก็ขำเออ ออ ไป
แล้วเราก็เห็นคนนั้นเเดินไปถ่ายรูปในทุ่งดอกไม้. พี่สาวเราก็กำลังจะไปตรงนั้นด้วย. เราเลยรั้งเอาไว้แล้วบอกว่า"ไปอีกฝั่งเหอะ ไม่อยากไปตรงนั้นอะ. อายเค้าถ่ายรูปก็ไม่เปน. ถ่ายไม่สวยอีก". แล้วเรากับพี่ก็ย้ายไปทุ่งดอกไม้อีกฝั่งนึง.
เรายืนดูมุมอยู่ว่าจะไปถ่ายตรงไหนดี. พอหันไปทางขวามือก็เห็นคนนั้นถือโทรศัพท์ซัมซุง(ไม่แน่ใจว่ารุ่นไหน. แต่เป็นสีขาวรุ่นสัมผัสหน้าจอ) ยืนหามุมถ่ายรูปเหมือนกัน. ตอนนั้นในใจเราคิดเลย'ตามมาอีก=___=' พอเห็นแบบนั้นเราก็เดินเข้าทุ่งเลย.
แล้วก็เริ่มถ่ายรูปกับพี่สาว. กับหลานอีกสองคน. พอพี่สาวเราไปหามุมถ่ายกับลูก เราก็กำลังหามุมของเรา แต่ตาก็ไปเจอกับสาวใส่แว่นหมวกแดงคนเดิมกำลังถ่ายรูปอยู่
ตอนนั้นเราก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมทั้งๆที่อาย แต่กลับอยากมอง อยากรู้จัก (เหมือนพวกใจง่ายมากๆ) =_= แล้วพี่เราก็ถ่ายรูปเสร็จ เราก็ถ่ายเสร็จ เลยเดินออกมาไปรอแม่กับพี่สาวอีกคนที่จุดรอรถ
แล้วเราก็เห็นสาวใส่แว่นหมวกแดงคนนั้นขึ้นรถไป ตอนนั้นเรารู้สึกเสียดายมาก. อยากจะเข้าไปขอไลน์ พอรถค่อยๆออก เราเลยคิดในใจว่า"ถ้าคนนั้นมองไปทางซ้ายแล้วหันกลับมาทางขวาตรงที่เราเคยไปยืนถ่ายรูปอยู่ นั้นแปลว่าคนนั้นก็สนใจเรา" พอเราคิดแบบนั้นเสร็จ เราก็ยืนมองว่าเค้าจะหันมั้ย
พอรถขับไปถึงตรงนั้น. คนนั้นก็หันไปทางขวาจริงๆ ใจเราหายว๊าบเลย อยากจะวิ่งตามรถ แต่สภาพขาเราไม่ค่อยจะไหว เราเลยตัดสินใจว่า ถ้าออกไปเจออีกจะขอไลนให้ได้
พอรถคนนั้นขับออกไป ก็มีรถอีกคันนึงมา. แต่เราก็ไม่ได้ขึ้นนะ. เพราะรอแม่ เลยขึ้นรถคันที่สามแทน
พอไปถึงหน้าฟาร์ม พี่สาวกับหลานก็ไปห้องน้ำ. เราก็พยายามมองหานะ แต่วันนั้นคนเยอะมาก เราพยายามหาคนใส่หมวกสีแดง ใส่แว่น แต่ก็ไม่เจอ
จนเราขึ้นรถกลับ. ก็มองหาตลอด แต่ก็ไม่เจอเหมือนเดิม ตั้งตอนนั้นเราเลยหวังว่าจะได้ไปเจอกันที่ที่พักกันอย่างบังเอิญ แต่ก็ไม่เจอ
สรุปคือเราไม่เจอคนนั้นอีกเลย แต่คืนที่เค้าดาวเราก็ไม่ได้ท้อในการหานะ เราเปิดบีท็อคหาแถวนั้น เผือว่าคนนั้นจะเล่นเพื่อตามหาเราบ้าง(คิดเข้าข้างตัวเอง) แต่ก็ไม่เจอ
จนเราเก็บเอาไปฝันว่าเจอเค้าในบีท็อค แล้วได้รู้จักกัน (เพราะหลับคาโทรศัพท์)
พอเรากลับมาบ้าน ก็ยังคิดถึง ความจริงจากใจเลยคือเราก็จำไม่ค่อยได้นะว่าเค้าหน้าตาเป็นยังไง แต่ถ้าเป็นรูปที่เราถ่ายให้เค้าเราจำได้แน่ๆว่าคือคนนั้น ผู้หญิงใส่แว่น ใส่หมวกสีแดง ถ่ายรูปยิ้มเห็นฟัน ถ่ายรูปพร้อมกับแม่ รอบข้างมีดอกไม้สีแดง ข้างหลังเขียนว่าตลาดจิม
เราพยายามหาความคิดเห็นของคนในเพจจิม ทอมป์สันฟาร์มแล้ว ว่าคนนั้นจะโพสหรือเปล่า แต่ก็ไม่มี ถ้าเฟสบุ๊กดูคนที่เคยมาที่นี้ได้ (คนที่เช็คอิน6หมื่นกว่าคน ) เราก็ไล่ดูคนทีละคนเลย เพราะ% เจอมีมากกว่าทุกทางที่เราจะทำได้.
พอเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนเลยให้มาลงพันทิปหาดู เผือจะมีคนมีคนนั้นเป็นเพื่อนในเฟส แล้วเห็นรูปตามแบบที่เราบอก อาจจะหาง่ายกว่า
ถ้าคนไหนพอจะคุ้นๆกับภาพที่เราถ่ายให้คนนั้น ลักษณะคนนั้น และไปเที่ยวจิม ทอมป์สันฟาร์มวันที่31. ธันวา ช่วยบอกเราทีนะค่ะ หรือถ้าคนนั้นมาอ่านเจอ เทอจะจำได้มั้ย? เราใส่แว่น ใส่เสื้อลายทหาร กางเกงยีนพับขา รองเท้าผ้าใบสีขาวแดง ตอนขอให้ถ่ายรุปให้ เราตั้งไอแพต โทรศัพท์ กระเป๋า กองไว้กับพื้นแล้วถ่ายให้ ถ้ามาอ่านเจอ ช่วยแสดงความคิดเห็นแล้วติดต่อเราทีน่ะ (หรือคนที่พอจะเห็นคนคล้ายกับที่เราอธิบาย)
เราคิดถึงเทอมาตลอดตั้งแต่วันพุธ พยายามตามหา อยากรู้จัก ถึงเจอกันไม่กี่นาทีก็เถอะ หวังว่าเราจะหาเบาะแสอะไรได้บ้าง...
ปล.ก่อนจบ จะเป็นไปได้มั้ยที่เราจะหลงรักคนที่เจอกันไม่นาน และพยายามตามหาให้ได้ แต่ที่รู้ๆ ใจเราตอนนี้ คง"ตกหลุมรัก" ไปแล้วจริงๆ....
ตามหาผู้หญิงที่หลงรักตอนไปเที่ยวจิม ทอมป์สันฟาร์มวันที่31 ธันวา
เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ
เมื่อวันที่31 ธันวาคม 2557 ที่ผ่านมา เราและครอบครัวตกลงกันว่าจะไปเที่ยวที่วังน้ำเขียวกัน ซึ่งเราอยู่กรุงเทพฯ ก่อนจะไปถึงวังน้ำเขียว ที่บ้านเราก็แวะเที่ยวจิม ทอมป์สันฟาร์มก่อน. แต่เรื่องราวมันเกืดขึ้นตอนจุดสุดท้ายของฟาร์มที่มีดอกสีชมพูเต็มทุ่งเลย
ตอนนั้นเราและพี่ก็ลงไปถ่ายรูปกัน พอเราถ่ายรูปเสร็จ ก็มีผู้หญิงใส่แว่น ใส่หมวกสีแดง (ชุดไม่แน่ใจว่าใส่เอี๊ยมหรือเป่า) เดินมาขอให้ถ่ายรูปให้
"ขอโทษนะค่ะถ่ายรูปให้หน่อยได้มั้ยค่ะ" คนนั้นถามเรามา เราก็เลยตอบไป "อ้อ. ได้ค่ะ" (ลืมบอกไป ว่าเราเป็นทอมน่ะ) พอเราตอบเราก็หยิบกล้องตัวใหญ่ๆหน่อยที่วัยรุ่นฮิตกันมาจากมือคนนั้น
คนนั้นก็เดินไปนั่งที่โขดหินที่อยู่ตรงกลางของดอกไม้สีแดง ส่วนข้างหลังก็มีป้ายว่า"ตลาดจิม" อยู่
พอเราเอากล้องมาถ่าย จอกล้องมันเป็นสีดำ มีตัวหนังสือเลขไรขึ้นไม่รู้ เราเลยบอกเค้าไปว่า"เอ่อ. กล้องมันไม่ติดอะค่ะ" เราบอกไปละหันกล้องไปให้ดู
เค้าก็ลุกจากโขดหินมาบอกว่า"ดูตรงช่องนี้ แล้วกดถ่ายได้เลย"เค้าชี้ไปตรงไอช่งเล็กๆให้เราดูเราก็"อ้อ. ค่ะ" ตอนนั้นรุ้สึกอายมาก ทำไมโง่จังวะ
แต่ก็ถ่ายให้ต่อนะ
แต่พอเรากดปุ่มถ่ายรูป ภาพมันก็ไม่ชัด ละกลับมาชัด อยู่ประมาณสองรอบที่เรากดไป แต่ไม่รู้สึกเหมือนถ่ายเลย เราก็เงยหน้ามางงๆ คนนั้นเลยบอกว่า
"กดอีกปุ่มนึงค่ะ..." คือเรากดปุ่มผิดไปกดปุ่มกลมๆเล็กๆข้างบน ก่อนจะเห็นว่าปุ่มถ่ายมันอยู่อีกอัน ตอนนั้นเราเลยตอบแก้เขินไป"อ้อออออ"
แล้วก็ถ่ายให้ไปสองรูป แต่รู้สึกว่ารูปที่เราถ่ายให้มันจะไม่สวยเลย(แต่ผู้หญิงคนนั้นยิ้มกว้างน่ารักมาก. เหนฟันหมดเลย) พอเราส่งกล้องคืนให้ เราก็ถามไปว่า"ใช้ได้มั้ย?" คนนั้นทำหน้าอึนๆ แต่เราก็ไม่รอคำตอบนะ เดินออกเลย ละพาพี่สาวเราเดินออกจากตรงนั้น
"โคตรอายเลยวะ ถ่ายรูปก็ไม่เป็น"เราพูดกับพี่ พี่สาวเราก็ขำเออ ออ ไป
แล้วเราก็เห็นคนนั้นเเดินไปถ่ายรูปในทุ่งดอกไม้. พี่สาวเราก็กำลังจะไปตรงนั้นด้วย. เราเลยรั้งเอาไว้แล้วบอกว่า"ไปอีกฝั่งเหอะ ไม่อยากไปตรงนั้นอะ. อายเค้าถ่ายรูปก็ไม่เปน. ถ่ายไม่สวยอีก". แล้วเรากับพี่ก็ย้ายไปทุ่งดอกไม้อีกฝั่งนึง.
เรายืนดูมุมอยู่ว่าจะไปถ่ายตรงไหนดี. พอหันไปทางขวามือก็เห็นคนนั้นถือโทรศัพท์ซัมซุง(ไม่แน่ใจว่ารุ่นไหน. แต่เป็นสีขาวรุ่นสัมผัสหน้าจอ) ยืนหามุมถ่ายรูปเหมือนกัน. ตอนนั้นในใจเราคิดเลย'ตามมาอีก=___=' พอเห็นแบบนั้นเราก็เดินเข้าทุ่งเลย.
แล้วก็เริ่มถ่ายรูปกับพี่สาว. กับหลานอีกสองคน. พอพี่สาวเราไปหามุมถ่ายกับลูก เราก็กำลังหามุมของเรา แต่ตาก็ไปเจอกับสาวใส่แว่นหมวกแดงคนเดิมกำลังถ่ายรูปอยู่
ตอนนั้นเราก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมทั้งๆที่อาย แต่กลับอยากมอง อยากรู้จัก (เหมือนพวกใจง่ายมากๆ) =_= แล้วพี่เราก็ถ่ายรูปเสร็จ เราก็ถ่ายเสร็จ เลยเดินออกมาไปรอแม่กับพี่สาวอีกคนที่จุดรอรถ
แล้วเราก็เห็นสาวใส่แว่นหมวกแดงคนนั้นขึ้นรถไป ตอนนั้นเรารู้สึกเสียดายมาก. อยากจะเข้าไปขอไลน์ พอรถค่อยๆออก เราเลยคิดในใจว่า"ถ้าคนนั้นมองไปทางซ้ายแล้วหันกลับมาทางขวาตรงที่เราเคยไปยืนถ่ายรูปอยู่ นั้นแปลว่าคนนั้นก็สนใจเรา" พอเราคิดแบบนั้นเสร็จ เราก็ยืนมองว่าเค้าจะหันมั้ย
พอรถขับไปถึงตรงนั้น. คนนั้นก็หันไปทางขวาจริงๆ ใจเราหายว๊าบเลย อยากจะวิ่งตามรถ แต่สภาพขาเราไม่ค่อยจะไหว เราเลยตัดสินใจว่า ถ้าออกไปเจออีกจะขอไลนให้ได้
พอรถคนนั้นขับออกไป ก็มีรถอีกคันนึงมา. แต่เราก็ไม่ได้ขึ้นนะ. เพราะรอแม่ เลยขึ้นรถคันที่สามแทน
พอไปถึงหน้าฟาร์ม พี่สาวกับหลานก็ไปห้องน้ำ. เราก็พยายามมองหานะ แต่วันนั้นคนเยอะมาก เราพยายามหาคนใส่หมวกสีแดง ใส่แว่น แต่ก็ไม่เจอ
จนเราขึ้นรถกลับ. ก็มองหาตลอด แต่ก็ไม่เจอเหมือนเดิม ตั้งตอนนั้นเราเลยหวังว่าจะได้ไปเจอกันที่ที่พักกันอย่างบังเอิญ แต่ก็ไม่เจอ
สรุปคือเราไม่เจอคนนั้นอีกเลย แต่คืนที่เค้าดาวเราก็ไม่ได้ท้อในการหานะ เราเปิดบีท็อคหาแถวนั้น เผือว่าคนนั้นจะเล่นเพื่อตามหาเราบ้าง(คิดเข้าข้างตัวเอง) แต่ก็ไม่เจอ
จนเราเก็บเอาไปฝันว่าเจอเค้าในบีท็อค แล้วได้รู้จักกัน (เพราะหลับคาโทรศัพท์)
พอเรากลับมาบ้าน ก็ยังคิดถึง ความจริงจากใจเลยคือเราก็จำไม่ค่อยได้นะว่าเค้าหน้าตาเป็นยังไง แต่ถ้าเป็นรูปที่เราถ่ายให้เค้าเราจำได้แน่ๆว่าคือคนนั้น ผู้หญิงใส่แว่น ใส่หมวกสีแดง ถ่ายรูปยิ้มเห็นฟัน ถ่ายรูปพร้อมกับแม่ รอบข้างมีดอกไม้สีแดง ข้างหลังเขียนว่าตลาดจิม
เราพยายามหาความคิดเห็นของคนในเพจจิม ทอมป์สันฟาร์มแล้ว ว่าคนนั้นจะโพสหรือเปล่า แต่ก็ไม่มี ถ้าเฟสบุ๊กดูคนที่เคยมาที่นี้ได้ (คนที่เช็คอิน6หมื่นกว่าคน ) เราก็ไล่ดูคนทีละคนเลย เพราะ% เจอมีมากกว่าทุกทางที่เราจะทำได้.
พอเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนเลยให้มาลงพันทิปหาดู เผือจะมีคนมีคนนั้นเป็นเพื่อนในเฟส แล้วเห็นรูปตามแบบที่เราบอก อาจจะหาง่ายกว่า
ถ้าคนไหนพอจะคุ้นๆกับภาพที่เราถ่ายให้คนนั้น ลักษณะคนนั้น และไปเที่ยวจิม ทอมป์สันฟาร์มวันที่31. ธันวา ช่วยบอกเราทีนะค่ะ หรือถ้าคนนั้นมาอ่านเจอ เทอจะจำได้มั้ย? เราใส่แว่น ใส่เสื้อลายทหาร กางเกงยีนพับขา รองเท้าผ้าใบสีขาวแดง ตอนขอให้ถ่ายรุปให้ เราตั้งไอแพต โทรศัพท์ กระเป๋า กองไว้กับพื้นแล้วถ่ายให้ ถ้ามาอ่านเจอ ช่วยแสดงความคิดเห็นแล้วติดต่อเราทีน่ะ (หรือคนที่พอจะเห็นคนคล้ายกับที่เราอธิบาย)
เราคิดถึงเทอมาตลอดตั้งแต่วันพุธ พยายามตามหา อยากรู้จัก ถึงเจอกันไม่กี่นาทีก็เถอะ หวังว่าเราจะหาเบาะแสอะไรได้บ้าง...
ปล.ก่อนจบ จะเป็นไปได้มั้ยที่เราจะหลงรักคนที่เจอกันไม่นาน และพยายามตามหาให้ได้ แต่ที่รู้ๆ ใจเราตอนนี้ คง"ตกหลุมรัก" ไปแล้วจริงๆ....