ชีวิตแสนเศร้า กับการ..ตกงาน..ข้ามปี

ชีวิตของทุกคนคงอาจจะเคยผ่านช่วงที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต คงเคยผ่านช่วงขิงการ..ตกงาน..มากันบ้างไม่มากก็น้อยนะคะ
ก่อนอื่นเลยขอแนะนำตัวก่อนแล้วกัน เราพึ่งจบวิศวกรรมสิ่งแวดล้อมมา เคยทำงานใน รง.เกี่ยวกับทอผ้ามาก่อน
ตอนทำงานที่นั่นไม่ได้ตรงกับสายที่เรียนมาเลย (ทำด้าน QC) ก็เลยรู้สึกเบื่อๆ งานก็ไม่ค่อยมีให้ทำ ฝุ่นก็เยอะ เงินก็น้อย สวัสดิการก็ไม่ดี
เลยคิดจะหางานใหม่ที่ดีกว่าเพื่ออนาคตของเราและพ่อแม่ที่เราต้องดูแล

ตอนนั้นเคยไปสัมภาษณ์งานที่อื่นๆเยอะแยะมาก แต่ก็ติดตรงที่ว่า งานที่ไปสัมภาษณ์นั้น อยู่ไกลบ้านมาก เงินก็เมื่อหักค่าใช้จ่ายอื่นๆแล้ว ได้พอๆกับที่เก่า จึงตัดสินใจไม่ย้ายที่ทำงานไปที่อื่น
แต่เหมือนมีสวรรค์มาโปรด มีพี่คนนึงชวนไปทำงานด้วยเป็นเซล(ขายสินค้าทางด้านสิ่งแวดล้อม)
เราเห็นว่างานนี้สามารถนำวิชาที่เรียนมาต่อยอดไปได้ เลยตัดสินใจทำ
พอลาออกจากที่เก่า ย้ายไปทำงานที่ใหม่ได้อาทิตย์เดียว เมียของเจ้านายดั๊นไม่ปลื้มเรา ไล่เราออกซะงั้น
ตอนนั้นเราช็อกไปเลยแหละ ไหนจะตกงาน ไหนจะย่าเสีย ถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
แต่นางยังใจดีนะคะ(ประชดสุดตัว) ให้เงินวันละ 500+ทวงของทุกอย่างคืน(บัตรบีทีเอส)ทั้งๆที่เคยตกลงกันไว้แล้วว่ามันเป็นของเรา
แต่เราก็ยังไม่ท้อนะคะ ออกตระเวนตามหางานทุกวัน ที่นี่ไม่ได้ไปที่นู่น บางทีให้ฝากประวัติไว้ บางที่ก็บิกจะติดต่อกลับ
เรียกว่าเดินหางานจนรูปหมดไปเยอะเลยแหละ ออกไปหาจนถึงวันหยุดปีใหม่เลยแหละ
ในตอนนี้เรามีความคิดอย่างเดียวคือ หางานให้ได้ ไม่ว่าจะตรงสายหรือไม่ก็ตามเถอะ

สุดท้ายนี้เราขอฝากๆว้กับทุกๆคนที่มาอ่านกระทู้นี้นะคะ บางทีงานก็ไม่จำเป็นต้องทำให้ตรงกับสิ่งที่เรียนมาก็ได้ แต่เราควรหางานที่มันมั่นคงและคิดว่าจะทำได้ตลอดจนเกษียณดีกว่า
และใครที่เข้ามาอ่านถ้ามางานอะไรที่อยากแนะนำเชิญได้เลยนะคะ และก็ขอกำลังใจเล็กๆให้เราสู้กับการหางานต่อไปด้วยนะ