ผมพึ่งเคยตั้งกระทู้ในพันทิปครั้งแรกหากมีอะไรผิดพลาด ขออภัยด้วยน้ะครับ
ผมและแฟน คบกันมาตั้งแต่ อายุ 19 จนตอนนี้อายุ 24 มีปัญหาเลิกกัน 2ครั้งแต่ก็กลับมาคืนดีตลอด
แต่ พอเข้าปีที่ 5 เราเริ่ม มีปัญหาแรงขึ้น เธอบอกว่า ผม ไม่ให้เวลาส่วนตัวกับเธอ ทั้งๆที่ แรกๆเธอเรียกร้องหาผม ตลอดเวลา
เธอบอกว่าผมโทรจิกงี่เง่า เกินไป ระแวงไม่ไว้ใจเธอ เธอบอกว่าผมถามเรื่องส่วนตัวของเธอมากเกินไป (พักหลังๆ เธอแอบแยกไปเล่น Facebook ส่วนตัวของเธอโดยไม่ให้ผมรู้)
พอผมรู้ ผมก็เลยโมโหมาก แต่ก็ให้อภัยเธอครับ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า ใน Facebook ของเธอเพ้อเรื่องความรักตลอดเวลา ซึ่งผมก็ถามเธอเสมอว่า
มีคนใหม่แล้วหรอ ถ้ามีบอกน้ะจะได้ไม่ยุ่ง แต่เธอก็ยืนยันว่าไม่มีใคร การที่ผมถามเธอแบบนั้นกลับกลายเป็นว่า เธอลบผมออกจาก Facebook ของเธอ
แต่ปัญหาเริ่มหนักขึ้นเมื่อ เธอขอใช้เวลาส่วนตัวแบบว่า ไม่ให้ผมโทรหา หรือโทรวันละ 1-2 ครั้งพอ ซึ่งผมก็แปลกใจเพราะผมกับแฟน ตอนที่อยู่ด้วยกัน
กิน นอน เที่ยว ด้วยกันตลอด คือตื่นมาก็เจอหน้ากันตลอด เธอก็บอกว่ามีความสุขกับชีวิตแบบนี้ ช่วงหลังๆเธอ เริ่มรำคานผม หนักขึ้นถึงขั้น ไล่ผมให้ออก
ไปจากชีวิตของเธอ (คือเธอขอให้ผมไปส่งเธอกลับบ้านที่ จ.อุบล) นับวันยิ่ง หนักขึ้นๆ เธอบอกว่าเธอหมดรักผมแล้ว จะให้เธอทำยังไง เราไม่ได้เป็นอะไร
กัน ทำไมต้องมาถามนุ่นถามนี่ โทรมาทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ซึ่งผมก็อยากทำใจให้ได้ครับ แต่ปัญหาคือ ในหัวสมองผม มันคิดถึงแต่เรื่องเธอ
อยู่ตลอดเวลา ทำให้ผมมานั่งคิดว่าทำไม น้ะ เราก็ไม่เคยไปเที่ยวโดยไม่มีแฟนไปด้วย เหล้าก็ไม่ทาน เที่ยวผับ บาร์ก็ไม่ไป จะไปไหนก็ตามผมจะพาเธอ
ไปด้วยตลอดเพราะพิสูจว่าผมไม่ได้ นอกลู่นอกทาง หลังจากที่ผมโดนไล่หลายๆครั้งขึ้น ผมก็เลยแอบขับรถไปหาเธอที่บ้าน พอไปถึงที่บ้านของเธอ ผมก็
โทรหาเธอ
เธอ : โทรมาทำไม เค้านอนเเล้ว
ผม : เอ้าหรอ แกนอนอยู่ไหน
เธอ : อยู่ในห้องไง
ผมจึงเดินเข้าไปในห้อง ปรากฏว่าเจอแม่กับหลานของเธอนอนอยู่ 2คน
ผมจึงถามเธอว่าโกหก ทำไม เธอบอกว่าอยู่บ้านเพื่อนผู้หญิง จะยุ่งอะไรหละ มาทำไมไม่บอก
เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วน้ะ แกจะมาบ้านเค้าทำไม พอผมได้ยินแบบนั้น ผมจึงขับรถกลับทันที ซึ่งผมเสียใจมาก เพราะบ้านเธอกับบ้านผม
อยู่ห่างกัน 600กิโล ซึ่งวันนั้นผมขับรถไปกลับ 1200 กิโล โดยที่ไม่ได้นอนเลย เธอไม่ชวนผมพักที่บ้าน เลยสักคำทั้งๆที่เมื่อก่อน เธอจะเรียกร้องให้ผม
ไปหาหรือพาไปบ้านเธอตลอด
พอกลับมา ผมมานั่งคิด ว่าเราทำไรไม่ดีบ้าง ที่ผมทำไม่ดีกับเธอ เช่น ไปหาเธอที่ทำงาน ไปนั่งรอเธอเลิกงาน บางทีก็มีปากเสียงบ้าง
จนพี่สาวเธอไม่พอใจ จึงได้ทะเลาะกับเธอ ผมยอมรับอันนี้ผมเป็นคนผิดเอง
ผมก็เลยคิดว่า ผมก็ทำดีกับเธอน้ะ อยู่บ้าน ผมก็ กวาดบ้าน ซักผ้า ทำหน้าที่ๆ ส่วนมากผู้หญิงจะเป็นฝ่ายทำให้เธอ
แต่ทำไม เธอถึงคิดถึงแต่เรื่องที่ไม่ดีของเรา อย่างเดียว
จนตอนนี้ ผมไม่กล้าโทรหาเธอ เพราะโทรไปก็ จะไล่ และด่าด้วยถ้อยคำแรงๆเสมอ ทั้งๆที่ผมบอกจะปรับตัวให้ดีขึ้นกว่าที่เป็น หรือยอมเธอทุกอย่างก็ตาม
แต่ปัญหา ของผมคือผมไม่สามารถลืมเธอได้เลยครับ นี่ก็ 8เดือนแล้ว ผมยังไม่สามารถลืมเธอได้เลย ผมควรทำไงดีครับ
*ขออภัยน้ะครับผมเป็นคนเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ครับ อ่านแล้วอาจจะ งงๆ
คิดเรื่องแฟนเก่าอยู่ในหัวตลอดเวลาทำไงดีครับ
ผมและแฟน คบกันมาตั้งแต่ อายุ 19 จนตอนนี้อายุ 24 มีปัญหาเลิกกัน 2ครั้งแต่ก็กลับมาคืนดีตลอด
แต่ พอเข้าปีที่ 5 เราเริ่ม มีปัญหาแรงขึ้น เธอบอกว่า ผม ไม่ให้เวลาส่วนตัวกับเธอ ทั้งๆที่ แรกๆเธอเรียกร้องหาผม ตลอดเวลา
เธอบอกว่าผมโทรจิกงี่เง่า เกินไป ระแวงไม่ไว้ใจเธอ เธอบอกว่าผมถามเรื่องส่วนตัวของเธอมากเกินไป (พักหลังๆ เธอแอบแยกไปเล่น Facebook ส่วนตัวของเธอโดยไม่ให้ผมรู้)
พอผมรู้ ผมก็เลยโมโหมาก แต่ก็ให้อภัยเธอครับ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า ใน Facebook ของเธอเพ้อเรื่องความรักตลอดเวลา ซึ่งผมก็ถามเธอเสมอว่า
มีคนใหม่แล้วหรอ ถ้ามีบอกน้ะจะได้ไม่ยุ่ง แต่เธอก็ยืนยันว่าไม่มีใคร การที่ผมถามเธอแบบนั้นกลับกลายเป็นว่า เธอลบผมออกจาก Facebook ของเธอ
แต่ปัญหาเริ่มหนักขึ้นเมื่อ เธอขอใช้เวลาส่วนตัวแบบว่า ไม่ให้ผมโทรหา หรือโทรวันละ 1-2 ครั้งพอ ซึ่งผมก็แปลกใจเพราะผมกับแฟน ตอนที่อยู่ด้วยกัน
กิน นอน เที่ยว ด้วยกันตลอด คือตื่นมาก็เจอหน้ากันตลอด เธอก็บอกว่ามีความสุขกับชีวิตแบบนี้ ช่วงหลังๆเธอ เริ่มรำคานผม หนักขึ้นถึงขั้น ไล่ผมให้ออก
ไปจากชีวิตของเธอ (คือเธอขอให้ผมไปส่งเธอกลับบ้านที่ จ.อุบล) นับวันยิ่ง หนักขึ้นๆ เธอบอกว่าเธอหมดรักผมแล้ว จะให้เธอทำยังไง เราไม่ได้เป็นอะไร
กัน ทำไมต้องมาถามนุ่นถามนี่ โทรมาทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ซึ่งผมก็อยากทำใจให้ได้ครับ แต่ปัญหาคือ ในหัวสมองผม มันคิดถึงแต่เรื่องเธอ
อยู่ตลอดเวลา ทำให้ผมมานั่งคิดว่าทำไม น้ะ เราก็ไม่เคยไปเที่ยวโดยไม่มีแฟนไปด้วย เหล้าก็ไม่ทาน เที่ยวผับ บาร์ก็ไม่ไป จะไปไหนก็ตามผมจะพาเธอ
ไปด้วยตลอดเพราะพิสูจว่าผมไม่ได้ นอกลู่นอกทาง หลังจากที่ผมโดนไล่หลายๆครั้งขึ้น ผมก็เลยแอบขับรถไปหาเธอที่บ้าน พอไปถึงที่บ้านของเธอ ผมก็
โทรหาเธอ
เธอ : โทรมาทำไม เค้านอนเเล้ว
ผม : เอ้าหรอ แกนอนอยู่ไหน
เธอ : อยู่ในห้องไง
ผมจึงเดินเข้าไปในห้อง ปรากฏว่าเจอแม่กับหลานของเธอนอนอยู่ 2คน
ผมจึงถามเธอว่าโกหก ทำไม เธอบอกว่าอยู่บ้านเพื่อนผู้หญิง จะยุ่งอะไรหละ มาทำไมไม่บอก
เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วน้ะ แกจะมาบ้านเค้าทำไม พอผมได้ยินแบบนั้น ผมจึงขับรถกลับทันที ซึ่งผมเสียใจมาก เพราะบ้านเธอกับบ้านผม
อยู่ห่างกัน 600กิโล ซึ่งวันนั้นผมขับรถไปกลับ 1200 กิโล โดยที่ไม่ได้นอนเลย เธอไม่ชวนผมพักที่บ้าน เลยสักคำทั้งๆที่เมื่อก่อน เธอจะเรียกร้องให้ผม
ไปหาหรือพาไปบ้านเธอตลอด
พอกลับมา ผมมานั่งคิด ว่าเราทำไรไม่ดีบ้าง ที่ผมทำไม่ดีกับเธอ เช่น ไปหาเธอที่ทำงาน ไปนั่งรอเธอเลิกงาน บางทีก็มีปากเสียงบ้าง
จนพี่สาวเธอไม่พอใจ จึงได้ทะเลาะกับเธอ ผมยอมรับอันนี้ผมเป็นคนผิดเอง
ผมก็เลยคิดว่า ผมก็ทำดีกับเธอน้ะ อยู่บ้าน ผมก็ กวาดบ้าน ซักผ้า ทำหน้าที่ๆ ส่วนมากผู้หญิงจะเป็นฝ่ายทำให้เธอ
แต่ทำไม เธอถึงคิดถึงแต่เรื่องที่ไม่ดีของเรา อย่างเดียว
จนตอนนี้ ผมไม่กล้าโทรหาเธอ เพราะโทรไปก็ จะไล่ และด่าด้วยถ้อยคำแรงๆเสมอ ทั้งๆที่ผมบอกจะปรับตัวให้ดีขึ้นกว่าที่เป็น หรือยอมเธอทุกอย่างก็ตาม
แต่ปัญหา ของผมคือผมไม่สามารถลืมเธอได้เลยครับ นี่ก็ 8เดือนแล้ว ผมยังไม่สามารถลืมเธอได้เลย ผมควรทำไงดีครับ
*ขออภัยน้ะครับผมเป็นคนเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ครับ อ่านแล้วอาจจะ งงๆ