นี่กระทู้แรกเลย ไม่ค่อยสบายใจเรื่องตามหัวข้อ
เรากับคนที่คบกัน(ยังไม่เรียกแฟน)มีความต่างทางอายุอยู่แล้ว 14 ปี ซึ่งมันก็ย่อมมีทัศนะคติหรือความคิดที่ต่างกันสุดขั่วแน่นอน แต่เราเองไม่อยากเอาอายุเป็นประเด็นนะ เพราะไม่ได้ติดขัดกันเรื่องนี้
เราเด็กกว่า ซึ่งเราเป็นคนที่ชอบคิดมาก ขี้น้อยใจ ค่อนข้างเซ็นซิทีฟมาก
ส่วนเขาอายุมากกว่าลักษณะจะเป็นคนที่ชอบเอาชนะ มีความเป็นผู้ใหญ่สูง พูดจาตรงๆ ตรงมากจนบ้างที่เราก็รู้สึกตรงไป คืออารมณ์แบบไม่รักษาน้ำใจกันเลยทีเดียว แต่ด้านดีเค้ามีเยอะมาก จนเราเองไม่อยากเอาตรงนี้มาเป็นประเด็นแล้ว แต่มันก็เกิดเรื่องขึ้น เมื่อสิ่งที่มันเล็กๆน้อยๆที่เราไม่คิดอะไรมันสะสมจนวันหนึ่งเค้าก็พูดบางคำที่มันทำให้เรานอย เราน้อยใจ เราก็เลย พาลหาเรื่องไปเลย ซึ่งมันเป็นแค่อารมณ์ขี้น้อยใจของเราทำให้ เค้าซึ่งไม่ได้คิดอะไรกำลังแฮปปี้กับเรากลายเป็นทำให้เค้าคิดมากและปวดหัวไปและโกรธเรา เราเองก็รู้สึกผิดรู้สึกแย่ที่พาลแบบนั้น แต่เรารักเค้านิ มันเลยทำให้เรารู้สึกอยากให้แคร์เรามั้งเท่านั้นเอง
เราเองขอโทษเค้าเป้นที่เรียบร้อยแล้ว เค้าก็บอกอย่าเป้นแบบนี้บ่อยไม่งั้นเลิกคุย ซึ่งเราเป็นแบบนี้มา2ครั้งล่ะ เราก็จะเป้นฝ่ายต้องขอโทษเสมอ เพราะรู้ว่างี่เง่ามากไปและเป้นฝ่ายผิด
คือตอนนี้ก็ไม่รุ้จะเลิกนิสัยขี้นอยขี้น้อยใจ งี่เง่าแบบนี้ได้ไง กลัวจะทำให้รักครั้งนี้มันจบทั้งที่เราแคร์เค้ามาก
เค้าเทคแคร์เราดีมาก เราก็พยายามเอาใจเค้า หรือเป็นเพราะเราเห็นแก่ตัว แคร์ความรู้สึกเรามากกว่าที่จะแคร์ความรุ้สึกเค้า หรือเราเรียกร้องความสนใจมากไป
หลังจากนี้ไปที่คิดคือจะมีอะไรก็พูดไม่เก็บ และจะไม่งี่เง่าคิดเองมโนเองเวิ่นแบบนี้อีก แต่ตอนนี้กลับกลัวเค้าจะเบื่อนิสัยเราที่เป้นแบบนี้
เพื่อนมีความคิดเห็นยังไงก็แลกเปลี่ยนกันได้นะครับ
ปล.รักของผมเป็น ชาย ชาย ครับ
งี่เง่าขี้น้อยใจสร้างเรื่อง อาจทำรักล่มได้เช่นผม
เรากับคนที่คบกัน(ยังไม่เรียกแฟน)มีความต่างทางอายุอยู่แล้ว 14 ปี ซึ่งมันก็ย่อมมีทัศนะคติหรือความคิดที่ต่างกันสุดขั่วแน่นอน แต่เราเองไม่อยากเอาอายุเป็นประเด็นนะ เพราะไม่ได้ติดขัดกันเรื่องนี้
เราเด็กกว่า ซึ่งเราเป็นคนที่ชอบคิดมาก ขี้น้อยใจ ค่อนข้างเซ็นซิทีฟมาก
ส่วนเขาอายุมากกว่าลักษณะจะเป็นคนที่ชอบเอาชนะ มีความเป็นผู้ใหญ่สูง พูดจาตรงๆ ตรงมากจนบ้างที่เราก็รู้สึกตรงไป คืออารมณ์แบบไม่รักษาน้ำใจกันเลยทีเดียว แต่ด้านดีเค้ามีเยอะมาก จนเราเองไม่อยากเอาตรงนี้มาเป็นประเด็นแล้ว แต่มันก็เกิดเรื่องขึ้น เมื่อสิ่งที่มันเล็กๆน้อยๆที่เราไม่คิดอะไรมันสะสมจนวันหนึ่งเค้าก็พูดบางคำที่มันทำให้เรานอย เราน้อยใจ เราก็เลย พาลหาเรื่องไปเลย ซึ่งมันเป็นแค่อารมณ์ขี้น้อยใจของเราทำให้ เค้าซึ่งไม่ได้คิดอะไรกำลังแฮปปี้กับเรากลายเป็นทำให้เค้าคิดมากและปวดหัวไปและโกรธเรา เราเองก็รู้สึกผิดรู้สึกแย่ที่พาลแบบนั้น แต่เรารักเค้านิ มันเลยทำให้เรารู้สึกอยากให้แคร์เรามั้งเท่านั้นเอง
เราเองขอโทษเค้าเป้นที่เรียบร้อยแล้ว เค้าก็บอกอย่าเป้นแบบนี้บ่อยไม่งั้นเลิกคุย ซึ่งเราเป็นแบบนี้มา2ครั้งล่ะ เราก็จะเป้นฝ่ายต้องขอโทษเสมอ เพราะรู้ว่างี่เง่ามากไปและเป้นฝ่ายผิด
คือตอนนี้ก็ไม่รุ้จะเลิกนิสัยขี้นอยขี้น้อยใจ งี่เง่าแบบนี้ได้ไง กลัวจะทำให้รักครั้งนี้มันจบทั้งที่เราแคร์เค้ามาก
เค้าเทคแคร์เราดีมาก เราก็พยายามเอาใจเค้า หรือเป็นเพราะเราเห็นแก่ตัว แคร์ความรู้สึกเรามากกว่าที่จะแคร์ความรุ้สึกเค้า หรือเราเรียกร้องความสนใจมากไป
หลังจากนี้ไปที่คิดคือจะมีอะไรก็พูดไม่เก็บ และจะไม่งี่เง่าคิดเองมโนเองเวิ่นแบบนี้อีก แต่ตอนนี้กลับกลัวเค้าจะเบื่อนิสัยเราที่เป้นแบบนี้
เพื่อนมีความคิดเห็นยังไงก็แลกเปลี่ยนกันได้นะครับ
ปล.รักของผมเป็น ชาย ชาย ครับ