เมื่อปีที่แล้ว เรานั่งเครื่องไปฮ่องกง ดีใจมากขึ้น A380 ครั้งแรก แต่เครื่องตกหลุมอากาศอย่างแรง คนเจ็บเครื่องเสียหายเยอะแยะ ที่มีข่าวขึ้นหน้าหนึ่งน่ะ เราเองก็บาดเจ็บที่หัว หัวไปกระแทกกับเพดานเครื่องบิน ยอมรับตอนนั้นไม่ได้ใส่เข็มขัด เพราะเป็นช่วงกินอาหารเสร็จ คนเริ่มเดินเข้าห้องน้ำกันแล้ว พอตกหลุมเสร็จ ของกระจัดกระจาย คอมแฟนเรากระเด็นไปอยู่อีกที่นั่งนึง รองเท้ากระจาย
หลังจากเหตุการณ์นั้น ความสุขในการนั่งเครื่องหายไปสิ้นเชิง อยู่ฮ่องกงเที่ยวไม่ค่อยสนุก นอนคิดถึงตอนกลับ พอขากลับข้าวไม่กิน นั่งเครียดมาตลอดทาง แอร์เค้าก็บอกเพื่อนเค้าก็เจ็บ มีแอร์ซี่โครงหัก
พอเรากลับมาถึง สักพักก็ถึงคราวต้องตัดสินใจพาลูกไปเรียนซัมเมอร์อเมริกา เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน ขึ้นเครื่องไปอเมริกา ไปมันแบบกลัวๆเนี่ยแหละ พอไปถึงมีข่าวเครื่องบินโดนยิง เครื่องบินตก เราไปอยู่เดือนครึ่ง ดูเครื่องบินบนฟ้าบ่อยๆ คิดว่าเค้าก็บินกันไปมาหลายครั้งเอาน่า ไม่เป็นไร
พอขากลับจากอเมริกาต้องกลับคนเดียว ก่อนกลับไม่นอนเลยค้า จะมานอนบนเครื่อง พยายามนั่งถ่างตาดูซีรีย
กอดลูก กอดแม่ กลับล่ะ ขากลับจากอเมริกามาเกาหลีเยี่ยมเครื่องนิ่งสบาย นั่งเปิดหนังคาไว้ แต่ไม่มีสติจะดู นับหนังเอาเจ็ดเรื่อง สิบสี่ชั่วโมง พอถึงเกาหลี โล่งไป
พอออกจากเกาหลีมาไทย เครื่องเจอ turbulence เกือบตลอดทาง กัปตันประกาศ ไฟเข็มขัดติดเรื่อย
เราว่า Koria Air เค้าขยันเตือนน่ะ เรานั่งสวดมนต์ นับหนึ่งถึงร้อยไป จนถึงไทย ทรมานจริงๆ
พอกลับมาได้สักพัก เกิดอยากไปฮอกไกโด ความกลัวมีเหมือนเดิม คราวนี้บินกลางคืน คนหลับ มโนว่าถ้ากัปตันหลับจะทำไง (เผอิญมีเพื่อนเป็นแอร์ เคยถามเค้าว่าตอนกลางคืน กัปตันทำไรฟ่ะ เค้าบอกว่าเค้าก็ผลัดกันนอนกับนักบินผู้ช่วยสิเจ๊) เรานอนไม่ค่อยได้ จนเค้าเริ่มเปิดไฟ แจกอาหารกันค่อยโล่งอก ดูข้างล่างก่อนเครื่องลง ฮอกไกโดเมฆหนามากกกกกก ต้องฝ่าเมฆลงไป
พอถึงก็เป็นเวลาเที่ยว สักพักเปิดข่าว เครื่องแอร์เอเซียตก เราอยู่ต่างประเทศทีไร ข่าวแบบนี้มาอีกแล้ว เครียดเลย ตอนเย็นกินข้าวไม่ค่อยลง ขาปูฮอกไกโดที่อุตสาห์บินไปกิน จบกัน ก็อยู่เที่ยวกังวลกันไป
เมื่อวานบินกลับมาสดๆร้อนๆ กัปตันประกาศว่าเครื่องมีโอกาสเจออากาศแปรปรวนได้ โดยเฉพาะสองชั่วโมงแรกที่ลมแรง แต่หลังจากนั่นอากาศปลอดโปล่ง เราเลยกินยานอนหลับดีกว่า ว่าจะครึ่งเม็ด สุดท้ายเอาว่ะ ไปกับแม่ อย่างน้อยมีคนปลุก กินได้งั้นกินไปเลยเม็ดครึ่ง เป็นไงไหนใครบอกหลับยาว นั่งหลับๆตื่นๆอยู่ตลอด สรุปยานอนหลับก็สู้ความกังวลทางใจไม่ได้
จะบอกว่า จากประสบการณ์ตกหลุมอากาศ เกิดขึ้นเร็วจนไม่ทันตั้งตัวจริงๆ รู้สึกเครื่องเอนและโครมเลย เลยกลัวเพราะเครื่องนิ่งๆก็เกิดได้ ตอนนี้ต้องรัดเข็มขัดตลอด
ประสบการณ์ตกหลุมอากาศกับการกลัวขึ้นเครื่อง
หลังจากเหตุการณ์นั้น ความสุขในการนั่งเครื่องหายไปสิ้นเชิง อยู่ฮ่องกงเที่ยวไม่ค่อยสนุก นอนคิดถึงตอนกลับ พอขากลับข้าวไม่กิน นั่งเครียดมาตลอดทาง แอร์เค้าก็บอกเพื่อนเค้าก็เจ็บ มีแอร์ซี่โครงหัก
พอเรากลับมาถึง สักพักก็ถึงคราวต้องตัดสินใจพาลูกไปเรียนซัมเมอร์อเมริกา เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน ขึ้นเครื่องไปอเมริกา ไปมันแบบกลัวๆเนี่ยแหละ พอไปถึงมีข่าวเครื่องบินโดนยิง เครื่องบินตก เราไปอยู่เดือนครึ่ง ดูเครื่องบินบนฟ้าบ่อยๆ คิดว่าเค้าก็บินกันไปมาหลายครั้งเอาน่า ไม่เป็นไร
พอขากลับจากอเมริกาต้องกลับคนเดียว ก่อนกลับไม่นอนเลยค้า จะมานอนบนเครื่อง พยายามนั่งถ่างตาดูซีรีย
กอดลูก กอดแม่ กลับล่ะ ขากลับจากอเมริกามาเกาหลีเยี่ยมเครื่องนิ่งสบาย นั่งเปิดหนังคาไว้ แต่ไม่มีสติจะดู นับหนังเอาเจ็ดเรื่อง สิบสี่ชั่วโมง พอถึงเกาหลี โล่งไป
พอออกจากเกาหลีมาไทย เครื่องเจอ turbulence เกือบตลอดทาง กัปตันประกาศ ไฟเข็มขัดติดเรื่อย
เราว่า Koria Air เค้าขยันเตือนน่ะ เรานั่งสวดมนต์ นับหนึ่งถึงร้อยไป จนถึงไทย ทรมานจริงๆ
พอกลับมาได้สักพัก เกิดอยากไปฮอกไกโด ความกลัวมีเหมือนเดิม คราวนี้บินกลางคืน คนหลับ มโนว่าถ้ากัปตันหลับจะทำไง (เผอิญมีเพื่อนเป็นแอร์ เคยถามเค้าว่าตอนกลางคืน กัปตันทำไรฟ่ะ เค้าบอกว่าเค้าก็ผลัดกันนอนกับนักบินผู้ช่วยสิเจ๊) เรานอนไม่ค่อยได้ จนเค้าเริ่มเปิดไฟ แจกอาหารกันค่อยโล่งอก ดูข้างล่างก่อนเครื่องลง ฮอกไกโดเมฆหนามากกกกกก ต้องฝ่าเมฆลงไป
พอถึงก็เป็นเวลาเที่ยว สักพักเปิดข่าว เครื่องแอร์เอเซียตก เราอยู่ต่างประเทศทีไร ข่าวแบบนี้มาอีกแล้ว เครียดเลย ตอนเย็นกินข้าวไม่ค่อยลง ขาปูฮอกไกโดที่อุตสาห์บินไปกิน จบกัน ก็อยู่เที่ยวกังวลกันไป
เมื่อวานบินกลับมาสดๆร้อนๆ กัปตันประกาศว่าเครื่องมีโอกาสเจออากาศแปรปรวนได้ โดยเฉพาะสองชั่วโมงแรกที่ลมแรง แต่หลังจากนั่นอากาศปลอดโปล่ง เราเลยกินยานอนหลับดีกว่า ว่าจะครึ่งเม็ด สุดท้ายเอาว่ะ ไปกับแม่ อย่างน้อยมีคนปลุก กินได้งั้นกินไปเลยเม็ดครึ่ง เป็นไงไหนใครบอกหลับยาว นั่งหลับๆตื่นๆอยู่ตลอด สรุปยานอนหลับก็สู้ความกังวลทางใจไม่ได้
จะบอกว่า จากประสบการณ์ตกหลุมอากาศ เกิดขึ้นเร็วจนไม่ทันตั้งตัวจริงๆ รู้สึกเครื่องเอนและโครมเลย เลยกลัวเพราะเครื่องนิ่งๆก็เกิดได้ ตอนนี้ต้องรัดเข็มขัดตลอด