แม่ม
จบเมืองนอก มีดีกรีด๊อกเตอร์ แต่ทำตัวเป็นได้แค่ด๊อกกระจอก ๆ
ภาษาชาวบ้าน เรียกว่า หมารับใช้นั่นแหละครับ
แทนที่จะใช้ความรู้ความสามารถ เอาสิ่งที่ศึกษาเรียนรู้มา สานต่อแตกกอต่อยอดเพื่อสังคมและบ้านเมือง
แม่ม... ไม่ทำ ทำไม่เป็น
เป็นแต่ศึกษากฎระเบียบ ข้อกฎหมายจนเก่ง แล้วรับใช้ทุกพวก ทุกคน ขอให้สั่งมาเหอะ
เพื่อความได้ดิบได้ดีของตัวเอง
แม่ม
ถ้ามันไปอยู่ภาคเอกชน จะไม่ว่าสักคำ ชีวิตเมิง เมิงอยากรับใช้ใครแลกเงินแลกทองแค่ไหน เมิงทำไป
แต่นี่เมิงมาอยู่ในระบบราชการ แดร่กเงินเดือนและสวัสดิการต่าง ๆ จากภาษีชาวบ้าน
ยังดันมาคิดสร้างกฎกติกาเพื่อข่มหัวชาวบ้านไว้ใต้อำนาจเจ้านายเมิงซะอีก
มันเป็นเวรเป็นกรรมของประเทศไทยครับ
นักทำตามใบสั่ง กลายมาเป็นกุนซือผู้กำหนดทิศทางของบ้านเมือง
เหมือนเอากะลาสีมาเป็นกัปตัน
มี รปภ. โดดมาเป็นผู้จัดการไม่พอ
ยังจะมีกะลาสีแส่มาเป็นกัปตันคัดท้ายเรือแถมอีก
มันภูมิใจอะไรนักหนาวะ มันถูกมันควรตรงไหนวะ
ยุคนี้ยุคทำอะไรมันก็อยู่ในระบบคอมพ์นะว้อย
ไม่ใช่แค่หน้าหนังสือพิมพ์เดือนเดียวก็ลืม ค้นยาก ค้นไม่ได้ เหมือนแต่ก่อน
ดูคนอย่างบิ๊กบังสิ ดูอย่างอภิชาติ อดีตประธาน กกต. สิ ตอนนี้มีอะไรเหลือ
หรืออย่างอนุพงษ์ เผ่าจินดา ขนาดเป็น รมว.มหาดไทย ใหญ่เบ้อเร่อ
ไปไหนมาไหน ออกสื่อ ยังหน้าเหลือสองนิ้ว ไม่มีสง่าราศีสักนิด
เปรมว่าแน่ ๆ ทุกวันนี้ยังเหลือแค่คนแวดล้อมอาศัยใบบุญเท่านั้น
นักวิชาการดี ๆ นักรัฐศาสตร์สากล ประชาชนทั่วไปใครเขาจะเห็นหัว
อยากเป็นแบบนั้นก็ตามใจ
ประเทศไทยมันซวยครับ
คนดี ๆ อยู่ไม่ได้
นักวิชาการดี ๆ ที่กล้านำเสนอสิ่งดี ๆ ต่อบ้านเมืองอยู่ลำบาก
แต่พวกเลว ๆ พวกเก่งการทำตามใบสั่ง
โห ถูกสรรเสริญเยินยอ กลายเป็นคนมีค่ามีราคาต่อบ้านเมืองไปหมด
แทนที่จะเป็นประเทศ มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี ที่ไปไหนมาไหนก็เชิดหน้าได้อย่างไม่อายใคร
แม่ม มาทำให้เป็นเรือนศักดินา มีเจ้านาย มีหัวหน้าทาส มีทาส
พวกทาสก็ทำงานส่งส่วยไปชั่วนาตาปี
แม่ม...
แหลกันเก่งนัก แถ ตะบันตะแบง อ้างและสร้างตรรกะเห่ย ๆ ผิด ๆ กันอยู่ทุกวัน
จนลืมสิ่งถูกสิ่งควรกันไปหมด หาทางออกดี ๆ ที่เหมาะที่ควรไม่เจอกันแล้ว
เมื่อย ขี้เกียจด่า
แม่ม
ฟังเพงดีกั่ว
มันเป็นเวรเป็นกรรมของบ้านเมืองครับ
แม่ม
จบเมืองนอก มีดีกรีด๊อกเตอร์ แต่ทำตัวเป็นได้แค่ด๊อกกระจอก ๆ
ภาษาชาวบ้าน เรียกว่า หมารับใช้นั่นแหละครับ
แทนที่จะใช้ความรู้ความสามารถ เอาสิ่งที่ศึกษาเรียนรู้มา สานต่อแตกกอต่อยอดเพื่อสังคมและบ้านเมือง
แม่ม... ไม่ทำ ทำไม่เป็น
เป็นแต่ศึกษากฎระเบียบ ข้อกฎหมายจนเก่ง แล้วรับใช้ทุกพวก ทุกคน ขอให้สั่งมาเหอะ
เพื่อความได้ดิบได้ดีของตัวเอง
แม่ม
ถ้ามันไปอยู่ภาคเอกชน จะไม่ว่าสักคำ ชีวิตเมิง เมิงอยากรับใช้ใครแลกเงินแลกทองแค่ไหน เมิงทำไป
แต่นี่เมิงมาอยู่ในระบบราชการ แดร่กเงินเดือนและสวัสดิการต่าง ๆ จากภาษีชาวบ้าน
ยังดันมาคิดสร้างกฎกติกาเพื่อข่มหัวชาวบ้านไว้ใต้อำนาจเจ้านายเมิงซะอีก
มันเป็นเวรเป็นกรรมของประเทศไทยครับ
นักทำตามใบสั่ง กลายมาเป็นกุนซือผู้กำหนดทิศทางของบ้านเมือง
เหมือนเอากะลาสีมาเป็นกัปตัน
มี รปภ. โดดมาเป็นผู้จัดการไม่พอ
ยังจะมีกะลาสีแส่มาเป็นกัปตันคัดท้ายเรือแถมอีก
มันภูมิใจอะไรนักหนาวะ มันถูกมันควรตรงไหนวะ
ยุคนี้ยุคทำอะไรมันก็อยู่ในระบบคอมพ์นะว้อย
ไม่ใช่แค่หน้าหนังสือพิมพ์เดือนเดียวก็ลืม ค้นยาก ค้นไม่ได้ เหมือนแต่ก่อน
ดูคนอย่างบิ๊กบังสิ ดูอย่างอภิชาติ อดีตประธาน กกต. สิ ตอนนี้มีอะไรเหลือ
หรืออย่างอนุพงษ์ เผ่าจินดา ขนาดเป็น รมว.มหาดไทย ใหญ่เบ้อเร่อ
ไปไหนมาไหน ออกสื่อ ยังหน้าเหลือสองนิ้ว ไม่มีสง่าราศีสักนิด
เปรมว่าแน่ ๆ ทุกวันนี้ยังเหลือแค่คนแวดล้อมอาศัยใบบุญเท่านั้น
นักวิชาการดี ๆ นักรัฐศาสตร์สากล ประชาชนทั่วไปใครเขาจะเห็นหัว
อยากเป็นแบบนั้นก็ตามใจ
ประเทศไทยมันซวยครับ
คนดี ๆ อยู่ไม่ได้
นักวิชาการดี ๆ ที่กล้านำเสนอสิ่งดี ๆ ต่อบ้านเมืองอยู่ลำบาก
แต่พวกเลว ๆ พวกเก่งการทำตามใบสั่ง
โห ถูกสรรเสริญเยินยอ กลายเป็นคนมีค่ามีราคาต่อบ้านเมืองไปหมด
แทนที่จะเป็นประเทศ มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี ที่ไปไหนมาไหนก็เชิดหน้าได้อย่างไม่อายใคร
แม่ม มาทำให้เป็นเรือนศักดินา มีเจ้านาย มีหัวหน้าทาส มีทาส
พวกทาสก็ทำงานส่งส่วยไปชั่วนาตาปี
แม่ม...
แหลกันเก่งนัก แถ ตะบันตะแบง อ้างและสร้างตรรกะเห่ย ๆ ผิด ๆ กันอยู่ทุกวัน
จนลืมสิ่งถูกสิ่งควรกันไปหมด หาทางออกดี ๆ ที่เหมาะที่ควรไม่เจอกันแล้ว
เมื่อย ขี้เกียจด่า
แม่ม
ฟังเพงดีกั่ว