มีใครเป็นแบบผมบ้างไหม เวลาเจอน้องหมาน้องแมวโดนรถชนเสียชีวิตบนท้องถนน แล้วนึกอธิษฐานจิตแผ่เมตตาให้สัตว์เหล่านั้น ผมขับรถระยะทางแค่จากกรุงเทพฯถึงราชบุรี ผมต้องแผ่เมตตาถึง 3-4 รอบ บางครั้งมีถึง 5 รอบ จนเวลาขับรถ พอมองเห็นกลุ่มก้อนอะไรไกลๆ จิตตก ภาวนาอย่าให้ใช่อย่างที่คิดเลย พาลขับรถไม่เป็นสุขเอาซะเลย บนท้องถนน เส้นทางหลวงก็ยังพอเข้าใจนะครับว่า รถทุกคันต่างใช้ความเร็วสูงเพื่อให้ถึงจุดหมายปลายทางของแต่ละท่าน มันก็เป็นเหตุสุดวิสัยจริงๆแหละครับ อ่ะ ทีนี้เรามาเข้าเรื่องกัน
กระทู้นี้ผมอยากจะพูดถึง การใช้รถใช้ถนนในสวนสาธารณะเพื่อเข้าไปใช้สถานที่ออกกำลังกายในยามเช้ากันนะครับ เจาะจงเลยแล้วกันครับ สวนพุทธมณฑล ผมเป็นคนนึงที่เข้าไปปั่นจักรยานออกกำลังกายที่นี่เป็นประจำ ส่วนใหญ่จะไปวันหยุด ตอนเช้าตี5ครึ่ง ถึง6โมงเช้า ซึ่งยังค่อนข้างมืดอยู่ ในหน้าหนาวนี่ยิ่งมืดมาก ก็อย่างที่เกริ่นมาแต่แรกล่ะครับ ผมมักเจอนกพิราบนอนสิ้นชีวิต เจอสัตว์เล็กสัตว์น้อยโดนรถที่เข้ามาใช้สถานที่ ทับตายเป็นประจำ แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็แผ่เมตตาให้ตามปกติของผม จนเวลาล่วงเลยมาซักระยะ นึกขึ้นได้ เอ๊ะ!! นี่เรา ปั่นจักรยานที่นี่มาจะสองปีกว่าแล้วนี่หว่า นึกทบทวนที่ผ่านมา เกือบทุกครั้งที่มา ผมต้องปั่นไปแผ่เมตตาไปตลอด แม้กระทั่งเช้านี้ก็จัดไป 4 รอบแล้ว ไม่ใช่ปั่นรอบสวนได้ 4 รอบนะครับ รอบแรกรอบเดียวก็ต้องแผ่ให้ถึง 4 ชีวิต!! คางคกตัวเขื่อง น้องเต่า นกพิราบ แล้วก็นกอะไรไม่ทราบตัวเล็กสีน้ำตาลหางยาวๆ สภาพแบนแต๋แล้ว ผมรู้สึกว่าบางคนที่มาออกกำลังกายที่นี่ไม่ค่อยมีสำนึกในการใช้รถใช้ถนนเอาซะเลย ทางก็มืดสลัวๆยามเช้าแต่ขับกันเร็วมาก ไม่รู้จะรีบร้อนกันไปไหน ทั้งๆที่มาถึงจุดหมายแล้วนี่ ราวกับว่ายังต้องมาแย่งชิงที่จอดประจำหรือไงไม่ทราบ บางท่านเห็นวิ่งออกกำลังหยองแหยงๆ ถนอมเข่าสุดๆ แต่พอขึ้นรถเท่านั้น โอ้โฮ!! สวมวิญญานกู้ภัยยังกะมีญาติป่วยรอความช่วยเหลืออยู่ที่บ้านปานนั้น หลายท่านมาทำบุญให้ทาน ให้อาหารปลา ระหว่างทางกว่าจะมาถึงซัดไปไม่รู้กี่ชีวิต จะได้บุญไหมเนี่ย ป้ายเตือนเขาก็มีเป็นระยะๆ ว่าให้ระวังสัตว์ ผมมองว่าสวนพุทธมณฑลเป็นสวนธรรมชาติมากๆๆๆๆ น้องๆป่าเลยล่ะครับ สัตว์ที่อาศัยที่นี่ล้วนเป็นเจ้าของบ้าน เรามาบ้านเขาใช้สถานที่ของเขาแต่ดันไปทำร้ายเขา เพื่อที่จะได้สุขภาพที่ดีของพวกคุณๆทั้งหลายมานี่ ต้องเบียดเบียนชีวิตกันเลยเหรอครับเนี่ย ขับให้ช้าลงนิด สังเกตุทางบนถนนซักนิดเถอะครับ สัตว์เหล่านี้เขากรีดร้องเตือนคุณไม่ได้หรอกนะครับ อย่าทับชั้น!! อย่าชนชั้น!!! ว๊ายยย แว๊กกก กรี๊ดดดๆๆๆๆๆ มองไม่เห็นชั้นรึไง ฟายยย!!! อะไรประมาณเนี้ย ได้โปรดเถิดครับ ระวังกันซักนิด 1 ลมหายใจ 1 ชีวิตเหมือนกับเราๆท่านๆแหละครับ ผมไม่อยากให้คนมองว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องปกติ ไม่สนใจชินแระ สนใจเถอะครับ ตกใจกับเหตุการณ์นี้สักนิดเถอะครับ ให้เหมือนข่าวที่เจอผู้เสียชีวิตบนตึกร้าง แต่นี้เสียชีวิตกันเกลื่อนจะๆแจ้งๆ อยากให้เรื่องนี้ถึงพี่ยุทธ หรือครูอังคณาก็ได้ ใครก็ได้ช่วยหนูทีเถอะ พรีสสสส!!!.........
จริงๆก็จะฝากเตือนถึงสวนสาธารณะทุกที่แหละครับ จะสวนลุม สวนรถไฟ แม้กระทั่งสนามเขียวสนามจักรยานสุดฮิต ระมัดระวังเจ้าของบ้านเขาซักนิดเถอะครับ เราจะได้มีสถานที่ออกกำลังกายธรรมชาติๆร่มรื่นๆใช้ไปกันนานๆ สุดท้ายผมมีภาพสัตว์โลกน่าหดหู่ยามเช้าวันคริสมาสมาฝากเล็กน้อย อยากให้เห็นว่าแค่เช้าวันนึงผมเจอไปกี่ศพ!!!
ปล. ถ้าผมใช้ภาษาไม่ถูกต้อง พิมพ์ผิดไปบ้างขออภัยนะครับ
ได้โปรดดดด... มาบ้านชั้นอย่าฆ่าชั้นเลย
กระทู้นี้ผมอยากจะพูดถึง การใช้รถใช้ถนนในสวนสาธารณะเพื่อเข้าไปใช้สถานที่ออกกำลังกายในยามเช้ากันนะครับ เจาะจงเลยแล้วกันครับ สวนพุทธมณฑล ผมเป็นคนนึงที่เข้าไปปั่นจักรยานออกกำลังกายที่นี่เป็นประจำ ส่วนใหญ่จะไปวันหยุด ตอนเช้าตี5ครึ่ง ถึง6โมงเช้า ซึ่งยังค่อนข้างมืดอยู่ ในหน้าหนาวนี่ยิ่งมืดมาก ก็อย่างที่เกริ่นมาแต่แรกล่ะครับ ผมมักเจอนกพิราบนอนสิ้นชีวิต เจอสัตว์เล็กสัตว์น้อยโดนรถที่เข้ามาใช้สถานที่ ทับตายเป็นประจำ แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็แผ่เมตตาให้ตามปกติของผม จนเวลาล่วงเลยมาซักระยะ นึกขึ้นได้ เอ๊ะ!! นี่เรา ปั่นจักรยานที่นี่มาจะสองปีกว่าแล้วนี่หว่า นึกทบทวนที่ผ่านมา เกือบทุกครั้งที่มา ผมต้องปั่นไปแผ่เมตตาไปตลอด แม้กระทั่งเช้านี้ก็จัดไป 4 รอบแล้ว ไม่ใช่ปั่นรอบสวนได้ 4 รอบนะครับ รอบแรกรอบเดียวก็ต้องแผ่ให้ถึง 4 ชีวิต!! คางคกตัวเขื่อง น้องเต่า นกพิราบ แล้วก็นกอะไรไม่ทราบตัวเล็กสีน้ำตาลหางยาวๆ สภาพแบนแต๋แล้ว ผมรู้สึกว่าบางคนที่มาออกกำลังกายที่นี่ไม่ค่อยมีสำนึกในการใช้รถใช้ถนนเอาซะเลย ทางก็มืดสลัวๆยามเช้าแต่ขับกันเร็วมาก ไม่รู้จะรีบร้อนกันไปไหน ทั้งๆที่มาถึงจุดหมายแล้วนี่ ราวกับว่ายังต้องมาแย่งชิงที่จอดประจำหรือไงไม่ทราบ บางท่านเห็นวิ่งออกกำลังหยองแหยงๆ ถนอมเข่าสุดๆ แต่พอขึ้นรถเท่านั้น โอ้โฮ!! สวมวิญญานกู้ภัยยังกะมีญาติป่วยรอความช่วยเหลืออยู่ที่บ้านปานนั้น หลายท่านมาทำบุญให้ทาน ให้อาหารปลา ระหว่างทางกว่าจะมาถึงซัดไปไม่รู้กี่ชีวิต จะได้บุญไหมเนี่ย ป้ายเตือนเขาก็มีเป็นระยะๆ ว่าให้ระวังสัตว์ ผมมองว่าสวนพุทธมณฑลเป็นสวนธรรมชาติมากๆๆๆๆ น้องๆป่าเลยล่ะครับ สัตว์ที่อาศัยที่นี่ล้วนเป็นเจ้าของบ้าน เรามาบ้านเขาใช้สถานที่ของเขาแต่ดันไปทำร้ายเขา เพื่อที่จะได้สุขภาพที่ดีของพวกคุณๆทั้งหลายมานี่ ต้องเบียดเบียนชีวิตกันเลยเหรอครับเนี่ย ขับให้ช้าลงนิด สังเกตุทางบนถนนซักนิดเถอะครับ สัตว์เหล่านี้เขากรีดร้องเตือนคุณไม่ได้หรอกนะครับ อย่าทับชั้น!! อย่าชนชั้น!!! ว๊ายยย แว๊กกก กรี๊ดดดๆๆๆๆๆ มองไม่เห็นชั้นรึไง ฟายยย!!! อะไรประมาณเนี้ย ได้โปรดเถิดครับ ระวังกันซักนิด 1 ลมหายใจ 1 ชีวิตเหมือนกับเราๆท่านๆแหละครับ ผมไม่อยากให้คนมองว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องปกติ ไม่สนใจชินแระ สนใจเถอะครับ ตกใจกับเหตุการณ์นี้สักนิดเถอะครับ ให้เหมือนข่าวที่เจอผู้เสียชีวิตบนตึกร้าง แต่นี้เสียชีวิตกันเกลื่อนจะๆแจ้งๆ อยากให้เรื่องนี้ถึงพี่ยุทธ หรือครูอังคณาก็ได้ ใครก็ได้ช่วยหนูทีเถอะ พรีสสสส!!!.........
จริงๆก็จะฝากเตือนถึงสวนสาธารณะทุกที่แหละครับ จะสวนลุม สวนรถไฟ แม้กระทั่งสนามเขียวสนามจักรยานสุดฮิต ระมัดระวังเจ้าของบ้านเขาซักนิดเถอะครับ เราจะได้มีสถานที่ออกกำลังกายธรรมชาติๆร่มรื่นๆใช้ไปกันนานๆ สุดท้ายผมมีภาพสัตว์โลกน่าหดหู่ยามเช้าวันคริสมาสมาฝากเล็กน้อย อยากให้เห็นว่าแค่เช้าวันนึงผมเจอไปกี่ศพ!!!
ปล. ถ้าผมใช้ภาษาไม่ถูกต้อง พิมพ์ผิดไปบ้างขออภัยนะครับ