เจ้าชายสิทธัตถะ ไม่เคยศึกษาศิลปศาสตร์ 18 ประการ จาก อาจารย์วิศวามิตร ?

เขาว่างี้แน่ะ...


เจ้าชายสิทธัตถะไม่เคยเรียนวิชา

ในพระไตรปิฎก พระพุทธเจ้าตรัสถึงประวัติของพระองค์เองหลายครั้ง แต่ไม่มีประวัติตรงๆ ของพระองค์สมัยเป็นพระกุมารเลย แต่ประวัติของพระองค์นั้นพบในคัมภีร์ชื่อ มธุรัตถวิลาสินี ซึ่งเป็นอรรถกถาขยายความคัมภีร์ขุทกนิกายพุทธวงศ์อีกทีหนึ่ง

ในมธุรัตถวิลาสินีกล่าวถึงพุทธประวัติสมัยเป็นพระกุมารไว้ว่า

เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะมีพระชนมายุ ๑๖ พรรษา พระเจ้าสุทโธทนะราชบิดาสร้างปราสาทสามฤดูให้ และจะให้มีคู่ครอง แต่เชื้อพระวงศ์ติว่าเจ้าชายเอาแต่สำราญ ขวนขวายอยู่แต่การเล่นเท่านั้น มิได้ศึกษาศิลปะใดๆ เลย วันหน้าถ้าเกิดศึกสงครามจะทำอย่างไร เจ้าชายสิทธัตถะจึงกราบทูลพระเจ้าสุทโธทนะว่าข้าพระองค์ไม่มีกิจที่จะต้องศึกษาศิลปะ ขอพระองค์ได้โปรดให้ตีกลองป่าวร้องให้พระญาติและชาวพระนครมาดูการแสดงศิลปะของข้าพระองค์ในอีก ๗ วันข้างหน้าเถิด


พระเจ้าสุทโธทนะจึงรับสั่งให้ป่าวประกาศไปตามนั้น หมู่พระประยูรญาติและฝูงชนพากันมาดูเจ้าชายสิทธัตถะแสดงศิลปะจนเต็มพระลานหลวง
เจ้าชายสิทธัตถะได้ประลองฝีมือการยิงธนูกับนายขมังธนู ทรงเอาชนะได้ทั้งการยิงเร็วดังสายฟ้า ยิงเป้าละเอียดเช่นขนหางสัตว์ได้ ยิงต้านลูกศรได้ ยิงตามเสียงได้ และยิงลูกศรตามลูกศรได้ อีกทั้งทรงแสดงการยิงศรทะลุแผ่นไม้สะแกหนา ๘ นิ้ว แผ่นไม้ประดู่หนา ๔ นิ้ว แผ่นทองแดงหนา ๒ นิ้ว แผ่นเหล็กหนา ๑ นิ้ว ยิงแผ่นกระดาน ๑๐๐ ครั้งให้ติดเนื่องเป็นอันเดียวกัน เป็นต้น รวมทั้งทรงแสดงศิลปะอื่นที่ไม่มีใครทำได้ ได้แก่ ศิลปะชื่อจักกวิทธ สรลัฏฐิ สรรัชชุ สรเวณิ สรปาสาทะ สรมัณฑปะ สรโสปาณะ สรมัณฑละ สรปาการะ สรวนะ สรโปกขรณี สรปทุมะ สรปุปผะ สรวัสสะ


จบการแสดงศิลปะทั้งหลายแล้ว หมู่พระประยูรญาติก็หมดความลังเลสงสัย พระเจ้าสุทโธทนะจึงให้เจ้าชายสิทธัตถะอภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงพิมพา ราชธิดาแห่งกรุงเทวทหะ ส่วนศากยะตระกูลอื่นๆ นำธิดามาถวายให้เป็นบาทบริจาริกา ๔๐,๐๐๐ นาง แวดล้อมเจ้าชายสิทธัตถะดังนางอัปสรแวดล้อมเทพบุตร


สรุปว่าตามอรรถกถานี้ เจ้าชายสิทธัถะไม่ได้เรียนวิชากับใคร แต่พระองค์ทรงรู้ศิลปวิทยาด้วยพระองค์เอง
หากศึกษาย้อนกลับไปในอดีตชาติ ก็จะพบว่าพระโพธิสัตว์นั้นทรงเชี่ยวชาญศิลปวิทยาโดยไม่มีอาจารย์มาหลายชาติแล้ว อย่างเช่นเมื่อเป็นพระเตมีย์ พระองค์ทำเป็นคนง่อย แต่พระองค์ก็มีศิลปวิทยาตามปกติ เมื่อเป็นมโหสถมีปัญญาเฉลียวฉลาดก็ไม่ได้เรียนวิชาจากใคร เมื่อเป็นพระเจ้ากุสราชเชี่ยวชาญสารพัดวิชาในระดับอาจารย์พระองค์ก็ไม่ได้เรียนวิชาจากใคร





แล้วเรื่องครูวิศวามิตรมาจากไหน

ผมพยายามค้นหาที่มาเรื่องครูวิศวามิตร ซึ่งไม่พบในพระไรปิฎกและอรรถกถาพระไรปิฎก แต่พบในตำราเรียนของผู้เรียนเปรียญธรรม แต่ก็ไม่มีที่มาว่าอ้างอิงมาจากไหน
เข้าใจว่าเรื่องนี้ได้รับอิทธิพลจากหนังสือฝรั่งชื่อ Light of Asia เขียนโดย Sir Edwin Arnold แปลเป็นไทยชื่อหนังสือ ประทีปแห่งทวีปอาเซีย ซึ่งกล่าวถึงพุทธประวัติตอนเด็กว่า เจ้าชายสิทธัตถะทรงเรียนสรรพวิชากับครูวิศวามิตร และยังกล่าวอีกว่าเจ้าชายสิทธัตถะเคยแย่งนกกับพระเทวทัตด้วย ซึ่งทั้งสองเรื่องไม่พบในพระไตรปิฎกและอรรถกถาพระไตรปิฎกเลย
หนังสือ Light of Asia นี้เป็นหนังสือใหม่ ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1879 (พ.ศ. ๒๔๒๒) นี้เอง ดังนั้นความน่าเชื่อถือจึงเทียบกับคัมภีร์ มธุรัตถวิลาสินี ซึ่งรจนาข้นโดย พระพุทธทัตตะ ตั้งแต่ช่วงสังคายนาราว พ.ศ. ๘๐๐-๑๑๐๐ ไม่ได้เลย


เครดิต คุณ freebird  
http://guru.google.co.th/guru/thread?force=1&tid=451d050d105fd8ee






ใครมีข้อมูล หรือความคิดเห็น อย่างไรบ้างครับ


----------------------
edit  แก้ชื่อจาก freebies เป็น freebird
(ตอนตั้งกระทู้ว่าพิมพ์ถูกแล้ว  แต่สงสัยแท็ปเล็ตมันแก้คำให้อัตโนมัติ  ไม่ได้ตรวจทาน ขออภัยด้วยครับ)