ผมเป็นคนพิษณุโลกตั้งแต่เกิด ก็เลยไม่ได้มีความคิดจะไปเรียน ตจว. เท่าไหร่ จนผมเข้ามหาลัยที่นี่ได้ ถึงจะใหญ่สุดในจังหวัดแต่ก็ห่างไกลความเจริญเสียเหลือเกิน 55
มาเริ่มกันเลย ก็ตอนนั้นผมอยู่ปีหนึ่งเป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องอยู่ในหอพักที่มหาวิทยาลัยจัดไว้ให้ แต่ไม่รุ้ด้วยความโชคดีหรือโชคร้าย หอในมันเต็มเลยเป็นหอที่อยุ่นอก ม. แต่ก็ถือว่าเป็นหอในนะกฏอะไรๆเหมือนกันเป๊ะ ต่างตรงที่ไม่มี น้ำอุ่น 555 แต่แวดล้อมก็สะดวกสะบายกว่าตรงที่หน้าหอก็มีร้านอาหารที่จอดรถก็ปลอดภัย เดินนิดเดียวก็ถึง 7-11 ละ เป็นห้องละ 2 คนกับรูมเมท ซึ่งห้องรอบๆกันก็จัดเป็น เด็กในเอกเดียวกันหมด ก็ดีคับ สะดวกเวลาคุยกัน และสุมหัว 55 ที่สำคัญลุงยามน่ารักมากนิสัยดีสุดๆ ไม่รุ้ตอนนี้ยังคนเดิมมั๊ย ก็ผ่านมาปีกว่าละ
ตอนอยุ่ไปเดือนแรกๆก็โอเคคับอะไรๆก็แฮปปี้ เพื่อนโอเคมาก ตอนนั้นก็ได้ยินเรื่องเล่ามามากเหมือนกันว่าหอในมีนั่นมีนี่ หลอนกันไป มีทั้งยันต์ทั้งไร เต็ม แอบคิดว่าโชคดีนิดๆ ที่ไม่ต้องไปลุ้นอะไรแบบนั้น แต่ความคิดนี้ค่อยๆถูกลบไปอย่างช้าๆกับอะไรที่เกิดขึ้น
มันเริ่มจากวันนึงผมกวาดห้องอยู่ เพราะเป็นเสาร์อาทิตย์รูมเมทผมก็นั่งเล่นคอมไปไม่มีไรจนผสังเกตุว่า ขยะที่ผมกวาดมันมีเส้นผมอยู่เยอะพอสมควร ก็เลยแซวเล่นๆกับเพื่อน เห้ย เอาสาวเข้าห้องปะเนี่ย ผมร่วงเตมเลย เพื่อนก็ปฏิเสธิว่า เปล่า ขำๆกันไม่คิดอะไร และมันก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ผมกวาดห้อง เวลาเพื่อนมันกวาดก็เจอเหมือนกัน จนเคยคุยกันว่าผมเราร่วงหรอวะ จะหัวล้านมั๊ยเนี่ย ตอนนั้นมีแต่ความขำไม่ได้คิดไรกันมากมายเลย เวลาผ่านไปประมาณเดือนนึงการกวาดเจอเส้นผมยังคงเป้นเรื่องปกติไม่คิดไรกัน แต่เริ่มรู้สึกว่ามันเยอะขึ้น แล้ววันที่ผมสงสัยเป็นที่สุดก็เกิดขึ้น วันนั้นผมล้างห้องน้ำเป็นครั้งแรกตั้งแต่มาอยู่ 55 มันมีเส้นมติดอยู่ตรงตะแกกรงที่พื้นห้องน้ำเป็นก้อนเลย ใช้คำว่าเป้นก้อนเลยครับเยอะมากๆ ก็คิดใแง่ดีว่า ไม่ได้ล้างมานานมั้ง แต่มันมีไปทั่วเลยครั้ง ในอ่างล้างหน้าไรก็มี ก็แอบสงสัยเล็กๆ แต่ก็ไม่ได้คิดจะหาคำตอบอะไร ตอนนั้นยอมรับเลยว่า คาใจมาก 55 อาทิตต่อมาที่ผมกวาดห้องด้วยความสงสัย ผมก็เลยหยิบเส้นผมขึ้นมาดูให้มันชัดๆ สิ่งที่เห็นทำเอาผมอึ้งไปเลย คือเส้นผมมันยาวมาก ยาวเกือบเท่าข้อศอกผม ซึ่งผมกับเพื่อนนี่ไม่ต้องถามผมสั้นแน่นอน วันนั้นก็อึ้งไปนิดๆแต่ก็ไม่กล้าเล่าให้เพื่อนฟังเพราะมันขี้กลัวมากก กลัวจะไม่ได้นอนกัน ผมจึงเก็บไว้ในใจ
เพื่อนผมเป็นคนเรียบร้อยพอสมควรเลยตื่นมาเห็นพับผ้าห่มไรอย่างดีทุกเช้าตื่นเช้ากว่าผมด้วย ส่วนผมก็สไตล์ชายไทย ไม่พับไม่ไรซักอย่างกองๆไว้ 55 ละมีอยุ่วันนึงผมได้ยินเสียงเหมือนคนมาเตะเตียงมดัง ปุ้ก! เลยเป็นเตียงไม้อัด ผมก็ตกใจตื่นแต่ก็ยังงัวเงียก้ไปเหนว่าประตูห้องน้ำมันเปิดละมีคนเดินเข้าไป ก็ไม่ได้คิดไรว่าเพื่อนตืนละมั้ง ผมก็เลยนอนต่อเพราะทุกทีมันอาบเสดก็จะมาปลุกผมเอง แล้วเพื่อนก็มาปลุกครับ แต่ที่แปลกคือ มันโวยวายมาก เห้ย ตื่นๆ สายแล้ว จะแปดโมงแล้ว ผมก็ตอบไปว่า รุ้แล้ว อาบน้ำแปปเดียวก็เสร็จ มันอบกลับมาว่า ตื่นสายเหมือนกันเนี่ยโทสับแบตหมดไม่ปลุกยังไม่ได้อาบเลย ไม่ทันแน่เอาไงดีวะ มีเรียนแปดโมงด้วย ผมสองคนเลยตัดสินใจว่า ไม่อาบมันละน้ำเนี่ย! แต่งตัวไปเรียนเลยครับ 55 ละก็มานึกได้ระหว่างคาบเรียนว่า ตอนเช้าเราสะดุ้งตื่นมารอบนึงนี่นา ก็เหนเข้าห้องน้ำไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้คิดไรคับ พอจบคาบด้วยความเหนี้ยวตัวผมเลยตรงกลับห้องเลยซึ่งเพื่อนผมไปแวะกินข้าวก่อนผมเลยแยกกันมา มาถึงห้องประตูห้องก็ยังมีกุญแจไรล้อกปกติดี แต่ก็ผมสิ่งผิดสังเกตุเมื่อเปิดเข้าไปพบว่า ผ้าห่องที่เพื่อนผมพับไว้ มันยับ ไม่เป็นระเบียบ เหมือนมีคนมานอน ผมยืนยันว่าเพื่อนไม่ได้กลับมาก่อนแน่นอนเพราะก่อนขึ้นห้องมันยังโทรมาถามเลยว่าฝากซื้อมั๊ย ละพอมองไปที่เตียงผม ผ้าห่มมันไปกองอยู่กับพื้น ตกใจพอสมควรเลย ก็เลยรีบๆอาบน้ำ ละไปอยุ่ห้องเพื่อนที่ตรงข้ามกัน ก็ไปนอนเล่นนอนคุยกัน 3 คน เพื่อนผมก็กวาดห้องละอยู่ดีๆพูดขึ้นมาว่า
เบื่อชิ.หาย กวาดห้องทีไรเส้นผมงี้เตมทุกที ในห้องน้ำยิ่งล้างยากๆอยู่ ผมนี่สะดุดหูเลย อึ้งไปนิดๆคุ้นๆกับสิ่งที่ได้ยิน ผมก็เลยถามเพื่อนว่าผมร่วงหรอวะ มันตอบว่าเปล่า ผมก็สั้นกันแค่เนี้ย ไม่รู้ปลิวเข้าห้องมั้งชอบเปิดหน้าต่าง ถามทำไมวะ ผมตอบกลับไปว่า ห้องกก็มีว่ะแบบนี้เลย ทีนี้ล่ะครับทั้งห้องเงียบกริบมองหน้ากันแบบ 55 ทุกคนคงนึกออกนะคับ จนเพื่อนคนนึงพูดขึ้นมาว่า ละมันผมใครวะ ส่วนตัวผมคิดว่าที่เพื่อนมถามขึ้นมามันคือการทักรึเปล่า เพราะหลังจากนั้น มาเต็มเลยครับ...
คืนนั้นเล่นเอาไม่มีใครกล้านอนเลยไปสุมหัวนอนด้วยกัน ก็ไม่มีอะไร คืนต่อๆมา ต้องบอกก่อนว่าผมเป็นคนนอนดึกมาก ตี 3 ตี 4 เพื่อนนี่นอนตั้งแต่ 5 ทุ่ม ดึกบางทีผมได้ยินเสียงคนเดินมั่งวิ่งมั่ง ก็ได้แต่บ่นด่าในใจว่า ไม่หลับไม่นอนกันหรือไงหรือไปกินเหล้ามา ละเช้าวันนึงเพื่อนผมก็หน้าเครียดๆ ผมเลยถามว่าเป็นอะไรมันก็ตอบมาว่า เมื่อคืนเหมือนโดนอำว่ะ มันก็เล่าให้ฟังว่ามันตัวเกร็งๆขยับไม่ได้ละเหนเงาคนลางๆ ผมอึ้งไปเลย สุดสัปดาห์ก็หวาดห้อง ละก็รากฏว่ายังคงมีเส้นผมเหมือนเคย แต่มันเยอะขึ้น ตอนกวาดออกไปนอกห้องเลยไปเคาะห้องเพื่อน มันก็มองหน้าละถามว่า เหมือนกันปะวะ ผมก้มไปดูที่พื้น มันก็กวาดพอดี เยอะพอๆกันเลย แต่ก็ได้แต่ทำใจว่า ทำไงได้วะ ต้องอยู่อะ 55 ละก็มีเรื่องน่าตกใจเกิดขึ้น คือเพื่อนผมจะไปนอนที่อื่นมันเป็นคนตจว.แต่ทีบ้านที่นี่ด้วย เหมือนจะโดนพ่อสั่งให้ไปเฝ้าบ้านเพราะไม่มีคนอยู่ อาทิตย์นึงจะมานอนหอก็ 2 3 วัน ผมงี้ใจเสียเลยครับ
พอเพื่อนผมย้ายออกไปผมก็นอนคนเดียว ใจคอไม่ค่อยจะดีอาศัยไปสิงห้องเพื่อนคับ 55 ละมันก้เริ่มแปลกขึ้นเรื่อยๆ บางคืนนอนๆอยู่ก็มีเสียงเดินบ้างไรบ้าง มีเสียงก๊อกแก๊กตรงหน้าต่าง เพดานบ้าง แต่ผมไม่ชอบเลยคือ เสียงเหมือนลูกแก้วตกพื้น นึกออกมั๊ยครับ เหมือนลูกแก้วที่ตกพื้นสูงๆละเด้งถี่ๆ ผมก็เคยไปหาอ่านมาว่าเป็นที่การสร้างตึกอะไรแบบนี้ ก็ใจชื้น แต่มันมาดังข้างๆหูข้างๆเตียงนี่สิครับ ให้ผมคิดไง T T ละก็มีเล่นคอมอยู่ใส่หูฟังเเพลง เล่นเกมส์ไปเรื่อยๆ ก็กินขนมไปด้วย ได้ยินแว่บๆ อยากกินหนม ผมนี่แน่ใจเลยว่าเสียงเด็กแน่ๆ ผมไล่ดูในคอม ผมเปิดแค่ winamp จะมีเสียงเด็กได้ไง ขนลุกเลยครับ คอมไรไม่ปิดละโดดขึ้นเตียงนอนเลยครับ พอเคลิ้มๆจะหลับได้ยินเบาๆ เป็นเสียงเด็ก ฮิๆ หัวเราะไรงี้ ก็หลับเลย
อีกหนึ่งเรื่องที่จำไม่ลืมครับ วันนั้นก็นั่งอ่านหน้งสือไปเรื่อยๆดึกละ ประมานตี3 ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู รอบแรกนึกว่าหูฝาดดึกแล้วก็ไม่สนใจ มันดังซ้ำอีก ก๊อกๆ เลยเดินไปเปิดดู อ้าวไม่มีใคร แต่นี่ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจครับ สิ่งที่ตกใจคือ พอชะโงกหน้าออกไปเท่านั้นแหละ... ไม่มีผีนะครับ แต่ภาพที่เห็นคือ ประชาชนในหอชั้นเดียวกันประมาน 5 6 ห้อง โผล่หน้ามาเจอกันที่ทางเดินพร้อมกับคำถามตะโกนๆมาว่า มาเคาะหรอ สัต๊นกันไปเลย ละทุกคนก็กลับเข้าห้องไปอย่างเงียบๆ ผมก็นอนเลย เปิดไฟด้วย นอนไปก็ฝันครับ จำฝันได้แม่นจิงๆตอนนี้ก็ยังจำได้ นึกละขนลุก ผมฝันว่าผมเห็นหอนี้แหละผมเดินไปตามทาง ทางจากที่จอดรถจะแคบๆมืดๆ พอใกล้ถึงบันไดจะมีห้องเล็กๆห้องนึง เล็กมากครับ ขนาดประมาณเตียง6ฟุต ประตูสีต่างจากพวกด้วย ไม่เข้าใจเหมือนกัน ละก็มีเสียงผญเบาๆว่า ที่นี่ ผมไม่เข้าใจอะไรเลย ก็ตื่น อาบน้ำจะไปเรียนลงมาพร้อมเพื่อนพอดี ก็เลยแอบมอง มันมีห้องที่ว่าจริงๆ ผมก็ถามเพื่อน เห้ย ห้องไรวะ เพื่อนก็บอกว่า ไม่เคยสังเกตเหมือนกันนึกว่าห้องนอน แต่มันแคบมากๆ ก้เลยมองๆหน้ากันไม่อยากถามไรต่อ กลัวไปหมดละคับตอนนั้น
มีอยู่วันนึงผมป่วยไม่ไปเรียน บ่ายๆนอนไข้ขึ้นอยู่ก้เบลอๆนะคับ ไม่รุ้เพราะพิษไข้หรือวว่าไง แต่ผมเห็นเป็นผญยืนอยุ่งหน้าประตูห้อง เป็นผญ ผมยาวๆ เป็นเงาๆแต่ก็พอรุ้ว่าเป็นผญ แต่ตอนนั้นคิดไรไม่ออกครับ จะกลัวรึจะยังไง มันเบลอไปหมดไข้สูงอยู่ พอเยนๆเพื่อนก็กลับมาก็ซื้อไรมาให้ผมกินก็นั่งคุยกัน เพื่อนมันเล่าว่า เมื่อคืนนอนๆอยุ่ได้ยินเสียงคนวิ่งที่ทางเดินวิ่งไปวิ่งกลับ มันก็รำคาญเพราะดึกแล้วก็เลยบ่นๆว่า ใครมาวิ่งวะ จะนอนไรงี้ เสียงเท้าก็เงียบไป แต่ได้เสียงเด็กหัวเราะกลับมาแทน จากการพูดคุยผมคิดว่าเสียงเด็กนั่นเหมือนผมเปี๊ยบเลย เวลาผ่านไปก็เจออะไรแบบนี้เรื่อยๆจนเริ่มชิน ละวันนึงมีโอกาสได้ไปคุยกับคนเก่าแถวนั้น เขาบอกว่าหอนี้มีมานานแล้ว นานมากเคยเป็นหอทั่วๆไปเปิดให้เช่านี่แหละ และก็เจ๊งไปร้างมาหลายปี ละฏ้นี่แหละพึ่งเห็นเด็กๆมาอยู่กัน เห็นทาสีใหม่ด้วยไรด้วย ผมก็อึ้งนิดๆ ไหนบอกว่าเป็นหอใหม่ไง ผมก็ได้แต่ยิ้มๆละก็ขอบคุณคุนป้าที่เล่าให้ฟัง อยู่ไปจนเทอมสองครับ ก็ตกลงกันจะย้ายออก วันที่ขนของกันก็เลยไปทำบุญด้วย ไม่รู้ที่ผ่านมาคืออะไรอาจจะคิดไปเองหรือว่าไงก็แล้วแต่ แต่ก็อุทิศให้เขาไป มีทั้งสังฆทานละขนมเป็นแพคๆ เสียงเด็กขอขนมยังติดหูอยุ่เลย 55 ก็ขอให้พวกเขามีความสุขขึ้นนะครับ
ปล. รุ่นน้องผมไปอยู่ต่อก็มาเล่าว่าเจออะไรคล้ายๆกันอยู่ ขอบคุณที่อ่านคับบ
ปล. 2 ผมมีเรื่องเล่าแนวนี้อีกเยอะ ถ้ายังไงจะมาเล่าอีกนะครับ แต่เรื่องนี้คงเบาสุดละ 55
ตอนนั้นปี 1 มันก็ดีนะ ที่พิษณุโลก 55
มาเริ่มกันเลย ก็ตอนนั้นผมอยู่ปีหนึ่งเป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องอยู่ในหอพักที่มหาวิทยาลัยจัดไว้ให้ แต่ไม่รุ้ด้วยความโชคดีหรือโชคร้าย หอในมันเต็มเลยเป็นหอที่อยุ่นอก ม. แต่ก็ถือว่าเป็นหอในนะกฏอะไรๆเหมือนกันเป๊ะ ต่างตรงที่ไม่มี น้ำอุ่น 555 แต่แวดล้อมก็สะดวกสะบายกว่าตรงที่หน้าหอก็มีร้านอาหารที่จอดรถก็ปลอดภัย เดินนิดเดียวก็ถึง 7-11 ละ เป็นห้องละ 2 คนกับรูมเมท ซึ่งห้องรอบๆกันก็จัดเป็น เด็กในเอกเดียวกันหมด ก็ดีคับ สะดวกเวลาคุยกัน และสุมหัว 55 ที่สำคัญลุงยามน่ารักมากนิสัยดีสุดๆ ไม่รุ้ตอนนี้ยังคนเดิมมั๊ย ก็ผ่านมาปีกว่าละ
ตอนอยุ่ไปเดือนแรกๆก็โอเคคับอะไรๆก็แฮปปี้ เพื่อนโอเคมาก ตอนนั้นก็ได้ยินเรื่องเล่ามามากเหมือนกันว่าหอในมีนั่นมีนี่ หลอนกันไป มีทั้งยันต์ทั้งไร เต็ม แอบคิดว่าโชคดีนิดๆ ที่ไม่ต้องไปลุ้นอะไรแบบนั้น แต่ความคิดนี้ค่อยๆถูกลบไปอย่างช้าๆกับอะไรที่เกิดขึ้น
มันเริ่มจากวันนึงผมกวาดห้องอยู่ เพราะเป็นเสาร์อาทิตย์รูมเมทผมก็นั่งเล่นคอมไปไม่มีไรจนผสังเกตุว่า ขยะที่ผมกวาดมันมีเส้นผมอยู่เยอะพอสมควร ก็เลยแซวเล่นๆกับเพื่อน เห้ย เอาสาวเข้าห้องปะเนี่ย ผมร่วงเตมเลย เพื่อนก็ปฏิเสธิว่า เปล่า ขำๆกันไม่คิดอะไร และมันก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ผมกวาดห้อง เวลาเพื่อนมันกวาดก็เจอเหมือนกัน จนเคยคุยกันว่าผมเราร่วงหรอวะ จะหัวล้านมั๊ยเนี่ย ตอนนั้นมีแต่ความขำไม่ได้คิดไรกันมากมายเลย เวลาผ่านไปประมาณเดือนนึงการกวาดเจอเส้นผมยังคงเป้นเรื่องปกติไม่คิดไรกัน แต่เริ่มรู้สึกว่ามันเยอะขึ้น แล้ววันที่ผมสงสัยเป็นที่สุดก็เกิดขึ้น วันนั้นผมล้างห้องน้ำเป็นครั้งแรกตั้งแต่มาอยู่ 55 มันมีเส้นมติดอยู่ตรงตะแกกรงที่พื้นห้องน้ำเป็นก้อนเลย ใช้คำว่าเป้นก้อนเลยครับเยอะมากๆ ก็คิดใแง่ดีว่า ไม่ได้ล้างมานานมั้ง แต่มันมีไปทั่วเลยครั้ง ในอ่างล้างหน้าไรก็มี ก็แอบสงสัยเล็กๆ แต่ก็ไม่ได้คิดจะหาคำตอบอะไร ตอนนั้นยอมรับเลยว่า คาใจมาก 55 อาทิตต่อมาที่ผมกวาดห้องด้วยความสงสัย ผมก็เลยหยิบเส้นผมขึ้นมาดูให้มันชัดๆ สิ่งที่เห็นทำเอาผมอึ้งไปเลย คือเส้นผมมันยาวมาก ยาวเกือบเท่าข้อศอกผม ซึ่งผมกับเพื่อนนี่ไม่ต้องถามผมสั้นแน่นอน วันนั้นก็อึ้งไปนิดๆแต่ก็ไม่กล้าเล่าให้เพื่อนฟังเพราะมันขี้กลัวมากก กลัวจะไม่ได้นอนกัน ผมจึงเก็บไว้ในใจ
เพื่อนผมเป็นคนเรียบร้อยพอสมควรเลยตื่นมาเห็นพับผ้าห่มไรอย่างดีทุกเช้าตื่นเช้ากว่าผมด้วย ส่วนผมก็สไตล์ชายไทย ไม่พับไม่ไรซักอย่างกองๆไว้ 55 ละมีอยุ่วันนึงผมได้ยินเสียงเหมือนคนมาเตะเตียงมดัง ปุ้ก! เลยเป็นเตียงไม้อัด ผมก็ตกใจตื่นแต่ก็ยังงัวเงียก้ไปเหนว่าประตูห้องน้ำมันเปิดละมีคนเดินเข้าไป ก็ไม่ได้คิดไรว่าเพื่อนตืนละมั้ง ผมก็เลยนอนต่อเพราะทุกทีมันอาบเสดก็จะมาปลุกผมเอง แล้วเพื่อนก็มาปลุกครับ แต่ที่แปลกคือ มันโวยวายมาก เห้ย ตื่นๆ สายแล้ว จะแปดโมงแล้ว ผมก็ตอบไปว่า รุ้แล้ว อาบน้ำแปปเดียวก็เสร็จ มันอบกลับมาว่า ตื่นสายเหมือนกันเนี่ยโทสับแบตหมดไม่ปลุกยังไม่ได้อาบเลย ไม่ทันแน่เอาไงดีวะ มีเรียนแปดโมงด้วย ผมสองคนเลยตัดสินใจว่า ไม่อาบมันละน้ำเนี่ย! แต่งตัวไปเรียนเลยครับ 55 ละก็มานึกได้ระหว่างคาบเรียนว่า ตอนเช้าเราสะดุ้งตื่นมารอบนึงนี่นา ก็เหนเข้าห้องน้ำไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้คิดไรคับ พอจบคาบด้วยความเหนี้ยวตัวผมเลยตรงกลับห้องเลยซึ่งเพื่อนผมไปแวะกินข้าวก่อนผมเลยแยกกันมา มาถึงห้องประตูห้องก็ยังมีกุญแจไรล้อกปกติดี แต่ก็ผมสิ่งผิดสังเกตุเมื่อเปิดเข้าไปพบว่า ผ้าห่องที่เพื่อนผมพับไว้ มันยับ ไม่เป็นระเบียบ เหมือนมีคนมานอน ผมยืนยันว่าเพื่อนไม่ได้กลับมาก่อนแน่นอนเพราะก่อนขึ้นห้องมันยังโทรมาถามเลยว่าฝากซื้อมั๊ย ละพอมองไปที่เตียงผม ผ้าห่มมันไปกองอยู่กับพื้น ตกใจพอสมควรเลย ก็เลยรีบๆอาบน้ำ ละไปอยุ่ห้องเพื่อนที่ตรงข้ามกัน ก็ไปนอนเล่นนอนคุยกัน 3 คน เพื่อนผมก็กวาดห้องละอยู่ดีๆพูดขึ้นมาว่า
คืนนั้นเล่นเอาไม่มีใครกล้านอนเลยไปสุมหัวนอนด้วยกัน ก็ไม่มีอะไร คืนต่อๆมา ต้องบอกก่อนว่าผมเป็นคนนอนดึกมาก ตี 3 ตี 4 เพื่อนนี่นอนตั้งแต่ 5 ทุ่ม ดึกบางทีผมได้ยินเสียงคนเดินมั่งวิ่งมั่ง ก็ได้แต่บ่นด่าในใจว่า ไม่หลับไม่นอนกันหรือไงหรือไปกินเหล้ามา ละเช้าวันนึงเพื่อนผมก็หน้าเครียดๆ ผมเลยถามว่าเป็นอะไรมันก็ตอบมาว่า เมื่อคืนเหมือนโดนอำว่ะ มันก็เล่าให้ฟังว่ามันตัวเกร็งๆขยับไม่ได้ละเหนเงาคนลางๆ ผมอึ้งไปเลย สุดสัปดาห์ก็หวาดห้อง ละก็รากฏว่ายังคงมีเส้นผมเหมือนเคย แต่มันเยอะขึ้น ตอนกวาดออกไปนอกห้องเลยไปเคาะห้องเพื่อน มันก็มองหน้าละถามว่า เหมือนกันปะวะ ผมก้มไปดูที่พื้น มันก็กวาดพอดี เยอะพอๆกันเลย แต่ก็ได้แต่ทำใจว่า ทำไงได้วะ ต้องอยู่อะ 55 ละก็มีเรื่องน่าตกใจเกิดขึ้น คือเพื่อนผมจะไปนอนที่อื่นมันเป็นคนตจว.แต่ทีบ้านที่นี่ด้วย เหมือนจะโดนพ่อสั่งให้ไปเฝ้าบ้านเพราะไม่มีคนอยู่ อาทิตย์นึงจะมานอนหอก็ 2 3 วัน ผมงี้ใจเสียเลยครับ
พอเพื่อนผมย้ายออกไปผมก็นอนคนเดียว ใจคอไม่ค่อยจะดีอาศัยไปสิงห้องเพื่อนคับ 55 ละมันก้เริ่มแปลกขึ้นเรื่อยๆ บางคืนนอนๆอยู่ก็มีเสียงเดินบ้างไรบ้าง มีเสียงก๊อกแก๊กตรงหน้าต่าง เพดานบ้าง แต่ผมไม่ชอบเลยคือ เสียงเหมือนลูกแก้วตกพื้น นึกออกมั๊ยครับ เหมือนลูกแก้วที่ตกพื้นสูงๆละเด้งถี่ๆ ผมก็เคยไปหาอ่านมาว่าเป็นที่การสร้างตึกอะไรแบบนี้ ก็ใจชื้น แต่มันมาดังข้างๆหูข้างๆเตียงนี่สิครับ ให้ผมคิดไง T T ละก็มีเล่นคอมอยู่ใส่หูฟังเเพลง เล่นเกมส์ไปเรื่อยๆ ก็กินขนมไปด้วย ได้ยินแว่บๆ อยากกินหนม ผมนี่แน่ใจเลยว่าเสียงเด็กแน่ๆ ผมไล่ดูในคอม ผมเปิดแค่ winamp จะมีเสียงเด็กได้ไง ขนลุกเลยครับ คอมไรไม่ปิดละโดดขึ้นเตียงนอนเลยครับ พอเคลิ้มๆจะหลับได้ยินเบาๆ เป็นเสียงเด็ก ฮิๆ หัวเราะไรงี้ ก็หลับเลย
อีกหนึ่งเรื่องที่จำไม่ลืมครับ วันนั้นก็นั่งอ่านหน้งสือไปเรื่อยๆดึกละ ประมานตี3 ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู รอบแรกนึกว่าหูฝาดดึกแล้วก็ไม่สนใจ มันดังซ้ำอีก ก๊อกๆ เลยเดินไปเปิดดู อ้าวไม่มีใคร แต่นี่ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจครับ สิ่งที่ตกใจคือ พอชะโงกหน้าออกไปเท่านั้นแหละ... ไม่มีผีนะครับ แต่ภาพที่เห็นคือ ประชาชนในหอชั้นเดียวกันประมาน 5 6 ห้อง โผล่หน้ามาเจอกันที่ทางเดินพร้อมกับคำถามตะโกนๆมาว่า มาเคาะหรอ สัต๊นกันไปเลย ละทุกคนก็กลับเข้าห้องไปอย่างเงียบๆ ผมก็นอนเลย เปิดไฟด้วย นอนไปก็ฝันครับ จำฝันได้แม่นจิงๆตอนนี้ก็ยังจำได้ นึกละขนลุก ผมฝันว่าผมเห็นหอนี้แหละผมเดินไปตามทาง ทางจากที่จอดรถจะแคบๆมืดๆ พอใกล้ถึงบันไดจะมีห้องเล็กๆห้องนึง เล็กมากครับ ขนาดประมาณเตียง6ฟุต ประตูสีต่างจากพวกด้วย ไม่เข้าใจเหมือนกัน ละก็มีเสียงผญเบาๆว่า ที่นี่ ผมไม่เข้าใจอะไรเลย ก็ตื่น อาบน้ำจะไปเรียนลงมาพร้อมเพื่อนพอดี ก็เลยแอบมอง มันมีห้องที่ว่าจริงๆ ผมก็ถามเพื่อน เห้ย ห้องไรวะ เพื่อนก็บอกว่า ไม่เคยสังเกตเหมือนกันนึกว่าห้องนอน แต่มันแคบมากๆ ก้เลยมองๆหน้ากันไม่อยากถามไรต่อ กลัวไปหมดละคับตอนนั้น
มีอยู่วันนึงผมป่วยไม่ไปเรียน บ่ายๆนอนไข้ขึ้นอยู่ก้เบลอๆนะคับ ไม่รุ้เพราะพิษไข้หรือวว่าไง แต่ผมเห็นเป็นผญยืนอยุ่งหน้าประตูห้อง เป็นผญ ผมยาวๆ เป็นเงาๆแต่ก็พอรุ้ว่าเป็นผญ แต่ตอนนั้นคิดไรไม่ออกครับ จะกลัวรึจะยังไง มันเบลอไปหมดไข้สูงอยู่ พอเยนๆเพื่อนก็กลับมาก็ซื้อไรมาให้ผมกินก็นั่งคุยกัน เพื่อนมันเล่าว่า เมื่อคืนนอนๆอยุ่ได้ยินเสียงคนวิ่งที่ทางเดินวิ่งไปวิ่งกลับ มันก็รำคาญเพราะดึกแล้วก็เลยบ่นๆว่า ใครมาวิ่งวะ จะนอนไรงี้ เสียงเท้าก็เงียบไป แต่ได้เสียงเด็กหัวเราะกลับมาแทน จากการพูดคุยผมคิดว่าเสียงเด็กนั่นเหมือนผมเปี๊ยบเลย เวลาผ่านไปก็เจออะไรแบบนี้เรื่อยๆจนเริ่มชิน ละวันนึงมีโอกาสได้ไปคุยกับคนเก่าแถวนั้น เขาบอกว่าหอนี้มีมานานแล้ว นานมากเคยเป็นหอทั่วๆไปเปิดให้เช่านี่แหละ และก็เจ๊งไปร้างมาหลายปี ละฏ้นี่แหละพึ่งเห็นเด็กๆมาอยู่กัน เห็นทาสีใหม่ด้วยไรด้วย ผมก็อึ้งนิดๆ ไหนบอกว่าเป็นหอใหม่ไง ผมก็ได้แต่ยิ้มๆละก็ขอบคุณคุนป้าที่เล่าให้ฟัง อยู่ไปจนเทอมสองครับ ก็ตกลงกันจะย้ายออก วันที่ขนของกันก็เลยไปทำบุญด้วย ไม่รู้ที่ผ่านมาคืออะไรอาจจะคิดไปเองหรือว่าไงก็แล้วแต่ แต่ก็อุทิศให้เขาไป มีทั้งสังฆทานละขนมเป็นแพคๆ เสียงเด็กขอขนมยังติดหูอยุ่เลย 55 ก็ขอให้พวกเขามีความสุขขึ้นนะครับ
ปล. รุ่นน้องผมไปอยู่ต่อก็มาเล่าว่าเจออะไรคล้ายๆกันอยู่ ขอบคุณที่อ่านคับบ
ปล. 2 ผมมีเรื่องเล่าแนวนี้อีกเยอะ ถ้ายังไงจะมาเล่าอีกนะครับ แต่เรื่องนี้คงเบาสุดละ 55