เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้มาเรียนภาษาที่อังกฤษเปนเวลา4เดือนที่สถาบันสอนภาษาแห่งหนุ่งในแมนเชสเตอร์
1สัปดาห์ผ่านไปผมก็เหงาตามภาษาที่มาคนไม่เคยออกจากบ้านมาคนเดียวมันห่างจากคนที่ผมรักทุกคนเลยทั้งครอบครัว แฟน และก็เพื่อนเพราะที่สถาบันนี้ไม่มีคนไทยเลยภาษาอังกฤษผมก็ไม่เก่งซะด้วยเลยเหงาเป็นปกติ
เปิดเรียนมาวันจันทร์ในสัปดาห์ที่2ผมก็ไปเรียนตามปกตืครับล่ะก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอดูเหมือนพึ่งมาวันแรกน่าตาก็เฉยๆนะครับล่ะผมมองไปที่เธอผมก็คิดในใจว่าคนไทยป่าววะ? ผมไม่กล้าลองทักเพราะกลัวหน้าแตกเพราะว่าที่สถาบันนี้คนเอเชียเยอะมากผมเลยไม่คิดอะไรก็ไปเรียนตามปกติ
พอช่วงผมเรียนเสร็จผมก็เดินไปดูที่บอร์ดของสถาบันว่ามีใครเข้ามาเรียนใหม่บ้างในสัปดาห์นี้(ที่สถาบันจะมีบอร์ดบอกว่าภายในสัปดาห์นี้มีใครพึ่งเข้ามาเรียนใหม่บ้างและใครที่เรียนจบแล้วบ้าง) ทันใดนั้นผมก็มองไปที่บอร์ดคนที่เข้ามาใหม่ ผมเจอรูปเธออยู่บนบอร์ดและเขียนติดธงชาติไทย ผมเลยอุทานว่า''อ้าว!! นี่มันคนเมื่อเช้านี่หว่า คนไทยหรอวะเนี่ย"ผมเลยตั้งใจว่าจะต้องเจอเธอให้ได้เพราะจะได้มีเพื่อนเป็นคนไทยด้วยกัน^^ ทันใดนั้นเธอเดินออกมาจากห้องพอดีเลย เธอหันมามองหน้าผมต่างคนต่างมองและผมเลยทักไปก่อนว่า "สวัสดีครับคนไทยหรือเปล่าครับ?" เท่านั้นแหละครับเธอนี่แทบกรี๊ดเลย เธอตอบผมว่าใช่ๆ ดีใจมากเจอคนไทยแล้ว คนไทยหายากมากที่นี่5555+ ล้ะผมกับเธอก้ได้แลกเบอร์กับไลน์ไว้เพื่อจะได้ติดต่อกันตามปกติล่ะเราก้ได้รู้จักกันแต่เธอมาเรียนแค่3เดือน พอหลังจากนั้นเราก็ได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น ไปเที่ยวด้วยกัน ไปกินข้าวด้วยกัน ไปซื้อของเป็นเพื่อนเธอทุกวัน ไปทำอะไรด้วยกันตลอด2คน เราเจอกันทุกวันเว้นเสาร์อาทิตย์บางวันแต่เราก็ต่างมีแฟนด้วยกันแล้วทั้งคู่ เธอเป็นคนเฟรนลี่มาก น่ารัก ยิ้มเก่ง รอยยิ้มของเธอสดใสมากเวลาผมมองเธอทุกครั้งที่เธอยิ้ม^__^ ล่ะนั่นก็คือจุดเริ่มของความรู้สึกดีๆที่เรามีให้กัน เราคุยกันทุกวันจนมีวันนึงผมLine Video callไปหาเธอ เราก็คุยกันตามปกติแต่เธอชมผมขณะผมล้างจานอยู่ว่า ''แก วันนี้แกดูน่ารักอ่ะ วันนี้ทำไมแกหล่อวะ555+ จริงๆนะ" เธอพูดมาผมก็เขิลตามภาษาคนขี้อายอ่ะเนอะ^^ ผมก็เริ่มรู้สึกกับเธอมากขึ้นๆทุกวัน คือเราจะอยู่ด้วยกันตลอด2คนเวลาไปไหนมาไหนจนคนที่สถาบันเริ่มคิดว่าเราเป็นแฟนกัน อยู่มาวันหนึ่งเธอเอาผลไม้มาให้ผมตอนนั้นผมปลื้มมากเลยจริงๆเธอดูน่ารักขึ้นเรื่อยๆ(น่ารักขึ้นเรื่อยๆหรือเพราะว่าผมเริ่มชอบเค้า?) ล่ะมาอีกวันหนึ่งตอนนั้นเราอยู่ด้วยกันได้ประมาณ2เดือนได้แล้วเราสนิทกันมากขึ้นมากๆ จนมีวันนึงผมเดินไปหาเธอที่ห้องเธอกำลังจะกินChocolateอยู่เธอถามผม"ตัวเองกินมั้ย?)ผมก็บอกไม่เอาอ่ะเดี๋ยวไปกินข้าว ล่ะเธอก็พยายามบังคับให้ผมกิน และเธอก็ป้อนให้ผมกิน ทันใดนั้นช่วงที่กำลังป้อนกันความรู้สึกผมมันดีแบบบอกไม่ถูกเลย ใจเต้นเเรงมากจนเพื่อนในห้องเห็นก็เริ่มแซวกันว่าผม2คนเป็นแฟนกันเล่นซะทั้งเขิลและก็แก้ตัวว่าไม่ใช่ไปพร้อมๆกัน^^ เราสนิทกันมากจริงๆจนบางครั้งเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันเหมือนแฟนกันจริงๆผมว่าผมไม่ได้คิดไปคนเดียวแน่ๆสนิทกันจนแบบไปเที่ยวต่างเมืองล่ะนอนอยู่ในห้องเดียวกัน2คนที่โรงแรมถึง2ครั้ง ผมก็เคยถามเค้านะครับว่าทำไมถึงไว้ใจให้ผมมานอนด้วยขนาดนั้นนี้ เธอบอกเธอไว้ใจตัวเธอเองมากกว่า ผมนี่งงเลย5555+ แต่ผมก็ Gentleman พอก็ต่างคนต่างนอน ผมนอนบนโซฟา เธอนอนบนเตียง ความคิดหื่นๆไม่มีเลยในสมองของผมเพราะผมให้เกียรติที่เธอไว้ใจผม^^ เราไปเที่ยวด้วยกันบ่อยมากจนความผูกพันธ์ของเราเริ่มดีขึ้นๆเรื่อยๆ เวลาคุยกันจะเรียกแทนตัวว่า ตัวเอง - เค้า เหมือนแฟนกันเลยจนร้านอาหารไทยที่เราไปกินข้าวกันบ่อยๆถามกันถึง2ร้านว่า"น้อง2คนเป็นแฟนกันหรอคบกันมานานยัง?" OMG!!อึ้งเลยเจอคำถามนี้ผมกับเธอก็รีบปฏิเสธกันแบบเขิลๆว่าไม่ใช่ๆ เพื่อนกันครับ พี่ที่ร้านก็บอกมาอีกว่า"เห็นหน้าคล้ายกัน ล่ะมาด้วยกันตลอด ทำไรก็เหมือนเเฟนกันเลย^^" ในใจผมตอนนั้นคิดกับเธอเกินเพื่อนไปแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้อีกทีผมก้ยั้งความรู้สึกนี้ไว้ไม่ได้แล้วครับ จนมาถึงอาทิตย์สุดท้ายที่เธอจะต้องกลับไทยแล้ว ผมเลยทำของขวัญชิ้นหนึ่งก็คือ"หนังสือการ์ตูน" คือผมเป็นคนวาดรูปเกี่ยวกับความทรงจำต่างๆระหว่างผมและเธอที่อยู่ด้วยกันที่นี้ผ่านหนังสือเล่มนั้นเพราะสำหรับผมแล้ว "ความทรงจำนั้น มีค่ามากกว่าสิ่งของ" ผมจึงเลือกที่จะทำมันขึ้นมา วันอังคารในสัปดาห์นั้นเป็นวันสอบวันสุดท้ายของเธอที่สถาบัน แต่ผมไม่ได้ไปเรียนโดยที่ผมอ้างเธอว่าไม่สบาย เธอก็บอกผมว่าออกมากินข้าวเที่ยงด้วยกันมั้ย? ผมบอกไม่ไปเพราะลุกไม่ไหว พอหลังจากนั้นเธอก็คุยกับผมน้อยลงจนตอนกลางคืนผมก็ถามเธอว่าสอบเป็นไงบ้าง บลาๆๆ ล่ะก้ถามว่าพรุ่งนี้ตัวเองมาเรียนมั้ย? เธอปฏิเสธผมทุกอย่างล่ะเธอบอกผมว่า "ทีเค้าอยากให้แกออกมา แกยังไม่ออกมาหาเลย"ลักษณะเหมือนโกรธหรืองอลผมนี่แหละ ผมก็ง้อจนเธอเป็นปกติ
ทุกคืนผมจะนั่งวาดการ์ตูนของเรา2คนลงหนังสือทุกวันเอาที่จะเอาให้ได้มากที่สุด พอก่อนเธอกลับ1วันเธอบอกผมว่า วันนี้ขอออกมากินข้าวด้วยกันอีกนะล่ะก็ไปดูหนังกัน(ผมก็ต้องการที่จะใช้เวลาอยู่กับเค้าให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้เหมือนกัน) ล่ะผมก็ไปส่งเธอที่บ้าน พอถึงวันที่เธอต้องกลับผมก็รีบไปรับเธอที่บ้านเพื่อที่จะไปส่งเธอที่สนามบิน ตลอดทางผมรู้สึกใจหายแบบแปลกๆว่าเค้ากำลังจะไปแล้วผมคงคิดถึงเธอแน่ๆ พอก่อนเธอจะเข้าประตูไปผมได้ให้ของขวัญผมกับเธอเธอบอกผมว่า แกนี่ชอบเซอร์ไพส์ตลอดเลยนะ และผมก็หันไปบอกกับเธอว่า "ตัวเองเดี๋ยว!! ขออะไรก่อนไปได้มั้ย? เค้าขอกอดตัวเองหน่อย" จากนั้นเธอก็วิ่งเข้ามากอดผม ผมกอดเธอแน่นมาก แบบไม่อยากให้เธอไปไหนเลยจริงๆ พอเสร็จเธอก็เดินเข้าไป หลังจากนั้นที่ผมกำลังคิดถึงเธออยู่ก่อนเธอจะขึ้นเครื่องเธอได้โทรมาหาผม ล่ะบอกว่าแกขึ้นรถยังเป็นไงบ้าง? เราคุยกันได้แค่2นาที ก่อนวางสายเธอพูดกับผมว่า "ตัวเอง เค้ารักตัวเองนะจุฟๆ คิดถึงมากนะจุฟๆ ดูแลตัวเองด้วยนะถ้าถึงไทยเค้าจะรีบไลน์หา" หลังจากตอนนั้นผมก้ตอบเธอไปแบบไม่กลัวอะไรเลยบอกหมดเลยว่า รักเธอนะ คิดถึงเธอมากๆเหมือนกัน ดูแลตัวเองด้วย ล่ะผมก็ร้องไห้ออกมาเลย ผมคิดในใจว่า3เดือนระหว่างเรา2คนทำไมมันเร็วมากขนาดนี้ อยากมีเวลาอยู่ด้วยกันให้นานและมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่คงไม่ได้เพราะก็ต่างคนต่างมีแฟนแล้ว
ผมรู้นะครับว่าสิ่งที่ผมคิดนั้นมันผิดต่อเเฟนของผมและแฟนของเธอ คือผมห้ามความรู้สึกที่ไม่ให้ใจมันรักเธอไม่ได้จริงๆครับ ผมควรทำยังไงดี ความรู้สึกของผมตอนนี้มีแต่เธอคนเดียวจริงๆ ผมรักเธอไปเกินเพื่อนจริงๆแล้วใช่มั้ยครับ ต้องทำยังไงถึงจะห้ามใจของผมไม่ให้เขวไปมากกว่านี้แล้วครับ ใครมีความคิดเห็นอย่างไรช่วยบอกด้วยนะครับ ตอนนี้ผมยังอยู่ที่อังกฤษและผมก็ยังคิดถึงเธออยู่ทุกวันเลยครับ
แอบรักเพื่อนขณะที่มาเรียนที่ต่างประเทศด้วยกันทำยังไงดีครับ? เพราะต่างคนก็ต่างมีแฟนแล้ว T^T
1สัปดาห์ผ่านไปผมก็เหงาตามภาษาที่มาคนไม่เคยออกจากบ้านมาคนเดียวมันห่างจากคนที่ผมรักทุกคนเลยทั้งครอบครัว แฟน และก็เพื่อนเพราะที่สถาบันนี้ไม่มีคนไทยเลยภาษาอังกฤษผมก็ไม่เก่งซะด้วยเลยเหงาเป็นปกติ
เปิดเรียนมาวันจันทร์ในสัปดาห์ที่2ผมก็ไปเรียนตามปกตืครับล่ะก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอดูเหมือนพึ่งมาวันแรกน่าตาก็เฉยๆนะครับล่ะผมมองไปที่เธอผมก็คิดในใจว่าคนไทยป่าววะ? ผมไม่กล้าลองทักเพราะกลัวหน้าแตกเพราะว่าที่สถาบันนี้คนเอเชียเยอะมากผมเลยไม่คิดอะไรก็ไปเรียนตามปกติ
พอช่วงผมเรียนเสร็จผมก็เดินไปดูที่บอร์ดของสถาบันว่ามีใครเข้ามาเรียนใหม่บ้างในสัปดาห์นี้(ที่สถาบันจะมีบอร์ดบอกว่าภายในสัปดาห์นี้มีใครพึ่งเข้ามาเรียนใหม่บ้างและใครที่เรียนจบแล้วบ้าง) ทันใดนั้นผมก็มองไปที่บอร์ดคนที่เข้ามาใหม่ ผมเจอรูปเธออยู่บนบอร์ดและเขียนติดธงชาติไทย ผมเลยอุทานว่า''อ้าว!! นี่มันคนเมื่อเช้านี่หว่า คนไทยหรอวะเนี่ย"ผมเลยตั้งใจว่าจะต้องเจอเธอให้ได้เพราะจะได้มีเพื่อนเป็นคนไทยด้วยกัน^^ ทันใดนั้นเธอเดินออกมาจากห้องพอดีเลย เธอหันมามองหน้าผมต่างคนต่างมองและผมเลยทักไปก่อนว่า "สวัสดีครับคนไทยหรือเปล่าครับ?" เท่านั้นแหละครับเธอนี่แทบกรี๊ดเลย เธอตอบผมว่าใช่ๆ ดีใจมากเจอคนไทยแล้ว คนไทยหายากมากที่นี่5555+ ล้ะผมกับเธอก้ได้แลกเบอร์กับไลน์ไว้เพื่อจะได้ติดต่อกันตามปกติล่ะเราก้ได้รู้จักกันแต่เธอมาเรียนแค่3เดือน พอหลังจากนั้นเราก็ได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น ไปเที่ยวด้วยกัน ไปกินข้าวด้วยกัน ไปซื้อของเป็นเพื่อนเธอทุกวัน ไปทำอะไรด้วยกันตลอด2คน เราเจอกันทุกวันเว้นเสาร์อาทิตย์บางวันแต่เราก็ต่างมีแฟนด้วยกันแล้วทั้งคู่ เธอเป็นคนเฟรนลี่มาก น่ารัก ยิ้มเก่ง รอยยิ้มของเธอสดใสมากเวลาผมมองเธอทุกครั้งที่เธอยิ้ม^__^ ล่ะนั่นก็คือจุดเริ่มของความรู้สึกดีๆที่เรามีให้กัน เราคุยกันทุกวันจนมีวันนึงผมLine Video callไปหาเธอ เราก็คุยกันตามปกติแต่เธอชมผมขณะผมล้างจานอยู่ว่า ''แก วันนี้แกดูน่ารักอ่ะ วันนี้ทำไมแกหล่อวะ555+ จริงๆนะ" เธอพูดมาผมก็เขิลตามภาษาคนขี้อายอ่ะเนอะ^^ ผมก็เริ่มรู้สึกกับเธอมากขึ้นๆทุกวัน คือเราจะอยู่ด้วยกันตลอด2คนเวลาไปไหนมาไหนจนคนที่สถาบันเริ่มคิดว่าเราเป็นแฟนกัน อยู่มาวันหนึ่งเธอเอาผลไม้มาให้ผมตอนนั้นผมปลื้มมากเลยจริงๆเธอดูน่ารักขึ้นเรื่อยๆ(น่ารักขึ้นเรื่อยๆหรือเพราะว่าผมเริ่มชอบเค้า?) ล่ะมาอีกวันหนึ่งตอนนั้นเราอยู่ด้วยกันได้ประมาณ2เดือนได้แล้วเราสนิทกันมากขึ้นมากๆ จนมีวันนึงผมเดินไปหาเธอที่ห้องเธอกำลังจะกินChocolateอยู่เธอถามผม"ตัวเองกินมั้ย?)ผมก็บอกไม่เอาอ่ะเดี๋ยวไปกินข้าว ล่ะเธอก็พยายามบังคับให้ผมกิน และเธอก็ป้อนให้ผมกิน ทันใดนั้นช่วงที่กำลังป้อนกันความรู้สึกผมมันดีแบบบอกไม่ถูกเลย ใจเต้นเเรงมากจนเพื่อนในห้องเห็นก็เริ่มแซวกันว่าผม2คนเป็นแฟนกันเล่นซะทั้งเขิลและก็แก้ตัวว่าไม่ใช่ไปพร้อมๆกัน^^ เราสนิทกันมากจริงๆจนบางครั้งเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันเหมือนแฟนกันจริงๆผมว่าผมไม่ได้คิดไปคนเดียวแน่ๆสนิทกันจนแบบไปเที่ยวต่างเมืองล่ะนอนอยู่ในห้องเดียวกัน2คนที่โรงแรมถึง2ครั้ง ผมก็เคยถามเค้านะครับว่าทำไมถึงไว้ใจให้ผมมานอนด้วยขนาดนั้นนี้ เธอบอกเธอไว้ใจตัวเธอเองมากกว่า ผมนี่งงเลย5555+ แต่ผมก็ Gentleman พอก็ต่างคนต่างนอน ผมนอนบนโซฟา เธอนอนบนเตียง ความคิดหื่นๆไม่มีเลยในสมองของผมเพราะผมให้เกียรติที่เธอไว้ใจผม^^ เราไปเที่ยวด้วยกันบ่อยมากจนความผูกพันธ์ของเราเริ่มดีขึ้นๆเรื่อยๆ เวลาคุยกันจะเรียกแทนตัวว่า ตัวเอง - เค้า เหมือนแฟนกันเลยจนร้านอาหารไทยที่เราไปกินข้าวกันบ่อยๆถามกันถึง2ร้านว่า"น้อง2คนเป็นแฟนกันหรอคบกันมานานยัง?" OMG!!อึ้งเลยเจอคำถามนี้ผมกับเธอก็รีบปฏิเสธกันแบบเขิลๆว่าไม่ใช่ๆ เพื่อนกันครับ พี่ที่ร้านก็บอกมาอีกว่า"เห็นหน้าคล้ายกัน ล่ะมาด้วยกันตลอด ทำไรก็เหมือนเเฟนกันเลย^^" ในใจผมตอนนั้นคิดกับเธอเกินเพื่อนไปแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้อีกทีผมก้ยั้งความรู้สึกนี้ไว้ไม่ได้แล้วครับ จนมาถึงอาทิตย์สุดท้ายที่เธอจะต้องกลับไทยแล้ว ผมเลยทำของขวัญชิ้นหนึ่งก็คือ"หนังสือการ์ตูน" คือผมเป็นคนวาดรูปเกี่ยวกับความทรงจำต่างๆระหว่างผมและเธอที่อยู่ด้วยกันที่นี้ผ่านหนังสือเล่มนั้นเพราะสำหรับผมแล้ว "ความทรงจำนั้น มีค่ามากกว่าสิ่งของ" ผมจึงเลือกที่จะทำมันขึ้นมา วันอังคารในสัปดาห์นั้นเป็นวันสอบวันสุดท้ายของเธอที่สถาบัน แต่ผมไม่ได้ไปเรียนโดยที่ผมอ้างเธอว่าไม่สบาย เธอก็บอกผมว่าออกมากินข้าวเที่ยงด้วยกันมั้ย? ผมบอกไม่ไปเพราะลุกไม่ไหว พอหลังจากนั้นเธอก็คุยกับผมน้อยลงจนตอนกลางคืนผมก็ถามเธอว่าสอบเป็นไงบ้าง บลาๆๆ ล่ะก้ถามว่าพรุ่งนี้ตัวเองมาเรียนมั้ย? เธอปฏิเสธผมทุกอย่างล่ะเธอบอกผมว่า "ทีเค้าอยากให้แกออกมา แกยังไม่ออกมาหาเลย"ลักษณะเหมือนโกรธหรืองอลผมนี่แหละ ผมก็ง้อจนเธอเป็นปกติ
ผมรู้นะครับว่าสิ่งที่ผมคิดนั้นมันผิดต่อเเฟนของผมและแฟนของเธอ คือผมห้ามความรู้สึกที่ไม่ให้ใจมันรักเธอไม่ได้จริงๆครับ ผมควรทำยังไงดี ความรู้สึกของผมตอนนี้มีแต่เธอคนเดียวจริงๆ ผมรักเธอไปเกินเพื่อนจริงๆแล้วใช่มั้ยครับ ต้องทำยังไงถึงจะห้ามใจของผมไม่ให้เขวไปมากกว่านี้แล้วครับ ใครมีความคิดเห็นอย่างไรช่วยบอกด้วยนะครับ ตอนนี้ผมยังอยู่ที่อังกฤษและผมก็ยังคิดถึงเธออยู่ทุกวันเลยครับ