ยินดีต้อนรับทุกท่าน มีเรื่อง ตลก ขำขัน อกหัก รักคุด ผ่าฟันคุต ปวดตับ มาเล่าสู่กันฟังค่ะ
...เรียน...
คุณ กุลมิตรา ฝ่ายศาสนา
คุณ Bit_Bloom ฝ่ายประชาสัมพันธ์คนสวยยย
คุณ เจมส์บอน007 หรือ พี่โดม ฝ่ายต้อนรับส่วนหน้า
คุณ โอ้ ฝ่ายปฏิบัติการขับกล่อมและบรรเลง
สวัสดีสมาชิกห้องราชดำเนินทุกท่านค่ะ..
นิทานเซ็น
มียายแก่คนหนึ่งเป็นโยมอุปัฏฐากของภิกษุองค์หนึ่ง พระองค์นี้ไม่ลำบากในการปฏิบัติภาวนาอะไรเลย
ในที่สุดเวลาล่วงเลยมา 20 ปี ยายแก่คนนี้ก็สงสัยว่า ภิกษุองค์นี้ได้อะไรเป็นผลสำเร็จของการปฏิบัติบ้างไหม
คุ้มกับการส่งข้าวปลาอาหารมา 20 ปี หรือไม่
แกก็คิดหนทางพิสูจน์ โดยให้หญิงสาวรูปร่างหน้าตายั่วยวนไปหาพระองค์นั้น
บอกว่าไปที่นั่น แล้วให้ไปกอดพระองค์นั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ทำตาม
พระองค์นั้นพูดเป็นคำกลอนขึ้นมาว่า
“ต้นไม้แก่ใบโกร๋นบนยอดผา ฤดูหนาวทั้งคราวลมระดมมา อย่ามัวหาไออุ่น แม่คุณเอย”
พูดอย่างนั้นแล้วไม่พูดอะไรอีก ไม่มีอะไรที่จะพูดกันรู้เรื่องอีก
หญิงสาวก็กลับมาเล่าให้ยายแก่ฟัง ยายแก่ก็โมโห พูดด้วยเสียงอันดังว่า
“ฉันเลี้ยงไอ้หมอนี่มาตั้ง 20 ปี มันไม่มีอะไรเลย แม้จะเพียงแสดงความเมตตาออกมาสัดนิดก็ไม่มี
ถึงแม้จะไม่สนองความต้องการทางกิเลสของเขา ก็ควรแสดงความเมตตากรุณา หรือขอบคุณบ้าง
นั่นแสดงว่า เขาไม่มีคุณธรรมอะไรเลย” แล้วยายแก่ก็เผากุฏิ และไม่ส่งเสียอาหารอีกต่อไป
ท่านคิดอย่างไร คิดอย่างเดียวกับยายแก่นั่นหรือไม่ หรือเห็นว่าภิกษุองค์นั้นทำถูกต้องแล้ว ???
ที่มา: นิทานเซ็น เล่าโดยท่านพุทธทาสภิกขุ 2505
(กุลมิตรา เป็น จขกท เฉพาะกิจ แทน ท่านประธานสวยค่ะ)
"รอวันฟ้าใส ...กลุ่มอดีตคนเคยสวยรักประชาธิปไตย นอนตะแคงจนตาแข็ง"
...มุมนี้อารมณ์ดี..."รอวันฟ้าใส...กลุ่มอดีตคนเคยสวยรักประชาธิปไตย นอนตะแคงจนตาแข็ง" ... 19 ธ ค. 2557...!!!
...เรียน...
คุณ กุลมิตรา ฝ่ายศาสนา
คุณ Bit_Bloom ฝ่ายประชาสัมพันธ์คนสวยยย
คุณ เจมส์บอน007 หรือ พี่โดม ฝ่ายต้อนรับส่วนหน้า
คุณ โอ้ ฝ่ายปฏิบัติการขับกล่อมและบรรเลง
สวัสดีสมาชิกห้องราชดำเนินทุกท่านค่ะ..
นิทานเซ็น
มียายแก่คนหนึ่งเป็นโยมอุปัฏฐากของภิกษุองค์หนึ่ง พระองค์นี้ไม่ลำบากในการปฏิบัติภาวนาอะไรเลย
ในที่สุดเวลาล่วงเลยมา 20 ปี ยายแก่คนนี้ก็สงสัยว่า ภิกษุองค์นี้ได้อะไรเป็นผลสำเร็จของการปฏิบัติบ้างไหม
คุ้มกับการส่งข้าวปลาอาหารมา 20 ปี หรือไม่
แกก็คิดหนทางพิสูจน์ โดยให้หญิงสาวรูปร่างหน้าตายั่วยวนไปหาพระองค์นั้น
บอกว่าไปที่นั่น แล้วให้ไปกอดพระองค์นั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ทำตาม
พระองค์นั้นพูดเป็นคำกลอนขึ้นมาว่า
“ต้นไม้แก่ใบโกร๋นบนยอดผา ฤดูหนาวทั้งคราวลมระดมมา อย่ามัวหาไออุ่น แม่คุณเอย”
พูดอย่างนั้นแล้วไม่พูดอะไรอีก ไม่มีอะไรที่จะพูดกันรู้เรื่องอีก
หญิงสาวก็กลับมาเล่าให้ยายแก่ฟัง ยายแก่ก็โมโห พูดด้วยเสียงอันดังว่า
“ฉันเลี้ยงไอ้หมอนี่มาตั้ง 20 ปี มันไม่มีอะไรเลย แม้จะเพียงแสดงความเมตตาออกมาสัดนิดก็ไม่มี
ถึงแม้จะไม่สนองความต้องการทางกิเลสของเขา ก็ควรแสดงความเมตตากรุณา หรือขอบคุณบ้าง
นั่นแสดงว่า เขาไม่มีคุณธรรมอะไรเลย” แล้วยายแก่ก็เผากุฏิ และไม่ส่งเสียอาหารอีกต่อไป
ท่านคิดอย่างไร คิดอย่างเดียวกับยายแก่นั่นหรือไม่ หรือเห็นว่าภิกษุองค์นั้นทำถูกต้องแล้ว ???
ที่มา: นิทานเซ็น เล่าโดยท่านพุทธทาสภิกขุ 2505
(กุลมิตรา เป็น จขกท เฉพาะกิจ แทน ท่านประธานสวยค่ะ)