เรื่องสั้นหน้าเดียว : วงกลม
ผมแทบไม่เคยแยกคำว่า ความรัก ลุ่มหลง คลั่งไคล้ อะไรพวกนี้สักที ด้วยไม่เห็นความจำเป็นเพราะอาจเป็นคนดื้อ โอหัง และแปลกแยกจากคนอื่นๆ มาตั้งแต่เล็ก คำนิยามที่ได้รับจากคนรัก หรือคนเคยรักของผมก็ไม่ค่อยเป็นเอกภาพไปในทิศทางเดียวกันสักเท่าไร เป็นไปได้เธออาจไม่ได้พูดตรง ๆ เช่นเดียวกับผมไม่ได้พูดตรง ๆ กับเธอทั้งหมด ทั้งที่ผมก็เป็นคนตรงไปตรงมาจนบางหนเกลียดตัวเองไปหลายวัน แต่ในความรักหรือในหัวใจมนุษย์อย่างผมคงลึกลับซับซ้อนเกินไป หรือ ราบเรียบ โล่งไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับพวกเธอก็ได้
การพบพานกันของผมกับพวกเธอมันดูเหมือนเรื่องบังเอิญ เหมือนฉากในนวนิยายรักหวานหยดย้อย เหมือนภาพยนตร์โรแมนติก เสียแต่ว่ามันจะยาวเฟื้อยหรือสั้นจนใจวูบหล่นหายขนาดไหนเท่านั้นเอง มีคนเคยพูดว่าระหว่างเราคงเป็นเรื่องที่มีใครสักคนเขียนบทเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ผมได้ฟังได้แต่ยิ้ม ๆ ไม่กล้ารับสมอ้าง แม้ผมจะมั่นใจในการเริ่มแสวงหาเส้นทางเดินไปให้ถึงหัวใจ หากแต่ตอนจบผมไม่ได้เขียนมันด้วยมือผมเองสักที มันล้วนเป็นไปตามที่มันจะเป็น จบอย่างที่มันจะจบ ยืดเยื้อ อีรุงตุงนังอย่างที่มันจะยุ่งเหยิงจนสาแก่ใจ บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรตอนนั้น โปรดอย่าได้ตั้งคำถามทำนองว่าทุกข์หรือสุขกับผมเลย เพราะเรื่องรักใคร่ขนาดจบลงสิ้นสนิทปิดฉากเสน่หา ผมก็ไม่เคยรู้สึกรังเกียจกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมาเลยสักครั้ง ไม่ว่าจะเจ็บปวดรวดร้าวเพียงไหน
เว้นแต่คราวนี้ "ถ้าคนหนึ่งรัก แต่อีกคนไม่ได้รัก ต่อให้เจอกันเป็นล้านครั้งก็ไม่มีวันเป็นคู่แท้กันได้" เธอพูดกับผมด้วยประโยคเดียวกับในหนัง แล้วเธอก็จบความสัมพันธ์กับผมพร้อมกับหนังเรื่องนั้น ผมเดินลงไปทางซ้ายไปแอบมองเธอ เธอเดินจากผมไปทางขวา ไม่เห็นตรงกับชื่อหนังเลย นาทีนั้นเหมือนใครมาดับตะเกียงแห่งความโอหังของผม ผมบอกตัวเองว่าเราต่างควรจะมีเวลาของตัวเองเพื่อทบทวน เธออาจจะต้องใช้เวลาสักคืนสองคืนไปนั่งนึกว่าเราพบเจอกันมากี่ครั้งก่อนหน้า ผมยังไม่เคยนับหนึ่งถึงล้าน คนปกติดีก็คงไม่มีใครเขาทำกันแน่ ๆ ช่างปะไรผมมันคนประหลาด ผมจะเริ่มนับหนึ่งกับเธออีกครั้งจะขอเป็นคู่แท้ก่อนการพบกันครั้งที่ล้านให้ได้
เรื่องสั้น : วงกลม
ผมแทบไม่เคยแยกคำว่า ความรัก ลุ่มหลง คลั่งไคล้ อะไรพวกนี้สักที ด้วยไม่เห็นความจำเป็นเพราะอาจเป็นคนดื้อ โอหัง และแปลกแยกจากคนอื่นๆ มาตั้งแต่เล็ก คำนิยามที่ได้รับจากคนรัก หรือคนเคยรักของผมก็ไม่ค่อยเป็นเอกภาพไปในทิศทางเดียวกันสักเท่าไร เป็นไปได้เธออาจไม่ได้พูดตรง ๆ เช่นเดียวกับผมไม่ได้พูดตรง ๆ กับเธอทั้งหมด ทั้งที่ผมก็เป็นคนตรงไปตรงมาจนบางหนเกลียดตัวเองไปหลายวัน แต่ในความรักหรือในหัวใจมนุษย์อย่างผมคงลึกลับซับซ้อนเกินไป หรือ ราบเรียบ โล่งไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับพวกเธอก็ได้
การพบพานกันของผมกับพวกเธอมันดูเหมือนเรื่องบังเอิญ เหมือนฉากในนวนิยายรักหวานหยดย้อย เหมือนภาพยนตร์โรแมนติก เสียแต่ว่ามันจะยาวเฟื้อยหรือสั้นจนใจวูบหล่นหายขนาดไหนเท่านั้นเอง มีคนเคยพูดว่าระหว่างเราคงเป็นเรื่องที่มีใครสักคนเขียนบทเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ผมได้ฟังได้แต่ยิ้ม ๆ ไม่กล้ารับสมอ้าง แม้ผมจะมั่นใจในการเริ่มแสวงหาเส้นทางเดินไปให้ถึงหัวใจ หากแต่ตอนจบผมไม่ได้เขียนมันด้วยมือผมเองสักที มันล้วนเป็นไปตามที่มันจะเป็น จบอย่างที่มันจะจบ ยืดเยื้อ อีรุงตุงนังอย่างที่มันจะยุ่งเหยิงจนสาแก่ใจ บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรตอนนั้น โปรดอย่าได้ตั้งคำถามทำนองว่าทุกข์หรือสุขกับผมเลย เพราะเรื่องรักใคร่ขนาดจบลงสิ้นสนิทปิดฉากเสน่หา ผมก็ไม่เคยรู้สึกรังเกียจกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมาเลยสักครั้ง ไม่ว่าจะเจ็บปวดรวดร้าวเพียงไหน
เว้นแต่คราวนี้ "ถ้าคนหนึ่งรัก แต่อีกคนไม่ได้รัก ต่อให้เจอกันเป็นล้านครั้งก็ไม่มีวันเป็นคู่แท้กันได้" เธอพูดกับผมด้วยประโยคเดียวกับในหนัง แล้วเธอก็จบความสัมพันธ์กับผมพร้อมกับหนังเรื่องนั้น ผมเดินลงไปทางซ้ายไปแอบมองเธอ เธอเดินจากผมไปทางขวา ไม่เห็นตรงกับชื่อหนังเลย นาทีนั้นเหมือนใครมาดับตะเกียงแห่งความโอหังของผม ผมบอกตัวเองว่าเราต่างควรจะมีเวลาของตัวเองเพื่อทบทวน เธออาจจะต้องใช้เวลาสักคืนสองคืนไปนั่งนึกว่าเราพบเจอกันมากี่ครั้งก่อนหน้า ผมยังไม่เคยนับหนึ่งถึงล้าน คนปกติดีก็คงไม่มีใครเขาทำกันแน่ ๆ ช่างปะไรผมมันคนประหลาด ผมจะเริ่มนับหนึ่งกับเธออีกครั้งจะขอเป็นคู่แท้ก่อนการพบกันครั้งที่ล้านให้ได้