ผมเป็นต่างจังหวัดมาพบกับคนต่างจังหวัดที่เมืองหลวงโดยบังเอิญ ต่างคนต่างชอบพอกันวินาทีที่เจอกัน แล้วต่อมาก็มีไรกันเลย เพราะความต้องการเหมือนกัน ถึงบัดนี้เราคบกันมา สักพักแล้ว แต่มีบางอย่างที่เราสองคนไม่เหมือนกัน คือ ความหลายใจ
ตัวผมเอง ไม่ได้เป้นคนหลายใจ (ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ) แต่ตัวเขา เป็นคนหลายใจมาก เพราะเขาพูดและแสดงให้ผมเห็นว่าเขาคุยกับอีกหลายๆคน ซึ่งคนที่เขาคุย เขาจีบเป้นแฟนหมด ส่วนผมกับเขาก็แฟนกัน แต่เป็นแบบไม่เต็มใจ (ในความรู้สึกผมนะคือ เราไม่ใช่แฟนกัน แต่ทำตัวเหมือนแฟนกัน ผมคิดกับเขาแค่เพื่อนเท่านั้น เพราะระยะเวลาเราสั้นมากในการคบกันเพื่อเป็นแฟน) แต่เขาก็คงคิดว่าผมเป็นแฟนเขาแล้ว และผมเดาว่า มีอีกสิ่งนึง ที่ทำให้เราสองคนคบกันได้จนถึงวันนี้ คือ ความรักแบบรักสนุกแต่ผูกพัน
หลายครั้ง เขาเคยบอกว่า เขาคุยกับใคร ใครก็ติดเขาทุกคน เขาไม่กล้าปฏิเสธใครสักคน เลยรับไว้หมดทุกคน แต่ไม่เดือดร้อนกันสักคน เพราะอะไรนั่นเหรอ เพราะแต่ละคน เจ้าชู้เหมือนกัน เจ้าชู้คบเจ้าชู้ มันเลยไม่เดือดร้อนกันไง (ยกเว้นผมน่ะ ผมเคยจะทำบ้าง แต่ทำไม่ได้นาน เพราะความเจ้าชู้ไม่ใช้นิสัยผม)
ผมคิดว่าสักวัน ผมกับเขาก็เลิกรา อาจจะด้วยเวรกรรม หรืออะไรบางอย่างที่จะทำให้เราลืมเขาไป เพราะเรามีลางว่าสุดท้ายผมต้องลืมเขาไปแน่นอน ซึ่งก็ตรงกับคำพูดเขาที่เขาเคยพูดไว้คือ เจอทุกราย หายทุกราย ... ผมเลยคิดว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเหล่านี้ ไม่รู้จักพอในความรัก
ตอนนี้ ผมกับเขาก็คบกันไปเรื่อยๆ ผมพยายามจะช่วยเขาให้เขาคิดได้กลับตัวได้บ้าง เท่าที่ผมจะทำให้ได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับนิสัยและสันดาน ความคิดของเขาด้วย ผมว่าถ้าเขาไม่เลิกทำ อีกหน่อยเขาไม่เหลือใครสักคน ถึงตอนนี้เขาจะมีความสุขกับคนใหม่ๆหน้าใหม่ๆเรื่อยๆ แต่ผมรู้อย่างหนึ่งว่า คนที่เขาคุยมีแต่หน้าใหม่ๆ ซึ่งคนเก่าๆหายไปทีละคน (อาจรวมผมด้วย)
ผมไม่รู้จะทำไงดีน่ะ ถ้าผมบอกเขาตรงๆ เขาจะโกรธผมมั้ย ผมอยากช่วยเขาจริงๆ ขอคำแนะนำด้วยครับ
ปล.ชช
ถ้ามีความรักแบบนี้ จะทำอย่างไรได้บ้าง
ตัวผมเอง ไม่ได้เป้นคนหลายใจ (ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ) แต่ตัวเขา เป็นคนหลายใจมาก เพราะเขาพูดและแสดงให้ผมเห็นว่าเขาคุยกับอีกหลายๆคน ซึ่งคนที่เขาคุย เขาจีบเป้นแฟนหมด ส่วนผมกับเขาก็แฟนกัน แต่เป็นแบบไม่เต็มใจ (ในความรู้สึกผมนะคือ เราไม่ใช่แฟนกัน แต่ทำตัวเหมือนแฟนกัน ผมคิดกับเขาแค่เพื่อนเท่านั้น เพราะระยะเวลาเราสั้นมากในการคบกันเพื่อเป็นแฟน) แต่เขาก็คงคิดว่าผมเป็นแฟนเขาแล้ว และผมเดาว่า มีอีกสิ่งนึง ที่ทำให้เราสองคนคบกันได้จนถึงวันนี้ คือ ความรักแบบรักสนุกแต่ผูกพัน
หลายครั้ง เขาเคยบอกว่า เขาคุยกับใคร ใครก็ติดเขาทุกคน เขาไม่กล้าปฏิเสธใครสักคน เลยรับไว้หมดทุกคน แต่ไม่เดือดร้อนกันสักคน เพราะอะไรนั่นเหรอ เพราะแต่ละคน เจ้าชู้เหมือนกัน เจ้าชู้คบเจ้าชู้ มันเลยไม่เดือดร้อนกันไง (ยกเว้นผมน่ะ ผมเคยจะทำบ้าง แต่ทำไม่ได้นาน เพราะความเจ้าชู้ไม่ใช้นิสัยผม)
ผมคิดว่าสักวัน ผมกับเขาก็เลิกรา อาจจะด้วยเวรกรรม หรืออะไรบางอย่างที่จะทำให้เราลืมเขาไป เพราะเรามีลางว่าสุดท้ายผมต้องลืมเขาไปแน่นอน ซึ่งก็ตรงกับคำพูดเขาที่เขาเคยพูดไว้คือ เจอทุกราย หายทุกราย ... ผมเลยคิดว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเหล่านี้ ไม่รู้จักพอในความรัก
ตอนนี้ ผมกับเขาก็คบกันไปเรื่อยๆ ผมพยายามจะช่วยเขาให้เขาคิดได้กลับตัวได้บ้าง เท่าที่ผมจะทำให้ได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับนิสัยและสันดาน ความคิดของเขาด้วย ผมว่าถ้าเขาไม่เลิกทำ อีกหน่อยเขาไม่เหลือใครสักคน ถึงตอนนี้เขาจะมีความสุขกับคนใหม่ๆหน้าใหม่ๆเรื่อยๆ แต่ผมรู้อย่างหนึ่งว่า คนที่เขาคุยมีแต่หน้าใหม่ๆ ซึ่งคนเก่าๆหายไปทีละคน (อาจรวมผมด้วย)
ผมไม่รู้จะทำไงดีน่ะ ถ้าผมบอกเขาตรงๆ เขาจะโกรธผมมั้ย ผมอยากช่วยเขาจริงๆ ขอคำแนะนำด้วยครับ
ปล.ชช