ทำไมการสื่อภาพของเทคโนโลยีสมัยใหม่กับคนไทย ถึงถูกนำเสนอออกมาในรูป เด็กนั่งเล่น Tablet บนหลังควาย ทั้งที่ชีวิตจริงๆคงแทบไม่มีเด็กคนไหนทำอย่างนั้นมั้ง ร่วงลงมาคอหักพอดี
พูดถึงเรื่องนี้แล้วให้อิจฉาเด็กยุคใหม่สมัยนี้ที่มี Tablet เล่นกันทั่วหน้า ทั้งเด็กในเมือง เด็กต่างจังหวัด เด็กกรีดยาง เด็กบนต้นทุเรียน หรือ เด็กบนหลังควาย การเข้าถึง Internet คือการเข้าถึงแหล่งความรู้ที่ไม่มีวันสิ้นสุดจริงๆ ถึงจะถูกวิธีบ้าง ผิดวัตถุประสงค์ไปบ้างแต่โดยรวมๆ ได้เล่นมันก็ดีกว่าไม่ได้เล่นแน่นอน
ด้วยความเป็นเด็กบ้านนอกไกลปืนเที่ยงสุดๆ สมัยผม ตั้งแต่เรียน อนุบาล จนถึง ม. 6 ไม่แม้แต่เคยลูบคลำ คอมพิวเตอร์ ตัวเป็นๆซักครั้ง ได้แต่เกาะหน้าต่างดูจากนอกห้องเรียน เพราะจำได้ว่า คนที่จะได้เรียนใช้คอมพิวเตอร์คือคนที่โชคดีจับฉลากได้ เพราะห้องเรียนคอมพิวเตอร์มีจำนวนจำกัด ผลก็คือ....
Entrance ติด คณะวิศวะ มหาวิทยาลัยหนึ่งในกรุงเทพฯ วิชาคอมพิวเตอร์ที่เรียนวิชาแรกปี 1 เทอม 1 คือ เขียนโปรแกรมปาสคาล T-T ยังจำความเหงื่อตกของตัวเองในวันเข้าคลาส เรียนเขียนโปรแกรม ปาสคาลได้
อาจารย์ : ทุกคนใช้ DOS เป็นกันแล้วนะครูคงไม่ต้องสอนใหม่นะ
ตรู : เอิ่ม DOS คืออะไรครัช ... เปิดเครื่องยังเปิดไม่เป็นเลยครับจารย์ ดีนะเครื่องมันเปิดไว้แล้ว
อาจารย์ : ครูจะเริ่มจากให้เขียนโปรแกรมง่ายๆ แล้วคอมไพล์ให้ลูกบอลมมันชิ่งไปชิ่งมาก่อนนะ (แจก Floppy Disk ) มาคนละแผ่น
ตรู : โอ้วแผ่นดิสก์แบบที่เคยเห็นในหนังเรยยยยยย ได้จับได้ลูบได้คลำก็วันนี้ ก๊อกแก๊กๆเลื่อนได้ด้วยยยยย
อาจารย์ : เอ้าเริ่มเขียนคำสั่งง่ายๆกันเลย
ตรู : อั้ยยะลังก๋ะ แป้นพิมพ์เยอะแยะตาลาย พิมพ์ดีดก็ไม่เคยเรียน ตัวหนังสือยังพอจิ้มเอาได้ แต่อิพวกสัญลักษณ์ต่างๆนี่นั่งหากันหน้ามืดกว่าจะได้ซักบรรทัด
อาจารย์ : Save งานของแต่ละคนไว้ด้วยนะ
ตรู : มัน Save ยังไงล่ะนี่
คือไม่เข้าใจแม้กระทั่งการทำงานพื้นฐานของ คอมพิวเตอร์แล้วต้องมาเรียนเขียนโปรแกรม ออกจากห้องไปพร้อมเหงื่อโทรมกาย และทำการ Drop วิชานี้ไป กลับมาเก็บอีกทีตอนปี 4 คอมพิวเตอร์สมัยนั้นชุดหนึ่ง สอง-สามหมื่นบาทไม่มีปัญญาซื้อเอง ใช้ของมหาลัยจนเรียนจบ
ขอบคุณ Tablet และเทคโนโลยีสมัยนี้ที่ราคาถูกจนเหลือเชื่อ ทำให้เด็กๆไม่ด้อยโอกาสเหมือนรุ่นผม ก็ฝากถึงเด็กๆสมัยนี้ว่ามีให้ใช้แล้วก็ใช้ให้เกิดประโยชน์บ้างนะ อย่ามัวแต่เล่นไร้สาระกันเพลินล่ะ โชคดีกว่ารุ่นผมมากๆแล้ว
:แก้ไขคำผิด
จากกระทู้แนะนำ Google Thai สะดุดตาตรงใครเคยเอา Tablet ไปเล่นบนหลังควายบ้างครับ ?
ทำไมการสื่อภาพของเทคโนโลยีสมัยใหม่กับคนไทย ถึงถูกนำเสนอออกมาในรูป เด็กนั่งเล่น Tablet บนหลังควาย ทั้งที่ชีวิตจริงๆคงแทบไม่มีเด็กคนไหนทำอย่างนั้นมั้ง ร่วงลงมาคอหักพอดี
พูดถึงเรื่องนี้แล้วให้อิจฉาเด็กยุคใหม่สมัยนี้ที่มี Tablet เล่นกันทั่วหน้า ทั้งเด็กในเมือง เด็กต่างจังหวัด เด็กกรีดยาง เด็กบนต้นทุเรียน หรือ เด็กบนหลังควาย การเข้าถึง Internet คือการเข้าถึงแหล่งความรู้ที่ไม่มีวันสิ้นสุดจริงๆ ถึงจะถูกวิธีบ้าง ผิดวัตถุประสงค์ไปบ้างแต่โดยรวมๆ ได้เล่นมันก็ดีกว่าไม่ได้เล่นแน่นอน
ด้วยความเป็นเด็กบ้านนอกไกลปืนเที่ยงสุดๆ สมัยผม ตั้งแต่เรียน อนุบาล จนถึง ม. 6 ไม่แม้แต่เคยลูบคลำ คอมพิวเตอร์ ตัวเป็นๆซักครั้ง ได้แต่เกาะหน้าต่างดูจากนอกห้องเรียน เพราะจำได้ว่า คนที่จะได้เรียนใช้คอมพิวเตอร์คือคนที่โชคดีจับฉลากได้ เพราะห้องเรียนคอมพิวเตอร์มีจำนวนจำกัด ผลก็คือ....
Entrance ติด คณะวิศวะ มหาวิทยาลัยหนึ่งในกรุงเทพฯ วิชาคอมพิวเตอร์ที่เรียนวิชาแรกปี 1 เทอม 1 คือ เขียนโปรแกรมปาสคาล T-T ยังจำความเหงื่อตกของตัวเองในวันเข้าคลาส เรียนเขียนโปรแกรม ปาสคาลได้
อาจารย์ : ทุกคนใช้ DOS เป็นกันแล้วนะครูคงไม่ต้องสอนใหม่นะ
ตรู : เอิ่ม DOS คืออะไรครัช ... เปิดเครื่องยังเปิดไม่เป็นเลยครับจารย์ ดีนะเครื่องมันเปิดไว้แล้ว
อาจารย์ : ครูจะเริ่มจากให้เขียนโปรแกรมง่ายๆ แล้วคอมไพล์ให้ลูกบอลมมันชิ่งไปชิ่งมาก่อนนะ (แจก Floppy Disk ) มาคนละแผ่น
ตรู : โอ้วแผ่นดิสก์แบบที่เคยเห็นในหนังเรยยยยยย ได้จับได้ลูบได้คลำก็วันนี้ ก๊อกแก๊กๆเลื่อนได้ด้วยยยยย
อาจารย์ : เอ้าเริ่มเขียนคำสั่งง่ายๆกันเลย
ตรู : อั้ยยะลังก๋ะ แป้นพิมพ์เยอะแยะตาลาย พิมพ์ดีดก็ไม่เคยเรียน ตัวหนังสือยังพอจิ้มเอาได้ แต่อิพวกสัญลักษณ์ต่างๆนี่นั่งหากันหน้ามืดกว่าจะได้ซักบรรทัด
อาจารย์ : Save งานของแต่ละคนไว้ด้วยนะ
ตรู : มัน Save ยังไงล่ะนี่
คือไม่เข้าใจแม้กระทั่งการทำงานพื้นฐานของ คอมพิวเตอร์แล้วต้องมาเรียนเขียนโปรแกรม ออกจากห้องไปพร้อมเหงื่อโทรมกาย และทำการ Drop วิชานี้ไป กลับมาเก็บอีกทีตอนปี 4 คอมพิวเตอร์สมัยนั้นชุดหนึ่ง สอง-สามหมื่นบาทไม่มีปัญญาซื้อเอง ใช้ของมหาลัยจนเรียนจบ
ขอบคุณ Tablet และเทคโนโลยีสมัยนี้ที่ราคาถูกจนเหลือเชื่อ ทำให้เด็กๆไม่ด้อยโอกาสเหมือนรุ่นผม ก็ฝากถึงเด็กๆสมัยนี้ว่ามีให้ใช้แล้วก็ใช้ให้เกิดประโยชน์บ้างนะ อย่ามัวแต่เล่นไร้สาระกันเพลินล่ะ โชคดีกว่ารุ่นผมมากๆแล้ว
:แก้ไขคำผิด