นั่งสมาธิน้ำตาไหลเพราะอะไรคะ

วันนี้หลังจากสวดมนต์ไหว้พระก็นั่งสมาธิค่ะ

หลังจากที่ไม่ได้นั่งมานานมาก ส่วนใหญ่จะฝึกสติไปเรื่อยระหว่างวันเฉยๆ

หลังจากไปปฏิบัติธรรมมาตอนเดือนตุลา นี่เป็นครั้งแรกที่นั่งจริงจัง

สามารถนั่งไปได้เรื่อยๆลืมเวลาไปเลยค่ะ

แต่วันนี้สิ่งที่เกิดคือช่วงแรก เราลองแผ่เมตตาตอนนั่งสมาธิให้กับคนที่เรารักและกำลังมีปัญหากันดูค่ะ

คือระหว่างเรากับความเสียใจมันไม่ได้มีแล้ว ตวามเป็นเจ้าเข้าเจ้าของก็ไม่ได้มีแล้ว ( เพิ่งมีปัญหากันไม่นาน แต่เราปลงได้บ้างอาจจะเป็นเพราะเริ่มปฏิบัติธรรม)

เราไม่ได้น้ำตาไหลเพราะเสียใจ เราภาวนาว่าเราให้อภัยไม่ว่าเค้าจะเป็นยังไง

เรารักแบบไม่หวังผลตอบแทน ให้เลิกรู้สึกผิด โทษตัวเองค่ะ

ในใจตอนนั้นไม่ได้ทุกข์ แต่รู้สึกเข้าใจ น้ำตาก็ไหลเรื่อยๆ นิดหน่อย

แล้วเราก็นั่งสมาธิ กำหนดลมหายใจต่อ

จิตใจมันโล่งสบายเหมือนยกภูเขาออกจากอกเลยค่ะ

มันคือสภาวะอะไรหรอคะ