รับมือกับความเหงาอย่างไร เมื่อต้องไกลกับคนรัก

สวัสดีครับ ผมขอเกริ่นชีวิตคู่ของผมก่อนนะครับ เราพบรักกันที่ทำงานและในที่สุดก็แต่งงานกัน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดเวลาทั้งที่บ้านและที่ทำงาน เรียกได้ว่าเจอกัน 24 ชม. เรามีลูกชายด้วยกัน 1 คน และพอมีลูกเราเลยอยากสร้างรากฐานชีวิตให้มั่นคง จึงหันเหไปสอบงานราชการ ภรรยาสอบติดราชการและได้ย้ายกลับไปที่บ้านเกิด ได้อยู่กับลูกสมใจ ส่วนผมยังสอบไม่ติดเลยไม่ได้ตามไป ยังคงทำงานอยู่ที่เดิม และถ้าสมมุติสอบติด ก็คงเป็นไปได้ยากที่จะได้อยู่ที่เดียวกัน เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราโทรหากันทุกวัน แต่ทุกๆ วันผมก็จะชวนทะเลาะกับภรรยาเสมอ เพราะว่าผมเหงา มาก ชอบ บ่นทุกครั้งว่าเมื่อไรจะได้กลับ ทั้งๆที่รู้คำตอบว่า จะกลับได้ก็ต่อเมื่อสอบติด แล้วทำตาม step ต่อไป ถึงจะมีโอกาสอยู่ด้วยกันอีก แต่ก็ยังทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาไม่รู้จักโต ทุกวันนี้ก็เริ่มชินแล้วครับใช้ชีวิตคนเดียว ไปไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว ไม่สบายก็ต้องหายให้เร็ว (ไม่มีคนให้อ้อน) หากิจกรรมทำ ลงไปหาภรรยาและลูกทุกเดือน แต่ความเหงาก็ยังเข้ามาเป็นระยะ ไม่หายไปไหน ก็หวังว่าสักวันหนึ่งเราคงได้มีโอกาสอยู่ใกล้กันอีกครั้ง
         
เพื่อนๆ มีวิธีการใช้ชีวิตอย่างไรครับ ถ้าต้องอยู่ไกลกับคนที่เรารัก และไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้จะใกล้กัน แลกเปลี่ยนมุมมองกันได้นะครับ