15 ปีที่แล้วผมอยู่ที่ภูเก็ต 15 แล้วที่ผมไม่เคยเจอเธออีก 15 ปีที่ผมไม่รู้สาเหตุ ว่าเราเลิกกันเพราะอะไร เธอหายไปเฉย ๆจากชีวิตผม
เมื่อ 15 ปีที่แล้วตอนผมอายุ 20 กว่า ๆ ผมมีความรักกับผู้หญิงคนนึง รักที่บริสุทธิ์ แต่อุปสรรคที่คบกันมันไกลกว่า 900 กิโลที่ห่างกัน ผมอยู่กรุงเทพ และเธออยู่ภูเก็ต
เราคบกันได้สองปีกว่าๆ ระยะทางไม่ใช่ปัญหาในระยะแรก ๆทุกสองเดือนเราก็ได้เจอกัน เธอขึ้นไปฝึกงานกรุงเทพบ้าง ผมลงไปหาเธอบ้าง เวลาลงไปหาเธอ ผมก็อยู่บ้านเธอครั้งละเกือบสองเดือน พ่อแม่รับรู้
แต่เมื่อเวลาผา่นไปเรื่อยๆ ระยะทางและการดูแลกันมันเริ่มห่างกัน มันก็ถึงวันที่เราต้องต่างคนต่างไป เธอไม่กล้าบอกสาเหตุ หรือพูดว่ามีใครใหม่หรือเปล่า แต่จากนั้นผมก็ไม่ได้กลับไปภูเก็ตอีกเลย เหลือแต่ความทรงจำแสนหวาน ความทรงจำถึงแหล่งท่องเที่ยวดี ๆ บรรยากาศดี ๆ มันยังอยู่ในความทรงจำสีจางๆ ของผมตลอดเวลา
ต้นเดือนธันวาที่ผ่านมา ผมมีภารกิจต้องลงไปที่สุราษฏร์ ผมจึงถือโอกาสขับมอเตอร์ไซค์ลงไปสุราษฏร์ และเมื่อมีโอกาสนั้น ผมจึงไปตามความฝันสีจาง ๆของผม ที่ภูเก็ตครับ
ผมขับสองล้อเพื่อไปชดเชย 15 ปีที่หายไปที่ภูเก็ต
15 ปีที่แล้วผมอยู่ที่ภูเก็ต 15 แล้วที่ผมไม่เคยเจอเธออีก 15 ปีที่ผมไม่รู้สาเหตุ ว่าเราเลิกกันเพราะอะไร เธอหายไปเฉย ๆจากชีวิตผม
เมื่อ 15 ปีที่แล้วตอนผมอายุ 20 กว่า ๆ ผมมีความรักกับผู้หญิงคนนึง รักที่บริสุทธิ์ แต่อุปสรรคที่คบกันมันไกลกว่า 900 กิโลที่ห่างกัน ผมอยู่กรุงเทพ และเธออยู่ภูเก็ต
เราคบกันได้สองปีกว่าๆ ระยะทางไม่ใช่ปัญหาในระยะแรก ๆทุกสองเดือนเราก็ได้เจอกัน เธอขึ้นไปฝึกงานกรุงเทพบ้าง ผมลงไปหาเธอบ้าง เวลาลงไปหาเธอ ผมก็อยู่บ้านเธอครั้งละเกือบสองเดือน พ่อแม่รับรู้
แต่เมื่อเวลาผา่นไปเรื่อยๆ ระยะทางและการดูแลกันมันเริ่มห่างกัน มันก็ถึงวันที่เราต้องต่างคนต่างไป เธอไม่กล้าบอกสาเหตุ หรือพูดว่ามีใครใหม่หรือเปล่า แต่จากนั้นผมก็ไม่ได้กลับไปภูเก็ตอีกเลย เหลือแต่ความทรงจำแสนหวาน ความทรงจำถึงแหล่งท่องเที่ยวดี ๆ บรรยากาศดี ๆ มันยังอยู่ในความทรงจำสีจางๆ ของผมตลอดเวลา
ต้นเดือนธันวาที่ผ่านมา ผมมีภารกิจต้องลงไปที่สุราษฏร์ ผมจึงถือโอกาสขับมอเตอร์ไซค์ลงไปสุราษฏร์ และเมื่อมีโอกาสนั้น ผมจึงไปตามความฝันสีจาง ๆของผม ที่ภูเก็ตครับ