อยู่บ้านเหมือนอยู่ในกรงขัง ขอระบายหน่อยนะค่ะ

ครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่ มี ปู่ พ่อแม่ พี่ชาย1คนน้อง2คนและเราค่ะ เป็นลูกคนที2 เราก็อายุ19ปี หรืออยู่ปี1

..ตลอดเวลาที่เราอยู่บ้าน เราคล้ายๆเด็กเก็บตัว จนเพื่อนถามว่าทำไมไม่ค่อยเห็นหน้าเลย ไปไหนมางี้  แต่เหตุผลที่เราอยู่แต่บ้านคือ แค่เราออกจากบ้านไปออกกำลังจาก 5โมงเย็นกลับบ้าน1ทุ่ม บ้านกับที่ออกกำลังกายห่างกันประมาณ300เมตร กลับมาบ้านโดนบ่นว่าออกไปหาเล่น ไปเลาะ(หาเที่ยวอ่ะค่ะเราคนอีสาน) ไม่ว่าเราจะออกไปไหนก็ตามแกก็จะว่าเราแบบนี้ตลอด คนที่ว่าคือปู่ แกจะเป็นคนขี้บ่นมากถึงมากที่สุดไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น ประมาณว่ากูใหญ่สุดที่บ้าน จะทำอะไรก็ได้ มันเลยทำให้เรารู้สึกว่าเราทำอะไรไม่เคยดี นานๆทีออกจากบ้านก็หาว่าไปเที่ยวเล่น มันไม่ใช่แค่นี้นะค่ะ เวลาเพื่อนมาชวนเราไปกินเนื้อย่างหรืองานวันเกิด เราไม่ค่อยได้ไปเลยจนเพื่อนออกห่างบ้างเพราะกลัวโดนปู่เราด่า เราเสียใจมาก เรารู้สึกว่าจะอะไรกันนักกันหนา เราไม่ได้เป็นเด็กมีปัญหา พ่อกับแม่เราก็ช่วยงานบ้าน เราเสียใจมากจนขังตัวเองไว้อยู่แต่ในห้องบางครั้ง แม่ก็มาปลอบมาเรียกลงไปกินข้าว พ่อแม่ก็ได้แต่พูดว่าอย่าไปสนใจเลย พ่อกับแม่ก็ไม่กล้าพูดอะไรให้ปู่อ่ะค่ะ ก็ได้แต่คอยรับฟังเหมือนกัน มันไม่สนใจไม่ได้จริงๆนะค่ะ ทั้งเราเป็นคนคิดมากเป็นไมเกรนบ่อย แถมอยู่บ้านด้วยกันมันเจอหน้ากันแล้วมันหงุดหงิด ส่วนมากปู่จะชอบด่าแต่เรา เพราะเราจะเป็นคนไม่ค่อยกล้าอธิบาย ถ้าอธิบายจะกลายเป็นเถียง ถึงจะพูดไปแกก็ไม่ฟังเพราะแกเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่และไม่เชื่อคำพูดเรา บางครั้งเราโดนด่าบ่อยๆทั้งๆที่ไม่มีสาเหตุแบบแกอารมณ์ไม่ดีมา ก็มาพาลเราขุดเอาเรื่องเก่าๆมาด่า เหมือนเราเป็นที่รองรับอารมณ์ เราอึดอัดมาก จนบางทีเราแทบไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้เลย แต่เราก็ได้แต่นึกถึงพ่อกับแม่ เวลาแกด่ามีแต่คำที่แรงๆจนเราแทบอยากจะกรี๊ดดังๆแล้วทุบทำลายของ มันก็ได้แต่คิดอ่ะค่ะ เราไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้ แค่เราออกจากบ้านไปทำงาน หรือซื้อของมากิน บ่นยันเช้าก็มี ทำอะไรไม่ถูกใจก็บ่น และเราคบกับแฟนได้1ปี5เดือน แกก็มาด่าเรา แล้วเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นว่าเขาไม่เห็นจะมีแฟนเลย (มันคนละคนกันป่ะว่ะ ก็ได้แต่คิดในใจ) และบอกให้เราเลิกคบกับแฟน แต่เรื่องคบกับแฟนพ่อกับแม่ก็ยอมรับไม่ว่าอะไร มีแต่ปู่ที่คอยขัดขวางอย่างนู้นอย่างนี้ จนเรากับแฟนเราได้ห่างๆกัน บางครั้งเราจนรู้สึกว่าเราบาปมากที่เวลาแกด่าเรา เราก็ได้แต่ด่าในใจ เพราะเราเป็นคนไม่กล้าเถียง สงสัยเราเป็นแบบนี้มั้ง แกถึงด่าแต่เรา แกก็เคยด่าพี่ชายเรานะแต่พี่ชายเราก็ด่าคืน จนบางครั้งเราก็บอกพี่ว่าทำไมพูดแบบนั้น ทั้งแอบสงสารปู่ เฮ้อ ตอนนี้เรารู้สึกอึดอัด อัดอั้น มันจะหายใจไม่ออกเหมือนอยากขังแต่เราไว้อยู่บ้าน เราออกไปไหนก็มีแต่โดนด่า เราอยู่บ้านทั้งวันก็มีคนถามว่าไม่เบื่อหรอ ทำไมไม่ออกไปข้างนอกบ้าง เราอยากจะร้องไห้และกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆจนตายเลยล่ะบางครั้ง TOT

ขอบคุณมากนะค่ะที่เข้ามาอ่านจะอ่านจบหรือไม่จบไม่เป็นไรค่ะ แต่อย่างน้อยเราก็ได้ระบายเนาะ คือเราไม่ไหวจริงๆ และจริงๆมันก็ไม่ได้มีแค่นี้ชีวิตจริงมันยิ่งกว่านี้ เราท้อมาก ท้อสุดๆ

ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ บางคนอาจจะไม่เชื่อเราไม่เป็นไรนะค่ะ
เราแค่ขอคำคอมเม้นสุภาพๆก็ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ.