นักเรียนแลกเปลี่ยน ความรัก มิตรภาพ สุข ทุกข์<3

สวัสดีง้าบบบบ จขกทอยู่อเมริกามาได้3เดือนแว้ว>_< จะมาเล่าประสบการณ์ของเจ้าของกระทู้ แต่จขกทจะเน้นไปเรื่องความรักนะ-,_,-
เริ่มเลยดีกว่า
.
.
.
.
.
.

2 กันยายน 2557 คือวันเดินทางของผมตื่นเต้นมว้ากกกตัวสั่นตลอดคืน ผมต้องถึงสนามบินตี3 เครื่องออกตี5 พอถึงสนามบินเเซ็คอินรอเครื่องออก-_- อ๋อลืมบอกผมบินคนเดียววนะครับโคตรอโลนจริงๆ บินจากไทย-นาริตะ นาริตะ-แอตแลนต้า แอตแลนต้า-เบอริงตันเยอะเนอะ5555555 ระหว่างบินจากไทยไปนาริตะเนี่ยผมนั้งริมหน้าต่าง คนอื่นบอกโหยอิจฉาริมหน้าต่าง* * แต่ผมว่าโคตรโชคร้ายอ่ะผมดื่มน้ำเยอะ เอะอะๆก็เยี่ยว 10-20ก็เยี่ยว ขอคนข้างไปเยี่ยวจนตอนหลังมองตากันมันก็ลุกให้แล้วครับ555555555555ผมถึงนาริตะอย่างปลอดภัยมีเวลาเปลี่ยนเครีอง20นาที พอทีนี้แหละครับ นาริตะ-แอตแลนต้า ผมเซ็คตั๋วดูเวลาพักเครื่องโอ้ะ!!!มีเวลาตั้ง1.30ซม สบายยย555555บิน12ซมครับ พอถึงซมที่11.30 กัปตันวอมาผู้โดยสารทุกท่าน เกิดพายุรุนแรงเครื่องลงจอดไม่ได้ หน้ากูนี้เงิบ-_- ใช้เวลาเท่าไหร่ว่ะเนี่ยกว่าเครื่องจะได้จอด 55555555555 ใช้เวลานานสุดท้ายเครีองลงจอดเหลือเวลาเปลี่ยรเครีอง30ซม หน้าผมนี้เสียมากตอนนั้นตกเครื่องเปล่าเนี่ยกู แม่กูจะด่าใหม พ่อกูจะว่ากูโง่ใหมเนี่ยT_T กว่าจะผ่านตม อเมริกาอันแสนทรหด กว่าจะรอโหลดกระเป๋าอันเชื่องช้า กว่าจะวิ่งไปเกต อีxxx ตกเครื่อง5555555 ตีตั๋วใหม่ เครื่องพรุ่งนี้7โมง ตอนนี้เวลา3ทุ่ม555555สลัดผักนอนสนามบิน แน่นอนครับอาหารเครื่องบินรสชาตนี่ไม่ต้องถาม ผมเลยหาร้านกินที่สนาม สั่งพิซซ่ามา1ชิ้น กับโค้กแก้วนึงโอ้ยกว่าจะสั่งได้ยากซิหายสำเนียงหนุ่มไทย-,-

ราคา7.98 ดอลแค่เนี่ย!!!!! โอ้ยน้ำตาจะใหลแพงชิบ
กินเสร็จผมนี้มานอนหน้าเกตเลย5555555 นอนตัวสั่นๆสักพักมีพนักงานคนนึงน่ารักมาก>< ถามว่าหนาวหรอ(นี้ตัวสั่นผีเข้าสิงมั้ง-_-) เขาก็หยิบผ้าห่มมาห่มให้>~< อร้ายยยนยเอาจิงหลับไม่ลงกลัวขโมย กลัวกลับเลยเครื่องบินออก ตานี้บวมซิบหาย555555

ไม่มีใครเลย.....555555 เด้วมาต่อนะฮะ-3-