เกริ่นก่อนว่า ปัญหานี้มีมานานแล้ว แต่เพิ่งจะหนักเมื่อสามเดือนที่ผ่านมา เป็นปัญหาทางบ้านค่ะ
เราอายุ 22 ค่ะ เรียนปีสุดท้าย ของมหา'ลัยรัฐบาลที่หนึ่ง ซึ่งอยู่ต่างจังหวัด เราจึงต้องอยู่หอ
ซึ่งเรื่องมันเกิดจากตรงนี้ค่ะ เรามีแฟนคนนึงมา 3 เดือนกว่าจะเข้าเดือนที่ 4 แล้ว แต่คนนี้เราเจอในเน็ต แล้วนัดเจอกัน
แม่เราเป็นคนที่ไม่รู้จะเรียกว่าหวง หรือ อะไรดี แต่แม่เราบ่นทุกเรื่อง ในเรื่องที่แม่บ้านอื่น ๆ ไม่บ่น
เรื่องบางเรื่องบอกไปก็บ่นค่ะ เราเลยเลือกไม่บอก พอปัญหามันแดงขึ้นมา เขาก็ว่าเราหนัก และพูดเหน็บแนมตลอด ไม่เคยปล่อยไปเลย
มีครั้งนึงเรากลับมาเรียนต่างจังหวัดแล้วมีปัญหาติดตัวมาด้วยอย่างนึง เราเลยหนีไปอยู่กับเพื่อน ซึ่งพอแม่มารู้ปัญหาทีหลัง ก็โทรมาว่า
ขึ้น
- กรู กับเราเลย แล้วเขาก็ทำเหมือนว่าอยู่บ้านนี่สบายที่สุด สบายกายอะมันใช่ค่ะ แต่มันไม่สบายใจ
พ่อแม่บ้านอื่น ๆ ละแวกเดียวกัน เขาปล่อยกว่านี้มากค่ะ คือรุ่นเดียวหรือรุ่นน้องเราก็แล้วแต่ แตกต่างดังนี้ค่ะ
- เราเล่นคอมดึกไม่เคยได้ เล่นเกินห้าทุ่มบ่นค่ะ // บ้านอื่น ๆ เล่นไปไม่ว่า แค่รู้จักหน้าที่พอ
- ตื่นสายไม่ได้ทั้งที่มันเป็นวันเสาร์ - อาทิตย์ เก้าโมงโดนว่า // บ้านอื่น ๆ ตื่นเที่ยง
- คุยโทรศัพท์มากไม่ได้ // ถึงคุยในห้องตัวเอง ไม่เสียงดังหรืออะไร แต่คุยไม่ได้
- มีแฟนก็แอนตี้ // ทั้งที่แฟนเราเขาแค่บ้านฐานะจน ไม่มีเงินพอที่จะเรียนต่อ แต่เขานิสัยดี ดูแลเรา ไม่เคยขอให้เราทำอะไรที่ฝืนใจเรา
แก้ไขตรงนี้ค่ะ - คือเราจะเสริมว่าบ้านอื่นลูกเขาก็เรียนป.ตรีเหมือนเรานะคะ ก็คือไม่ได้เหลวแหลกหรือเหลวไหลอะไร
แล้วแฟนคนล่าสุดเขาก็ไม่ชอบค่ะ เนื่องจากเขาบอกแฟนเรา "กุ๊ย" แต่เราว่าแฟนเราไม่ใช่นิสัยแบบนั้นจากเวลาที่รู้จักกันมา เขาเป็นคนน่าสงสารด้วยซ้ำและเป็นผู้ชายที่นิสัยดีมาก ๆ คนนึง
เราไม่รู้จะพูดยังไงให้พ่อแม่เข้าใจแล้ว ยิ่งพูดยิ่งบ่นยิ่งว่ายิ่งเสียงดัง จนบ้านมันไม่น่าอยู่แล้ว มีแต่ความอึดอัด เราเคยไปบ้านแฟนเรา ซึ่งบ้านเขาเป็นห้องเช่าเล็ก ๆ แต่บ้านเขาสุขใจมาก พ่อแม่ลูกเล่นกันไม่น่าอึดอัดเลย ต่างจากบ้านเรามาก เราอยากให้แม่เข้าใจเรา และปล่อยเราบ้าง เพราะเราก็ค่อนข้างจะโตแล้ว คนเราก็มักจะเลือกแต่สิ่งดี ๆ แม่เรามองว่าคนนี้ไม่ดี แต่เรามองว่าเขานิสัยดีสำหรับเรา เท่าที่เราเจอมา เพียงแค่เขาฐานะไม่ดี ไม่มีการศึกษา
เราอยากให้แม่เราเข้าใจเรา และเรื่องอะไรที่มันเล็กน้อย อยากให้เขาเลิกบ่นเลิกว่า เหมือนแม่บ้านอื่นที่มีอะไรก็แชร์กับลูก ไม่ปิดกั้น เราคิดว่ายิ่งปิดเรายิ่งอยากแหก เพราะตอนนี้เราเบื่อมาก จนคิดที่จะหนีไปที่อื่นแล้วค่ะ ใครมีประสบการณ์หรือเป็นคุณแม่แล้วถ้าเจอแบบนี้จะทำยังไง ช่วยบอกทีค่ะ อึดอัดมาก ๆ คับที่อยู่ได้แต่คับใจอยู่ยากจริง ๆ ค่ะ
เมื่อแม่ทำให้บ้านไม่น่าอยู่ ลูกควรทำไงคะ ?
เราอายุ 22 ค่ะ เรียนปีสุดท้าย ของมหา'ลัยรัฐบาลที่หนึ่ง ซึ่งอยู่ต่างจังหวัด เราจึงต้องอยู่หอ
ซึ่งเรื่องมันเกิดจากตรงนี้ค่ะ เรามีแฟนคนนึงมา 3 เดือนกว่าจะเข้าเดือนที่ 4 แล้ว แต่คนนี้เราเจอในเน็ต แล้วนัดเจอกัน
แม่เราเป็นคนที่ไม่รู้จะเรียกว่าหวง หรือ อะไรดี แต่แม่เราบ่นทุกเรื่อง ในเรื่องที่แม่บ้านอื่น ๆ ไม่บ่น
เรื่องบางเรื่องบอกไปก็บ่นค่ะ เราเลยเลือกไม่บอก พอปัญหามันแดงขึ้นมา เขาก็ว่าเราหนัก และพูดเหน็บแนมตลอด ไม่เคยปล่อยไปเลย
มีครั้งนึงเรากลับมาเรียนต่างจังหวัดแล้วมีปัญหาติดตัวมาด้วยอย่างนึง เราเลยหนีไปอยู่กับเพื่อน ซึ่งพอแม่มารู้ปัญหาทีหลัง ก็โทรมาว่า
ขึ้น
พ่อแม่บ้านอื่น ๆ ละแวกเดียวกัน เขาปล่อยกว่านี้มากค่ะ คือรุ่นเดียวหรือรุ่นน้องเราก็แล้วแต่ แตกต่างดังนี้ค่ะ
- เราเล่นคอมดึกไม่เคยได้ เล่นเกินห้าทุ่มบ่นค่ะ // บ้านอื่น ๆ เล่นไปไม่ว่า แค่รู้จักหน้าที่พอ
- ตื่นสายไม่ได้ทั้งที่มันเป็นวันเสาร์ - อาทิตย์ เก้าโมงโดนว่า // บ้านอื่น ๆ ตื่นเที่ยง
- คุยโทรศัพท์มากไม่ได้ // ถึงคุยในห้องตัวเอง ไม่เสียงดังหรืออะไร แต่คุยไม่ได้
- มีแฟนก็แอนตี้ // ทั้งที่แฟนเราเขาแค่บ้านฐานะจน ไม่มีเงินพอที่จะเรียนต่อ แต่เขานิสัยดี ดูแลเรา ไม่เคยขอให้เราทำอะไรที่ฝืนใจเรา
แก้ไขตรงนี้ค่ะ - คือเราจะเสริมว่าบ้านอื่นลูกเขาก็เรียนป.ตรีเหมือนเรานะคะ ก็คือไม่ได้เหลวแหลกหรือเหลวไหลอะไร
แล้วแฟนคนล่าสุดเขาก็ไม่ชอบค่ะ เนื่องจากเขาบอกแฟนเรา "กุ๊ย" แต่เราว่าแฟนเราไม่ใช่นิสัยแบบนั้นจากเวลาที่รู้จักกันมา เขาเป็นคนน่าสงสารด้วยซ้ำและเป็นผู้ชายที่นิสัยดีมาก ๆ คนนึง
เราไม่รู้จะพูดยังไงให้พ่อแม่เข้าใจแล้ว ยิ่งพูดยิ่งบ่นยิ่งว่ายิ่งเสียงดัง จนบ้านมันไม่น่าอยู่แล้ว มีแต่ความอึดอัด เราเคยไปบ้านแฟนเรา ซึ่งบ้านเขาเป็นห้องเช่าเล็ก ๆ แต่บ้านเขาสุขใจมาก พ่อแม่ลูกเล่นกันไม่น่าอึดอัดเลย ต่างจากบ้านเรามาก เราอยากให้แม่เข้าใจเรา และปล่อยเราบ้าง เพราะเราก็ค่อนข้างจะโตแล้ว คนเราก็มักจะเลือกแต่สิ่งดี ๆ แม่เรามองว่าคนนี้ไม่ดี แต่เรามองว่าเขานิสัยดีสำหรับเรา เท่าที่เราเจอมา เพียงแค่เขาฐานะไม่ดี ไม่มีการศึกษา
เราอยากให้แม่เราเข้าใจเรา และเรื่องอะไรที่มันเล็กน้อย อยากให้เขาเลิกบ่นเลิกว่า เหมือนแม่บ้านอื่นที่มีอะไรก็แชร์กับลูก ไม่ปิดกั้น เราคิดว่ายิ่งปิดเรายิ่งอยากแหก เพราะตอนนี้เราเบื่อมาก จนคิดที่จะหนีไปที่อื่นแล้วค่ะ ใครมีประสบการณ์หรือเป็นคุณแม่แล้วถ้าเจอแบบนี้จะทำยังไง ช่วยบอกทีค่ะ อึดอัดมาก ๆ คับที่อยู่ได้แต่คับใจอยู่ยากจริง ๆ ค่ะ