เราก็เลยพ่ายตามเขาไปด้วย....

แต่ก่อนเราก็เป็นโยมอยู่ เมื่อวานเราเป็นโยม วันนี้มาบวชเป็นพระ ก็นึกว่าเราเป็นพระเป็นเณรแล้ว
มันเป็นแต่รูปร่างน่ะ ความเป็นจริงใจมันยังอยู่ตรงนั้น...ใจยังอยู่  เราต้องการตรงนั้นระวังตรงนั้นมันจึงถูก
ตรงนั้นไม่ระงับ มันก็เป็นไปไม่ได้ มันโลภ มันโกรธ มันหลง มันเกิดมาจากตัวนั้น คือจิตอันนั้น
ถ้าระงับจิตไม่ได้ก็ไม่เป็นสมณะ ตรงนี้พระศาสดาท่านว่าการปฏิบัติมันเป็นอย่างนั้น
ให้ดูภายในจิตของเจ้าของให้มันเห็น

อย่างคนอื่นทำผิดเราก็ยกโทษเขาเรื่อยๆ ไม่หยุด เพราะเขาทำผิด ถ้าคิดไปอีก ก็ดีส่วนหนึ่งเหมือนกัน
แต่คิดเข้าไปถึงที่สุดแล้ว มันเรื่องของเขา เราจะไปแบกทำไม? มันทุกข์... เห็นไหมนั่น
นาน ๆ เราก็เลยพ่ายตามเขาไปด้วย เห็นเขาผิดแล้ว ก็ไปรื้อฟื้นขึ้นมา
เห็นเขาผิด...ต่อไปเราก็ผิดอีก เพิ่มมันเข้าไป อันนี้ต้องให้รู้จัก การปฏิบัติก็เหมือนกันอย่างนั้น


....................................................................