"Knight & Flower" ขอคำแนะนำ/วิจารณ์ เรื่องสั้น One Shot ครับ

สวัสดีครับ
วันนี้ผมมาขอคำแนะนำ/วิจารณ์/ติชม เรื่องสั้น(การ์ตูน)ที่ผมเขียนครับ
เริ่มจากที่ผมสนใจโครงการ โครงการหนึ่ง ของสำนักพิมพ์หนึ่ง ที่เกี่ยวกับการผลักดันนักวาดการ์ตูนไทย
ประมาณว่า เป็นโครงการที่ให้ส่งการ์ตูน 1 ตอนจบ ไปให้ทางสนพ. เพื่อให้บก.พิจารณาว่าผ่านหรือไม่ผ่านครับ
ซึ่งตอนนี้ผมก็ได้เขียนการ์ตูนอยู่กับเพื่อนคนหนึ่ง

ตัวละครที่ออกเเบบไว้คร้บ




เข้าเรื่องกันเลย เนื่องจากผมได้เขียนเรื่องสั้นไว้เรื่องหนึ่งซึ่งก็คือเรื่องที่จะโพสให้ท่านได้อ่าน เพราะเรื่องดังกล่าวผมกับเพื่อนตกลงกันแล้วว่าจะไม่วาดกัน
ผมเลยตัดสินใจโพสเรื่องดังกล่าวลงที่นี่เพื่อว่า อยากจะหาข้อแนะนำจากบุคคลหลายๆกลุ่มครับ
เรื่องที่จะโพสเขียนในรูปแบบของบท รวมกับรูปแบบนิยายอาจจะอ่านยากสักหน่อยขอโทษด้วยนะครับ
ผมลองให้เพื่อนๆคนอื่นอ่านดูแล้วก็เข้าใจไม่ติดขัดอะไรครับ
เป็นเรื่องธรรมดาๆ ฝีมือมือสมัครเล่นธรรมดาๆครับ ถ้าไม่สนุกก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
กรุณาด้วยนะคร้าบบบบ ขอบคุณคร้าบบบ

[ชื่อ : ]= คำพูด
[อ : ]= คำอธิบาย (คำโปรย/ความคิด/คำอธิบาย)#บางจุดต้องอ่านต่อกันนะครับ เพราะคำโปรยในการ์ตูนส่วนใหญ่จะปนอยู่ในหน้ากระดาษรวมอยู่กับบทพูด ไม่ได้เรียงต่อกันเป็น ประโยคเต็มๆประโยคเดียว
[ชื่อ อ :]= คำอธิบายซึ่งเป็นสิ่งที่ตัวละครนั้นๆคิด (คำโปรย/ความคิด/คำอธิบาย)#บางจุดต้องอ่านต่อกันนะครับ


_________________________________

[วันที่ : ยุคกลาง เวลา: กลางวัน สถานที่: บริเวณทางเข้าหมู่บ้าน]
อ : ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ไกลแสนไกลออกไปทางดินแดนตะวันตก

สมิต อ : ไอ้เรามันก็แค่ยามกระจอกๆ เมื่อไหร่จะมีโอกาสได้สร้างผลงานซะทีน้า
สมิตนั่งอยู่ในป้อมยาม ในท่าทางเบื่อๆ เขาจินตนาการภาพฝันถึงตัวเขาในยามที่ชีวิตได้เขาสู่จุดอันรุ่งโรจ
โรส : พี่อัศวินคะๆ หนูอยากได้ดอกไม้ๆ
เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆอายุไม่กี่ขวบ เขย่าแขนสมิต พลางชี้มือไปยังดอกไม้บนผาใกล้ๆไม่สูงเท่าไหร่นัก
โรส : นะคะๆ
เด็กน้อยมองมาด้วยสายตาอ้อนวอน
สมิต : ได้ๆรอแปปนึงนะ
สมิตปีนขึ้นไปขุดดอกไม้มาให้ เขาขุดมาพร้อมรากเพื่อให้นำไปปลูกในดินต่อไป เพราะเขาเห็นเธอถือกระถางต้นไม้มาด้วย
สมิต : อะนี่จ่ะ
สมิตยื่นดอกไม้ให้เด็กน้อย
เด็กน้อยนำดอกไม้ลงกระถางที่เตรียมไว้
โรส : ขอบคุณมากค่ะ พี่อัศวิน
สมิต : จ้า เอาไปปลูกดีๆอย่าให้ตายล่ะ
โรส : ค่าาาา
เด็กน้อยเดินลับตาไป
สมิต อ : อย่างน้อยในสายตาเด็กคนนี้เราก็คืออัศวินล่ะวะ

Knight & Flower
[อัศวิน และ ดอกไม้] (หน้าเปิดเรื่องครับ)

[เวลา: กลางวัน สถานที่: บริเวณทางเข้าหมู่บ้าน]

สมิต อ : ชีวิตของเราทุกคนมีเป้าหมาย แต่แน่นอนชีวิตของเราทุกคนก็มีหน้าที่เช่นกัน
สมิต อ : อยากออกไปสร้างตำนานเหมือนคนอื่นๆเขาบ้างจังน้า
สมิตนั่งอยู่ในป้อมยาม ในท่าทางเบื่อๆ เหมือนเมื่อวาน เขาจินตนาการว่าตนกำลังปราบปีศาจร้ายอย่างห้าวหาญ
สมิต อ :  แบบที่ท่านลีโอนิสสังหาร คิงคิเมล่า ในตำนาน...
โรส : พี่อัศวินคะๆ
เด็กผู้หญิงคนเดิมเข้ามาทักเขา
สมิต : อ้าวหนูคนเมื่อวาน
โรส : หนูชื่อ เวลน่า โรส ค่ะ
สมิต : พี่ชื่อ โคโลน สมิต จ่ะ
โรส : หนูอยากได้ดอกไม้ค่ะ !!
เด็กน้อยพูดพลางชี้ไปยังดอกไม้บนหน้าผา ที่สูงขึ้นกว่าคราวที่แล้วพอสมควร

สมิต : หือสูงนะน่ะ
สมิต : อีกแล้วหรอ แล้วดอกเก่าล่ะ ?
โรส : หนูกลัวมันเหงา
สมิต : มันไม่เหงาหรอกจ่ะ ถ้าหนูไปคุยกับมันบ่อยๆ
โรส : ไม่อะ มันบอกมันอยากมีเพื่อน นะคะพี่อัศวิน
โรส : นะคะพี่อัศวินผู้ยิ่งใหญ่
โรส : นะคะพี่อัศวินสุดหล่อผู้ยิ่งใหญ่
โรส : นะคะพี่อัศวินสุดหล่อและเท่ผู้ยิ่งใหญ่มากมาก


สมิต : จ้าๆ ก็ได้จ้า
และแล้วอัศวินหนุ่มก็ยอมทำตาม
โรส : เย้ๆพี่อัศวินใจดีที่สุดเลย

สมิตปีนขึ้นไปขุดดอกไม้มาให้

สมิต : อื้อ ตอนนี้ดอกเก่าก็มีเพื่อนแล้วนะ
สมิตนำดอกไม้ส่งให้โรส
โรส : ขอบคุณค่ะ พี่อัศวินเก่งชะมัดเลย
โรสเอาดอกไม้ใส่กระถางที่เตรียมไว้
สมิต : มันแน่อยู่แล้วล่ะไอ้หนูเอ๋ย
โรส : ฮะฮะฮะ พี่อัศวินนี่บ้ายอชะมัดเลย
สมิต : หาาา
แล้วเด็กน้อยโรสก็เดินลับตาไป



[เวลา: กลางวัน สถานที่: บริเวณทางเข้าหมู่บ้าน]
สมิต อ : ชีวิตของเราทุกคนมีเป้าหมาย แต่แน่นอนเรามักผัดผ่อนมันไปในวันข้างหน้าเสมอๆ

สมิตนั่งอยู่ในป้อมยาม ในท่าทางเบื่อๆ เหมือนเมื่อวันก่อนๆหน้า
สมิต อ :  พอซะที เอาล่ะเราจะเริ่ม-
สมิตลุกขึ้นยืนด้วยความมุ่งมั่น ดูเหมือนว่าเขาจะตัดสินใจอะไรบางอย่างได้
โรส : พี่อัศวินคะๆ
โรส : หนูอยากได้ดอกไม้ !!!
เด็กน้อยคนเดิมเข้ามาหาอัศวินหนุ่ม
สมิต : อีกแล้วหรอ !!??
โรส : แล้วดอกเก่าสองดอกล่ะ ??
โรส : มันเข้ากันไม่ได้... ต้องให้ดอกนั้นมาเชื่อมความสัมพันธ์ค่ะ
โรสชี้ไปยังดอกไม้บนยอดเขา พลางยื่นกล้องส่องทางไกลให้สมิต
สมิต : อู้หู โคตรสูงเลยนะน่ะ
สมิตนั่งลง
สมิต : หนูต้องลองไปพูดปรับความเข้าใจกับทั้งสองดอกก่อนนะ ถ้าไม่ได้มาบอกพี่ เดี๋ยวพี่จะคุยให้ เข้าใจนะจ๊ะ
โรส : ดอกนั้นมันสวยมากเลยนะคะ หนูอยากได้จริงๆ มันหายาก แล้วบนเขาก็ไม่รู้จะมีแค่ดอกนี้ดอกเดียวหรือเปล่า
โรส : นะคะ นะคะ
เด็กน้อยร้องขอ
สมิต : พี่ว่าเอาดอกที่มันใกล้กว่านั้นหน่อยก็ได้น่า
โรส : แต่ว่าดอกข้างบนเขาสวยกว่านี่คะ
เด็กน้อยวิ่งออกไปหน้าป้อมยาม ชี้ดอกไม้ พลางพูดขอร้องสมิต
โรส : สวยจริงๆ นะคะ นะคะ
สมิต : อ่า..
สมิตมองดอกไม้แล้วครางเบาๆ อย่างเหนื่อยอ่อน

ป้า: ป้าตามหาแถบแย่ ทำไมหนูโรสไม่ไปฉลองวันเกิดล่ะจ๊ะ
คุณป้าท่าทางใจดีคนหนึ่งเดินเข้ามาหาโรส
โรส : หนูอยากได้ดอกไม้
ป้า: จ๊ะ? ดอกไหนล่ะจ๊ะ
โรสชี้พลางส่งกล้องส่องทางไกลให้ป้า
โรส : ดอกสีขาวๆบนยอดเขาค่ะ
ป้า: มันสูงนะลูกนะ
ป้า: วันเกิดหนูทั้งทีป้าก็อยากช่วยนะ แต่ป้าคงปีนไม่ไหวจริงๆ
โรส : ค่ะ..
ป้า: งั้นเดี๋ยวป้าทำขนมอร่อยๆ ให้กินก็แล้วกันนะ ปะ เรากลับกันเถอะ
โรส : ก็ได้ค่ะ
โรสตอบรับอย่างเศร้าใจ
ป้า: พ่อหนุ่มมากินด้วยกันไหมล่ะ
สมิต : ขอบคุณมากครับป้า แต่หัวหน้าผมจะว่าเอาน่ะสิครับ
ป้า: ลำบากแย่เลยพ่อหนุ่ม งั้นเดี๋ยวป้าเก็บขนมอร่อยๆไว้ให้แล้วกันนะจ๊ะ
สมิต : ขอบคุณมากครับป้า
คุณป้าและโรสเดินจากไป สมิตมองดอกไม้บนยอดเขาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วภาพเด็กน้อยที่มองเขาด้วยสายตาวิงวอนและสายตาของเด็กน้อยที่มองดอกไม้อย่างปราถนา ก็ปรากฏขึ้นมา เขาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วจึงตัดสินใจปีนขึ้นไปบนหน้าผาสูงนั้น


สมิตปีนจนถึงยอดเขาในที่ที่ดอกไม้สีขาวซึ่งเด็กน้อยต้องการขึ้นอยู่ และเขาก็พบอีกสิ่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลออกไปมากนัก
สมิต : อ นั่นมันคิงคองเขาขาว !!
คิงคองตัวใหญ่สูงประมาณ 4-5 เมตร มีเขายาวสีขาวหนึ่งคู่บนหัว ยืนเล็มต้นไม้ต้นหนึ่งอยู่ในขณะนั้น
สมิต : อ สัตว์หายากที่พบได้เฉพาะบนภูเขา ราคาเขาของมันสูงถึง 100,000 พรีเมี่ยมต่อหนึ่งคู่ ถ้าเราจัดการมันได้ล่ะก็ ม้า ดาบ เกราะ โล่ ชั้นดีก็จะเป็นของเรา
พลางภาพฝันของสมิตก็ปรากฏขึ้นมาในห้วงคำนึง
อัศวินหนุ่มก้มลงมอง ลังเลใจว่าในตอนนี้ตนเองควรจะหยิบ พลั่ว หรือ ดาบ

แล้วเขาก็ตัดสินใจหยิบดาบ

สมิต : ย่าาห์
สมิตพุ่งตรงเข้าต่อสู้กับลิงยักษ์ตัวนั้น

การต่อสู้ผ่านมาครู่หนึ่ง ทั้งสองฝ่ายก็สะบักสบอมพอๆกัน
สมิต อ :  อีกนิดเดียวชีวิตใหม่ของข้า
ลิงยักษ์วิ่งตรงเข้ามา หมายจะชนอัศวินหนุ่มให้ปลิวตกผาไป เขาสามารถหลบได้อย่างง่ายดายอยู่แล้ว
แต่ทว่า
อ แย่ล่ะสิถ้าเราหลบ...
อัศวินมองไปยังดอกไม้สีขาวด้านหลังของเขา ถ้าหากเขาหลบดอกไม้ดอกนี้อาจจะถูกเหยียบหรือถูกขวิดปลิวหายไปก็ได้
และจากที่เขามองหาดู(มีภาพมองไปยังส่วนต่างๆของผาด้วย สมิต : ไม่มีที่อื่นแล้วสินะ (สำคัญ!))ที่เขานี้เขาก็ไม่เจอดอกไม้ดอกนี้ที่ไหนแล้วนอกจากตรงนี้ เขาลังเลภาพลิงยักษ์และดอกไม้ปรากฏในห้วงคำนึงของเขาสลับกันไปมาอย่างสับสน

ในเสี้ยวเวลานั้นเอง เขาก็ตัดสินใจ หยิบระเบิดในกระเป๋าของตนออกมา ปาไปยังเขาด้านขวาของลิงยักษ์
เขาหักแตกกระจายออก ลิงยักษ์โดนแรงระเบิดตกหนาผาไปเขาด้านซ้ายที่เหลืออยู่ก็กระแทกกับภูเขาจนหักไม่สามารถใช้งานได้

สมิต : เฮ้อ...
อัศวินหนุ่มมองดูภาพเหล่านั้นแล้วถอนหายใจ
เขาเดินกลับมายังดอกไม้สีขาวนั้น
สมิต : ปลอดภัยแล้วนะ
แล้วพูดกับมันเบาๆ


สมิต : เอ้าไอ้หนูดอกไม้
อัศวินหนุ่มยื่นดอกไม้ให้เด็กน้อย
โรส : ว้าว ขอบคุณมากค่าพี่อัศวิน พี่เนี่ยสุดยอดไปเลย
เด็กน้อยดีใจกระโดดโลดเต้น
สมิต : พอแล้วนะถ้าจะเอาอีกไปปีนเอง เข้าใจ๊ ??
โรส : ค่าาา
โรส : พี่เป็นคนดีจัง
เด็กน้อยหันหลัง เอาดอกไม้ใส่กระถางที่เตรียมไว้
สมิต : รู้แล้วล่ะน่า

สมิต : สุขสันข์วันเกิดนะ
โรส : ขอบคุณมากค่า พีอัศวิน
เด็กน้อยหันกลับมา

สมิต อ : ชีวิตของเราทุกคนมีเป้าหมาย แต่แน่นอนเราไม่สามารถเมินเฉย ต่อคำขอของเด็กตัวน้อยๆได้หรอก

โรส : ดอกไม้หอมจัง พี่อัศวินลองดมดูสิ
แล้วยื่นดอกไม้ให้อัศวินหนุ่มดม ด้วยรอยยิ้มอันไร้เดียงสา



[วันที่ : ยุคกลาง เวลา: กลางวัน สถานที่: บริเวณทางเข้าหมู่บ้าน]
เดล่า หญิงสาวหน้าตาที่ออกจะไม่สวยสักเท่าไหร่ กำลังแอบมองยามหนุ่มนาม สมิต ที่กำลังนั่งเบื่ออยู่ในป้อมยาม
เดล่า : อ ถ้าเราสวยกว่านี้สักหน่อยล่ะก็

ในบ้านของเธอ เธอเปิดหนังสือเล่มหนึ่ง ซึ่งดูมีมนขลังและรู้สึกได้ถึงพลังของเวทย์มนต์
เธอหยุดไว้ในหน้าหนึ่งของหนังสือซึ่งมีความเขียนไว้ว่า

ยาเสน่ห์

วัตถุดิบ
น้ำมันหอมระเหย 3 หยด
ก้อนเกศรีป่น 1 ช้อนชา
[เน้นช่วงแนะนำดอกไม้]
ดอก ลีลาวนีนารดี 1 ดอก
ดอก ส้มสีน้ำตาล 1 ดอก
ดอก เมฆเทียมฟ้า 1 ดอก

เดล่า อ : จะได้ผลดีที่สุดในช่วงวันที่ 1-15 ของเดือนคาเวีย
เดล่า อ :  เหลืออีกไม่กี่วันแล้ว

(ภาพ มองเจอดอกไม้บนภูเขาเขา (อารมณ์ประมาณว่า//จะสื่อว่า เธอมองหาดอกไม้)
ภาพ เกาะบนก้อนหินตีนเขามองขึ้นไป (อารมณ์ประมาณว่า//จะสื่อว่า เธอจะปีนเขาแต่คงไม่ไหว)
ภาพ มองหาคนช่วยในหมู่บ้านเจอแต่คนแก่กับเด็ก (อารมณ์ประมาณว่า//จะสื่อว่า เธอหาคนช่วยไม่ได้))
เธอถอนหายใจ

สมิตนั่งอยู่ในป้อมยาม ในท่าทางเบื่อๆ
โรส : พี่อัศวินคะๆ หนูอยากได้ดอกไม้ๆ
เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆอายุไม่กี่ขวบ เขย่าแขนสมิต พลางชี้มือไปยังดอกไม้บนผาใกล้ๆไม่สูงเท่าไหร่นัก
โรส : นะคะๆ
เด็กน้อยมองมาด้วยสายตาอ้อนวอน
สมิต : ได้ๆรอแปปนึงนะ

สมิตปีนขึ้นไปขุดดอกไม้มาให้ เขาขุดมาพร้อมรากเพื่อให้นำไปปลูกในดินต่อไป เพราะเขาเห็นเธอถือกระถางต้นไม้มาด้วย

สมิต : อะนี่จ่ะ
สมิตยื่นดอกไม้ให้เด็กน้อย
เด็กน้อยนำดอกไม้ลงกระถางที่เตรียมไว้
โรส : ขอบคุณมากค่ะ พี่อัศวิน
สมิต : จ้า เอาไปปลูกดีๆอย่าให้ตายล่ะ
โรส : ค่าาาา
เด็กน้อยเดินลับตาไป
อ อย่างน้อยตอนนี้เราก็น่ารักในสายตาเขาล่ะนะ

Witch & Flower
[แม่มด และ ดอกไม้] (หน้าเปิดเรื่องอีกหน้าครับ)

เดล่า อ :   ชีวิตของเราทุกคนย่อมมีสิ่งที่มุ่งมั่น แต่แน่นอนในเส้นทางนั้นเราจะต้องเผชิญความเสี่ยงอยู่เสมอ
เดล่า อ :  แฮ่กๆเกือบไปแล้ว ปลอมตัวได้แปปเดียวเองแฮะเรา
เดล่า อ :  แต่จะให้ปีนหน้าผาเราคงไม่ไหว ก็เรากลัวความสูงนี่นา มองหาใครช่วยก็ไม่มี

เดล่า อ :   ดอกลีลาวนีนารดีหนึ่งดอก
ที่บ้านของเธอเดล่าวางกระถางดอกไม้ลงข้างๆพลางเปิดหนังสือดูขั้นตอนต่อไปที่เธอจะต้องทำ
เดล่า อ :   ดอกส้มสีน้ำตาลอีกหนึ่งดอก

[วันที่ : ยุคกลาง เวลา: กลางวัน สถานที่: บริเวณทางเข้าหมู่บ้าน]
เดล่า อ :  ชีวิตของเราทุกคนย่อมมีสิ่งที่มุ่งมั่น แต่แน่นอนในเส้นทางนั้นเราจะต้องเจอะเจอกับความท้อแท้อยู่เสมอ
สมิตนั่งอยู่ในป้อมยาม ในท่าทางเบื่อๆ เหมือนเมื่อวาน
โรส : พี่อัศวินคะๆ
เด็กผู้หญิงคนเดิมเข้ามาทักเขา
สมิต : อ้าวหนูคนเมื่อวาน
โรส : หนูชื่อ เวลน่า โรส ค่ะ
สมิต : พี่ชื่อ โคโลน สมิต จ่ะ
โรส : หนูอยากได้ดอกไม้ค่ะ !!
เด็กน้อยพูดพลางชี้ไปยังดอกไม้บนหน้าผา ที่สูงขึ้นกว่าคราวที่แล้วพอสมควร

{ฉากเก่า เหตุการณ์เดียวกับช่วงแรก(ตัดภาพหลายๆภาพย่อเพื่อไปยังฉากถัดไป)}

สมิต : อื้อ ตอนนี้ดอกเก่าก็มีเพื่อนแล้วนะ
สมิตนำดอกไม้ส่งให้โรส
โรส : ขอบคุณค่ะ พี่อัศวินเก่งชะมัดเลย
โรสเอาดอกไม้ใส่กระถางที่เตรียมไว้
สมิต : มันแน่อยู่แล้วล่ะไอ้หนูเอ๋ย
โรส : ฮะฮะฮะ พี่อัศวินนี่บ้ายอชะมัดเลย
สมิต : หาาา
แล้วเด็กน้อยก็เดินลับตาไป

ต่อโพสหน้าครับ