**********ผมควรพอ หรือ อยู่ต่อ....************

สวัสดีเพื่อนๆทุกคนนะครับ ผมอยู่คนเดียวมาได้2เดือนแล้ว พึ่งเรียนมหาลัย ผมมีฐานะไม่ดีนัก ผมมีเเฟนเป็นรุ่นพี่อยู่มหาลัยเดียวกันครับ ตอนนี้เราคบกันมา4เดือน8วันครับ เธอกินเก่ง ชอบเที่ยวอยู่บ่อยๆ ชวนผมไปตลอดไม่เคยห่างกัน เธอเป็นคนร่าเริงถ้าทำในสิ่งที่ต้องการเเล้วยิ่งทำให้เธอดูสดใสมากยิ่งขึ้น ความสุขของเธอมันเกิดจากสิ่งพวกนี้เป็นหลัก บางครั้งผมเองก็ไม่มีปัญญาที่จะพาเธอไปกินของแพงๆ ไปเที่ยวที่ไกลๆ ผมเห็นเธอนั่งจ๋อยดูซึมๆเบื่อๆมาก ผมเองคิดมากที่ไม่สามารถทำให้มันดีขึ้นได้ ผมเรียนอยู่ไม่ได้ทำงานมีเงินเก็บครับ ทำให้ผมดูน่าเบื่อมากๆ ไม่มีสีสันในชีวิต อยู่กับสิ่งเดิมๆไปวันๆ แต่ผมรู้สึกรักเธอมาก ใส่ใจ เอาใจ ตามใจ เทคเเคร์เธอมาตลอด ยอมได้ก็ยอม แทบจะกราบกันเลย เวลาเราอยู่ด้วยกันมันราบรื่นอญู่เสมอ แต่พอคุยแชทหรือโทรศัพเท่านั้นล่ะครับ มักจะเกิดปัญหามาตลอด ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้ เพราะการพูด การใช้อารมของเราที่ขัดกันรึเปล่า เราจึงมักทะเลาะกันบ่อยๆแต่ไม่หนักมาก จนมาถึงครั้งนี้ ผมไม่รู้จะเล่าให้ใคร อยู่บ้านคนเดียว เพื่อนก็ไม่ค่อยคบ ผมเป็นคนติดแฟนมากจริงๆเลยไม่ค่อยมีเพื่อน ติดจนเสียเพื่อน ผมเลยมาตั้งกระทู้นี้เพื่ออยากให้เพื่อนๆได้เเสดงความคิดเห็น ครั้งนี้ทะเลาะกันหนักมากที่สุดเลยครับ ถึงขั้นผมอยากฆ่าตัวตาย เรื่องมีอยู่ว่า"ผมโพสรูปในIG แล้วแฟนเก่ามาก(ตั้งเเต่ม.2)มาเม้นใต้รูปครับ แฟนเก่าผมชอบมาเม้นบ่อยๆ แต่ผมก็ไม่เคยไปคุยกับเขามานานมาก ไม่เคยเจอกันด้วย ทำให้เเฟนผมโมโหเอามากๆ จนบอกเลิกกับผมทันทีเลย ผมช็อคมากตอนนั้น ว่าทำไมเรื่องเเค่นี้ต้องเลิกกันเลยหรือ เธอบอกเลิกทางไลน์ ทันใดนั้นเองน้ำตามันก็ไหลไม่หยุดเลย ผมโทรหาเธอ โทรทุกวิถีทาง ทักแชทไปทุกอย่าง พยายามติดต่อกับเธอ แต่เธอก็ปฏิเสธหมดทุกอย่าง ขณะเดียวกันผมร้องไห้สิ้นหวัง ตอนนั้นเที่ยงคืนครึ่งแล้ว ร้องไห้ดังมากๆผมรู้ตัวเลยเเต่มันห้ามไม่ได้ ผมได้แต่กำมือตัวเองจนเเน่นเพียงคนเดียว รอเธอรับสาย จนกระทั่งเธอบล็อคเฟสไป และปิดเครื่อง คุยได้แต่ไลน์แต่เธอก็ไม่ตอบผม ผมเลยบันทึกเสียงผมส่งไปให้เธอ ผมอึดอัดมากตอนนั้นมันเหมือนคนวิ่งหาทางออกไม่เจอ มันทรมานมากๆครับ ปิดกั้นทุกอย่าง ผมร้องไห้จนกระทั่งเธอโทรมาบอกฟังผม แต่เธอไม่พูดกับผม มีแต่พิมไลน์ส่งมาหาผม ผมยังคงร้องไห้ อ้อนวอนเธอเพื่อที่ขอเธอกลับคืนมาเป็นเหมือนเดิม เธอบอกเลิกผมอย่างเดียว เธอบอกว่าคิดดีเเล้ว น่าเบื่อมากๆ ผมนี่อึ้งเลยเมื่อเธอบอกว่าเบื่อ ผมคิดอะไรไม่ออกเเล้วตอนนั้น ไม่อยากอยู่ อยากขับรถชนให้ตายๆไป แต่ยังดีผมมีสติ หน้าแม่ก็เเว้บเข้ามาให้หัวผม ทำให้ผมไม่ทำอะไรบ้าๆออกไป ผมร้องไห้ตลอดเวลาคุยกับเธอ จนกระทั่งเธออ่อนใจคืนดีกับผม ตอนนั้นผมดีใจเอามากๆ ยิ้มทั้งน้ำตา ผมรักเธอมากจริงๆ รักมากที่สุดรองจากแม่ก็ว่าได้" เธอเป็นคนเดียวที่ผมคิดอยากแต่งงานจริงๆจังๆ เธอบอกเสมอว่าผมชอบเพ้อ แต่ผมก็ยิ้มอยู่ในใจคนเดียว ผมชอบดูหนังสือบ้าน ชอบดูรถ จินตนาการคนเดียว เธอไม่รู้หรอกว่าผมคิดอะไรมีเเค่ผมรู้อยู่คนเดียว555555 ถ้าผมตั้งใจทำเพื่อเธอ ผมก็ไม่แคร์อะไรเเล้ว ใครจะพูดอะไรยังไงก็ช่าง ตอนนี้ผมพร้อมที่จะเผชิญปัญหาทุกๆอย่าง อะไรที่ยอมได้ผมยอมเธอหมด ยอมแม้กระทั่งให้แฟนเก่าของเธอมานอนค้างที่บ้านก็เคย ผมก็ยอม ไม่รู้นะว่าผมทำถูกหรือไม่ แค่อยากให้เเฟนผมมีความสุขกับสิ่งที่ถูกต้อง ผมรู้ว่าเธอทำอะไรเพราะเธอเป็นคนบอกตรงๆ ไม่ปิดบัง แปลกมากครับคนแบบนี้ผมพึ่งเจอ อาจดูเหมือนไม่แคร์นะครับ แต่จริงๆเธอเเคร์ ผมแค่คิดว่า ได้เป็นเเฟนเธอตอนนี้ก็ดีเเค่ไหนเเล้ว ได้อยู่ในฐานะที่ใกล้ชิดเธอที่สุดมันก็ยิ้มได้ ต่อให้ต้องเจออะไรที่เลวร้าย ผมจะสู้กับทุกๆปัญหาครับ หลายครั้งผมเคยคิดว่าทำไมผมต้องยอมเธอขนาดนี้ ต้องฝืนอะไรหลายๆอย่าง ผมคิดไม่ออกเลยว่าทำไม มันมีแต่สิ่งที่แสดงออกมาให้เธอเห็นได้ทุกๆวัน คือการดูเเลเอาใจใส่เธอ รักเดียวใจเดียว ความซื่อสัตย์เเละมั่นใจกับเธอ ผมเป็นผู้ชายที่ไม่มีอะไรจริงๆ ไม่ร่ำรวย ไม่มีราศี แต่สิ่งที่ผมมีคือความรักที่ยิ่งใหญ่ที่มอบให้เธอ......