เหมือนเป็นกระทู้สารภาพบาปเลยครับ
เรื่องแรก นานมาแล้วสมัย ม.2-3 เคยมีผู้หญิงรุ่นน้องคนนึงมาชอบ มาตาม ตอนนั้นด้วยความที่ยังเด็กเลยแกล้งเค้ากลับ ด้วยเหตุผลงี่เง่าเพราะเธอมีแผลที่ขา เลยไม่ชอบ ผ่านมา 14 ปีแล้ว เมื่อไม่นานมานี้บังเอิญเจอกันกับเธอที่ห้างแห่งหนึ่ง เธอจำผมได้เลยเดินมาทัก และผมก็จำเธอได้เช่นกัน ผมทักทายและพยายามพูดจากับเธอด้วยความอ่อนน้อมอย่างมาก เพราะในใจผมรู้สึกผิดมากมายที่เคยทำเค้าเสียความรู้สึก ส่วนเธอก็คุยปกติดี ผมหวังว่าในใจเธอคงจะไม่อาฆาตรเคียดแค้นสาปแช่งผมนะ เพราะปัจจุบันผมยังโสดอยู่เลย T^T ก็แกล้งเธออับอายไว้เยอะเหมือนกัน
เรื่องที่สอง ตอนนั้นอายุประมาณ 18 กว่าๆ ตอน ปวช2 มีผู้หญิงคนละคณะกับผมคนนึง ปีเดียวกันกับผม เธอแอบชอบผมตั้งแต่ปี 1 (มารู้ตอนหลัง)แล้วพอขึ้น ปี2 เธอก็ฝากเพื่อนผมที่เป็นผู้หญิงห้องเดียวกับผม มาบอกผมว่าเธอคนนี้ชอบผมนะ ผมก็นึกออกว่าอ๋อคนนี้เคยเห็นหน้าบ่อยๆ เพราะตึกคณะเราอยู่ติดกัน ก็โอเคไม่ได้รังเกียจอะไร จนมีอยู่วันหนึ่งหลังประชุมแถวช่วงเช้าเสร็จ ก่อนเข้าเรียนเธอก็เดินมาหาผมที่ตึก แล้วยื่นของขวัญเป็นกล่องใสๆ มีดอกไม้เล็กๆ ข้างในให้ผม ผมรับไว้ก็นิ่งไปซักพักแล้วยิ้มให้เธอโดยไม่ได้พูดอะไรนอกจากขอบคุณนะ จากนั้นผมก็ฝากเพื่อนผู้หญิงคนนึงที่รู้จักกับเธอไปบอกเธอว่าผมยังไม่อยากคบใครนะ พอเป็นเพื่อนกันดีกว่า(ปฏิเสธแบบสุภาพ) แต่จริงๆแล้วผมไม่ชอบเธอเพราะของที่เธอให้(งี่เง่ามาก แค่เรื่องของ) ไม่ใช่เพราะของไม่มีราคา หรือเป็นของถูกๆ แต่แค่ไม่ชอบเฉยๆ ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน สงสัยติสเกิน ก็เลยปฏิเสธไป จนปัจจุบันนี้ก็มีเจอกันสวนทางกันบ้างตามสถานที่ต่างๆก็ทักทายกันปกติ แต่เวลาเจอกันทุกครั้ง ก็รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าจัง เหตุผลบางอย่างมันแสนจะไร้เหตุผลจริงๆ
เรื่องอื่นๆก็พอมี แต่เอา 2 แค่เรื่องนี้ก่อนดีกว่า ส่วนใครเคยปฏิเสธใครเพราะเหตุผลแปลกๆ งี่เง่าๆ หรือ ฮาๆ ของตัวเองบ้างครับ
ปล. ทุกสิ่งที่เคยทำทั้งที่เล่าไป หรือยังไม่ได้เล่า รู้สึกผิดจริงๆครับ ไม่ได้ทำเพื่อสนุกอะไรเลย
ปล2. ผมหน้าตาธรรมดาๆนะครับ ขาวหน่อย ตี๋นิดๆ แต่โดยรวมไม่ได้หล่อนะครับ
ใครเคยปฏิเสธคนที่มาชอบตัวเองด้วยเหตุผลงี่เง่าอะไรบ้างครับ
เรื่องแรก นานมาแล้วสมัย ม.2-3 เคยมีผู้หญิงรุ่นน้องคนนึงมาชอบ มาตาม ตอนนั้นด้วยความที่ยังเด็กเลยแกล้งเค้ากลับ ด้วยเหตุผลงี่เง่าเพราะเธอมีแผลที่ขา เลยไม่ชอบ ผ่านมา 14 ปีแล้ว เมื่อไม่นานมานี้บังเอิญเจอกันกับเธอที่ห้างแห่งหนึ่ง เธอจำผมได้เลยเดินมาทัก และผมก็จำเธอได้เช่นกัน ผมทักทายและพยายามพูดจากับเธอด้วยความอ่อนน้อมอย่างมาก เพราะในใจผมรู้สึกผิดมากมายที่เคยทำเค้าเสียความรู้สึก ส่วนเธอก็คุยปกติดี ผมหวังว่าในใจเธอคงจะไม่อาฆาตรเคียดแค้นสาปแช่งผมนะ เพราะปัจจุบันผมยังโสดอยู่เลย T^T ก็แกล้งเธออับอายไว้เยอะเหมือนกัน
เรื่องที่สอง ตอนนั้นอายุประมาณ 18 กว่าๆ ตอน ปวช2 มีผู้หญิงคนละคณะกับผมคนนึง ปีเดียวกันกับผม เธอแอบชอบผมตั้งแต่ปี 1 (มารู้ตอนหลัง)แล้วพอขึ้น ปี2 เธอก็ฝากเพื่อนผมที่เป็นผู้หญิงห้องเดียวกับผม มาบอกผมว่าเธอคนนี้ชอบผมนะ ผมก็นึกออกว่าอ๋อคนนี้เคยเห็นหน้าบ่อยๆ เพราะตึกคณะเราอยู่ติดกัน ก็โอเคไม่ได้รังเกียจอะไร จนมีอยู่วันหนึ่งหลังประชุมแถวช่วงเช้าเสร็จ ก่อนเข้าเรียนเธอก็เดินมาหาผมที่ตึก แล้วยื่นของขวัญเป็นกล่องใสๆ มีดอกไม้เล็กๆ ข้างในให้ผม ผมรับไว้ก็นิ่งไปซักพักแล้วยิ้มให้เธอโดยไม่ได้พูดอะไรนอกจากขอบคุณนะ จากนั้นผมก็ฝากเพื่อนผู้หญิงคนนึงที่รู้จักกับเธอไปบอกเธอว่าผมยังไม่อยากคบใครนะ พอเป็นเพื่อนกันดีกว่า(ปฏิเสธแบบสุภาพ) แต่จริงๆแล้วผมไม่ชอบเธอเพราะของที่เธอให้(งี่เง่ามาก แค่เรื่องของ) ไม่ใช่เพราะของไม่มีราคา หรือเป็นของถูกๆ แต่แค่ไม่ชอบเฉยๆ ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน สงสัยติสเกิน ก็เลยปฏิเสธไป จนปัจจุบันนี้ก็มีเจอกันสวนทางกันบ้างตามสถานที่ต่างๆก็ทักทายกันปกติ แต่เวลาเจอกันทุกครั้ง ก็รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าจัง เหตุผลบางอย่างมันแสนจะไร้เหตุผลจริงๆ
เรื่องอื่นๆก็พอมี แต่เอา 2 แค่เรื่องนี้ก่อนดีกว่า ส่วนใครเคยปฏิเสธใครเพราะเหตุผลแปลกๆ งี่เง่าๆ หรือ ฮาๆ ของตัวเองบ้างครับ
ปล. ทุกสิ่งที่เคยทำทั้งที่เล่าไป หรือยังไม่ได้เล่า รู้สึกผิดจริงๆครับ ไม่ได้ทำเพื่อสนุกอะไรเลย
ปล2. ผมหน้าตาธรรมดาๆนะครับ ขาวหน่อย ตี๋นิดๆ แต่โดยรวมไม่ได้หล่อนะครับ