..."ว้าว อันดามัน..." เพลงสบายๆ ที่เปิดให้ลูกค้าทั้งไทยและต่างชาติฟังก่อนขึ้นเรือไปสิมิลัน และตาชัย จนถึงเก้าโมงเช้า....
สวัสดีครับ ผมเต้ครับ ก่อนหน้าผมได้เขียนรีวิวไปหลายเรื่อง แต่อยู่ใน oknation blog วันนี้ก็เลยลองมาลงใน pantip ดู (และคงเขียนต่อไปเรื่อยๆ)
ผมได้รับโอกาสจากทางบริษัท Wow Andaman ส่งอีเมลมาเชิญให้ทางโรงแรมที่ผมทำงานไปทดลองใช้บริการดู ก็เลยใช้วันที่ 24 พ.ย. 57 ในการเดินทางครั้งนี้ครับ เหมือนเดิมครับการท่องเที่ยวในครั้งนี้ผมไปทดลองใช้จริง โดยไม่แสดงตัวว่าเป็นเซลล์โรงแรมแต่ประการใด ครั้งนี้ไปฟรี แต่ไม่ใช่การจ้างให้เขียนรีวิวให้นะครับ ดังนั้นรีวิวต่อไปนี้ผมเขียนเพื่อขอบคุณและเพื่อการพัฒนาคุณภาพในการให้บริการกับท่านอื่นๆต่อไปครับ ซึ่งแม้แต่ทางบริษัทก็ไม่รู้ว่าผมเขียนบล๊อค งานนี้อาจมีร้อนๆหนาวๆบ้างนะครับ (เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย)
หมายเหตุ: ภาพทั้งหมดในทริปถ่ายด้วย iPhone5 อายุ 2 ปี กล้องสีเริ่มเพี้ยน ส่งเข้า iPad ผ่าน line ทำให้ไฟล์เล็กลง
"ปาเก๋า เฮ้ย! กาเป๋า"
ผมจัดกระเป๋าตั้งแต่ 1 ทุ่มของวันที่ 23 ครับ เพราะเกรงว่าจะลืมนู่นนี่ตอนเช้า ในกระเป๋ามี แว่นกันแดด ครีมกันแดด ขาซิวฟี่พร้อมรีโมท กล้องโปร ซองกันน้ำ ผ้าเช็ดตัว ชุดเปลี่ยน ถุงใส่ผ้าเปียก เป๋าตังค์ ยาลดน้ำมูก นามบัตร ฯลฯ
"ตื้ด ตื้ด ตื้ด ตื้ด"
นาฬิกาบอกเวลาตี 4 ครึ่ง ผมตื่นขึ้นมาคลายปมที่คิ้ว จำได้ว่าตั้งไว้ตี 4.50 แต่ทำไมมันปลุกตี 4.30 เบิกเนตรเพ่งดูอีกที เฮ้ย มือถือแฟน หันไปดูเจ้าตัวยังทำปากแจ๊บๆ เคี้ยวฟันอยู่เลย ผมหงุดหงิดมากจึงตัดสินใจ นอนต่อ!!
ตี 5 ตื่นอีกรอบครับ มาอาบน้ำทำธุระส่วนตัว แล้วเรียกแฟนให้ไปอาบน้ำต่อ เพราะว่าวันนี้รถจะมารับประมาณ 6.15-6.30น. ตามที่บริษัทได้แจ้งไว้ ผมมารอหน้าปากซอยบ้านครับ เวลา 6.45 รถถึงมารับ ผมเข้าใจเรื่องที่มาช้าครับ เพราะว่าเค้าไปรับลูกค้าที่อื่นก่อน ซึ่งการรับตอนเช้ามากนี่แหละทำให้ทั้งทริปเลท เพราะเลท 1 ที่เท่ากับต้องรันคิวเลทยาวออกไป 15 นาทีเลทถือเป็นเรื่องปกติครับ
รถที่มารับเป็น toyota commuter ที่เราคุ้นเคยกันดี ทุกที่นั่งมีเข็มขัดนิรภัยครับ คนขับขับดีครับ ไม่ซิ่ง ชิดซ้ายตลอดทาง จนผมหลับ มาตื่นอีกทีที่ทางแยกเข้าทับละมุเลย จากภูเก็ตถึงทับละมุใช้เวลา 1 ชั่วโมงครึ่งครับ
"ทานอาหารเช้าก่อนนะคะ"
ตั้งแต่ก้าวลงรถมา เสียงพนักงานหลายท่านเข้ามาทักทายและชักชวนให้ไปทานอาหารเช้า ผมเข้าไปที่เค้าเตอร์แรกก่อนเลย เพื่อไปรายงานตัว
หลังจากเช็คชื่อเสร็จ ผมก็ได้รับวิสแบนสีชมพูหวานแหววมาครับ ที่นี่มีสองสีนะครับ สีเหลืองไปสิมิลัน สีชมพูไปตาชัย
ใส่วิสแบนที่ข้อมือแล้ว ก็จะมีกฎกติกาของการใช้บริการ และข้อปฏิบัติเมื่อไปท่องเที่ยว พร้อมให้เซ็นต์ชื่อด้วย
เซ็นเสร็จ ก็เดินตรงดิ่งไปโซนอาหารเช้าครับ มีข้าวต้ม ขนมปัง ชา กาแฟ ขนมไทย
ผมเลือกกาแฟกับข้าวเหนียวสังขยา ซึ่งบอกเลย อร่อยมาก!!!!!
ระหว่างนั่งทาน มีพนักงานมาถามตลอดครับ ว่าจะทานอะไรเพิ่มมั้ย แนะนำให้เข้าห้องน้ำก่อนขึ้นเรือ เพราะต้องเดินทางนาน เมาเรือรึเปล่า บราๆๆ ผมไม่รู้สึกรำคานนะครับ รู้สึกดีซะด้วย เพราะคำพูดและน้ำเสียงของพนักงานไม่ได้โดนบังคับมาพูดเหมือนเซลล์ขายตรง แต่มาจากการเอาใจใส่ ผมว่าลูกค้าทุกคนจะทราบนะครับว่าอันไหนถูกบังคับอันไหนทำด้วยใจ เพราะน้ำเสียงกับแววตามันฟังออกครับ
หลังจากทางเสร็จ ผมอยากเบิ้ลมาก เพราะข้าวเหนียวสังขยาอร่อยจริงๆ แต่ต้องหยุดแค่นั้น เพราะต้องเดินทางยาว อีกอย่างไม่อยากเอาข้าวเหนียวสังขยาให้ปลากินกลางทางด้วย ซึ่งก็ได้เวลาเดินรอบๆท่าเรือครับ
ลานจอดรถ
ห้องน้ำ
พื้นที่นั่งพักระหว่างรอลงเรือ
ที่บริการอุกปรณ์ มีสน็อคเกิ้ล และตีนกบให้บริการฟรีครับ
[SR] เที่ยวเกาะตาชัย WoW Andaman
..."ว้าว อันดามัน..." เพลงสบายๆ ที่เปิดให้ลูกค้าทั้งไทยและต่างชาติฟังก่อนขึ้นเรือไปสิมิลัน และตาชัย จนถึงเก้าโมงเช้า....
สวัสดีครับ ผมเต้ครับ ก่อนหน้าผมได้เขียนรีวิวไปหลายเรื่อง แต่อยู่ใน oknation blog วันนี้ก็เลยลองมาลงใน pantip ดู (และคงเขียนต่อไปเรื่อยๆ)
ผมได้รับโอกาสจากทางบริษัท Wow Andaman ส่งอีเมลมาเชิญให้ทางโรงแรมที่ผมทำงานไปทดลองใช้บริการดู ก็เลยใช้วันที่ 24 พ.ย. 57 ในการเดินทางครั้งนี้ครับ เหมือนเดิมครับการท่องเที่ยวในครั้งนี้ผมไปทดลองใช้จริง โดยไม่แสดงตัวว่าเป็นเซลล์โรงแรมแต่ประการใด ครั้งนี้ไปฟรี แต่ไม่ใช่การจ้างให้เขียนรีวิวให้นะครับ ดังนั้นรีวิวต่อไปนี้ผมเขียนเพื่อขอบคุณและเพื่อการพัฒนาคุณภาพในการให้บริการกับท่านอื่นๆต่อไปครับ ซึ่งแม้แต่ทางบริษัทก็ไม่รู้ว่าผมเขียนบล๊อค งานนี้อาจมีร้อนๆหนาวๆบ้างนะครับ (เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย)
หมายเหตุ: ภาพทั้งหมดในทริปถ่ายด้วย iPhone5 อายุ 2 ปี กล้องสีเริ่มเพี้ยน ส่งเข้า iPad ผ่าน line ทำให้ไฟล์เล็กลง
"ปาเก๋า เฮ้ย! กาเป๋า"
ผมจัดกระเป๋าตั้งแต่ 1 ทุ่มของวันที่ 23 ครับ เพราะเกรงว่าจะลืมนู่นนี่ตอนเช้า ในกระเป๋ามี แว่นกันแดด ครีมกันแดด ขาซิวฟี่พร้อมรีโมท กล้องโปร ซองกันน้ำ ผ้าเช็ดตัว ชุดเปลี่ยน ถุงใส่ผ้าเปียก เป๋าตังค์ ยาลดน้ำมูก นามบัตร ฯลฯ
"ตื้ด ตื้ด ตื้ด ตื้ด"
นาฬิกาบอกเวลาตี 4 ครึ่ง ผมตื่นขึ้นมาคลายปมที่คิ้ว จำได้ว่าตั้งไว้ตี 4.50 แต่ทำไมมันปลุกตี 4.30 เบิกเนตรเพ่งดูอีกที เฮ้ย มือถือแฟน หันไปดูเจ้าตัวยังทำปากแจ๊บๆ เคี้ยวฟันอยู่เลย ผมหงุดหงิดมากจึงตัดสินใจ นอนต่อ!!
ตี 5 ตื่นอีกรอบครับ มาอาบน้ำทำธุระส่วนตัว แล้วเรียกแฟนให้ไปอาบน้ำต่อ เพราะว่าวันนี้รถจะมารับประมาณ 6.15-6.30น. ตามที่บริษัทได้แจ้งไว้ ผมมารอหน้าปากซอยบ้านครับ เวลา 6.45 รถถึงมารับ ผมเข้าใจเรื่องที่มาช้าครับ เพราะว่าเค้าไปรับลูกค้าที่อื่นก่อน ซึ่งการรับตอนเช้ามากนี่แหละทำให้ทั้งทริปเลท เพราะเลท 1 ที่เท่ากับต้องรันคิวเลทยาวออกไป 15 นาทีเลทถือเป็นเรื่องปกติครับ
รถที่มารับเป็น toyota commuter ที่เราคุ้นเคยกันดี ทุกที่นั่งมีเข็มขัดนิรภัยครับ คนขับขับดีครับ ไม่ซิ่ง ชิดซ้ายตลอดทาง จนผมหลับ มาตื่นอีกทีที่ทางแยกเข้าทับละมุเลย จากภูเก็ตถึงทับละมุใช้เวลา 1 ชั่วโมงครึ่งครับ
"ทานอาหารเช้าก่อนนะคะ"
ตั้งแต่ก้าวลงรถมา เสียงพนักงานหลายท่านเข้ามาทักทายและชักชวนให้ไปทานอาหารเช้า ผมเข้าไปที่เค้าเตอร์แรกก่อนเลย เพื่อไปรายงานตัว
หลังจากเช็คชื่อเสร็จ ผมก็ได้รับวิสแบนสีชมพูหวานแหววมาครับ ที่นี่มีสองสีนะครับ สีเหลืองไปสิมิลัน สีชมพูไปตาชัย
ใส่วิสแบนที่ข้อมือแล้ว ก็จะมีกฎกติกาของการใช้บริการ และข้อปฏิบัติเมื่อไปท่องเที่ยว พร้อมให้เซ็นต์ชื่อด้วย
เซ็นเสร็จ ก็เดินตรงดิ่งไปโซนอาหารเช้าครับ มีข้าวต้ม ขนมปัง ชา กาแฟ ขนมไทย
ผมเลือกกาแฟกับข้าวเหนียวสังขยา ซึ่งบอกเลย อร่อยมาก!!!!!
ระหว่างนั่งทาน มีพนักงานมาถามตลอดครับ ว่าจะทานอะไรเพิ่มมั้ย แนะนำให้เข้าห้องน้ำก่อนขึ้นเรือ เพราะต้องเดินทางนาน เมาเรือรึเปล่า บราๆๆ ผมไม่รู้สึกรำคานนะครับ รู้สึกดีซะด้วย เพราะคำพูดและน้ำเสียงของพนักงานไม่ได้โดนบังคับมาพูดเหมือนเซลล์ขายตรง แต่มาจากการเอาใจใส่ ผมว่าลูกค้าทุกคนจะทราบนะครับว่าอันไหนถูกบังคับอันไหนทำด้วยใจ เพราะน้ำเสียงกับแววตามันฟังออกครับ
หลังจากทางเสร็จ ผมอยากเบิ้ลมาก เพราะข้าวเหนียวสังขยาอร่อยจริงๆ แต่ต้องหยุดแค่นั้น เพราะต้องเดินทางยาว อีกอย่างไม่อยากเอาข้าวเหนียวสังขยาให้ปลากินกลางทางด้วย ซึ่งก็ได้เวลาเดินรอบๆท่าเรือครับ
ลานจอดรถ
ห้องน้ำ
พื้นที่นั่งพักระหว่างรอลงเรือ
ที่บริการอุกปรณ์ มีสน็อคเกิ้ล และตีนกบให้บริการฟรีครับ
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น