เรื่องความรักของทุกคนไม่ว่าจะเกิดขึ้นตอนไหน ยังไง แบบไหน สุดท้าย มันก็มักจะเสียใจทุกครั้งขึ้นอยู่กับว่ามากหรือน้อย เรื่องราวของผมอาจจะเกิดขึ้นได้ไม่นาน แต่มันก็ 1 ปีกว่าๆ
ย้อนไปเมื่อ วันที่ 25 ต.ค. 56 วันนั้นผมนั้งเล่น facebook อยู่ดีๆ มีเพื่อนในห้องคนนึงมาโพสในกลุ่มห้องว่ามีแม่เพื่อนเสียชีวิต ผมนึกยังไงไม่รู้ ผมไม่เคยคุยกันกับเพื่อนที่มาโพส มีบ้างเล็กน้อย ผมก็ได้ทักไป ถามว่ายังไง พอคุยไปสักพักผมก็เริ่มขอ Line นั่นแหละคนนั้นก็เป็นแฟนผมต่อมา แต่เดี๋ยวก่อน ขอเล่าต่อนะครับ ผมก็คุยกับเธอมาเรื่อยๆ มันรู้สึกดีละมั้งครับ ผมก็ทักไป วันละหลายๆรอบ ช่วงนั้นคุยกันบ่อยมาก จนมีวันนึงโรงเรียนผมได้จัดไปทัศนศึกษาที่ทะเลพัทยา วันนั้นวันที่ 30 ต.ค. 56 ผมก็เริ่มๆ ชอบเธอขึ้นมาละ ยิ่งได้นั่งใกล้ๆ มันรู้สึกตื่นเต้นเสมอ ผมก็ทำเป็นสะกิดบ้าง ชวนคุยบ้าง แต่ผมก็คิดว่าเขาคงไม่ชอบเราหรอก และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้น วันต่อมา เราก็เที่ยวด้วยกันทั้งวันทั้งคืน ตอนเย็นได้เล่นนํ้าทะเลด้วยกัน ด้วยความที่ผมอยากใกล้ชิด ผมก็เข้าไปเล่นด้วย ความที่ผมชอบ หรือหลงอะไรไม่รู้ทำให้ผมอดที่จะเล่นด้วยไม่ได้ จากนั้น ก็ถึงเวลาคํ่า ผมก็กลับที่พักกัน สังสรรค์กับเพื่อนในห้อง พอเลิกจากนั้นพวกเพื่อนผมก็ชวนไปเดินเล่นที่ walking street จำได้ไปประมาน 10 คน ผมก็ได้โอกาสที่อยากจะบอกอะไรสักอย่าง แต่มันไม่ง่ายเลย พอเดินเล่นกันเสร็จก็ไปนั่งกินที่ร้าน วันนั้นได้นั่งใกล้กัน ผมก็พยายามทำตัวให้ใกล้เธอ หลังจากนั้นเราก็กลับที่พัก ขึ้นรถกลับเธอนั่งข้างๆผม เธอได้ซบที่ไหล่ผม มันรู้สึกดีมากตอนนั้น แต่ก่อนจะเข้าที่พักกัน เราก็เดินผ่านทะเลกัน ตอนนั้นความกล้ามันมีเยอะผมจับมือเธอครั้งแรก ชวนไปเล่นนํ้าทะเล ตอนนั้นตี 3 คงไม่มีใครเล่นหรอกครับ อากาศก็หนาว เล่นไปเล่นมา ผมก็เผลอไปกอดเธอ มันรู้สึกมากกว่าเพื่อนไปแล้วตอนนั้น ผมไม่รู้ว่าเธอโกรธหรือป่าว แต่พอเล่นเสร็จก็กลับที่พัก ที่พักมันแยก ญ แยก ช ครับ วันนั้นผมเข้าไปกับเพื่อน ที่บ้านพัก ญ พอดีเพื่อนผมมีแฟนอยู่นั่น ผมกะว่าจะไปบอกฝันดีหน่อย แต่ก็หาตัวไม่เจอครับ จากนั้นก็แยกย้ายกัน พอเช้ามา ผมทักไป ติดต่อก็ไม่ได้ มันเหมือนความฝันเลยครับ ตื่นเช้ามาผมเดินไปหา ผมเข้าไปทัก แต่เธอไม่ตอบ เธอทำเหมือนไม่รู้จักผมเลย จากนั้นก็เดินทางกลับครับ พอถึงอยุธยา เธอกลับส่งข้อความมา ว่าอย่าติดต่อกันอีก อย่ายุ่งกันอีก เป็นแค่เพื่อนกันพอ เพราะช่วงนั้นผมยังติดพันกับแฟนเก่าอยู่ครับ แต่ผมเป็นคนมีความพยายามพอสมควรครับ ไม่ท้อเท่าไร พอกลับถึงโรงเรียน ผมบอกเธอว่าขอกลับด้วยนะ พอดีไม่มีรถกลับ เธอก็บอกว่าได้ จากนั้นพี่ของเธอก็มารับ แต่ต้องไปส่งพี่ที่หอก่อนจากนั้นเธอก็มาส่งผมที่บ้าน ผมไม่เคยให้ ผู้หญิงคนไหนเข้าบ้านผมเลยนะ เธอเป็นคนแรก จากนั้นเธอก็กลับเพราะอีก 2 วันจะเป็นวันเกิดเลยไปกินกับเพื่อนก่อน สักพักผมก็โทรไป เธอก็รับ เอ้า !! เอาเบอร์มาจากไหน ผมก็บอกไปว่า อ่อ ก็ตอนที่ขอยืมโทรหาแม่ไง แต่เค้าไม่ได้โทรหาแม่นะ แต่เค้าอ่ะ เอาโทรหาเครื่องเค้า แล้วจากนั้นเธอก็หัวเราะ ผมก็ชวนคุยไปเรื่อย จากนั้นคุยตามประสาคนที่แอบชอบ ผมก้ไม่คิดว่าเธอจะชอบผม จนตอนนั้นเธอคงกินเหล้าไปเยอะ คงก็บอกความในใจมาหมด ว่าก็ชอบผมเหมือนกัน ผมนี่ในใจโคตรดีใจแบบบอกไม่ถูกเลย แต่ก็คุยไปเรื่อย จนวันที่ 2 พ.ย. 56 ผมขอแฟนผมเป็นแฟน เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน แต่ความรักมันก็ไม่มีอะไรที่เรียบง่ายเสมอไปครับ แฟนเก่าผมกลับมายุ่งวุ่นวายในชีวิตผมอีกครั้ง ไปคุยกับแฟนผมอย่างนู้นอย่างงี้ จนแฟนผมบอกเลิกผม นั่นแหละคือเหตุการณ์ที่ผมง้อเธอครั้งแรก ผมไม่คิดว่าผมจะทำอะไรที่ไม่เคยทำ ปกติผมเป็นคนอยู่บ้านไม่ค่อยเที่ยวกลางคืนเท่าไร แต่วันนั้นแฟนผมก็ไปสังสรรค์กับเพื่อนๆ ผมคิดว่าจะทำไงดี ให้เรากลับมาดีกัน ผมไม่คิดเลยนะ ว่าจะทำในสิ่งที่ไม่เคยทำกับคนอื่น ผมให้เพื่อนมารับผมที่บ้าน ตอนนั้นประมาณ 5 ทุ่ม ผมปีนรั้วออกจากบ้าน ผมบอกกูอยากง้อแฟนวะ ทำไงดีวะ เพื่อนแนะนำว่าก็ลองไปหาอะไร ทำไรเพื่อมัน ผมก็บอกงั้นพาไปซื้อดอกไม้สักช่อหน่อย จากนั้นผมก็ไปซื้อ ลืมบอกนะครับ เงินที่เอาไปซื้อ ผมทุบกระปุกออมสิน ครับ พอดีวันนั้นเป็นวันศุกร์แล้วตังไม่เหลือพอดี พอผมซื้อดอกไม้เสร็จก็ไปที่ร้านอาหาร เพราะเพื่อนบอกแฟนผมอยู่ที่นั่น ผมก็กล้าๆกลัว จะทำไงดี สุดท้ายผมก็เดินเข้าไปพร้อมดอกไม้ ผมก็ยืนข้างเธอ เธอหันมาแบบตกใจ เอ้า !! มาได้ไง ผมบอกมันไม่สำคัญหรอก แต่สิ่งที่สำคัญคือคนที่ผมรัก เค้าไม่รู้นะว่าจะให้อภัยให้ไหม แต่เค้าก็ไม่เคยทำแบบนี้กับใคร หลังจากนั้นผมนั่งข้างๆเธอ เธอบอกเค้าโกรธไอซ์ไม่ลงหรอก แค่เค้าเห็นหน้าไอซ์เค้าก็หายโกรธแล้ว เค้ายิ้มได้เพราะเห็นหน้าไอซ์ ขอบคุณนะที่มาง้อเค้า
และเราก็คบกันทาเรื่อยๆครับ มีทะเลาะบ้าง 3 วันดี 4 วันร้าย แต่เราก็ไม่เคยห่างกัน หลายๆครั้งหลายๆอย่างผมกับทำร้ายเธอเอง ผมคิดว่า ผู้หญิงทำไมเอาแต่ใจขนาดนี้ ผม
เข้าข้างตัวเองตลอด ว่าต้องถูกตลอด หลายๆเหตุการณ์ที่ผมประทับใจมีมากมาย แต่ที่ประทับใจสุดๆ คือ วันเกิดผม ก่อนหน้าไม่กี่วันผมบอก แฟนผมชื่อ ยุ้ย นะครับ ลืมบอกไป ผมบอกว่ายุ้ย เค้าอยากได้ ฟิกเกียร์ ต้องเก็บเงินซื้อละ เรื่องนี้มันก้หายไปสักพัก พอก่อนวันเกิด มีเพื่อนทักผมว่ามา ไอซ์ชอบฟิกเกียร์สีไรวะ ผมบอกสีดำ ผมก้เอะใจ แต่ไม่คิดไร เพราะเคยคุยเรื่องนี้กับเพื่อน พอถึงวันเกิด ยุ้ยก็มาอวยพรผมปกติครับ แต่ไม่มีอะไรพิเศษ ผมแอบน้อยใจนิดๆนะ แต่ก็ไม่เป็นไร พอผ่านไป 2 วัน ตอนนั้นผมไปโรงเรียนครับ เช้าเหมือนกัน ประมาณ 7 โมง สิ่งที่ไม่คาดคิด ผมเห็นของขวัญห่อด้วยกระดาษ ผมเดินเข้าไปดู ปรากฎว่าข้างใน เป็น ฟิกเกียร์ ครับ มีการ์ดอวยพรวันเกิดให้ ยุ้ยเขียนถึงผม ผมดีใจมากๆที่ทำให้ผมขนาดนี้ สักพักผมก็โทรหา บอกขอบคุณมากนะ ที่ทำเพื่อเค้าขนาดนี้ ผมถามว่าเอามาให้ตอนไหน ยุ้ยบอก ก็เค้ามาโรงเรียนตั้งแต่ตี 5 แบกฟิกเกียร์ขึ้นมา ผมว่ามันหนักนะ สำหรับ ฟิกเกียร์คันละ 10 กว่า ก.ก. แล้วขึ้นตึก 3 ชั้น มันคือความพยายามที่ทำให้คนที่รักนั้นมีความสุข ผมรักยุ้ยมาก บอกกับตัวเองคิดไม่ผิดที่เลือกมาเป็นแฟน แต่ยุ้ย มีนิสัย ที่เอาแต่ใจครับ งี่เง่า บางครั้งผมคิดว่า เราทนเพื่ออะไรวะ เราง้อเพื่ออะไร บางครั้งผมก็ทำนิสัยไม่ดูแล ไม่ใส่ใจ แต่ผมรักนะ แต่ความรู้สึก ผู้หญิงกับผู้ชายอาจจะไม่เหมือนกัน เรา 2 คนผ่านอะไรมาก็เยอะครับ เรียน จบ ม.6 ต่อมหาลัย ช่วงนั้นเราก็ทะเลาะกัน แต่เคยสัญญาไว้ว่าจะอยู่ด้วยกัน ผมรู้คะแนนผมไม่ดีผมก็เล่อกเอา คณะที่คิดว่าติดชัวร์ แต่จะเรียนได้ไม่ได้นั้นอีกเรื่องนึง สรุปแล้วมันก็เป็นแบบนั้นครับ ผมสอบติดคณะนานาชาติ ส่วนยุ้ย ติด คณะสังคมครับ พอเข้ามหาลัยได้สักพัก เราก็เริ่มห่างกันครับช่วงแรกทั้งกิจกรรมอะไรมากมาย แต่ยุ้ยเป็นคนคิดมาก ว่าผมอยู่มหาลัยแล้วจะเจอคนมากมาย แต่ผมก็ไม่เคยหวั่นไหวเลยนะ แต่อาจจะมีบางเรื่องที่ยุ้ยแก้ไม่หาย เพราะชอบเอาแต่ใจ นิดหน่อยๆไม่ได้ โทรหาสายเดียวก็ไม่ได้นะ ต้องมากกว่า 2 สายขึ้นไป บางทีเราโทรไปรู้ว่าแฟนเราไม่ว่าง เราจะโทรไปอีกทำไมก็ไม่เข้าใจ ทัก Line มาหา พอเราไม่ตอบ ก็ว่าก็หาว่าไม่ใส่ใจ ไม่ตอบนี่ไม่ใช่หายไปเป็นชั่วโมงนะครับ แค่ 1-2 นาทีครับ ผมก็บอกว่าผมไม่ได้เล่นโทรศัพท์ทั้งวันขนาดนั้น ก็ไม่เข้าใจครับ ต้องรอให้อารมดีก่อนถึงจะหายโกรธ ผมก็ไม่เข้าใจนะ ผมก็โทรรายงานตลอด ตื่นนอน กินข้าว ไปเรียน ไปไหน กับใคร ยังไง ที่ไหน จะนอนตอนไหน ผมต้องโทรตลอด บางทีมันดูว่าอะไร เยอะไปบางที แต่นั่นมันก็ความคิดของผู้ชายนะครับ ว่าอยากเป็นส่วนตัว มีครั้งนึงครับ วันนั้นครบรอบ 10 เดือนตอนนั้นเราทะเลาะกัน ผมทำทุกวิธีทั้งที่เคยทำมาแล้ว ไม่ว่าจะซื้อตุ๊กตา เขียนการ์ดอะไร ให้แต่คราวนี้ ผมกับซื้อแหวนทองให้ พร้อมกับของที่ทำมือให้ ฝากเพื่อนไปให้ แต่สิ่งที่เราได้รับ คือยุ้ยเอาของมาคืนทั้งหมดครับ ยกเว้นที่ผมทำให้ แต่นั่นผมก็พูดกับตัวเองว่าไม่เป็นไร เราทำไม่ดีมาเยอะ แต่เรื่องมันก็ไม่จบแค่นั้น ประมาณ 4 ทุ่มวันนั้น มีเพื่อนยุ้ยโทรมาบอกผมให้ผมไปเอาของหน้าหอ ผมก็เดินไปเอา พอกลับมาหอเปิดดูปรากฎว่าเป็นกางเกงยีนส์ครับ ตัวนี้ผมชอบมากเพราะเคยไปเลือกมาแล้ว แล้วยุ้ยก็เขียนในจดหมายว่า ชอบไหมกางเกงเค้าไม่เคยซื้อให้ไอซ์เลยนะ นี่เป็นสิ่งที่เค้าทำให้ด้วยใจ มีเยอะกว่านี้ครับ แต่ผมจำไม่ได้ และสักพักเราก็กลับมาดีกันครับ
แต่สุดท้าย ความอารมร้อนของผมมันก็ทำร้ายความรัก ทำร้ายคนที่เรารัก สิ่งที่เราไม่คิดพูดออกไป แสดงพฤติกรรมที่แย่ๆออกไป ตอนนั้นเราอาจจะไม่รู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น แต่พอเราอารมเย็นเท่านั้นแหละ ความรู้สึกผิด มันได้เกิดขึ้นมาทันที สำหรับความรักที่ผมได้จาก ผู้หญิงคนนี้คือ ความรักที่มีค่ามากที่สุด เป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจก็จริง แต่การที่เอาแต่ใจเพราะว่าเขารักเราทั้งนั้น เขาไม่ได้หวังดีกับใครเลย แต่เราเองกับมองข้ามไป ว่าผู้หญิงต้องน้อยใจ ไม่มีเหตุผลเสมอไป สิ่งที่เราทำได้ดีที่สุด ผู้หญิงที่ยังไงก็ได้จะอยู่ยังไงก็ได้แค่มีเรา กินข้าวยังไงก้ได้ขอแค่มีเรา จะไปไหนขอแค่มีเรา นั่นแหละคือความต้องการของผู้หญิง ในตอนที่ยังรักกัน คือการดูแลคนที่เรารักให้ดีที่สุด ทุกเวลา ทุกวินาที มันมีค่าเสมอ อย่าปล่อยให้มันผ่านไป แล้ววันที่เหลืออยู่เรานั่นเองที่จะเจ็บไม่มีวันลืม
" คนรักจะไม่หายไป ตราบใดที่ยังนึกถึง "
ความรัก ม.6 ลืมยากที่สุด
ย้อนไปเมื่อ วันที่ 25 ต.ค. 56 วันนั้นผมนั้งเล่น facebook อยู่ดีๆ มีเพื่อนในห้องคนนึงมาโพสในกลุ่มห้องว่ามีแม่เพื่อนเสียชีวิต ผมนึกยังไงไม่รู้ ผมไม่เคยคุยกันกับเพื่อนที่มาโพส มีบ้างเล็กน้อย ผมก็ได้ทักไป ถามว่ายังไง พอคุยไปสักพักผมก็เริ่มขอ Line นั่นแหละคนนั้นก็เป็นแฟนผมต่อมา แต่เดี๋ยวก่อน ขอเล่าต่อนะครับ ผมก็คุยกับเธอมาเรื่อยๆ มันรู้สึกดีละมั้งครับ ผมก็ทักไป วันละหลายๆรอบ ช่วงนั้นคุยกันบ่อยมาก จนมีวันนึงโรงเรียนผมได้จัดไปทัศนศึกษาที่ทะเลพัทยา วันนั้นวันที่ 30 ต.ค. 56 ผมก็เริ่มๆ ชอบเธอขึ้นมาละ ยิ่งได้นั่งใกล้ๆ มันรู้สึกตื่นเต้นเสมอ ผมก็ทำเป็นสะกิดบ้าง ชวนคุยบ้าง แต่ผมก็คิดว่าเขาคงไม่ชอบเราหรอก และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้น วันต่อมา เราก็เที่ยวด้วยกันทั้งวันทั้งคืน ตอนเย็นได้เล่นนํ้าทะเลด้วยกัน ด้วยความที่ผมอยากใกล้ชิด ผมก็เข้าไปเล่นด้วย ความที่ผมชอบ หรือหลงอะไรไม่รู้ทำให้ผมอดที่จะเล่นด้วยไม่ได้ จากนั้น ก็ถึงเวลาคํ่า ผมก็กลับที่พักกัน สังสรรค์กับเพื่อนในห้อง พอเลิกจากนั้นพวกเพื่อนผมก็ชวนไปเดินเล่นที่ walking street จำได้ไปประมาน 10 คน ผมก็ได้โอกาสที่อยากจะบอกอะไรสักอย่าง แต่มันไม่ง่ายเลย พอเดินเล่นกันเสร็จก็ไปนั่งกินที่ร้าน วันนั้นได้นั่งใกล้กัน ผมก็พยายามทำตัวให้ใกล้เธอ หลังจากนั้นเราก็กลับที่พัก ขึ้นรถกลับเธอนั่งข้างๆผม เธอได้ซบที่ไหล่ผม มันรู้สึกดีมากตอนนั้น แต่ก่อนจะเข้าที่พักกัน เราก็เดินผ่านทะเลกัน ตอนนั้นความกล้ามันมีเยอะผมจับมือเธอครั้งแรก ชวนไปเล่นนํ้าทะเล ตอนนั้นตี 3 คงไม่มีใครเล่นหรอกครับ อากาศก็หนาว เล่นไปเล่นมา ผมก็เผลอไปกอดเธอ มันรู้สึกมากกว่าเพื่อนไปแล้วตอนนั้น ผมไม่รู้ว่าเธอโกรธหรือป่าว แต่พอเล่นเสร็จก็กลับที่พัก ที่พักมันแยก ญ แยก ช ครับ วันนั้นผมเข้าไปกับเพื่อน ที่บ้านพัก ญ พอดีเพื่อนผมมีแฟนอยู่นั่น ผมกะว่าจะไปบอกฝันดีหน่อย แต่ก็หาตัวไม่เจอครับ จากนั้นก็แยกย้ายกัน พอเช้ามา ผมทักไป ติดต่อก็ไม่ได้ มันเหมือนความฝันเลยครับ ตื่นเช้ามาผมเดินไปหา ผมเข้าไปทัก แต่เธอไม่ตอบ เธอทำเหมือนไม่รู้จักผมเลย จากนั้นก็เดินทางกลับครับ พอถึงอยุธยา เธอกลับส่งข้อความมา ว่าอย่าติดต่อกันอีก อย่ายุ่งกันอีก เป็นแค่เพื่อนกันพอ เพราะช่วงนั้นผมยังติดพันกับแฟนเก่าอยู่ครับ แต่ผมเป็นคนมีความพยายามพอสมควรครับ ไม่ท้อเท่าไร พอกลับถึงโรงเรียน ผมบอกเธอว่าขอกลับด้วยนะ พอดีไม่มีรถกลับ เธอก็บอกว่าได้ จากนั้นพี่ของเธอก็มารับ แต่ต้องไปส่งพี่ที่หอก่อนจากนั้นเธอก็มาส่งผมที่บ้าน ผมไม่เคยให้ ผู้หญิงคนไหนเข้าบ้านผมเลยนะ เธอเป็นคนแรก จากนั้นเธอก็กลับเพราะอีก 2 วันจะเป็นวันเกิดเลยไปกินกับเพื่อนก่อน สักพักผมก็โทรไป เธอก็รับ เอ้า !! เอาเบอร์มาจากไหน ผมก็บอกไปว่า อ่อ ก็ตอนที่ขอยืมโทรหาแม่ไง แต่เค้าไม่ได้โทรหาแม่นะ แต่เค้าอ่ะ เอาโทรหาเครื่องเค้า แล้วจากนั้นเธอก็หัวเราะ ผมก็ชวนคุยไปเรื่อย จากนั้นคุยตามประสาคนที่แอบชอบ ผมก้ไม่คิดว่าเธอจะชอบผม จนตอนนั้นเธอคงกินเหล้าไปเยอะ คงก็บอกความในใจมาหมด ว่าก็ชอบผมเหมือนกัน ผมนี่ในใจโคตรดีใจแบบบอกไม่ถูกเลย แต่ก็คุยไปเรื่อย จนวันที่ 2 พ.ย. 56 ผมขอแฟนผมเป็นแฟน เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน แต่ความรักมันก็ไม่มีอะไรที่เรียบง่ายเสมอไปครับ แฟนเก่าผมกลับมายุ่งวุ่นวายในชีวิตผมอีกครั้ง ไปคุยกับแฟนผมอย่างนู้นอย่างงี้ จนแฟนผมบอกเลิกผม นั่นแหละคือเหตุการณ์ที่ผมง้อเธอครั้งแรก ผมไม่คิดว่าผมจะทำอะไรที่ไม่เคยทำ ปกติผมเป็นคนอยู่บ้านไม่ค่อยเที่ยวกลางคืนเท่าไร แต่วันนั้นแฟนผมก็ไปสังสรรค์กับเพื่อนๆ ผมคิดว่าจะทำไงดี ให้เรากลับมาดีกัน ผมไม่คิดเลยนะ ว่าจะทำในสิ่งที่ไม่เคยทำกับคนอื่น ผมให้เพื่อนมารับผมที่บ้าน ตอนนั้นประมาณ 5 ทุ่ม ผมปีนรั้วออกจากบ้าน ผมบอกกูอยากง้อแฟนวะ ทำไงดีวะ เพื่อนแนะนำว่าก็ลองไปหาอะไร ทำไรเพื่อมัน ผมก็บอกงั้นพาไปซื้อดอกไม้สักช่อหน่อย จากนั้นผมก็ไปซื้อ ลืมบอกนะครับ เงินที่เอาไปซื้อ ผมทุบกระปุกออมสิน ครับ พอดีวันนั้นเป็นวันศุกร์แล้วตังไม่เหลือพอดี พอผมซื้อดอกไม้เสร็จก็ไปที่ร้านอาหาร เพราะเพื่อนบอกแฟนผมอยู่ที่นั่น ผมก็กล้าๆกลัว จะทำไงดี สุดท้ายผมก็เดินเข้าไปพร้อมดอกไม้ ผมก็ยืนข้างเธอ เธอหันมาแบบตกใจ เอ้า !! มาได้ไง ผมบอกมันไม่สำคัญหรอก แต่สิ่งที่สำคัญคือคนที่ผมรัก เค้าไม่รู้นะว่าจะให้อภัยให้ไหม แต่เค้าก็ไม่เคยทำแบบนี้กับใคร หลังจากนั้นผมนั่งข้างๆเธอ เธอบอกเค้าโกรธไอซ์ไม่ลงหรอก แค่เค้าเห็นหน้าไอซ์เค้าก็หายโกรธแล้ว เค้ายิ้มได้เพราะเห็นหน้าไอซ์ ขอบคุณนะที่มาง้อเค้า
และเราก็คบกันทาเรื่อยๆครับ มีทะเลาะบ้าง 3 วันดี 4 วันร้าย แต่เราก็ไม่เคยห่างกัน หลายๆครั้งหลายๆอย่างผมกับทำร้ายเธอเอง ผมคิดว่า ผู้หญิงทำไมเอาแต่ใจขนาดนี้ ผม
แต่สุดท้าย ความอารมร้อนของผมมันก็ทำร้ายความรัก ทำร้ายคนที่เรารัก สิ่งที่เราไม่คิดพูดออกไป แสดงพฤติกรรมที่แย่ๆออกไป ตอนนั้นเราอาจจะไม่รู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น แต่พอเราอารมเย็นเท่านั้นแหละ ความรู้สึกผิด มันได้เกิดขึ้นมาทันที สำหรับความรักที่ผมได้จาก ผู้หญิงคนนี้คือ ความรักที่มีค่ามากที่สุด เป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจก็จริง แต่การที่เอาแต่ใจเพราะว่าเขารักเราทั้งนั้น เขาไม่ได้หวังดีกับใครเลย แต่เราเองกับมองข้ามไป ว่าผู้หญิงต้องน้อยใจ ไม่มีเหตุผลเสมอไป สิ่งที่เราทำได้ดีที่สุด ผู้หญิงที่ยังไงก็ได้จะอยู่ยังไงก็ได้แค่มีเรา กินข้าวยังไงก้ได้ขอแค่มีเรา จะไปไหนขอแค่มีเรา นั่นแหละคือความต้องการของผู้หญิง ในตอนที่ยังรักกัน คือการดูแลคนที่เรารักให้ดีที่สุด ทุกเวลา ทุกวินาที มันมีค่าเสมอ อย่าปล่อยให้มันผ่านไป แล้ววันที่เหลืออยู่เรานั่นเองที่จะเจ็บไม่มีวันลืม
" คนรักจะไม่หายไป ตราบใดที่ยังนึกถึง "