เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมไม่รู้จะปรึกษาทุกท่านดี หรือแค่เอามาเล่าเป็นประสบการณ์ก็พอ เพราะมันขุ่นเคืองใจผมมาก
เรื่องอาจจะยาวซักเล็กน้อย แล้วอีกอย่างผมไม่รู้ว่าตั้งกระทู้ถูกห้องหรือเปล่า(แต่ไม่รู้จะไปห้องไหนแระ)
มีอยู่ว่า...ผมอยู่แผนก MN ในโรงงานแห่งหนึ่ง ในแผนกออฟฟิศได้มีการเปลี่ยน Layout ของตำแหน่งบุคลากร
จึงได้ทำการจัดที่นั่งภายในกันใหม่วุ่นวายไปหมด หน้าที่ของผมคือย้ายอุปกรณ์ Computer และ Lan ไปตามLayout นั้นๆ
ทำจนเสร็จ(คนเดียวT^T) ทั้งหมด 20 กว่าจุด เซ็ทระบบเสร็จเรียบร้อย พอดีมีน้องคนนึงอยู่ฝ่าย INVOICE มานั่งที่โต๊ะเธอ
แล้วพิจารณาหน้าจอของเธอ แล้วบอกกับผมว่า "พี่ๆหนูอยากเปลี่ยนจอกับอีกเครื่องได้ไหม เพราะจอนี้มันเล็กไป(LCD 14")"
พอดีมันมีตำแหน่งว่างที่ยังไม่มีบุคลากร ก็เลยว่าจะเอาจออันใหญ่ไปใส่ให้น้องเขา เลยจูงมือน้องไปหาผู้จัดการโรงงาน (ซุบฯ)
เจอ ซุบฯ (เป็น ญ ที่ดื้อและค่อนข้างเอาแต่ใจ) ผมใช้ Z แทนชื่อเขาแล้วกันนะครับ
ผม : คุณ Z ครับพอดีน้องเขาอยากได้จอของแผนกการตลาด มาใส่แทนได้ไหมครับ ตัวหนังสือมันเล็กเขามองไม่ค่อยเห็น
(คุณ Z มองหน้าผมอยู่ครู่นึง)
Z : ไม่ได้นะ
ผม : ทำไมล่ะครับ โต๊ะนั้นยังไม่มีใครมาประจำนี่ครับ (และคงอีกนาน)
Z : เดี๋ยวข้อมูลของแผนกการตลาด ก็ไปปนอยู่กับทาง INVOICE ด้วยสิ!!
ผม : อึ้ง!! ไปพักนึง แล้วหันไปมองหน้าน้องที่หันมาพร้อมกัน แล้วทำตาโตใส่กัน (น้องมันจบวิทยาการคอมฯ)
ผมกำลังคิดว่าเขาเล่นมุข หรือกำลังกวนเรา หรืออาจลองภูมิเรา (คิดในแง่ดีนะในตอนนั้น)
ผม : ข้อมูลมันจะไปได้อย่างไรครับ เอาไปแต่จอเฉยๆ มันไม่ใช่เครื่อง All In One นะครับ
Z : ไม่ได้นะ..แล้วอะไรๆ ที่มันอยู่บนหน้าจอล่ะ จะทำยังไง เดี๋ยวข้อมูลมันก็ไปปนกันมั่ว พูดไม่รู้เรื่องหรอไง
ผม : ยิ่งอึ้ง!! เข้าไปอีก (ลองนึกสภาพยืนนิ่งๆ แล้วในหัวมันว่างเปล่า เหมือนไปไหนไม่ถูก)
ผม : (ตั้งสติได้) เอ่อ..คุณ Z ครับ มันไม่เกียวกันนะครับ ผมเอาไปแต่จอไม่ได้เอา CPU ไปด้วยนะครับ
Z : ชั้นบอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้ เอ๊ะ!! ถ้าข้อมูลมันปนกันเธอจะทำยังไง ใครจะรับผิดชอบห๊าาา... ((ทำเสียงดัง))
ผม : อ๊า..คือ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ......(น้องที่มาด้วยเขาบีบแขนผม)
น้อง : ((กระซิบ)) ไม่เป็นไรพี่ ช่างเถอะๆ ไม่เอาแล้ว..
Z : (วางแฟ้มเอกสารอย่างแรง) พวกเธอนี่ยังไง ชั้นพูดไม่เข้าใจหรอ ชั้นไม่อยากให้ข้อมูลมันปนกัน ออกไปได้แล้ว!!
น้องฉุดรั้งผมออกมา ทั้งๆที่ใจของผมมันอยากอยู่ต่อ ด้วยความกังขา ,ไม่เข้าใจ , งง ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นบนโลกของเรา
ผมทำงานต่อด้วยใจที่แหลกสลาย ดั่งโดนตบหน้าอย่างแรง เหมือนอกหักก็ไม่ปาน ผมไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปกับชิวิตดี
1. อธิบายให้เธอเข้าใจ ว่าความเป็นจริงบนโลกนั้นเป็นเช่นไร (โลกนี้ช่างโหดร้ายเหลือเกิน)
2. อยู่เฉยๆ ทำใจให้สบาย อย่าไปคิดมาก ไปหาเที่ยวให้ผ่อนคลาย ให้ลืมเรื่องร้ายๆไปซะ (ยังอยู่ต่อ)
3. ผมควรไปให้พ้นจากที่นั่น เพราะอยู่ไปก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมา (เงินเดือนคงไม่ขึ้น)
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนถึงนะจุดๆนี้ ขอบพระคุณมากครับ
Edit : ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นเลยครับ จริงๆแล้วถ้าเป็นคนแก่ ที่ไม่ค่อยเข้าใจเทคโนโลยี
ผมจะไม่คิดอะไรมากมายเลยครับ แต่คุณ Z เขาอายุ 30 กลางๆ และจบ ป.ตรี มาด้วยนี่สิ (ที่ผมกลุ้ม)
มีเรื่องปวดหัวตึ๊บมาฝากครับ
เรื่องอาจจะยาวซักเล็กน้อย แล้วอีกอย่างผมไม่รู้ว่าตั้งกระทู้ถูกห้องหรือเปล่า(แต่ไม่รู้จะไปห้องไหนแระ)
มีอยู่ว่า...ผมอยู่แผนก MN ในโรงงานแห่งหนึ่ง ในแผนกออฟฟิศได้มีการเปลี่ยน Layout ของตำแหน่งบุคลากร
จึงได้ทำการจัดที่นั่งภายในกันใหม่วุ่นวายไปหมด หน้าที่ของผมคือย้ายอุปกรณ์ Computer และ Lan ไปตามLayout นั้นๆ
ทำจนเสร็จ(คนเดียวT^T) ทั้งหมด 20 กว่าจุด เซ็ทระบบเสร็จเรียบร้อย พอดีมีน้องคนนึงอยู่ฝ่าย INVOICE มานั่งที่โต๊ะเธอ
แล้วพิจารณาหน้าจอของเธอ แล้วบอกกับผมว่า "พี่ๆหนูอยากเปลี่ยนจอกับอีกเครื่องได้ไหม เพราะจอนี้มันเล็กไป(LCD 14")"
พอดีมันมีตำแหน่งว่างที่ยังไม่มีบุคลากร ก็เลยว่าจะเอาจออันใหญ่ไปใส่ให้น้องเขา เลยจูงมือน้องไปหาผู้จัดการโรงงาน (ซุบฯ)
เจอ ซุบฯ (เป็น ญ ที่ดื้อและค่อนข้างเอาแต่ใจ) ผมใช้ Z แทนชื่อเขาแล้วกันนะครับ
ผม : คุณ Z ครับพอดีน้องเขาอยากได้จอของแผนกการตลาด มาใส่แทนได้ไหมครับ ตัวหนังสือมันเล็กเขามองไม่ค่อยเห็น
(คุณ Z มองหน้าผมอยู่ครู่นึง)
Z : ไม่ได้นะ
ผม : ทำไมล่ะครับ โต๊ะนั้นยังไม่มีใครมาประจำนี่ครับ (และคงอีกนาน)
Z : เดี๋ยวข้อมูลของแผนกการตลาด ก็ไปปนอยู่กับทาง INVOICE ด้วยสิ!!
ผม : อึ้ง!! ไปพักนึง แล้วหันไปมองหน้าน้องที่หันมาพร้อมกัน แล้วทำตาโตใส่กัน (น้องมันจบวิทยาการคอมฯ)
ผมกำลังคิดว่าเขาเล่นมุข หรือกำลังกวนเรา หรืออาจลองภูมิเรา (คิดในแง่ดีนะในตอนนั้น)
ผม : ข้อมูลมันจะไปได้อย่างไรครับ เอาไปแต่จอเฉยๆ มันไม่ใช่เครื่อง All In One นะครับ
Z : ไม่ได้นะ..แล้วอะไรๆ ที่มันอยู่บนหน้าจอล่ะ จะทำยังไง เดี๋ยวข้อมูลมันก็ไปปนกันมั่ว พูดไม่รู้เรื่องหรอไง
ผม : ยิ่งอึ้ง!! เข้าไปอีก (ลองนึกสภาพยืนนิ่งๆ แล้วในหัวมันว่างเปล่า เหมือนไปไหนไม่ถูก)
ผม : (ตั้งสติได้) เอ่อ..คุณ Z ครับ มันไม่เกียวกันนะครับ ผมเอาไปแต่จอไม่ได้เอา CPU ไปด้วยนะครับ
Z : ชั้นบอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้ เอ๊ะ!! ถ้าข้อมูลมันปนกันเธอจะทำยังไง ใครจะรับผิดชอบห๊าาา... ((ทำเสียงดัง))
ผม : อ๊า..คือ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ......(น้องที่มาด้วยเขาบีบแขนผม)
น้อง : ((กระซิบ)) ไม่เป็นไรพี่ ช่างเถอะๆ ไม่เอาแล้ว..
Z : (วางแฟ้มเอกสารอย่างแรง) พวกเธอนี่ยังไง ชั้นพูดไม่เข้าใจหรอ ชั้นไม่อยากให้ข้อมูลมันปนกัน ออกไปได้แล้ว!!
น้องฉุดรั้งผมออกมา ทั้งๆที่ใจของผมมันอยากอยู่ต่อ ด้วยความกังขา ,ไม่เข้าใจ , งง ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นบนโลกของเรา
ผมทำงานต่อด้วยใจที่แหลกสลาย ดั่งโดนตบหน้าอย่างแรง เหมือนอกหักก็ไม่ปาน ผมไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปกับชิวิตดี
1. อธิบายให้เธอเข้าใจ ว่าความเป็นจริงบนโลกนั้นเป็นเช่นไร (โลกนี้ช่างโหดร้ายเหลือเกิน)
2. อยู่เฉยๆ ทำใจให้สบาย อย่าไปคิดมาก ไปหาเที่ยวให้ผ่อนคลาย ให้ลืมเรื่องร้ายๆไปซะ (ยังอยู่ต่อ)
3. ผมควรไปให้พ้นจากที่นั่น เพราะอยู่ไปก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมา (เงินเดือนคงไม่ขึ้น)
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนถึงนะจุดๆนี้ ขอบพระคุณมากครับ
Edit : ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นเลยครับ จริงๆแล้วถ้าเป็นคนแก่ ที่ไม่ค่อยเข้าใจเทคโนโลยี
ผมจะไม่คิดอะไรมากมายเลยครับ แต่คุณ Z เขาอายุ 30 กลางๆ และจบ ป.ตรี มาด้วยนี่สิ (ที่ผมกลุ้ม)