ผ่านไป4ปีกว่า เกือบ5ปี
ที่เราต่างคนต่างฝ่ายตัดสินใจแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตของตัวเอง
เค้าก็ไปมีชีวิตใหม่ กับคนรักใหม่
(ส่วนเราก็ยังโสดอยู่จนถึงปัจจุบัน)
ทุกๆวัน หลังจากตื่น ก่อนจะหลับ จะต้องคิดถึงเค๊าเป็นคนแรก,
อยากรู้ว่าตอนนี้เค๊าอยู่ไหน, ทำอะไรอยู่, เป็นยังไงบ้าง
เป็นกิจวัตรประจำวัน ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องไปคิดถึงเค๊าทำไม
แต่ความคิดถึงมันไปเอง โดยที่เราไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
เราเคยถามตัวเองนะ ว่าทำไม?
เลิกกันไปก็นานแล้ว ทำไมยังจะคิดถึงเค๊าอยู่อีก
แต่แล้วก็ได้คำตอบว่าอาจจะเป็นเพราะความเคยชิน
หรือไม่ก็คงเป็นเพราะความรู้สึกผูกพันธ์
เพราะเรากับเค๊าก็คบกันมานานหลายปี ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันค่อนข้างนาน
บ่อยครั้งที่เพื่อนสนิทหลายคนถามเราว่า "เมิงบ้ารึป่าว ทำไมปล่อยให้ตัวเองโสดนานขนาดนี้ เมิงไม่เหงาบ้างเหล๋อวะ"
ไอ้เราก็ได้แต่อมยิ้ม แล้วตอบว่า
"เหงาสิ่วะถามได้ แต่ถ้าสักวันนึงเค๊ากลับมาแล้วไม่เจอเรา แล้วเค๊าจะอยู่กับใคร"
เรายอมรับนะ ว่าตลอดเวลาเราคอยเป็นห่วง อยากรู้ว่าเค๊าจะมีความสุขดีมั๊ย มีปัญหาอะไรในชีวิตคู่รึป่าว
บ่อยครั้งที่ความคิดถึง มันมักจะดึงเรื่องเก่าๆเข้ามาให้เราคิดถึงเอง โดยที่ไม่ได้ตั้งใจ
(บางคนอ่านแล้วอาจจะรู้สึกตลก ว่ามันจะเป็นไปได้ขนาดนั้นเลยเหล๋อ น้ำเน่าไปรึป่าว?
แต่เราเชื่อนะ ว่าไม่ใช่เราแค่คนเดียวหลอกที่เป็น
คงมีอีกหลายคนที่เคยอยู่สภาวะแบบเดียวกันนี้ คงจะเคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน)
จิงๆแล้ว เราต่างฝ่ายต่างก็มีเบอร์โทรศัพท์ติดต่อกัน
แต่เราก็ไม่เคยเป็นฝ่ายที่จะโทรไปหาเค๊าก่อน เพราะคิดว่าเค๊าคงไม่สะดวกใจเท่าไหร่ที่จะคุยกับเรา
ทุกๆครั้งเวลาได้คุยกัน เค๊าจะเป็นฝ่ายโทรมาหาเราเอง
อีกอย่าง เราเข้าใจนะว่าถ้าแฟนใหม่ของเค๊ารู้ว่าเรายังโทรติดต่อกันอยู่ เค๊าก็คงจะไม่พอใจสักเท่าไหร่
(ซึ่งมันก็ใจเค๊าใจเรานั่นแหละ เรื่องแบบนี้เข้าใจได้ไม่ยาก
เลยคิดว่าเราอยู่ในพื้นที่ของเราจะดีกว่า คอยเป็นห่วงเค๊าอยู่ห่างๆมันคงจะดีกว่า)
ทุกวันนี้ก็ยังคอยว่าเมื่อไหร่จะโทรมาหาเราอีก
คิดแค่ว่า ถ้าเค๊าคิดถึงเรา หรือมีปัญหาอะไร, อยากระบายอะไร,
เหงา หรืออยากมีเพื่อนคุย เดวเค๊าก็คงเป็นฝ่ายโทรมาหาเราเอง
#ผ่านไปแต่ละเดือน ไม่บ่อยมากนักที่เค๊าจะติดต่อมา
(จริงๆก็อย่างที่บอกหล่ะ ลึกๆแล้วก็แอบหวังอยู่ทุกวัน อยากจะให้เค๊าโทรมาหาบ่อยๆ
คิดแค่ว่า ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่แค่ได้ยินเสียง ได้พูดคุยกัน แค่นั้นก็คงพอ)
เรายอมรับนะ ว่าช่วงเวลาสั้นๆที่คุยกันแค่ไม่กี่นาที (โคตรมีความสุข, อย่างน้อยก็พอจะช่วยให้หายคิดถึงเค๊าไปได้บ้าง)
จำได้ว่ามีอยู่ครั้งหนึ่ง เค๊าโทรมาหา แล้วบอกกับเราว่า "ขอโทษนะ ที่ทิ้งเราไปมีคนอื่น
เราผ่านปัญหาด้วยกันมาก็เยอะ จริงๆเวลาเราทะเลาะกัน ก็น่าจะอดทนกัน ปรับความเข้าใจกัน คอยประคับประคองกันต่อไป)
เราได้ยินแค่นั้นแล้วก็รู้ละ ว่าคงจะต้องมีปัญหาอะไรแน่ๆ
แต่เราก็ได้แต่บอกกับเค๊าว่า "ไม่ต้องขอโทษเราหลอก เราไม่เคยโกรธแก แกไม่ได้ทำผิดอะไร
เราไม่เคยรู้สึกเลยสักครั้งว่าแกผิด เราเองต่างหากที่เป็นฝ่ายผิด
เราบอกตัวเองอยู่ตลอดเวลา ว่าเราเองเป็นแฟนที่ไม่ดี เราดูแลแกไม่ดี
ถ้าเราดีจริง แกจะเลือกที่จะไปมีคนใหม่ทำไม"
#ก่อนหน้านั้นเรามีความคิดตั้งหลายอย่างนะ ว่าอยากจะพูดอะไรกับเค๊าบ้างถ้าเค๊าติดต่อมาหา
แต่นาทีนั้น ไม่รู้ว่าอะไรที่เคยนึกไว้มันหายไปไหนหมด
แค่ได้ยินเสียงคำถามทุกอย่างก็ไม่รู้ว่ามันหายไปไหนหมด
ลึกๆในใจ เราอยากเอ่ยปากบอกให้เค๊ากลับมานะ
อยากบอกว่าไม่ว่าจะยังไง เราก็ยังรักอยู่
ยังรออยู่ ถ้าอยู่กันแล้วไม่มีความสุข หรือถ้าไปกันไม่ได้ ก็อยากให้กลับมา กลับมาเริ่มต้นกันใหม่
แต่สุดท้าย.....
เราก็ได้แต่บอกกับเค๊าว่า "มีปัญหาอะไรกัน ก็ปรับความเข้าใจกัน อย่าทะเลาะกัน พูดจากันดีๆ
เราอยากเห็นแกมีความสุข อยากให้เค๊ารักแกมากๆ และแกก็รักเค๊ามากๆ
ไม่อยากให้ต้องมาจบเหมือนตอนที่เราคบกัน
แกไม่ต้องเป็นห่วงเรา เราอยู่คนเดียวได้ ไม่เป็นไร"
เลิกกับแฟนเก่ามานานพอสมควร แต่ไม่มีสักวันที่ไม่คิดถึง
ที่เราต่างคนต่างฝ่ายตัดสินใจแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตของตัวเอง
เค้าก็ไปมีชีวิตใหม่ กับคนรักใหม่
(ส่วนเราก็ยังโสดอยู่จนถึงปัจจุบัน)
ทุกๆวัน หลังจากตื่น ก่อนจะหลับ จะต้องคิดถึงเค๊าเป็นคนแรก,
อยากรู้ว่าตอนนี้เค๊าอยู่ไหน, ทำอะไรอยู่, เป็นยังไงบ้าง
เป็นกิจวัตรประจำวัน ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องไปคิดถึงเค๊าทำไม
แต่ความคิดถึงมันไปเอง โดยที่เราไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
เราเคยถามตัวเองนะ ว่าทำไม?
เลิกกันไปก็นานแล้ว ทำไมยังจะคิดถึงเค๊าอยู่อีก
แต่แล้วก็ได้คำตอบว่าอาจจะเป็นเพราะความเคยชิน
หรือไม่ก็คงเป็นเพราะความรู้สึกผูกพันธ์
เพราะเรากับเค๊าก็คบกันมานานหลายปี ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันค่อนข้างนาน
บ่อยครั้งที่เพื่อนสนิทหลายคนถามเราว่า "เมิงบ้ารึป่าว ทำไมปล่อยให้ตัวเองโสดนานขนาดนี้ เมิงไม่เหงาบ้างเหล๋อวะ"
ไอ้เราก็ได้แต่อมยิ้ม แล้วตอบว่า
"เหงาสิ่วะถามได้ แต่ถ้าสักวันนึงเค๊ากลับมาแล้วไม่เจอเรา แล้วเค๊าจะอยู่กับใคร"
เรายอมรับนะ ว่าตลอดเวลาเราคอยเป็นห่วง อยากรู้ว่าเค๊าจะมีความสุขดีมั๊ย มีปัญหาอะไรในชีวิตคู่รึป่าว
บ่อยครั้งที่ความคิดถึง มันมักจะดึงเรื่องเก่าๆเข้ามาให้เราคิดถึงเอง โดยที่ไม่ได้ตั้งใจ
(บางคนอ่านแล้วอาจจะรู้สึกตลก ว่ามันจะเป็นไปได้ขนาดนั้นเลยเหล๋อ น้ำเน่าไปรึป่าว?
แต่เราเชื่อนะ ว่าไม่ใช่เราแค่คนเดียวหลอกที่เป็น
คงมีอีกหลายคนที่เคยอยู่สภาวะแบบเดียวกันนี้ คงจะเคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน)
จิงๆแล้ว เราต่างฝ่ายต่างก็มีเบอร์โทรศัพท์ติดต่อกัน
แต่เราก็ไม่เคยเป็นฝ่ายที่จะโทรไปหาเค๊าก่อน เพราะคิดว่าเค๊าคงไม่สะดวกใจเท่าไหร่ที่จะคุยกับเรา
ทุกๆครั้งเวลาได้คุยกัน เค๊าจะเป็นฝ่ายโทรมาหาเราเอง
อีกอย่าง เราเข้าใจนะว่าถ้าแฟนใหม่ของเค๊ารู้ว่าเรายังโทรติดต่อกันอยู่ เค๊าก็คงจะไม่พอใจสักเท่าไหร่
(ซึ่งมันก็ใจเค๊าใจเรานั่นแหละ เรื่องแบบนี้เข้าใจได้ไม่ยาก
เลยคิดว่าเราอยู่ในพื้นที่ของเราจะดีกว่า คอยเป็นห่วงเค๊าอยู่ห่างๆมันคงจะดีกว่า)
ทุกวันนี้ก็ยังคอยว่าเมื่อไหร่จะโทรมาหาเราอีก
คิดแค่ว่า ถ้าเค๊าคิดถึงเรา หรือมีปัญหาอะไร, อยากระบายอะไร,
เหงา หรืออยากมีเพื่อนคุย เดวเค๊าก็คงเป็นฝ่ายโทรมาหาเราเอง
#ผ่านไปแต่ละเดือน ไม่บ่อยมากนักที่เค๊าจะติดต่อมา
(จริงๆก็อย่างที่บอกหล่ะ ลึกๆแล้วก็แอบหวังอยู่ทุกวัน อยากจะให้เค๊าโทรมาหาบ่อยๆ
คิดแค่ว่า ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่แค่ได้ยินเสียง ได้พูดคุยกัน แค่นั้นก็คงพอ)
เรายอมรับนะ ว่าช่วงเวลาสั้นๆที่คุยกันแค่ไม่กี่นาที (โคตรมีความสุข, อย่างน้อยก็พอจะช่วยให้หายคิดถึงเค๊าไปได้บ้าง)
จำได้ว่ามีอยู่ครั้งหนึ่ง เค๊าโทรมาหา แล้วบอกกับเราว่า "ขอโทษนะ ที่ทิ้งเราไปมีคนอื่น
เราผ่านปัญหาด้วยกันมาก็เยอะ จริงๆเวลาเราทะเลาะกัน ก็น่าจะอดทนกัน ปรับความเข้าใจกัน คอยประคับประคองกันต่อไป)
เราได้ยินแค่นั้นแล้วก็รู้ละ ว่าคงจะต้องมีปัญหาอะไรแน่ๆ
แต่เราก็ได้แต่บอกกับเค๊าว่า "ไม่ต้องขอโทษเราหลอก เราไม่เคยโกรธแก แกไม่ได้ทำผิดอะไร
เราไม่เคยรู้สึกเลยสักครั้งว่าแกผิด เราเองต่างหากที่เป็นฝ่ายผิด
เราบอกตัวเองอยู่ตลอดเวลา ว่าเราเองเป็นแฟนที่ไม่ดี เราดูแลแกไม่ดี
ถ้าเราดีจริง แกจะเลือกที่จะไปมีคนใหม่ทำไม"
#ก่อนหน้านั้นเรามีความคิดตั้งหลายอย่างนะ ว่าอยากจะพูดอะไรกับเค๊าบ้างถ้าเค๊าติดต่อมาหา
แต่นาทีนั้น ไม่รู้ว่าอะไรที่เคยนึกไว้มันหายไปไหนหมด
แค่ได้ยินเสียงคำถามทุกอย่างก็ไม่รู้ว่ามันหายไปไหนหมด
ลึกๆในใจ เราอยากเอ่ยปากบอกให้เค๊ากลับมานะ
อยากบอกว่าไม่ว่าจะยังไง เราก็ยังรักอยู่
ยังรออยู่ ถ้าอยู่กันแล้วไม่มีความสุข หรือถ้าไปกันไม่ได้ ก็อยากให้กลับมา กลับมาเริ่มต้นกันใหม่
แต่สุดท้าย.....
เราก็ได้แต่บอกกับเค๊าว่า "มีปัญหาอะไรกัน ก็ปรับความเข้าใจกัน อย่าทะเลาะกัน พูดจากันดีๆ
เราอยากเห็นแกมีความสุข อยากให้เค๊ารักแกมากๆ และแกก็รักเค๊ามากๆ
ไม่อยากให้ต้องมาจบเหมือนตอนที่เราคบกัน
แกไม่ต้องเป็นห่วงเรา เราอยู่คนเดียวได้ ไม่เป็นไร"