วันนี้ผมเสียใจมากครับ ทั้งๆที่ไม่มีแฟน แต่มันไม่มีทางเป็นไปได้แล้วหรอ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมชอบผู้หญิงคนนึงครับ ชอบมานาน 6-7 ปีแล้ว เคยขอเป็นแฟน แต่เธอก็ไม่เคยตกลง ทั้งๆที่เธอก็ไม่มีแฟน ทำให้ผมคิดเสมอว่ายังมีหวังอยู่ และก็ยังพูดคุยกันเหมือนเดิมตลอดมา ไปดูหนังบ้าง ช่วยงานบ้าง แต่ก็แค่ช่วงกลางวันที่ผมสามารถไปได้ หาของที่เธออยากได้ ส่งของขวัญไปให้ แน่นอน ผมทำทุกอย่างที่คิดว่าสามารถเอาใจผู้หญิงคนหนึ่งได้
จนมาถึง วันที่ 4 ที่ผ่านมา เธอชวนผมไปเที่ยวเขา และก็ตกลงนอนเต้นเดียวกัน ระยะเวลาที่ผมได้อยู่กับเธอก็คือ 3 วันเต็มๆ ซึ่งน่าจะเป็นวันที่ผมมีความสุขกว่าวันไหนๆ แต่ไม่ใช่เลย มันกลายเป็นวันที่น่าอึดอัดที่สุด และเป็นวันที่ผมทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ
ตอนเดินทางไปก่อนถึงที่หมาย เป็นช่วงแรกของการเดินทาง ช่วงนี้ ผมก็ยังเฉยๆ ไม่มีอะไร ผมจ่ายค่ารถ แต่เธอหารทุกบาท แต่ตอนนั้นเธอไม่ได้จ่าย ผมก็เลยแซวไปว่า "เดี๋ยวเงินทอน เอาไปรวมกับค่าสินสอดแล้วกันนะ" แต่เธอกลับพูดว่า "ถึงโลกนี้จะมีเธอเป็นคนสุดท้าย เราก็ไม่เลือกเธอหรอก" แน่นอนว่าทำให้ผมอึ้งไปเลย แต่ผมก็เลี่ยงโดยให้คิดว่าเราพูดเล่นกันเพราะมีคนอยู่เยอะ พอถึงบนเขา อากาศหนาว เธอก็บ่นว่าหนาว ผมก็เลยพูดว่า "ถ้าหนาวกอดเราก็ได้นะ เราไม่ถือ" แต่เธอดันตอบออกมาว่า "เราบอกเธอแล้วไง ว่าถึงจะมีเธอเป็นคนสุดท้าย เราก็ไม่เลือกเธอหรอก" แน่นอนว่าผมอึ้งไปเลย และผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่โชคดีที่มีกลุ่มอื่นที่ไปเที่ยวด้วยมารวมกันกับผม ทำให้การเที่ยวครั้งนี้ ไม่อึดอัด แต่วิธีการพูดของเธอแบบนั้น มันทำให้ผมไม่มีความสุขเลย ผมนอนไม่หลับทั้งคืน ถึงแม้ว่าเรานอนเต้นเดียวกัน แต่ผมก็ไม่คิดอะไรไม่ดีกับเธอเลยสักครั้ง เธอไม่ยอมให้ผมถ่ายรูปเธอ ไม่ถ่ายรูปคู่ผม เป็นผมแค่คนเดียว จนกระทั้งวันกลับ พอถึงที่หมาย เธอก็ลงรถไป ไม่บอกแม้คำว่า "แล้วเจอกันนะ" เธอเดินลงรถไปไม่หันมมองอีกเลย มันทำให้การเที่ยวของผม เป็นวันที่รู้สึกแย่มากๆเลย
เธอมีผู้ชายในอุดมคติ ซึ่งผมรู้ดีว่าผมไม่สามารถจะเป็นได้ มันทำให้เกิดคำถามที่ผมยังคิดไม่ตก และยังอยู่ในหัวของผม และผมไม่กล้าถามเธอ เพราะถ้าผมถามไป ผมคงควบคุมตัวเองไม่ได้แน่ๆ และคำถามที่ผมอยากจะถามเธอก็คือ
1. ถ้าผมไปยกเครื่องศัญกรรมตัวเองจนเป็นในแบบที่เธอต้องการ เธอจะยอมรับรักผมไหม แน่นอนถ้าเธอตอบว่าใช่ ผมคงจะรักเธอไม่ได้ เพราะเธอชอบคนที่หน้าตา ไม่ใช่ตัวผม
2. ตัวผมมันเลวถึงขนาดที่ หากเหลือผมคนเดียวบนโลก ก็ยังไม่เลือกผมเลยหรอ ถ้าผมเลวขนาดนั้น จะยอมมาเที่ยวกับผมทำไม จะยอมมาคุยและจะยังเป็นเพื่อนกับผมทำไม หรือแค่อยากหาตัวหารค่ารถงั้นหรอ
3. การที่เธอไม่ยอมให้ผมถ่ายภาพ หรือไม่ถ่ายถาพคู่ผม เพราะกลัวใครมาเห็นงั้นหรอ กลัวใครเข้าใจผิดงั้นหรอ มันแย่มากขนาดนั้นเลยหรอ
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมเอง คล้ายลูกหมาตัวหนึ่งที่ถูกล่อด้วยกระดูกที่ไม่มีจริง และถึงจะมีคนมาเล่นด้วยก็ไม่มีใครจะเอาไปเลี้ยง เพราะเธอเอาสิ่งที่เหมือนจะมีความรักมาล่อให้ผมหวังว่าจะได้มาเหมือนที่ผมให้เธอไป แต่ก็ว่างปล่าว และถึงเธอจะคุยกับผม แต่เธอก็ไม่รักผมอยู่ดี และผมก็ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจผู้หญิงเลยจริงๆ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมชอบผู้หญิงคนนึงครับ ชอบมานาน 6-7 ปีแล้ว เคยขอเป็นแฟน แต่เธอก็ไม่เคยตกลง ทั้งๆที่เธอก็ไม่มีแฟน ทำให้ผมคิดเสมอว่ายังมีหวังอยู่ และก็ยังพูดคุยกันเหมือนเดิมตลอดมา ไปดูหนังบ้าง ช่วยงานบ้าง แต่ก็แค่ช่วงกลางวันที่ผมสามารถไปได้ หาของที่เธออยากได้ ส่งของขวัญไปให้ แน่นอน ผมทำทุกอย่างที่คิดว่าสามารถเอาใจผู้หญิงคนหนึ่งได้
จนมาถึง วันที่ 4 ที่ผ่านมา เธอชวนผมไปเที่ยวเขา และก็ตกลงนอนเต้นเดียวกัน ระยะเวลาที่ผมได้อยู่กับเธอก็คือ 3 วันเต็มๆ ซึ่งน่าจะเป็นวันที่ผมมีความสุขกว่าวันไหนๆ แต่ไม่ใช่เลย มันกลายเป็นวันที่น่าอึดอัดที่สุด และเป็นวันที่ผมทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ
ตอนเดินทางไปก่อนถึงที่หมาย เป็นช่วงแรกของการเดินทาง ช่วงนี้ ผมก็ยังเฉยๆ ไม่มีอะไร ผมจ่ายค่ารถ แต่เธอหารทุกบาท แต่ตอนนั้นเธอไม่ได้จ่าย ผมก็เลยแซวไปว่า "เดี๋ยวเงินทอน เอาไปรวมกับค่าสินสอดแล้วกันนะ" แต่เธอกลับพูดว่า "ถึงโลกนี้จะมีเธอเป็นคนสุดท้าย เราก็ไม่เลือกเธอหรอก" แน่นอนว่าทำให้ผมอึ้งไปเลย แต่ผมก็เลี่ยงโดยให้คิดว่าเราพูดเล่นกันเพราะมีคนอยู่เยอะ พอถึงบนเขา อากาศหนาว เธอก็บ่นว่าหนาว ผมก็เลยพูดว่า "ถ้าหนาวกอดเราก็ได้นะ เราไม่ถือ" แต่เธอดันตอบออกมาว่า "เราบอกเธอแล้วไง ว่าถึงจะมีเธอเป็นคนสุดท้าย เราก็ไม่เลือกเธอหรอก" แน่นอนว่าผมอึ้งไปเลย และผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่โชคดีที่มีกลุ่มอื่นที่ไปเที่ยวด้วยมารวมกันกับผม ทำให้การเที่ยวครั้งนี้ ไม่อึดอัด แต่วิธีการพูดของเธอแบบนั้น มันทำให้ผมไม่มีความสุขเลย ผมนอนไม่หลับทั้งคืน ถึงแม้ว่าเรานอนเต้นเดียวกัน แต่ผมก็ไม่คิดอะไรไม่ดีกับเธอเลยสักครั้ง เธอไม่ยอมให้ผมถ่ายรูปเธอ ไม่ถ่ายรูปคู่ผม เป็นผมแค่คนเดียว จนกระทั้งวันกลับ พอถึงที่หมาย เธอก็ลงรถไป ไม่บอกแม้คำว่า "แล้วเจอกันนะ" เธอเดินลงรถไปไม่หันมมองอีกเลย มันทำให้การเที่ยวของผม เป็นวันที่รู้สึกแย่มากๆเลย
เธอมีผู้ชายในอุดมคติ ซึ่งผมรู้ดีว่าผมไม่สามารถจะเป็นได้ มันทำให้เกิดคำถามที่ผมยังคิดไม่ตก และยังอยู่ในหัวของผม และผมไม่กล้าถามเธอ เพราะถ้าผมถามไป ผมคงควบคุมตัวเองไม่ได้แน่ๆ และคำถามที่ผมอยากจะถามเธอก็คือ
1. ถ้าผมไปยกเครื่องศัญกรรมตัวเองจนเป็นในแบบที่เธอต้องการ เธอจะยอมรับรักผมไหม แน่นอนถ้าเธอตอบว่าใช่ ผมคงจะรักเธอไม่ได้ เพราะเธอชอบคนที่หน้าตา ไม่ใช่ตัวผม
2. ตัวผมมันเลวถึงขนาดที่ หากเหลือผมคนเดียวบนโลก ก็ยังไม่เลือกผมเลยหรอ ถ้าผมเลวขนาดนั้น จะยอมมาเที่ยวกับผมทำไม จะยอมมาคุยและจะยังเป็นเพื่อนกับผมทำไม หรือแค่อยากหาตัวหารค่ารถงั้นหรอ
3. การที่เธอไม่ยอมให้ผมถ่ายภาพ หรือไม่ถ่ายถาพคู่ผม เพราะกลัวใครมาเห็นงั้นหรอ กลัวใครเข้าใจผิดงั้นหรอ มันแย่มากขนาดนั้นเลยหรอ
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมเอง คล้ายลูกหมาตัวหนึ่งที่ถูกล่อด้วยกระดูกที่ไม่มีจริง และถึงจะมีคนมาเล่นด้วยก็ไม่มีใครจะเอาไปเลี้ยง เพราะเธอเอาสิ่งที่เหมือนจะมีความรักมาล่อให้ผมหวังว่าจะได้มาเหมือนที่ผมให้เธอไป แต่ก็ว่างปล่าว และถึงเธอจะคุยกับผม แต่เธอก็ไม่รักผมอยู่ดี และผมก็ไม่เข้าใจเลยจริงๆ