อยากถามคุณพ่อคุณแม่ที่มีลูกวัย 4ขวบ ขึ้นไปค่ะ

เรามีหลานชายคนเดียว อยู่อนุบาล 2 เราเลี้ยงเค้ามาตั้งแต่แบเบาะ เหตุเพราะพ่อแม่เค้าแยกทางกัน เราจึงเลี้ยงเค้าแทนพี่สาว
เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว คือ ในละแวกบ้านเรา ส่วนมากจะเป็นเด็กผู้หญิงที่อายุไล่เลี่ยกันกับหลานเรา
เลิกเรียนหรือวันหยุดพวกเค้าก็จะเล่นด้วยกัน บางทีก็บ้านเรา บางทีก็ไปเล่นบ้านเพื่อนเค้า มีหลายครั้งที่หลานเราเดินหน้าบูดกลับมาบ้าน
แล้วมานั่งอยู่คนเดียว เราก็ถามว่าเป็นอะไร หลานก็บอกว่า เพื่อนไม่ให้เล่นด้วย
        พ่อๆแม่ๆ มีวิธีปลอบใจลูกคุณยังไงคะ เราบอกเค้าว่าเพื่อนไม่เล่นเดี๋ยวน้าเล่นเป็นเพื่อน เค้าก็ไม่ยอม แล้วก็เดินไปเล่นกับเพื่อนเค้าต่อ
เราก็แอบเดินตามไปดู เราเห็นหลานเราไปนั่งดูเพื่อนเล่น เพื่อนก็ไม่ให้เค้าเล่นด้วยจริงๆ เราก็ถามนะทำไมไม่ให้เพื่อนเล่นด้วย
น้องเค้าก็ไม่ตอบอะไรเรา เราก็ถามยายที่อยู่ตรงนั้นว่า หลานเราเล่นแรงหรอหรือชอบแย่งของเล่นเพื่อน แกก็บอกเด็กก็อย่างนี้แหละ
พอเล่นกันหลายคนก็จะแบ่งพวกแบบนี้แหละ เราก็ชวนหลานเรากลับ หลานก็ไม่กลับบอกอยากเล่นกับเพื่อนๆ เรามองดูหลานเรา
เห็นสายตาเค้าที่มองเพื่อนแล้ว สงสารจับหัวใจเลย บอกไม่ถูกแต่รู้สึกสงสาร
        พ่อแม่ที่มีประสบการณ์แบบนี้ มีวิธีปลอบลูก บอกลูกคุณยังไงคะ มาแชร์กันหน่อยค่ะ