ตามที่ได้กล่าวไว้ในหัวข้อข้างต้น
เรากับแฟนคบกันมา1ปี5เดือน แรกๆเค้ารักเรามาก อยากเจอเรา อยากอยู่ด้วย ต้องการให้เราอยู่กับเค้าตลอดเวลา ซึ่งแฟนเรายังเรียนหนังสืออยู่ ส่วนตัวเราทำงานแล้ว เมื่อก่อนเวลาเราพักเราจะโทรหาเสมอ มีเวลาว่างก็จะไลน์ตอบ เมื่อก่อนงานเราไม่ยุ่งมากเลยตอบได้เรื่อย พอกลับบ้านช่วงเดินทางก็โทรหาและคุยกันตลอด เราพาแฟนเราไปเที่ยวที่ต่างๆมากมาย เอาใจเค้าทุกอย่างออกไปทางตามใจด้วยซ้ำ อยากกินอะไร อยากทำอะไรก็พาไป เรารักเค้ามากเลยทำให้เค้าเกือบทุกเรื่องที่เราจะสามารถทำได้ เค้าอยู่กับที่บ้านบางทีเค้าจะบ่นๆว่าอยากเจอ อยากอยู่ด้วย เราก็บอกเค้าตลอดว่าอดทนหน่อยนะ ถ้าเรียนจบก็ ออกมาอยู่ด้วยกันได้แล้ว ตั้งใจเรียนให้จบ เค้าก็จะบ่นเสมอว่ามันนานจังเลย เมื่อก่อนเราจะหัวเราะกับความงอแงของเค้า เรามองอะไรเค้าก็น่ารักเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องเอาแต่ใจ งอแง หรืออารมบูด เค้าเคยถามเราว่าเบื่อไหม รำคาญเค้าหรือเปล่าที่เค้าเป็นแบบนี้ เราพูดเสมอว่าไม่เคยรำคาญหรือเบื่อหนูเลยสักนิดเดียว เค้ารักในตัวหนู รักในสิ่งที่หนูเป็น ตอนนั้นเค้าก็ยิ้ม อ้อน มีความสุข พอช่วงกลางปี งานเราเปลี่ยนไป จากที่เคยว่างกลายเป็นไม่ค่อยมีเวลาไลน์ไปหา ตอนพักเริ่มโทรบ้างไม่โทรบ้าง ตอนแรกเค้าก็งอน ก็พูดว่าไม่มีเวลาให้เลยนะ เราก็บอกอธิบายไปว่างานเป็นยังไง โอเคเค้าบอกเราว่าเข้าใจ แต่เรื่องนี้เป็นปัญหาบ่อยมาก ถึงเราจะเลิกช้า แค่ไหนเราพยายามไปหาเค้าเกือบทุกวัน ปกติอาทิตย์นึงเจอกัน4-5วัน เราก็พยายามไปหา งานของเราจะต้องตื่นเช้ามากตื่นตี3เพื่อไปเข้างานตอนตี5เลิก3โมง แต่บางวันต้องเลิกช้าเลิก4-5โมงบ้าง เราก็พยายามไปหาเพราะเราก็อยากเจอเหมือนเดิม คิดถึงเค้าเหมือนเดิม แต่การคุยโทรศัพท์ของเราน้อยลงเพราะหลังจากเราเจอเค้าเราก็กลับถึงบ้านตอน4-5ทุ่ม เราก็คิดว่าเออคงไม่เป็นไรเพิ่งเจอกัน ไลน์ไปหาบอกถึงบ้านแล้วนะ ถึงหรือยัง ก็คุยในไลน์สักพักก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำมาบอกฝันดีกันก่อนนอนทุกคืน บางทีที่เราไม่ได้คุยกันเพราะเค้านอนห้องเดียวกับแม่ ถ้าแม่เค้ากลับจากที่ทำงานเร็วก็จะอดคุยกัน ได้แต่คุยในไลน์ อันนี้โอเคเราเข้าใจ แต่บางทีเราก็มี งอแงอยากได้ยินเสียงเค้าก่อนนอนบ้างเค้าก็ยังน่ารักรับสายเรา ให้เราได้ยินเสียงกระซิบแอบคุย มันก็น่ารักดี กลับมาตรงจุดเปลี่ยนของชีวิตคู่ของเรา คือ เค้าเคยพูดกับเราครั้งนึงว่า งานแบบนายไม่ควรมีแฟนแบบเราเลยเนอะ ตอนแรกที่ได้ยินก็งงนิดๆทำไมหล่ะ ประเด็นคือแฟนเก่าเราเป็นคนขี้เหงามาก ถ้าเค้าว่างก็อยากคุยอยากเจอเราตลอดแต่พองานเราเปลี่ยนเราทำให้เค้าแบบเดิมไม่ได้ นานๆเข้าเค้าเราว่าชินและ ทุกครั้งที่ถามจะบอกคำนี้เสมอ อยู่ได้และคนเดียวชิน ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด จากหน้ามือเป็นหลังมือ เริ่มเฉยๆกับเรา บางทีก็หงุดหงิดบ้างเวลาเราแกล้งแบบที่เคยแกล้งแรกๆเราก็งอนว่าแกล้งบ้างไม่ได้หรอทำไมต้องหงุดหงิด ก็ทะเลาะกัน หลังๆพูดอะไรไปกลายเป็นทะเลาะไปทุกเรื่อง พูดไม่เข้าหู เราก็เสียใจนะ ทำตัวไม่ถูกว่าเราต้องทำไง ทำไมถึงพูดไรไปก็หงุดหงิดไปหมด พยายามหาทางแก้ไข แต่หาไม่เจอ หลังๆเราชวนไปไหนก็ไม่ค่อยไปมีเหตุผลรองรับเสมอจากเมื่อก่อนเเฟนเราชอบออกนอกบ้านไปเที่ยวตลอด(เที่ยวกลางวันนะ) แรกๆงงเหมือนกันนะ ว่าเกิดอะไรขึ้นไม่เข้าใจ จนวันนึงเราคุยกัน แฟนมาบอกเราว่า เราเลิกกันเถอะ เเล้วต่างคนก็ต่างร้องไห้เสียใจ เราก็ไม่ได้รั้งเค้าไว้เราบอกเราเคารพในการตัดสินใจของเค้า แต่ใจจริงอยากรั้งเค้าไว้ใจแทบขาด หลังจากนั้นเราก็ยังไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่แต่เปลี่ยนสถานะใหม่ เป็นพี่น้องแต่ใจเราอยากให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม ก็ยังทำตัวเหมือนเดิม แต่อีกคนเริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนวันนึงเค้ามีคนคุยด้วยใหม่(4เดือนหลังจากที่เราเลิกกัน)หลังจากนั้นก็ห่างเหินเราออกไป ไลน์ไปไม่ตอบ นานนนถึงจะมาตอบสักที ก็รู้ว่าเค้าเห็นแต่เลือกที่ตะไม่ตอบเพราะเค้าเป็นคนติดพวกนี้มาก โทรไปไม่รับ เริ่มดันเราออกจากชีวิต พอเค้ามีปัญหาอะไรกับคนที่เค้าคุยด้วย เค้าก็จะมาคอยปรึกษาเรา เพราะเค้าไม่มีใครให้ปรึกษา อันนี้เราก็เข้าใจบอกเค้าว่าปรึกษาพี่ได้ทุกอย่างเลยนะ แต่ใจจริงๆแล้ว โคตรเจ็บและโคตรจุก เมื่อก่อนร้องไห้บ่อยๆ เพราะรู้ทุกอย่างจากเค้า เรายังรักเค้าเหมือนเดิม ยังหวงเค้า แต่ทำอะไรไม่ได้ได้แต่เก็บไว้อย่างเดียว หลังๆเราเริ่มคิดว่าโอเคถ้าคนนี้ดีจริงเราจะยินดีกับเค้าที่เค้าเจอคนดีๆคนที่อาจจะมีเวลาให้เค้ามากพอ จนหลายๆอย่างที่เค้าเล่าให้เราฟังเรื่องของคนนั้น เราเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่คนๆนี้โกหกแฟนเก่าเราหลายเรื่องมาก แฟนเก่าเราก็รู้นะ เราก็เตือนเค้าว่า อย่าเพิ่งไปรู้สึกดีๆกับคนนั้นมากนะ (แฟนเก่าเรากับคนนั้นยังไม่ได้เป็นไรกัน แค่รู้สึกดีๆกันเฉยๆ แต่ก็มากอยู่)ถอยออกมาบ้างมาดูเชิงก่อน อย่างเพิ่งรีบ แฟนเก่าเราก็เครียดๆ บอกกลัวเจอคนไม่ดีกว่าคนเก่า แฟนเก่าเราชอบพูดว่า กลัวเป็นแบบ มีคนดีๆอยู่แล้วแล้วไม่รัก ดันมารักคนที่ไม่ดี เราก็บอกว่าหนูต้องใจเย็นๆไม่ต้องรีบร้อนหรอกเรื่องความรักหน่ะ ดูกันไปก่อน วันนี้ก็ปรึกษากันแบบนี้ เราไปกินข้าวกันไปหาร้านนั่งให้แฟนเก่าเราอ่านหนังสือ คุยกันก็รู้สึกดีนะ ถามเค้าวันนี้โอไหม สบายใจป่าว ก็บอกเราว่าสบายใจ อยู่ด้วยแล้วเป็นตัวของตัวเองดี ตอนดึกเราก็นั่งรถไปส่งพอคนนั้นโทรมาก็คุยกัน เราก็ได้แต่เก็บอาการ เคยคิดนะว่าทำใจได้และคุยต่อหน้าก็ทำใจได้ แต่มันไม่ได้เลยจริง เจ็บตลอด ได้แต่นั่งหันมองไปทางอื่น พยายามไม่ฟังว่าคุยไรกัน มันก็ดันเข้าหู จนพอถึงที่เราก็เดินมาส่งเค้าก็คุยกันตลอด เราก็ได้แต่ยกมือบ๊ายบาย ไม่ได้พูดอะไรกันเลยเพราะคุยโทรศัพท์ เราก็รีบหันหลังเดินออกมา รู้สึกตัวเองเป็นหมามาก จนมานั่งคิดว่าจะเอาต่อไปดีทำยังไงต่อดี อยากให้เค้ากลับมาก็อยาก แต่ถ้าเค้าเจอคนที่ดีกว่าเราก็อยากให้เค้าได้ดี แต่เราก็รู้อยู่แล้วว่าคนนี้ไม่ได้ดีอย่างที่คิดเลย ไม่อยากให้แฟนเสียใจกับคนคนนี้ ตอนนี้เค้ามีความสุขมันก็ดีแต่ในอนาคตข้างหน้ามันจะเป็นยังไงเราพอเดาๆออก เลยทำให้อยากได้แฟนกลับคืนมา ให้เค้ากลับมาสนใจ มารักเราเหมือนเมื่อก่อน (ตอนนี้แฟนเราก็สับสนกับคนนั้นอยู่เหมือนกันยังไม่กล้าเสี่ยงจะคบด้วย) มีคำแนะนำดีๆบ้างไหม หรือ คำอะไรที่ทำให้เราตาสว่างได้บ้าง เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว