ผมเป็นพ่อของลูก

เมื่อเช้า ลูกสองคนมาหา แต่เช้า เข้ามากราบ ทั้งสองคน เสร็จแล้วพาผม
ออกไปใส่บาตรที่วัดใกล้บ้าน

ผมน้ำตาไหล ลูบหัวลูกทั้งสอง อวยพรให้ตามประสา พ่อ อายุ 69
ผมเลี้ยงลูกสองคน ด้วยตัวเอง ไม่มีใครมาช่วย แต่คนที่เป็นหลัก ก็แม่
ของเขาทั้งสองคน เคยลำบาก ถึงขนาดต้องขายทอง ที่ใส่เพื่อเอาไป
ให้ลูกเรียนหนังสือ  บัดนี้ เขาเป็นผู้ใหญ่ ทั้งสองคน มีงานการที่ดีทำ

ผมก็ได้แต่ชื่นชม ไม่เคยคิดที่จะ เบียดบังอะไร ของลูก  เขาเอามาให้
ก็เก็บซื้อที่ทางไว้ให้เขา  ครับหน้าที่ของพ่อ ก้เป้นแบบนี้

คิดดูหน่อยครับ ขนาดมีลูกแค่สองคนผมยังเหนื่อยยาก ปานนี้ แล้ว ถ้า เป็นพ่อของทั้งแผ่นดิน
จะเหนื่อยยากขนาดไหม  ถ้าเห็นลูก ๆ สามัคคีกัน  ไม่แก่งแย่งกัน รู้จักหน้าที่ของแต่ละคน
บ้านเมืองเรียบร้อย  พ่อของแผ่นดิน คง นอนหลับสบาย มีความสุข  แต่ถ้า เป็นอีแบบ
ที่ผ่านมา  ไม่มีพ่อคนไหนหรอกครับ มีความสุข

  วันนี้ หยุดทุกอย่าง  พอกับสี่งที่ได้รับตามความสามารถของตนเอง  ไม่เอาเปรียบกัน
เพื่อให้พ่อของเรา ท่านมีความสุข  ตลอดไปได้ไหมครับ