สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 40
เด็ก ๆ คะ วันนี้อาจารย์สมาชิกหมายเลข 701092 จะมาสอนวิชาการ์ตูนศาสตร์นะคะ ขอให้ทุกคนตั้งใจเรียนกันด้วยค่ะ
สำหรับวันนี้อาจารย์จะสอนในหัวข้อการแบ่งประเภทของการ์ตูน
ก่อนอื่นเลยต้องทำความเข้าใจก่อนว่าการ์ตูนมีหลายประเภทซึ่งไม่ได้หมายความว่าจะต้องใช้เกณฑ์เดียวกันทั้งหมด หลักเกณฑ์และระบบในการแบ่งก็จะแตกต่างกันไปตามกรณีแล้วแต่ความเหมาะสมค่ะ
เรามาดูเกณฑ์ที่ใช้แบ่งกันค่ะว่ามีอะไรบ้าง
1.แบ่งโดยใช้'เนื้อหา'เป็นเกณฑ์ ก็จะแบ่งได้เป็น การ์ตูนผจญภัย การ์ตูนต่อสู้ การ์ตูนสืบสวน การ์ตูนดรามา การ์ตูนไซไฟ ฯลฯ เป็นต้นค่ะ
2.แบ่งโดยใช้'มิติ'เป็นเกณฑ์ ก็จะได้เป็น การ์ตูนสองมิติ สามมิติ สี่มิติ เป็นต้นค่ะ
3.แบ่งโดยใช้'สัญชาติ'เป็นเกณฑ์ ก็แบ่งเป็น การ์ตูนไทย การ์ตูนฝรั่ง การ์ตูนญี่ปุ่น บลา บลา บลา ค่ะ
4.แบ่งโดยใช้'รูปแบบการดำเนินเรื่อง'เป็นเกณฑ์ อันนี้แบ่งได้เป็น การ์ตูนเรื่องยาว กับการ์ตูนจบในตอน ค่ะ
จริง ๆ แล้วยังมีการแบ่งโดยใช้เกณฑ์อื่นอีกเยอะแยะแต่สาระสำคัญของเราอยู่ที่เกณฑ์ข้อ 4 ค่ะ
การแบ่งประเภทการ์ตูนโดยใช้รูปแบบการดำเนินเรื่องเป็นเกณฑ์ แบบนี้อาจมีแยกย่อยอีกแต่อาจารย์แบ่งได้เป็น 2 ประเภทใหญ่ ๆ คือ
1.การ์ตูนเรื่องยาว เป็นการ์ตูนที่มีเนื้อหาต่อเนื่องยาวไปเรื่อยตั้งแต่ต้นจนจบ ปมหลักเป็นปมสำคัญที่ใช้ดำเนินเรื่อง เนื้อเรื่องจะเน้นคลี่คลายปมหลักค่ะและปมรองเป็นส่วนเสริมปมหลักเฉย ๆ ค่ะ เนื้อหาแต่ละตอนมีความเกี่ยวเนื่องกันตัดกันไม่ขาดค่ะ
คือถ้าพลาดไปตอนนึงคือจะดูไม่ค่อยรู้เรื่องเลยค่ะต้องตามดูย้อน (กรณีการ์ตูนปกติที่ไม่ยืดจนย้วย) จุดมุ่งหมายอยู่ที่ตอนจบค่ะ การ์ตูนประเภทนี้ต้องดูตั้งแต่เริ่มไม่งั้นจะมึนเล็กน้อย และข้อสำคัญคือเรื่องราวเน้นการนำพาไปสู่ตอนอวสานไม่ว่ารูปแบบใดก็แล้วแต่
ถ้าใครงงให้นึกถึงละครไทย ละครเกาหลี หรือภาพยนตร์
การ์ตูนเรื่องที่เรารู้จักของประเภทนี้ก็อาทิ วันพีซ ดรากอนบอล หน้ากากเสือ เบนเทน นารูโตะ และหลายเรื่องที่พากันจบไปแล้วค่ะ
2.การ์ตูนจบในตอน แบบนี้ต่างจากแบบแรกโดยสิ้นเชิง เป็นการ์ตูนที่เนื้อหาตามชื่อเลยค่ะคือจบในตอน เรื่องราวในแต่ละตอนจะไม่เกี่ยวข้องกันเลยค่ะ อาจมีเอี่ยวหรือกล่าวถึงเล็กน้อยแต่ไม่ส่งผลกระทบถึงเรื่องราวหลักของอีกตอนค่ะ
ปมหลักแค่วางโครงเข้าไว้เชื่อมให้การ์ตูนมันเป็นเรื่องเดียวกันแต่ไม่เน้นคลี่คลายค่ะ จะไปเน้นปมรองที่เปิดไว้เมื่อเริ่มตอนและคลี่คลายเมื่อจบ (อาจมีลากยาวไป 2-4 ตอนหากเวลาไม่พอ แต่ไม่ลากปมรองยาวไปจนจบค่ะ) และแต่ละตอนจะมีแพทเทิร์นการดำเนินเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบตอนที่คล้ายกันทุกตอน และข้อสำคัญคือไม่เน้นตอนอวสาน
รูปแบบนี้ให้นึกถึงซีรีส์ฝรั่ง หรือซิทคอมค่ะ การดำเนินเรื่องจะเป็นแบบนั้น
งงใช่ไหมคะ ยกตัวอย่าง โดราเอมอน ปมรองคือปัญหาที่เกิดจากของวิเศษของโดราเอมอน แพทเทิร์นของคือ เปิดมาต้นตอนโดยโนบิตะถูกแกล้งหรือมีปัญหาอะไรสักอย่าง ตามมาด้วยร้องไห้ขอของวิเศษจากโดราเอมอน แล้วเอาของวิเศษไปใช้จนเกิดปัญหา โดราเอมอนต้องตามแก้ แล้วโนบิตะก็ยังคงอ่อนแอต่อไป คือไม่ว่าเรื่องราวจะดำเนินไปแบบไหนแต่พอจบตอนจะจบแบบเดิม ๆ และของวิเศษในแต่ละตอนไม่ได้เกี่ยวข้องกันและไม่ได้ส่งผลกระทบซึ่งกันและกันเลย (อาจมีนิดนึงแต่ไม่ใช่ประเด็นหลัก)
ส่วนปมหลักคือ โดราเอมอนย้อนเวลามาเปลี่ยนประวัติศาสตร์ไม่ให้เกิดเหตุการณ์น้ำท่วมโลกในศตวรรษที่ 22 ใช่ไหมคะ แล้วมีกี่ตอนคะที่เน้นหนักที่จุดนี้
การ์ตูนในประเภทนี้ ได้แก่ โดราเอมอน เคโรโระ (ก็ยังยึดเพโคปองไม่ได้ซักที) ฟีเนียสกับเฟิร์บ (สิ่งประดิษฐ์ไม่เกี่ยวข้องกัน ลงเอยที่แม่ก็ไม่รู้อยู่ดี ตุ่นสายลับก็ยังเป็นปลอมตัวเป็นสัตว์เลี้ยงต่อไป) การ์ตูนดิสนีย์คลับทั้งหลาย และรวมถึงโคนันด้วย
ใช่!!! โคนันเป็นการ์ตูนจบในตอน ไม่ว่าเริ่มตอนเป็นอย่างไรแต่จบตอนคือจบกัน แต่ละคดีไม่เกี่ยวข้องกัน เช่น ตอนและแล้วนางเงือกก็หายไป ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับตอนผ้าเช็ดหน้าสีแดงของโซโนโกะเลยจริงไหมคะ ด้วยความที่เป็นการ์ตูนแบบนี้ "จึงไม่เน้นตอนอวสานค่ะ"
ต่างจากการ์ตูนเรื่องยาวเช่น ดรากอนบอล วันพีซ การเจออาโอคิจิทำให้โรบินทรยศที่วอเตอร์เซเวน ส่งผลให้เพื่อนต้องตามไปถาม พอรู้ความจริงเพื่อนก็ไปช่วยที่เอนิเอสลอบบี้ ทำให้โรบินยอมเข้าใจ ทำให้โรบินขัดขืนการจับตัว ทำให้ตานั่นโมโหจนเผลอกดบัสเตอร์คอล ทำให้เอนิเอสลอบบี้โดนถล่ม
ดูและแล้วนางเงือกก็หายไปแล้วข้ามมาดูผ้าเช็ดหน้าสีแดงของโซโนโกะก็ยังดูโคนันเข้าใจใช่ไหมคะ แล้วดูโรบินทรยศที่วอเตอร์เซเวนแล้วข้ามมาดูเอนิเอสลอบบี้โดนถล่มจะเข้าใจไหมคะว่าทำไมถึงโดน(ถ้าไม่อ่านสปอยล์)
จะดูการ์ตูนก็ต้องศึกษาให้เข้าใจการ์ตูนก่อนนะคะ จะได้ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมถึงไม่อย่างนั้น ทำไมถึงไม่อย่างนี้ล่ะ ทำไมไม่โตสักทีล่ะ ทำไมองค์กรชุดดำไม่โดนจับซักทีล่ะ (เพราะมันไม่ใช่การ์ตูนเรื่องยาวไง)
เอาล่ะค่ะ เลิกคลาสเรียนได้ค่ะ หัวข้อวันนี้ไม่ออกสอบนะคะ ขอบคุณที่มาเรียนและตั้งใจกันในวันนี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
สำหรับวันนี้อาจารย์จะสอนในหัวข้อการแบ่งประเภทของการ์ตูน
ก่อนอื่นเลยต้องทำความเข้าใจก่อนว่าการ์ตูนมีหลายประเภทซึ่งไม่ได้หมายความว่าจะต้องใช้เกณฑ์เดียวกันทั้งหมด หลักเกณฑ์และระบบในการแบ่งก็จะแตกต่างกันไปตามกรณีแล้วแต่ความเหมาะสมค่ะ
เรามาดูเกณฑ์ที่ใช้แบ่งกันค่ะว่ามีอะไรบ้าง
1.แบ่งโดยใช้'เนื้อหา'เป็นเกณฑ์ ก็จะแบ่งได้เป็น การ์ตูนผจญภัย การ์ตูนต่อสู้ การ์ตูนสืบสวน การ์ตูนดรามา การ์ตูนไซไฟ ฯลฯ เป็นต้นค่ะ
2.แบ่งโดยใช้'มิติ'เป็นเกณฑ์ ก็จะได้เป็น การ์ตูนสองมิติ สามมิติ สี่มิติ เป็นต้นค่ะ
3.แบ่งโดยใช้'สัญชาติ'เป็นเกณฑ์ ก็แบ่งเป็น การ์ตูนไทย การ์ตูนฝรั่ง การ์ตูนญี่ปุ่น บลา บลา บลา ค่ะ
4.แบ่งโดยใช้'รูปแบบการดำเนินเรื่อง'เป็นเกณฑ์ อันนี้แบ่งได้เป็น การ์ตูนเรื่องยาว กับการ์ตูนจบในตอน ค่ะ
จริง ๆ แล้วยังมีการแบ่งโดยใช้เกณฑ์อื่นอีกเยอะแยะแต่สาระสำคัญของเราอยู่ที่เกณฑ์ข้อ 4 ค่ะ
การแบ่งประเภทการ์ตูนโดยใช้รูปแบบการดำเนินเรื่องเป็นเกณฑ์ แบบนี้อาจมีแยกย่อยอีกแต่อาจารย์แบ่งได้เป็น 2 ประเภทใหญ่ ๆ คือ
1.การ์ตูนเรื่องยาว เป็นการ์ตูนที่มีเนื้อหาต่อเนื่องยาวไปเรื่อยตั้งแต่ต้นจนจบ ปมหลักเป็นปมสำคัญที่ใช้ดำเนินเรื่อง เนื้อเรื่องจะเน้นคลี่คลายปมหลักค่ะและปมรองเป็นส่วนเสริมปมหลักเฉย ๆ ค่ะ เนื้อหาแต่ละตอนมีความเกี่ยวเนื่องกันตัดกันไม่ขาดค่ะ
คือถ้าพลาดไปตอนนึงคือจะดูไม่ค่อยรู้เรื่องเลยค่ะต้องตามดูย้อน (กรณีการ์ตูนปกติที่ไม่ยืดจนย้วย) จุดมุ่งหมายอยู่ที่ตอนจบค่ะ การ์ตูนประเภทนี้ต้องดูตั้งแต่เริ่มไม่งั้นจะมึนเล็กน้อย และข้อสำคัญคือเรื่องราวเน้นการนำพาไปสู่ตอนอวสานไม่ว่ารูปแบบใดก็แล้วแต่
ถ้าใครงงให้นึกถึงละครไทย ละครเกาหลี หรือภาพยนตร์
การ์ตูนเรื่องที่เรารู้จักของประเภทนี้ก็อาทิ วันพีซ ดรากอนบอล หน้ากากเสือ เบนเทน นารูโตะ และหลายเรื่องที่พากันจบไปแล้วค่ะ
2.การ์ตูนจบในตอน แบบนี้ต่างจากแบบแรกโดยสิ้นเชิง เป็นการ์ตูนที่เนื้อหาตามชื่อเลยค่ะคือจบในตอน เรื่องราวในแต่ละตอนจะไม่เกี่ยวข้องกันเลยค่ะ อาจมีเอี่ยวหรือกล่าวถึงเล็กน้อยแต่ไม่ส่งผลกระทบถึงเรื่องราวหลักของอีกตอนค่ะ
ปมหลักแค่วางโครงเข้าไว้เชื่อมให้การ์ตูนมันเป็นเรื่องเดียวกันแต่ไม่เน้นคลี่คลายค่ะ จะไปเน้นปมรองที่เปิดไว้เมื่อเริ่มตอนและคลี่คลายเมื่อจบ (อาจมีลากยาวไป 2-4 ตอนหากเวลาไม่พอ แต่ไม่ลากปมรองยาวไปจนจบค่ะ) และแต่ละตอนจะมีแพทเทิร์นการดำเนินเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบตอนที่คล้ายกันทุกตอน และข้อสำคัญคือไม่เน้นตอนอวสาน
รูปแบบนี้ให้นึกถึงซีรีส์ฝรั่ง หรือซิทคอมค่ะ การดำเนินเรื่องจะเป็นแบบนั้น
งงใช่ไหมคะ ยกตัวอย่าง โดราเอมอน ปมรองคือปัญหาที่เกิดจากของวิเศษของโดราเอมอน แพทเทิร์นของคือ เปิดมาต้นตอนโดยโนบิตะถูกแกล้งหรือมีปัญหาอะไรสักอย่าง ตามมาด้วยร้องไห้ขอของวิเศษจากโดราเอมอน แล้วเอาของวิเศษไปใช้จนเกิดปัญหา โดราเอมอนต้องตามแก้ แล้วโนบิตะก็ยังคงอ่อนแอต่อไป คือไม่ว่าเรื่องราวจะดำเนินไปแบบไหนแต่พอจบตอนจะจบแบบเดิม ๆ และของวิเศษในแต่ละตอนไม่ได้เกี่ยวข้องกันและไม่ได้ส่งผลกระทบซึ่งกันและกันเลย (อาจมีนิดนึงแต่ไม่ใช่ประเด็นหลัก)
ส่วนปมหลักคือ โดราเอมอนย้อนเวลามาเปลี่ยนประวัติศาสตร์ไม่ให้เกิดเหตุการณ์น้ำท่วมโลกในศตวรรษที่ 22 ใช่ไหมคะ แล้วมีกี่ตอนคะที่เน้นหนักที่จุดนี้
การ์ตูนในประเภทนี้ ได้แก่ โดราเอมอน เคโรโระ (ก็ยังยึดเพโคปองไม่ได้ซักที) ฟีเนียสกับเฟิร์บ (สิ่งประดิษฐ์ไม่เกี่ยวข้องกัน ลงเอยที่แม่ก็ไม่รู้อยู่ดี ตุ่นสายลับก็ยังเป็นปลอมตัวเป็นสัตว์เลี้ยงต่อไป) การ์ตูนดิสนีย์คลับทั้งหลาย และรวมถึงโคนันด้วย
ใช่!!! โคนันเป็นการ์ตูนจบในตอน ไม่ว่าเริ่มตอนเป็นอย่างไรแต่จบตอนคือจบกัน แต่ละคดีไม่เกี่ยวข้องกัน เช่น ตอนและแล้วนางเงือกก็หายไป ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับตอนผ้าเช็ดหน้าสีแดงของโซโนโกะเลยจริงไหมคะ ด้วยความที่เป็นการ์ตูนแบบนี้ "จึงไม่เน้นตอนอวสานค่ะ"
ต่างจากการ์ตูนเรื่องยาวเช่น ดรากอนบอล วันพีซ การเจออาโอคิจิทำให้โรบินทรยศที่วอเตอร์เซเวน ส่งผลให้เพื่อนต้องตามไปถาม พอรู้ความจริงเพื่อนก็ไปช่วยที่เอนิเอสลอบบี้ ทำให้โรบินยอมเข้าใจ ทำให้โรบินขัดขืนการจับตัว ทำให้ตานั่นโมโหจนเผลอกดบัสเตอร์คอล ทำให้เอนิเอสลอบบี้โดนถล่ม
ดูและแล้วนางเงือกก็หายไปแล้วข้ามมาดูผ้าเช็ดหน้าสีแดงของโซโนโกะก็ยังดูโคนันเข้าใจใช่ไหมคะ แล้วดูโรบินทรยศที่วอเตอร์เซเวนแล้วข้ามมาดูเอนิเอสลอบบี้โดนถล่มจะเข้าใจไหมคะว่าทำไมถึงโดน(ถ้าไม่อ่านสปอยล์)
จะดูการ์ตูนก็ต้องศึกษาให้เข้าใจการ์ตูนก่อนนะคะ จะได้ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมถึงไม่อย่างนั้น ทำไมถึงไม่อย่างนี้ล่ะ ทำไมไม่โตสักทีล่ะ ทำไมองค์กรชุดดำไม่โดนจับซักทีล่ะ (เพราะมันไม่ใช่การ์ตูนเรื่องยาวไง)
เอาล่ะค่ะ เลิกคลาสเรียนได้ค่ะ หัวข้อวันนี้ไม่ออกสอบนะคะ ขอบคุณที่มาเรียนและตั้งใจกันในวันนี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โคนัน อยู่ ป.1 มากี่ปีแล้ววววววว?
รู้สึกจะนานนนนนน พอๆกับโนบิตะอยู่ ป. 5 เลย 55555
แต่ก่อน เราก็อายุพอๆกันนะกับโคนัน แต่เดี๋ยวนี้อายุเรานำหน้าไปไกลเเว้วววววว
สะเทือนใจเบาๆ 5555