สวัสดีครับ คือผมเพิ่งอกหัก เพราะแฟนนอกใจผมไป และเขาก็เลือกคนใหม่ครับ เขาแอบคุยกับคนใหม่มา 2 ปี ตั้งแต่ตลอดเวลาที่คบอยู่กับผม ไปเช่าหออยู่ด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน คบกับผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมเพิ่งรู้ความจริงเมื่อไม่นานมานี้ นี้ผมเป็นควายมาตังสองปีเลยหรอเนี่ย ผมอึ้ง ผมช๊อค มือไม้สั่น ผมเจ็บและเสียใจมากๆ เจ็บเจียนตาย ไม่มีอารมณ์จะทำงาน เรียนหรือแม้แต่กินข้าวเลยครับ ตื่นขึ้นมาก็มานั่งมึนอยู่บนเตียงตาค้างนั่งคิดแต่เรื่องเขา ภาพเขากับคนใหม่วนเวียนขึ้นมาอยู่ในหัว มันทำให้ผมเจ็บและทรมานมากๆๆ ผมอยากจะปล่อยโฮ ให้ใครสักคนฟังแต่ผมก็ไม่ได้ทำ
ระยะเวลาของความรักคือ 5 ปี ซึ่งมีความผูกพันธ์มันมากมายเหลือเกิน มันยากมากๆที่จะลืม ผมไม่เคยมีวันไหนที่จะไม่ได้คุยกับเขา ก่อนนอนก็จะโทรคุยบอกฝันดี แต่พอวันนึงมันไม่มีสิ่งเหล่านี้แล้ว ไม่มีใครโทรหา ไม่มีใครให้บอกรัก ผมจะอยู่อย่างไร ผมไม่ชิน ผมทำใจไม่ได้ เชื่อผมเถอะผมร้องไห้ ร้องจนไม่มีน้ำตาจะไหลร้องจนผมต้องนั่งยิ้มให้กับตัวเอง น้ำตามันไหลไม่ได้แล้วแต่ข้างในหัวใจมันปวดจี๊ดเหลือเกิน ผมเข้าใจทุกอย่างว่าผมควรตัดใจจากเขา รู้ว่าเขาหลอกเรา รู้ว่าเขาหมดรักผมควรตัดใจ แต่มันทำให้ผมนึกถึงคำนี้ขึ้นมา "เข้าใจแต่ทำไม่ได้" ผมไม่ต้องพยายามหาอะไรทำ เพราะผมต้องทำงานประจำอยู่แล้ว ผมไม่มีกระจิตกระใจแม้แต่อยากไปทำงานแต่ผมก็ต้องฝืนไป เพราะเป็นหน้าที่ ผมทำงานผมเหมือนวิญญาณผมนึกถึงแต่เรื่องนี้ และมันเจ็บปวดตลอดเวลา ผมพยายามหาอะไรทำให้ลืมๆแล้วแต่มันทำไม่ได้ ผมเหม่อลอย คิดฟุ้งซ่านตลอดเวลา
่ล่าสุดผมพยายามตัดใจอยู่เหมือนกันแต่เขาก็ยังโทรมาหาผม คุณคงเข้าใจความรู้สึกผม มันมีทั้งดีใจและเสียใจปนกัน มันดีใจที่เขายังคิดถึงเรา ยังโทรหาเรา เขาบอกกับเราว่าเขายังอยากคุยกับผมแต่อาจจะไม่ใช่ฐานะแฟน เขาไม่ได้รู้สึกกับผมอีกแล้วแต่เขาไม่อยากเสียผมไป
ผมพยายามจะตัดใจโดยการบอกเขาไปว่า ไม่ต้อง ไม่ต้องโทรมาอีกแล้ว ผมอยากจะลืมคุณ ถ้าคุณโทรมาแบบนี้ผมจะลืมคุณได้ยังไง จากนั้นเขารู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย เขาก็พูดขึ้นมาว่า "แล้วแต่" แล้ววางสายผมไป ... มันยิ่งทำให้ผมช๊อค และเจ็บมากกว่าเดิม ที่เขามาพูดแบบนี้
เพลงนี้ผุดขันมาในหัว เธอเก็บฉันไว้ทำไม ทั้งที่ใจก็ไม่รักกัน เธอเก็บฉันไว้ตั้งนาน หรือต้องการจะหลอกกันเรื่อยไป
บางทีผมก็สมเพชตัวเองที่ต้องมาทนทุกข์กับตัวเองทั้งๆที่เขาทำกับเราแบบนี้ บางทีก็สมเพชตัวเองที่ต้องมานั่งเสียใจที่ไม่อาจตัดใจลืมเขาได้ ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาตอบครับ คำตอบของทุกคนมันเป็นกำลังใจให้ผมจริงๆครับ
ผมอยากจะถามเพื่อนๆพี่ๆ ว่าผมควรจะทำยังไงไม่ให้ผมเจ็บมากกว่านี้ ไม่ให้ผมคิดถึงเรื่องของเขา เชื่อเถอะว่าอารมณ์ผมตอนนี้มันเจียนตายจริงๆ ขอบคุณครับ
ตอนอกหัก พวกคุณทำยังไงให้ลืม
ระยะเวลาของความรักคือ 5 ปี ซึ่งมีความผูกพันธ์มันมากมายเหลือเกิน มันยากมากๆที่จะลืม ผมไม่เคยมีวันไหนที่จะไม่ได้คุยกับเขา ก่อนนอนก็จะโทรคุยบอกฝันดี แต่พอวันนึงมันไม่มีสิ่งเหล่านี้แล้ว ไม่มีใครโทรหา ไม่มีใครให้บอกรัก ผมจะอยู่อย่างไร ผมไม่ชิน ผมทำใจไม่ได้ เชื่อผมเถอะผมร้องไห้ ร้องจนไม่มีน้ำตาจะไหลร้องจนผมต้องนั่งยิ้มให้กับตัวเอง น้ำตามันไหลไม่ได้แล้วแต่ข้างในหัวใจมันปวดจี๊ดเหลือเกิน ผมเข้าใจทุกอย่างว่าผมควรตัดใจจากเขา รู้ว่าเขาหลอกเรา รู้ว่าเขาหมดรักผมควรตัดใจ แต่มันทำให้ผมนึกถึงคำนี้ขึ้นมา "เข้าใจแต่ทำไม่ได้" ผมไม่ต้องพยายามหาอะไรทำ เพราะผมต้องทำงานประจำอยู่แล้ว ผมไม่มีกระจิตกระใจแม้แต่อยากไปทำงานแต่ผมก็ต้องฝืนไป เพราะเป็นหน้าที่ ผมทำงานผมเหมือนวิญญาณผมนึกถึงแต่เรื่องนี้ และมันเจ็บปวดตลอดเวลา ผมพยายามหาอะไรทำให้ลืมๆแล้วแต่มันทำไม่ได้ ผมเหม่อลอย คิดฟุ้งซ่านตลอดเวลา
่ล่าสุดผมพยายามตัดใจอยู่เหมือนกันแต่เขาก็ยังโทรมาหาผม คุณคงเข้าใจความรู้สึกผม มันมีทั้งดีใจและเสียใจปนกัน มันดีใจที่เขายังคิดถึงเรา ยังโทรหาเรา เขาบอกกับเราว่าเขายังอยากคุยกับผมแต่อาจจะไม่ใช่ฐานะแฟน เขาไม่ได้รู้สึกกับผมอีกแล้วแต่เขาไม่อยากเสียผมไป
ผมพยายามจะตัดใจโดยการบอกเขาไปว่า ไม่ต้อง ไม่ต้องโทรมาอีกแล้ว ผมอยากจะลืมคุณ ถ้าคุณโทรมาแบบนี้ผมจะลืมคุณได้ยังไง จากนั้นเขารู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย เขาก็พูดขึ้นมาว่า "แล้วแต่" แล้ววางสายผมไป ... มันยิ่งทำให้ผมช๊อค และเจ็บมากกว่าเดิม ที่เขามาพูดแบบนี้
เพลงนี้ผุดขันมาในหัว เธอเก็บฉันไว้ทำไม ทั้งที่ใจก็ไม่รักกัน เธอเก็บฉันไว้ตั้งนาน หรือต้องการจะหลอกกันเรื่อยไป
บางทีผมก็สมเพชตัวเองที่ต้องมาทนทุกข์กับตัวเองทั้งๆที่เขาทำกับเราแบบนี้ บางทีก็สมเพชตัวเองที่ต้องมานั่งเสียใจที่ไม่อาจตัดใจลืมเขาได้ ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาตอบครับ คำตอบของทุกคนมันเป็นกำลังใจให้ผมจริงๆครับ
ผมอยากจะถามเพื่อนๆพี่ๆ ว่าผมควรจะทำยังไงไม่ให้ผมเจ็บมากกว่านี้ ไม่ให้ผมคิดถึงเรื่องของเขา เชื่อเถอะว่าอารมณ์ผมตอนนี้มันเจียนตายจริงๆ ขอบคุณครับ