อยากระบายและขอกำลังใจหรือคำแนะนำสำหรับความพรัดพรากที่รู้สึกว่าหนักที่สุดในชีวิต

เคยมีแฟนมาบ้างแต่สำหรับคนนี้ เราทุ่มหมดหน้าตัก
เพราะรู้สึกว่าเขาใช่มาก เป็นชายในฝันของเรา
แต่เรื่องราวตลอดสองปีที่ผ่านมา ก็พาเรามาถึงจุดจบ
วันนี้ตอนนี้ 8 เดือนพอดีที่เราเลิกกัน ไม่มีวันไหนไม่คิดถึงเลย บางคืนหลับยังฝันถึง
รู้สึกว่าไม่มีวันที่จะทำใจได้ มองหาโอกาส มองหาแสงสว่าง หนทางให้เขากลับมาอยู่กับเรา
ลองทำมาทุก ๆ อย่าง จนตอนนี้หมดหนทางแล้ว

และท้ายสุดเราก็จบกันไม่ดี เขาเกลียดเรา ส่วนเราทั้งรักและเกลียด
เจ็บหัวใจที่สุด พึ่งธรรมะ พึ่งจิตแพทย์ แต่เหมือนดีขึ้นได้เพียงชั่วครู่ชั่วยาม
อาการเศร้าเสียใจกำเริบขึ้นมาเนือง ๆ

ยอมรับว่าครั้งนี้เป็นมากที่สุดในชีวิต ปล่อยวางได้ยากเหลือเกิน
แค่คิดว่าจะต้องไม่มีเขาอยู่ในโลกของเรา ก็เจ็บปวดใจที่สุด

ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมครั้งนี้มันยากเหลือเกิน
เรายังเข้าสังคมได้ ยังทำงานได้ แต่ความเสียใจมันเกาะติดเป็นเงา
รอวันแผลงฤทธิ์ได้ตลอด สลัดไม่หลุดเลยค่ะ

มันเจียนตายจริง ๆ
จะพาตัวเองไปต่อยังไงดีคะ